Αντιπολεμική πορεία – Πέμπτη 3 Μαρτίου 2022
-ώρα: 19:00 πλατεία λιονταριών
Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών!Πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών!
Συνεχής αγώνας ενάντια στο κράτος ,τον φασισμό και τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό!
Σε Ελλάδα,Ρωσία, Ουκρανία ο εχθρός είναι στις τράπεζες και στα υπουργεία!
***
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Αυτές τις μέρες παρακολουθούμε τη ραγδαία κλιμάκωση ενός πολέμου μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Διαφορετικές αναλύσεις τοποθετούν διαφορετικά γεγονότα ως ορόσημα για την έναρξη του πολέμου (έναρξη συζητήσεων για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ το Δεκέμβρη του ’21, αναγνώριση των Λαϊκών Δημοκρατιών του Λουχάνσκ και Ντονέτσκ από το Ρωσικό κράτος, κλπ). Όποιο χρονικό σημείο και αν θεωρηθεί ως ορόσημο, γεγονός είναι ότι η προετοιμασία του πολέμου είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα. Όπως γεγονός είναι ότι τα κράτη δεν περιμένουν τον πόλεμο να ξεσπάσει, αλλά αντίθετα προετοιμάζονται διαρκώς για αυτόν. Επενδύουν στη στρατιωτικοποίησή τους και ταυτόχρονα υιοθετούν συγκεκριμένες πολιτικές προς το εσωτερικό και το εξωτερικό τους. Οι πολιτικές αυτές είναι η όψη του πολέμου εν καιρώ ειρήνης και η διαρκής στρατιωτικοποίηση είναι η ρητή υπενθύμιση ότι ο πόλεμος μπορεί να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή. Στην περίπτωση της Ουκρανίας λοιπόν δεν αναφερόμαστε μόνο στις διαδηλώσεις του Euromaidan το 2013, ούτε στα θερμά επεισόδια του 2014-2016 σε Κριμαία και Ντονμπάς, αλλά στο σύνολο των πολιτικών πρακτικών των δύο αντίπαλων πλευρών, ώστε να διατηρήσουν ή/και να επεκτείνουν την ισχύ τους εδώ και δεκαετίες.
Έτσι φτάσαμε στον πρώτο ολοκληρωτικό πόλεμο που ξεσπά εντός ευρωπαϊκών συνόρων έπειτα από τους Γιουγκοσλαβικούς πολέμους τη δεκαετία του ’90. Ο άξονας ΗΠΑ-Ευρωπαϊκής ένωσης, συντονισμένος κάτω από τη διακρατική συμμαχία του ΝΑΤΟ, συνέχισε να διεξάγει πολέμους έκτοτε, προτίμησε όμως να το κάνει εκτός ευρωπαϊκών συνόρων (βλ. Ιράκ, Συρία,Αφγανιστάν,Σομάλια ..). Με το πρόσχημα του “εκδημοκρατισμού” και την “πάταξη” ολοκληρωτικών καθεστώτων (που ο ίδιος είχε δημιουργήσει), υπερασπίστηκε και επέκτεινε τη γεωπολιτική ισχύ του, επέτρεψε στο κεφάλαιο να αποκτήσει πρόσβαση σε νέες αγορές και έσπειρε θάνατο, καταστροφή και φτώχεια. Ταυτόχρονα, οργάνωσε μία δεύτερη μηχανή παραγωγής θανάτου στα εξωτερικά του σύνορα για να ρυθμίζει τις μεταναστευτικές ροές, αφήνοντας να διέρχονται μόνο το απαραίτητα φτηνά εργατικά χέρια.
