Ηράκλειο : Ημέρα κατά της έμφυλης βίας,συγκέντρωση 25/11-ώρα:18:30,στη Λότζια | Τρανσφεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου

25 Νοέμβρη

ΠΑΓΚΌΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ

Ο φριχτός θάνατος των τριών Δομηνικανών αδερφών Μιραμπάλ, γνωστές ως “Las Mariposas”, έγινε η αφορμή για την καθιέρωση της 25 Νοέμβρη, ως παγκόσμιας ημέρας για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Τα βασανιστήρια και ο μαρτυρικός τους θάνατος στις 25/11/1960 έγιναν η αρχή του τέλους για την 30χρονη δικτατορία του Τρουχίγιο. Η τέταρτη αδερφή, που επέζησε αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά των δολοφονημένων αδερφών της και στην διατήρηση της μνήμης τους, και από κοινού με φεμινιστικές οργανώσεις επέβαλλαν την καθιέρωση από τον ΟΗΕ, μόλις το 1999, αυτής της παγκόσμιας ημέρας.

Οι αδερφές Μιραμπάλ έχουν τοποθετηθεί στην ιστορία ως σύμβολο αντίστασης και πίστης στο δίκιο των καταπιεσμένων, μαζί με την Πασσιονάρια, την Φρίντα Κάλο, τις μανάδες της πλατείας του Μάη στην Αργεντινή,τις γυναίκες του Ισπανικού εμφυλίου και τις αντάρτισσες της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Είναι χρέος μας να ξαναγράψουμε την ιστορία από την έμφυλη σκοπιά και να αναγνωριστεί η ισότιμη συμμετοχή όλων των φύλων στις αντιστασιακές και εξεγερσιακές στιγμές της ιστορίας. Η Ροζάβα και η Τσιάπας μας δείχνουν το δρόμο. Οι παγκόσμιες ημέρες που απλά ξεπλένουν τις συνειδήσεις των καταπιεστών, γίνονται για μας μια ευκαιρία να αναδεικνύουμε την σημερινή κατάσταση, τους καθημερινούς αγώνες μας και τις διεκδικήσεις μας. Οχι με χλιαρά συνθήματα “ενάντια στη βία κατά των γυναικών και κάθε είδους βία” αλλά με μαχητική παρουσία στο δρόμο και παντού καθημερινά. Η 25η Νοέμβρη μας βρίσκει όλα σε θέση μάχης. Τα αδέρφια μας σε όλο τον κόσμο παλεύουν για ισότητα και δικαιοσύνη από την Παλαιστίνη ως το Ιράν κι από το Αφγανιστάν ως την Ελλάδα, Λατινική Αμερική κι Ευρώπη. Ανοίγουν κινήματα ενάντια στη γενοκτονία της Παλαιστίνης και ενάντια στον καπιταλισμό και τον ιμπεριαλισμό. Διεκδικούν το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ισότητα στην εργασία, ενάντια στην ενδοοικογενειακή βία, στον καθημερινό σεξισμό και στις παραβιάσεις της αξιοπρέπειας και των προσωπικοτήτων των καταπιεσμένων από κράτος και αφεντικά.

Κάθε χρόνο ξετυλίγεται μπροστά μας όλο το φάσμα της έμφυλης βίας: γυναικοκτονίες, τράφικινγκ ακόμα και παιδιών, ομοτρανσφοβία, μισαναπηρισμός, ρατσισμός. Το γεγονός ότι στις μέρες μας τα φαινόμενα αυτά εντείνονται δε μπορεί παρά να αποδοθεί στον εκφασισμό της κοινωνίας, που εκπορεύεται και καθοδηγείται από τα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας κράτους και κεφαλαίου. Η αποκάλυψη του μεγέθους και της έκτασης που λαμβάνει η έμφυλη βία στα σώματα και στις ζωές μας, η θηριωδία της σεξουαλικής κακοποίησης παιδιών, εφήβων και θηλυκοτήτων από άτομα εξουσίας ή απλούς νοικοκυραίους, αποδεικνύει ότι η επίθεση εναντίον μας είναι μία επίθεση ενάντια στην ίδια τη ζωή.

