Παράλληλα με τους αγώνες μας όλον αυτό τον καιρό για μια καλύτερη παιδεία, στις φυλακές του Κορυδαλλού, δύο πολιτικοί κρατούμενοι ξεκίνησαν απεργία πείνας επειδή δεν τους χορηγούν εκπαιδευτικές άδειες για να παρακολουθήσουν στις σχολές στις οποίες πέρασαν δίνοντας πανελλαδικές εξετάσεις μέσα στις φυλακές. Ο Νίκος Ρωμανός από 10/11 και ο Ηρακλής Κωστάρης από 28/10. Πέρα από πολιτικές απόψεις και ιδεολογίες οι δυό απεργοί πείνας βάζοντας σαν οδόφραγμα το ίδιο τους το σώμα, όπως λένε οι ίδιοι, διεκδικόντας το αυτονόητο, μια ανάσα ελευθερίας, την οποία το κράτος εκδικητικά τους τη στερεί λόγω των απόψεων και τον δράσεων τους, παραβλέποντας τους ίδιους του τους νόμους. Βρισκόμενοι αυτόν τον καιρό σε έναν αγώνα για την μόρφωση δεν μπορούμε ούτε να παραβλέψουμε ούτε να αποσιωπήσουμε το γεγονός αυτό επειδή θεωρείται ότι δεν μας αφορά άμεσα. Είναι οι ίδιοι μηχανισμοί, οι ίδιοι ηθικοί αυτουργοί που καταστρέφουν την υγεία, την παιδεία, τη δικαιοσύνη και καταστρατηγούν τα δικαιώματά μας.
Και σε αυτή την περίπτωση είδαμε μια από τις πολλές αντιφατικές στάσεις του κράτους. Μπροστά στις κάμερες ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης, Χ. Αθανασίου και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κ. Παπούλιας, κάλεσαν τον Νίκο Ρωμανό για να τον βραβεύσουν (κάτι το οποίο αρνήθηκε)για την επιτυχία του στις εξετάσεις τις οποίες του δόθηκε το δικαίωμα να δώσει, ενώ πίσω από τα φώτα της δημοσιότητας του αρνήθηκαν και αρνούνται ακόμα τις άδειες τις οποίες δικαιούται παρόλο που βρίσκεται σε κρίσιμη κατάσταση στο νοσοκομείο μετά από τόσες μέρες απεργίας πείνας διεκδικώντας τες. Αυτή η ανελέητη επίθεση, ο αυταρχισμός και οι εκδικητικές προθέσεις του κράτους είναι αναπόσπαστο κομμάτι της γενικότερης προσπάθειας φίμωσης κάθε φωνής αντίστασης.Ο κατασταλτικός μηχανισμός σε αυτήν του την προσπάθεια έχει επιστρατεύσει τις πιο σκληρές του δυνάμεις(δικαστές και ανθρωποφύλακες).Η απάντησή μας σε αυτούς θα είναι η έμπρακτη στήριξη και αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας.
Αυτή τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο η κατάσταση της υγείας του απεργού πείνας βρίσκεται σε πολύ κρίσιμο σημείο, καθώς οι παλμοί του φτάνουν τους 170 (ένας άνθρωπος στους 180 μπορεί να πάθει ανά πάσα στιγμή ανακοπή καρδιάς). Ακόμα, λοιπόν, και τώρα που το παίδι αυτό βρίσκεται αντιμέτωπο με το θάνατο διεκδικώντας τη μόρφωση, την ελευθερία και τη δικαιοσύνη, δηλαδή τα αυτονόητα, δεν βρίσκει το δίκιο του. Αντίθετα, με εισαγγελική απόφαση υποχρεώνεται ο Ν. Ρωμανός να σιτίζεται, γεγονός που αποτελεί άλλη μία παραβίαση των ελευθεριών του.
Για οτιδήποτε του συμβεί, υπεύθυνοι είναι και θα είναι, όπως αναφέρει και στην επιστολή του ο ίδιος ο Ν. Ρωμανός, το συμβούλιο της φυλακής αποτελούμενο από τον εισαγγελέα Νικόλαο Ποιμενίδη, την διευθύντρια Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη, αλλά και την κοινωνική λειτουργό.
Υπεύθυνοι όμως για ό,τι του συμβεί γνωρίζουμε ότι δεν θα είναι μόνο ο Υπουργός και οι λοιποί, αλλά η κοινωνία στο σύνολό της, που επιλέγει να αδρανεί και να σιωπά…
Συντονιστικό Μαθητών Χανίων
