ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΥΤΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
κο ΔΗΜΟΠΟΥΛΟ
Κε Πρύτανη
Με έκπληξη διαβάσαμε ότι μετά την κατάληψη της πρυτανείας, ζητήσατε από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές να «πράξουν τα δέοντα», δηλ. να στείλουν τα ΜΑΤ και να πετάξουν έξω τους καταληψίες. Παράλληλα με ένα κείμενο γεμάτο συντεχνιακό φανατισμό, ζητήσατε από την πανεπιστημιακή κοινότητα να συγκεντρωθεί στα προπύλαια για να ανακτήσει την πρυτανεία, γιατί δίνει «αρνητική εικόνα»…
Επειδή φαίνεται ότι δεν παρακολουθείτε τι γίνεται αυτές τις μέρες στον τόπο μας, ίσως γιατί κι εσείς «διαβάζετε» όπως μια άλλη ψυχή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, θα επιθυμούσαμε να σας ενημερώσουμε ότι:
Από τις 2/3/2015, 22 πολιτικοί κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας με μια σειρά αιτήματα όπως:
• Την κατάργηση μιας σειράς κατασταλτικών νόμων (των «τρομονόμων»187 και 187Α) που αποτελούν τον ορισμό της πιο αυθαίρετης κρατικής καταστολής.
• Την κατάργηση ενός νόμου (κουκουλονόμου), που μετατρέπει τη στοιχειώδη προφύλαξη και προστασία από τα χημικά της αστυνομίας σε βαρύτατο ποινικό αδίκημα.
• Την κατάργηση των φυλακών Γ τύπου (ελληνική εκδοχή του Γκουαντάναμο).
• Την κατάργηση της αντιεπιστημονικής και αυθαίρετης χρήσης του DNA για την καταδίκη απλά υπόπτων κατηγορουμένων (και σε αυτό σα γιατρός θα μπορούσατε να είχατε εκφράσει την επιστημονική σας άποψη).
• Την απελευθέρωση ενός πολυτραυματία, του Σάββα Ξηρού, που με 98% αναπηρία κρατιέται στις φυλακές για 13 χρόνια.
• Και τέλος την αποφυλάκιση της συζύγου ενός κρατούμενου και μιας 60χρονης μάνας, που έκανε ό,τι πιστεύουμε ότι θα έκανε και η δική σας μητέρα στη θέση της: προστάτεψε τα παιδιά της.
Εσείς κε Πρύτανη, απ’ ό,τι γνωρίζουμε, είστε γιατρός, καθηγητής μάλιστα της ιατρικής σχολής. Με αυτή την ιδιότητα, γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα ότι οι απεργοί πείνας που διάγουν την 31η ημέρα απεργίας πείνας κινδυνεύουν όχι μόνο με μη αναστρέψιμες βλάβες της υγείας τους αλλά και με απώλεια της ίδιας τους της ζωής..
Θα περιμέναμε λοιπόν, παρακάμπτοντας για λίγο το πανεπιστημιακό σας οφίτσιο, να θυμηθείτε ότι πάνω απ’ όλα είστε ΓΙΑΤΡΟΣ, έχετε δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη, ταγμένος στην υπηρεσία των ασθενών συνανθρώπων σας. Αντί λοιπόν να προβαίνετε σε τέτοιες ηγεμονικές κινήσεις, να φορέσετε την άσπρη σας μπλούζα και να πάτε να επισκεφτείτε σεις ο ίδιος τους απεργούς πείνας, να τους δώσετε τις ιατρικές συμβουλές σας και μετά να καλέσετε την πολιτεία να δώσει άμεση λύση στα αιτήματά τους.
Γιατί όπως ξέρετε καλύτερα από τον καθένα, τα ντουβάρια της πρυτανείας, και η «αρνητική» εικόνα της ξαναφτιάχνονται.
Η ζωή του απεργού πείνας Μιχάλη Νικολόπουλου, που 2 φορές στο τελευταίο 24ωρο κινδύνεψε με ανακοπή, δεν ξαναγυρίζει αν χαθεί..
Υ.Γ. Η στάση της μητέρας Αθηνάς Τσάκαλου, που αρνήθηκε να αποφυλακιστεί, αφού δεν αποφυλακίζεται και η επίσης άσχετη με την υπόθεση που κατηγορείται νύφη της, αποτελεί ένα σπάνιο μάθημα ΗΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ, που οφείλει να εισπράξει ολόκληρη η κοινωνία.
«Συγγενείς-φίλοι κρατουμένων και διωκόμενων αγωνιστών»
1/4/2015
sygeneis-filoi@espiv.net
πηγή : http://gr.contrainfo.espiv.net/2015/04/01/sygeneis-filoi-pros-prytani-ekpa/
Επιστολή της Αθηνάς Τσάκαλου : Η κόλαση του Κάφκα
Αν η δικαστική εξουσία έχει τη δύναμη να κάνει τον κόσμο να υποκύπτει στους νόμους της και ακόμα περισσότερο στην υπέρβασή τους, δεν αποδεικνύει ότι η ποιότητα κυριαρχεί, αλλά ότι μπορεί να μετατρέψει τον κόσμο σε καφκική κόλαση.