Τώρα το ΝΑΤΟ προσπαθεί να διευρύνει για μία ακόμη φορά την ισχύ του μέσω της ένταξης του Ουκρανικού κράτους στον άξονά του. Η Ρωσία από την αλλή βλέπει τα γεωπολιτικά και οικονομικά της συμφέροντα να απειλούνται και αντεπιτίθεται. Η Ουκρανία λοπόν που «βρίσκεται στη μέση», τα τελευταία χρόνια αναδιαμορφώνεται γεωγραφικά και πολιτικά, δεν παύει όμως να αποτελεί μία κρατική οντότητα που προσπαθεί να αυξήσει την ισχύ της. Πράγματι, επένδυσε στη διαρκή της στρατιωτικοποίηση, σύναψε οικονομικές συμφωνίες με άλλα κράτη (επιτρέποντας για παράδειγμα την είσοδο δυτικών κεφαλαίων και θίγοντας έτσι τα ρωσικά κεφάλαια που διατηρούσαν απόλυτη ηγεμονία στην περιοχή), άσκησε διπλωματία (συνθήκες Βαρσοβίας, Μινσκ Ι και ΙΙ). Παράλληλα εφάρμοσε μία σειρά πολιτικών προς το εσωτερικό της : επιτέθηκε στον κόσμο της εργασίας, επένδυσε στο εθνικό αφήγημα και χρησιμοποίησε εργαλειακά τους φασίστες. Άλλοτε με συγκαλυμμένη ανοχή και άλλοτε στηρίζοντας τους ανοιχτά ,τους επέτρεψε να επικρατήσουν και να εκτοπίσουν τους εσωτερικούς εχθρούς του κράτους, δηλαδή το αντιφασιστικό και αναρχικό κίνημα, το ριζοσπαστικοποιημένο κομμάτι της εργατικής τάξης, τις περιθωριοποιημένες μειονότητες. Τα φασιστικά τάγματα (εκπαιδευμενά απο την CIA)επιτέθηκαν δολοφονικά σε αντιφασίστ(ρι)ες των κινητοποιήσεων, έκαψαν εργατικά κέντρα, καθώς και οικισμούς Ρομά. Με λίγα λόγια, το ουκρανικό κράτος έκανε ο,τι κάνει οποιοδήποτε κράτος: βοήθησε το κεφάλαιο να ανθοφορίσει, διεξάγοντας πολέμους «χαμηλής έντασης» στο εσωτερικό του ενώ ταυτόχρονα εξοπλιζόταν στο ενδεχόμενο ενός ολοκληρωτικού πολέμου στο εξωτερικό του. Αν αυτή τη στιγμή βάλλεται, ειναι καθάρα ζήτημα συσχετισμού δυνάμεων.
Τα προσχήματα που χρησιμοποίησε η Ρωσία για να δικαιολογήσει την εισβολή είναι όσο γελοία όσο και τα προσχήματα του ΝΑΤΟ. Το ανοιχτά αυταρχικό και με έντονα εθνικιστικά χαρακτηριστικά Ρωσικό κράτος (με γνωστές τις “διασυνδέσεις” του με την ακροδεξιά ελίτ της Ευρώπης και όχι μόνο) χρησιμοποιεί την επικράτηση των νεοναζί στην Ουκρανία ως κεντρική δικαιολογία. Το ΝΑΤΟ, μετά από ένα μπαράζ πολεμικών επιχειρήσεων σε παγκόσμια εμβέλεια, παρουσιάζει τη Ρωσική ομοσπονδία ως μία παγκόσμια στρατιωτική απειλή. Οι προφανείς αντιφάσεις απλά υπογραμμίζουν το γεγονός πως ο πόλεμος διεξάγεται για εντελώς διαφορετικούς λόγους, με κυριότερους τα γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα με εμφάση στο ζήτημα της ενέργειας και των φυσικών πόρων.
