“Αν στράφηκα στις ληστείες, δεν το έκανα για το κέρδος.
Ήταν ζήτημα αρχής, ήταν ζήτημα δικαίου.
Προτίμησα να διατηρήσω την ελευθερία μου, την ανεξαρτησία μου,
την αξιοπρέπειά μου ως άνθρωπος,
παρά να γίνω δημιουργός πλούτου του αφεντικού μου”
μάριους ζακόμπ (γάλλος ιλλεγκαλιστής)
Υπάρχουν άνθρωποι, που αρνούμενοι το καπιταλιστικό ιδεολόγημα που πλέον έχει εδραιωθεί στα μυαλά των περισσότερων ως ένα εγγενές χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, ψάχνουν πρακτικές και τρόπους, όπου θα ξεγλιστρήσουν από την καθημερινή παράνοια του.
Η ληστεία μιας τράπεζας είναι μια πρακτική που ακυρώνει με τον πιο άμεσο τρόπο τη σχέση μεταξύ αφεντικού και «δούλου», εκμεταλλευτή και εκμεταλλευόμενου. Αφού επιτρέπει στο υποκείμενο να διαχειρίζεται μόνο του το χρόνο και την όρεξη του για δημιουργία χωρίς να αργοπεθαίνει στα κάτεργα της εργασίας αυξάνοντας με τεράστιους ρυθμούς τα κέρδη των αφεντικών(μικρών και μεγάλων). Αρνείται να παραδώσει ολόκληρη την ζωή του σε αυτό το άνισο οικονομικό σύστημα ζητιανεύοντας ψίχουλα για να μπορέσει να επιβιώσει. Αποτελεί κομμάτι της γενικευμένης επίθεσης ενάντια στο σάπιο κόσμο της υποταγής και μέρος του σχεδίου για την καταστροφή του. Βέβαια, η ληστεία μιας τράπεζας όταν γίνεται με σκοπό να αποκτηθούν περισσότερα καταναλωτικά αγαθά με στόχο την κοινωνική ανέλιξη του ατόμου, δεν αποτελεί πράξη που είναι ενάντια στο υπάρχον, αντιθέτως το συντηρεί. Εν τέλει το υποκείμενο είναι αυτό που καθορίζει την πράξη.
Σε καμία περίπτωση τα χρήματα που αποταμιεύει η κάθε τράπεζα δεν αποτελούν το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου καθώς διαχειρίζεται και κατανέμει άνισα τον ίδιο τον κοινωνικό πλούτο προς όφελος της. Ο ρόλος των τραπεζών γνωστός και μη εξαιρετέος σε όλους .Εκατομμύρια άνθρωποι στον δυτικό κόσμο είναι όμηροι των «ψιλών γραμμάτων» των τραπεζών που μελετημένα και προσεκτικά αδειάζουν τις τσέπες του κόσμου, καθώς επίσης είναι η μήτρα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, που έχει καταρρακώσει τον κόσμο ψυχικά, αλλά και σωματικά. Αλλά και στον υπόλοιπο πλανήτη τελείως απροκάλυπτα υποδουλώνουν ολόκληρες χώρες εκατομμύρια ανθρώπους με το πλέον χιλιοειπωμένο σενάριο της οικονομικής βοήθειας και οικονομικής σταθερότητας.
Στις 28/4 ο Γιάννης Δημητράκης, ο οποίος κατηγορείται για την απαλλοτρίωση της Εθνικής τράπεζας στην οδό Σόλωνος στο κέντρο της Αθήνας στις 16/1/2006, πέρασε ξανά από τα δικαστικά έδρανα για την έφεση της πρωτόδικης ποινής του και θα οδηγούνταν για άλλη μια φορά ενώπιον της δικαιοσύνης, σε ένδειξη αλληλεγγύης αφήσαμε να «κρίνει» η φωτιά και όχι το δικαστήριο τις επιλογές της ζωής του. Έτσι τα ξημερώματα της 27/4 τοποθετήσαμε εκρηκτικό μηχανισμό στην πόρτα της Εμπορικης Τράπεζας στα δικαστήρια στα Χανιά.
ΥΓ1: Αλληλεγγύη στους τρείς καταζητούμενους για την ίδια υπόθεση καθώς και στον Α. Μπονάνο, Χ.Στρατηγόπουλο, Γ. Βούτση-Βογιατζή και σε όσους επέλεξαν να επιτεθούν στους ναούς του χρήματος.
ΥΓ2: Περιμένουμε εναγωνίως την πολιτική κατάρρευση του συστήματος καθώς και την ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας για ένα ταξικό, αντικρατικό και ακηδεμόνευτο πόλεμο.
ΔΙάχυση Αντάρτικης Σκέψης
( πηγή : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1161525 )