Είναι κάποια γεγονότα που σε κάνουν να σταθείς μπροστά στον ίδιο τον εαυτό σου και να αναρωτηθείς, τί είναι αυτό που δίνει νόημα στη ζωή; Τί είναι αυτό που θα σε κάνει να συνεχίζεις να πιστεύεις πως αξίζει αληθινά να περπατάς πάνω στη γη;
Ένα τέτοιο γεγονός συνέβη σήμερα και σ’ εμένα.
Μετά από 30 μέρες προφυλάκισης, σήμερα παρέλαβα την απόφαση της αποφυλάκισής μου. Θα μπορούσα αύριο το πρωί να περάσω την πόρτα της φυλακής και να φύγω. Δε θα το κάνω. Δε θα το κάνω γιατί πιστεύω πως η ομορφιά του ανθρώπου είναι να κάνει τα πάντα για τον άλλον άνθρωπο. Δε μπορώ να νιώσω καμιά χαρά για τη δική μου αποφυλάκιση, όσο συνεχίζεται η άδικη κι εκδικητική προφυλάκιση της Εύης Στατήρη, για την οποία οι αρμόδιοι γνωρίζουν με απόλυτη αλήθεια ότι δεν υπάρχει γι’ αυτήν κανένα επιβαρυντικό στοιχείο.
Όπως δε μπόρεσα να κλείσω την πόρτα μου στην κυνηγημένη Αγγελική, έτσι δε μπορώ να γυρίσω την πλάτη μου στην άδικα προφυλακισμένη Εύη. Και πολύ περισσότερο γιατί, όσο συνεχίζεται αυτή η προφυλάκιση, παράλληλα συνεχίζεται και η απεργία πείνας των μελών της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Μια απεργία πείνας που διανύει την 31η μέρα μιας απεργίας πείνας, που ξεκίνησε γι’ αυτές ακριβώς τις προφυλακίσεις των συγγενών.
Όπως δείχνουν τα ιατρικά ανακοινωθέντα, η κατάσταση της υγεία των απεργών πείνας είναι πολύ κρίσιμη.
Τώρα, όχι μόνο κάθε μέρα, αλλά και κάθε ώρα μετράει. Και δεν είναι μόνο τα ιατρικά ανακοινωθέντα που επισημαίνουν την κρισιμότητα της υγείας των απεργών, εξίσου βαριά μετράει και η σκόπιμη και συστηματική αποσιώπηση του γεγονότος από τα ΜΜΕ. Τί θέλει η δικαστική εξουσία; Γιατί απ’ ό,τι ακούω είναι στα χέρια της η όλη υπόθεση. Θέλει, λοιπόν, νεκρούς; Ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ; Να αποκτήσουν εργασία πολλών ημερών μετά από θανάτους;
Γιατί τότε μόνο αρχίζουν να μιλούν.
Δε θεωρώ την απόφασή μου να παραμείνω στη φυλακή ούτε καν θυσία απέναντι στην Εύη και απέναντι στους 11 ανθρώπους της ΣΠΦ, που συνεχίζουν την απεργία πείνας.
Θα είμαι πάντα υπόλογη απέναντι σ’ αυτή τη νέα γενιά των ανθρώπων γιατί κι εγώ, όπως όλες οι μάνες και οι πατέρες της ηλικίας μου, δεν καταφέραμε να παραδώσουμε στους γιους μας και στις κόρες μας έναν κόσμο καλύτερο. Αντίθετα, φτιάξαμε ή αφήσαμε να φτιαχτεί ένας κόσμος όπου με κάθε τρόπο μεθοδεύεται και προπαγανδίζεται πως το νόημα των ημερών μας είναι η οικονομική υπόσταση της κοινωνίας, πως το μέγα ζήτημα της ζωής των ανθρώπων είναι η διευθέτηση των δανείων. Δε θέλουν ν’ αφήσουν ούτε μια χαραμάδα ελπίδας πως ζωή σημαίνει κάτι άλλο. Φαίνεται πως οι πηγές της πραγματικής, της ουσιαστικής ζωής και δημιουργίας έχουν στερέψει και είναι εποχές που, σε παράξενους τόπους, όπως είναι οι φυλακές, μπορείς να συναντήσεις ανθρώπους που «προαναγγέλουν την ευφορία των ερήμων, το πόσιμο θαλάσσιο νερό με γεύση βιολέτας, την αιώνια άνοιξη…».
Θα παραμείνω στη φυλακή μέχρι τη μέρα που, μαζί με την Εύη, θα δρασκελίσουμε την πόρτα εξόδου και η χαρά μας θα είναι διπλή γιατί την ίδια μέρα θα τελειώσει και η απεργία των δικών μας αγαπημένων ανθρώπων.
Η απεργία πείνας είναι ένας ύψιστος συναγερμός προς όλες τις μορφές εξουσίας να μην ξεχαστούν στις τυπικές διαδικασίες, να μην ξεχαστούν στην άσκηση εκδίκησης και εξόντωσης των όποιων «αντιπάλων», να θυμηθούν τις πραγματικές πηγές ζωής και δημιουργίας.
Αθηνά Τσάκαλου
πηγή : https://athens.indymedia.org/post/1542310/