Και όπως κάθε διακρατικός πόλεμος, είναι πεδίο κερδοφορίας για το κεφάλαιο και ταυτόχρονα μέσο εξόντωσης της εργατικής τάξης. Είναι οι από τα κάτω αυτοί που το κράτος στέλνει να σκοτωθούν, και είναι οι από τα κάτω αυτοί που εκτοπίζονται βίαια. Τόσο ο πόλεμος όσο και η προετοιμασία του είναι μία ευθεία επίθεση στις ζωές μας, μάς φτωχοποιεί, περιστέλλει τα όρια κίνησής μας και χρησιμοποιείται ως όχημα για την επιβολή καθεστώτων εξαίρεσης. Στην προκειμένη, αυτό το καθεστώς έρχεται να κουμπώσει ως συνεχές της προηγούμενης συνθήκης έκτακτης ανάγκης, όπως μάς επιβλήθηκε την προηγούμενη διετία με το πρόσχημα της εξάπλωσης της νόσου Covid-19. Μία «νέα» οικονομική αλλά και ενεργειακή κρίση έρχεται να ακολουθήσει την προηγούμενη.
Το ελληνικό κράτος (περήφανο μέλος του ΝΑΤΟ ) δεν θα μπορούσε να μείνει εκτός, άλλωστε δρα εξίσου μιλιταριστικά με οποιοδήποτε άλλο. Επενδύει στον εξοπλισμό του, δολοφονεί μαζικά στα σύνορά του, συνεισφέρει στην διεξαγωγή πολέμων. Παραληρεί συχνά- πυκνά σε σχέση με εθνικές απειλές που καθρεφτίζει στο πρόσωπο γείτονων κρατών (Τουρκία, Μακεδονία, κλπ.). Παράλληλα, ενισχύει διαρκώς τον εσωτερικό του στρατό, την αστυνομία, προς πάταξη των εσωτερικών του εχθρών, όσων δηλαδή απειλούν την ανεμπόδιστη δραστηριότητά του από τα μέσα . Και φυσικά πριμοδοτεί ,καλύπτει και στηρίζει τις αντίστοιχες “εγχώριες” παρακρατικές /φασιστικές ομάδες .
Μόνο που η δραστηριότητά του βρωμάει θάνατο και εκμετάλλευση, και για αυτό δε μας μένει παρά να γίνουμε ο εσωτερικός του εχθρός. Για το λόγο αυτό, σαμποτάρουμε τον ελληνικό μιλιταρισμό και τώρα, και πάντα: αρνούμαστε τη στράτευση, αποκλείουμε στρατιωτικές βάσεις και αποστολές εξοπλισμού. Ταυτόχρονα, στρέφουμε τις επιθέσεις μας προς τον πραγματικό, ταξικό εχθρό. Εναντιωνόμαστε στην εκμετάλλευσή και την πειθάρχησή μας. Στον αγώνα αυτό φασίστες και νεοναζί δεν έχουν καμία θέση, αντίθετα εμείς αναγνωρίζουμε σαν συμμάχους μας τις/τους μετανάστ(ρι)ες, γιατί ακριβώς αντιλαμβανόμαστε την κοινή μας ταξική θέση, και τους/τις θέλουμε στο πλάι μας, όχι στοιβαγμένες-ους σε στρατόπεδα εξόντωσης, όσες και όσους αρνούνται να πολέμήσουν στην Ουκρανία αυτή τη στιγμή, τον κόσμο που σηκώνει στις πλάτες του τις αντιπολεμικές διαδηλώσεις στη Ρωσία, παρα τις μαζικές φυλακίσεις και τις άγριες διώξεις. Τα εθνικιστικά κρεσέντα των κρατών προετοιμάζουν τους εθνικούς τους πολέμους. Αλλά αυτοί οι πόλεμοι δεν είναι δικοί μας. Ο δικός μας πόλεμος είναι ταξικός.
ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΡΩΣΙΑ ΟΥΚΡΑΝΙΑ, Ο ΕΧΘΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ
ΟΥΤΕ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ, ΟΥΤΕ ΕΘΝΙΚΟΣ, Ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΑΞΙΚΟΣ
Αναρχικές/-οι
Ηράκλειο Κρήτης, Μάρτιος 2022
