Η συνεύρεση κάποιων ανθρώπων με κοινές ανησυχίες και στόχους γύρω από το κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό φάσμα οδήγησε στο ξεκίνημα κάποιων προσπαθειών για την ανάπτυξη της αυτοοργανώμενης δράσης μέσα από τη συνεχή συλλογική πολιτική ζύμωσή τους. Η έντονη ανάγκη τόσο για αντιπληροφόρηση, όσο και για έκφραση ελευθεριακών και αντιεξουσιαστικών ιδεών οδήγησαν στην απόφαση της δημιουργίας ενός ανοιχτού αυτοδιαχειριζόμενου χώρου στο Πολυτεχνείο Κρήτης.
Έτσι, στις 24/2/2024 πραγματοποιήθηκε κατάληψη σε χώρο της Πολυτεχνειούπολης, από μερικά δεκάδες άτομα με σκοπό την δημιουργία ενός αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού κινηματικών διαδικασιών. Ο χώρος που επιλέχθηκε έχει συμβολικό χαρακτήρα ως συνέχεια ενός εγχειρήματος από συντρόφια τα οποία είχαν καταλάβει τον συγκεκριμένο χώρο στις 21/11/2010. Το στέκι αποτελούσε έναν ελεύθερο κινηματικό χώρο και εκκενώθηκε από την τεχνική υπηρεσία στις 5/4/2021 με απόφαση των πρυτανικών αρχών του Πολυτεχνείου εν μέσω πανδημίας.
Εντοπίζοντας την αναγκαιότητα ύπαρξης ενός αυτοοργανωμένου χώρου, χτίζουμε έδαφος για την εναντίωση μας σε κάθε είδους εκμετάλλευση, καταπίεση και αλλοτρίωση της ανθρώπινης υπόστασης που τροφοδοτούν το αδηφάγο σύστημα που θέτει τις βάσεις του στον ατομικισμό και τον στείρο ανταγωνισμό.
Οι βαθιές ρίζες του πατριαρχικού συστήματος που θρέφουν συνεχώς, τις έμφυλες διακρίσεις, τις διακρίσεις βάση σεξουαλικότητας, η εξαθλίωση που επικρατεί στα εργασιακά περιβάλλοντα, η κρατική καταστολή, το δικαστικό σύστημα, η καθοδηγούμενη πληροφόρηση των κυρίαρχων μέσων εξαπάτησης από το κράτος και τα αφεντικά, ο διαχωρισμός πλουσίων και φτωχών, καταπιεστών και καταπιεσμένων, αποτελούν έναυσμα για τον εμπλουτισμό του αγώνα μας ενάντια σε αυτά.
Ζούμε σε μία κοινωνία που το κυρίαρχο μοντέλο δόμησης των ανθρώπινων σχέσεων στηρίζεται στη ιεραρχία και την εξουσία, στο συμφέρον και την εκμετάλλευση μετατρέποντας κάθε πτυχή των ανθρώπινων σχέσεων, και μη, σε εμπόρευμα. Μάλιστα, προοπτική του κρατικού μηχανισμού αποτελεί η ιδιωτικοποίηση με άμεσο σκοπό το κέρδος των αφεντικών εις βάρος των ζωών μας. Χαρακτηριστικό αυτής αποτελεί το πρόσφατο ψήφισμα του νομοσχεδίου που οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων, οξύνοντας έτσι τους ταξικούς διαχωρισμούς. Αυτό είναι η απόδειξη ότι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα αποτελούν απλώς ένα προκατασκεύασμα για την ομαλή είσοδό μας όχι σε μία κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αλληλεγγύης, για την οποία παλεύουμε, αλλά στελέχωσης του απάνθρωπου και σάπιου μηχανισμού των εξουσιαστών.
Δημιουργούμε ένα στέκι πολιτικών ζυμώσεων όπου άτομα θα συναντιούνται, θα οργανώνονται και θα εκφράζονται μέσα σε κοινωνικό πεδίο. Η κατάληψη είναι ο κοινός τόπος που οι προσωπικές μας διαδρομές συγκλίνουν, ο κοινός τόπος όπου οι επιθυμίες και οι αξίες μας αλληλεπιδρούν και συμπράττουν σε μια ζωντανή διαδικασία δίχως αρχηγούς και καθοδηγητές.
Δεν ψάχνουμε καταφύγια, όπου θα ζούμε ένα κομμάτι της ζωής ανενόχλητοι. Αντιλαμβανόμαστε την κατάληψη ως ένα ακόμη μέσο, ανάμεσα σε τόσο άλλα, στη διαδικασία της ατομικής και κοινωνικής απελευθέρωσης.
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης
