Για την απεργία πείνας του Σπύρου Χριστοδούλου
Ο αγωνιστής κρατούμενος Σπύρος Χριστοδούλου έχει ζήσει ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής του στα κάτεργα των ελληνικών φυλακών. Σ ’αυτή τη μακροχρόνια πορεία, έχει περάσει από πολλές φυλακές και έχει στοχοποιηθεί για τις σχέσεις του με αναρχικούς, την αξιοπρεπή του στάση, τη συμμετοχή του σε αποδράσεις και την άρνηση του να ευθυγραμμιστεί με τα προστάγματα των δεσμοφυλάκων αλλά και των συνθηκών. Χαράσσοντας μια δικιά του πορεία αρνούμενος να μείνει υπόδουλος εντός των θεσμικών πλαισίων του κράτους διώχθηκε για ληστεία τράπεζας, έζησε στην παρανομία για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν παραδόθηκε σε μπλόκο μπάτσων με αποτέλεσμα σοβαρό τραυματισμό του. Έχει δείξει την έμπρακτη αλληλεγγύη του εντός και εκτός των τειχών με κάθε μέσο που θεώρησε ότι χρειαζόταν στην εκάστοτε περίπτωση. Αυτό ακριβώς το προφίλ ανθρώπου είναι αυτό που οι διωκτικές αρχές απεχθάνονται. Το να μην σκύβεις το κεφάλι, να δρας αλληλέγγυα και συντροφικά, να έχεις δηλαδή αξίες που δεν «σωφρονίζονται».
Για εμάς, οι δικαστικοί κύκλοι και τα μέσα τιμωρίας βρίσκονται στα χέρια της κρατικής και πολιτικής εξουσίας. Δεν είναι η πρώτη φορά, άλλωστε, που παραβιάζοντας τους ίδιους τους τους νόμους, εφαρμόζουν καθεστώς εξαίρεσης σε ένοπλους αντάρτες, αναρχικούς και κομμουνιστές καθώς και κρατούμενους με αγωνιστική διάθεση με σκοπό να διαιωνίσουν όσο περισσότερο γίνεται την αιχμαλωσία τους. Η περίπτωση του Σπύρου Χριστοδούλου αφορά την πρακτική εφαρμογή των παραπάνω, όπου το ίδιο το νομικό πλαίσιο της αστικής δικαιοσύνης αυτοαναιρείται ώστε το κράτος να εκδικηθεί αυτούς που παραμένουν συνειδητά απέναντι στους δυνάστες του. Στην περίπτωση του Χριστοδούλου, η απόδοση κατηγοριών για συμμετοχή σε υποθέσεις “τρομοκρατίας”, για διεξαγωγή πλήθους ληστειών χωρίς αποδεικτικά στοιχεία, χρηματοδότηση του Ε.Α. και άλλα στημένα κατηγορητήρια, τα οποία έπεσαν στην πορεία των χρόνων, αποσκοπεί στον πολλαπλασιασμό των χρόνων φυλάκισης του με εμφανή την πρόθεσή τους να τον εξοντώσουν τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά.
Το τελευταίο διάστημα ο Χριστοδούλου, ο οποίος κρατείται στις φυλακές Λάρισας, αιτείται να οριστεί δικάσιμος για να γίνει συγχώνευση των ποινών του και του χρόνου φυλάκισης επικαλούμενος τα άρθρα του ποινικού κώδικα 101 και 107, στα οποία υπάγεται νομικά. Καθώς οι υποδικίες του έχουν λήξει, η εφαρμογή του νόμου θα επιτρέψει την αποφυλάκισή του. Σε αντίθετη περίπτωση θα παραμείνει για περισσότερο από μία δεκαετία στη φυλακή, εκτίοντας συνολικά το άθροισμα των ποινών του. Έτσι, μετά από πληθώρα αιτήσεων που έκανε αλλά πήγαν στον κάδο των αχρήστων, από τις 14/1/2019 έχει ξεκινήσει αυστηρή απεργία πείνας, απαιτώντας τη συγχώνευση των ποινών.
Σήμερα, σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη της απεργίας πείνας η σοβαρά κλονισμένη υγεία του Χριστοδούλου δε φαίνεται να απασχολεί ιδιαίτερα τη δικαστική ελίτ. Είναι φανερό ότι η σχέσεις ευθυνών/αποφάσεων περιπλέκονται ηθελημένα πίσω από τη γραφειοκρατία, τους διάφορους τίτλους και δικαιοδοσίες. Οι εισαγγελείς Δράκος, Τζώνης και Βλάχου που είχαν αναλάβει την υπόθεση μέχρι τώρα αλλά και όλοι όσοι τους υποθάλπουν επιδιώκουν την φυσική εξόντωση του με το να μην ικανοποιούν το αίτημα του καθώς δεν επιτρέπουν να προσφύγει σε αρμόδιο δικαστήριο για να εξεταστεί η αίτησή του. Ο αγώνας του Σπύρου είναι ένας αγώνας προσωπικός στον οποίο βάζοντας ανάχωμα το σώμα του, διεκδικεί τα αυτονόητα.
Η μεθοδευμένη εξόντωση αγωνιστών μέσω του κρατικού μηχανισμού δεν αποτελεί μεμονωμένη περίπτωση. Αντίθετα, αφορά όλους εμάς, το κίνημα αλληλεγγύης και όσους δεν υποτάσσονται αλλά και χιλιάδες κρατούμενους που δικαιούνται συγχώνευση των ποινών τους. Εξάλλου, όσα θεωρούνται σήμερα δεδομένα δεν χαρίστηκαν από καμιά σωφρονιστική υπηρεσία στα πλαίσια του εξανθρωπισμού των φυλακών αλλά κερδήθηκαν με αγώνες.
Εμείς από τη μεριά μας, θεωρούμε την αλληλεγγύη στους έγκλειστους συντρόφους και αγωνιζόμενους κρατούμενους αναπόσπαστο κομμάτι του αναρχικού αγώνα. Για το λόγο αυτό, τασσόμαστε δίπλα τους χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ταυτιζόμαστε ή συμφωνούμε απαραίτητα. Επιδιώκουμε μια ανατροφοδοτούμενη σχέση εντός και εκτός των τειχών, σε επίπεδο λόγου και δράσης όσο αυτό καθίσταται εφικτό. Έτσι και στην περίπτωση του Σπύρου πορευόμαστε παράλληλα και μαζί θα φτάσουμε μέχρι τέλους. Όπως είπε και ο ίδιος:
«Στο τέλος εμείς θα κερδίσουμε, όλοι μαζί. Ονειρεύομαι ένα αύριο όμορφο, ένα αύριο που εμείς θα επιλέγουμε τους λυσσαλέους χειρισμούς μας και θα πολεμάμε τον εχθρό με όποιο μέσο διαθέτουμε και διαλέγουμε. Ζήτω η Αναρχία».
ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΙΤΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΠΕΡΓΟΥ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 14/1 ΣΠΥΡΟΥ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ
ΣΠΥΡΟ ΓΕΡΑ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΤΗΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑΣ ΦΥΛΑΚΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ
Παγκρήτια Συνέλευση Αναρχικών/ Αντιεξουσιαστ(ρι)ών