Ήδη μέσα στο 2024 μετράμε 13 γυναικοκτονίες στην Ελλάδα. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι δολοφονημένες αδελφές μας τα είχαν κάνει όλα “σωστά”, δηλαδή είχαν μηνύσει τον κακοποιητή τους ή είχαν ασφαλιστικά μέτρα, όπως συχνά μας νουθετούν από τα τηλεοπτικά παράθυρα οι εκπρόσωποι τύπου της ΕΛΑΣ, ρίχνοντας την ευθύνη στα επιζώντα και στις δολοφονημένες. Αποκορύφωμα της κρατικής συνενοχής είναι η γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγ. Αναργύρων.

Στην κοινωνία του “δημοκρατικού” Ηρακλείου ακούμε σχεδόν καθημερινά ιστορίες κακοποίησης σωματικής ή λεκτικής, ξυλοδαρμούς, βιασμούς και απόπειρες δολοφονίας από συζύγους- συντρόφους, αδερφούς και πατεράδες, ακόμα και τράφικινγκ μέχρι τη γυναικοκτονία της Κατερίνας τον Φεβρουάριο του 2024 στα Καμίνια. Ενώ πανελλαδικά τρέχουν τρεις δίκες για υποθέσεις τράφικινγκ (12χρονη υπόθεση Κολωνού, Ε. υπόθεση Ηλιούπολης και υπόθεση Αμαρυλλίς) που συνδέονται μεταξύ τους μέσω του κυκλώματος της Greek Police Mafia. Ο τρόπος που η δικαιοσύνη προσπαθεί να τους ξεπλύνει είναι ερωτήσεις του τύπου “Δηλαδή αυτές μπορούσαν να φύγουν; Να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν;” όπως έγινε από την εισαγγελέα Αλεξάνδρα Κοσμά προς αστυνομικό του τμήματος καταπολέμησης εμπορίας ανθρώπων.

Ως συλλογικότητα, συνειδητοποιούμε όλο και περισσότερο, μέσα από τις καταγγελίες κατά γυναικολόγων που επεξεργαζόμαστε τον τελευταίο καιρό, ότι ως θηλυκότητες δε μπορούμε να εμπιστευθούμε ούτε τους λειτουργούς υγείας που θα έπρεπε να θεραπεύουν, καθώς αποδεικνύεται οτι ανενόχλητοι εώς τώρα κακοποιούσαν και τραυμάτιζαν υπάρξεις, κάνοντας κατάχρηση των προνομίων του φύλου τους, της ιατρικής ιδιότητας και εξουσίας τους.

Θεωρούμε τη γυναικολογική βία αλλά και την ειδικότερα την μαιευτική βία, πατριαρχική έμφυλη βία καθώς επιτίθεται σε κορίτσια, γυναίκες και θηλυκότητες, τρανς, ίντερσεξ, non-binary και gender non-conforming άτομα, καθώς και ευρύτερα σε LGBTQIA+ και άλλα άτομα που υφίστανται καταπίεση λόγω φύλου στις κοινότητές μας. Σώματα ιδωμένα μέσα από το ανδρικό πατριαρχικό βλέμμα (male gaze), αλλά και το πατριαρχικό ιατρικό βλέμμα καθώς και άλλα σώματα αόρατα που αφαιρούνται και αποκλείονται βίαια από τις υπηρεσίες υγείας. Η γυναικολογική βία σφυρηλατήθηκε πάνω στα σώματα μας, με την ιατρική γυναικολογική και μαιευτική εξουσία να προσπαθεί να τα συμμορφώσει, να τα καθυποτάξει και να τα συμπιέσει ώστε τελικά να τα “χωρέσει” στο δίπολο που επικαλείται, ένα δίπολο καταπιεστικό που επιτάσσει μια ασφυκτική επιτέλεση φύλου.

Δεν σταματά όμως εκεί το πατριαρχικό ιατρικό σύστημα εξουσίας, διότι οι πρακτικές, οι πολιτικές, οι πεποιθήσεις και οι συμπεριφορές των κοινωνών του, που ήδη μας βλάπτουν και μας κακοποιούν είναι αυτές ακριβώς που οπλίζουν τον κάθε επίδοξο βιαστή γυναικολόγο, αλλά και που τον συγκαλύπτουν, είτε γνωρίζουν, είτε δε γνωρίζουν.

Την ίδια στιγμή το σύστημα αυτό συνυπηρετεί το εθνικό ιδεώδες πριμοδοτώντας όσες και όσους εξυπηρετούν τη λευκή cis straight ονείρωξή του και αποκλείει όσα δε χωράνε σε αυτό μετατρέποντάς τα σε “άλλους” και εχθρούς. Οι “γυναίκες” σε ένα τέτοιο σύστημα εθνικόφρονης σκέψης και επιβαλλόμενης εξουσίας δεν είναι παρά αναπαραγωγικές μηχανές, σώματα που θα ρυθμίσουν, ρυθμιζόμενα στα χέρια του κράτους και της πατριαρχίας, το δημογραφικό “πρόβλημα” με στόχο την “εθνική συγκρότηση” και τον κοινωνικό έλεγχο.

Όλα αυτά μέσα σε ένα κράτος που καλλιεργεί τον κανιβαλισμό, τον ατομικισμό, τον σεξισμό, τη βία και τον ρατσισμό. Eπιβάλλει τη φτώχεια και τις ανισότητες, διαλύει τον κοινωνικό ιστό και τις όποιες δομές πρόνοιας. Συγκαλύπτει παιδοβιαστές, εμπόρους ανθρώπων (trafficking), μαφίες και παρακράτος. Επιστρατεύει τον φασισμό ως διαχρονικό εργαλείο του σε περιόδους κρίσης του καπιταλισμού.

Η υφήλιος μοιάζει να έχει μπει σε μια προπολεμική φάση, καθώς αυτή τη στιγμή καταμετρούνται 110 ένοπλες συγκρούσεις παγκοσμίως που εμπλέκουν τουλάχιστον 55 κράτη. Το κεφάλαιο ανοίγει διαρκώς πολεμικά μέτωπα σε Ευρώπη, Μέση Ανατολή, Ασία, Λατινική Αμερική και Αφρική. Πριμοδοτεί και εξοπλίζει το σιωναζιστικό κράτος του Ισραήλ να τελεί ανενόχλητο και σε απευθείας μετάδοση τη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ του λαού της Παλαιστίνης, επεκτείνοντας την επίθεσή του σε Λίβανο, Συρία και Ιράν. Ενώ και στο μέτωπο της Ουκρανίας η σύγκρουση παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις με ορατό τον κίνδυνο ευρύτερης ανάφλεξης έως κίνδυνο χρήσης πυρηνικών όπλων. Και στους δύο προβεβλημένους πολέμους έχει εμπλακεί ενεργά η χώρα στην οποία ζούμε.

Σε αυτό το πλαίσιο οι θηλυκότητες, ηλικιωμένα, ανάπηρα άτομα και παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα σε αριθμό θανάτων και σε πόνο (βιασμοί, γέννες σε απάνθρωπες συνθήκες, εμπόριο οργάνων, τράφικινγκ, βασανιστήρια, στέρηση βασικών αγαθών π.χ. φάρμακα, υγιεινή, νερό και τροφή), αλλά και σε προσφυγιά. Αν δεν τους πνίξει στη Μεσόγειο ή δεν τους σκοτώσει στα χερσαία σύνορα, τους φυλακίζει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Ταυτόχρονα ένας άλλος πόλεμος μαίνεται ενάντια στις γυναίκες σε Ιράν και Αφγανιστάν, όπου κάθε μορφή μη συμμόρφωσης στον παραλογισμό του θεοκρατικού καθεστώτος σημαίνει καταδίκη σε θάνατο. Ενώ στο Αφγανιστάν δεν επιτρέπουν στις γυναίκες να μιλήσουν δυνατά, να τραγουδήσουν αλλά ούτε και να συνομιλούν μεταξύ τους. Δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τι μπορεί να συμβαίνει στα άτομα που δεν συμμορφώνονται ως προς το φύλο και την σεξουαλικότητα…

Η εκλογή του Τραμπ στην Αμερική απλά ξεσκεπάζει τους νέους στόχους του κεφαλαίου, που είναι η καθυπόταξη όλων (πλην λευκών cis straight χριστιανών ανδρών) στο ζόφο του φασισμού. Και μόνο η σύνθεση της νέας του κυβέρνησης αρκεί για να φωτίσει την δυστοπία που προετοιμάζεται για τα καταπιεσμένα.

Μόνη μας ελπίδα η οργανωμένη αντίσταση, μόνο μας όπλο η αλληλεγγύη.