Από τον Έβρο ως τα Χανιά κι από τα νησιά του Α. Αιγαίου ως τα βόρεια σύνορα, η Ελλάδα γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη για τους μετανάστες που καταφέρνουν να φτάσουν ως εδώ. Η ελληνική κυβέρνηση, σε άμεσο συντονισμό και κοινό σχεδιασμό με την Ε.Ε., προωθεί νέα δρακόντεια μέτρα ενάντια στους πρόσφυγες.
Η Ευρώπη-Φρούριο με την ωμή κρατική βία, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα πλοία φυλακές στα διεθνή ύδατα, αποτελεί αιτία των μεταναστευτικών ρευμάτων συμμετέχοντας σε όλες τις «ειρηνευτικές αποστολές», στηρίζοντας βάρβαρα καθεστώτα σε Ασία-Αφρική για να επιβάλλει τα συμφέροντα των πολυεθνικών της. Οι Ευρωπαίοι εργοδότες, σε συνεργασία με τις κυβερνήσεις, εκμεταλλεύονται τα ποτάμια της προσφυγιάς, βάζοντας τους να εργαστούν στα βιομηχανικά τους κάτεργα με τους χειρότερους όρους. Το πλέγμα καταστολής και εκμετάλλευσης σε ολόκληρη την Ευρώπη ακονίζει τα μαχαίρια του, ετοιμάζεται να θυσιάσει ακόμα περισσότερους ντόπιους και ξένους εκμεταλλευόμενους στο βωμό της κρίσης του.
Όσο εντείνονται τα μέτρα καταστολής, όσο κλιμακώνονται οι – ολοκληρωτικής νοοτροπίας – επιχειρήσεις σκούπας στις καπιταλιστικές μητροπόλεις, τόσο θα αυξάνεται η ανασφάλεια των μεταναστών εργαζομένων, τόσο θα υποκύπτουν στις πιο σκληρές επιλογές του ευρωπαϊκού κεφαλαίου, τόσο θα νιώθουν απομονωμένοι και ξένοι προς τους υπόλοιπους εργαζόμενους, αδύναμοι σε ένα διασπασμένο και ηττημένο εργατικό κίνημα.
Πρώτα ξεκίνησαν με τις επιθέσεις κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών σε στέκια και πολιτικούς χώρους. Εφάρμοσαν τα πιο σκληρά κατασταλτικά μέτρα και τους τρομονόμους σε μαθητές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους. Οργάνωσαν με ακόμα σκληρότερη δομή και μεθόδους την – ήδη πάνοπλη και δολοφονική – ελληνική αστυνομία.
Μετά τα πογκρόμ στον καταυλισμό των Αφγανών στο λιμάνι της Πάτρας, τις μαζικές απελάσεις, τις δολοφονίες μεταναστών στο αλλοδαπών της Π. Ράλλη, τις επιχειρήσεις-σκουπα και τους ξυλοδαρμούς στο κέντρο της Αθήνας και τη Θεσσαλονίκης, τους βασανισμούς και τις απελάσεις στα σύνορα, το ελληνικό κράτος αποφασίζει να δείξει και στα Χανιά τα άγρια σχέδιά του.
Στις 16 και 17 Μαΐου (το προηγούμενο Σαββατοκύριακο) το Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης διοργανώνει διήμερο στα Χανιά με μαζική απήχηση στην τοπική κοινωνία. Εξάλλου, πολλοί από αυτούς συμμετέχουν και στηρίζουν συλλογικότητες και φορείς της πόλης, δίνουν με εντυπωσιακή δύναμη και αξιοπρέπεια αγώνα για ίσα δικαιώματα και δυναμικό παρών σε κάθε δράση των πολιτών για τη διεκδίκηση καλύτερης ζωής. 15 από αυτούς είχαν δώσει μεγαλειώδη αγώνα με πολυήμερη απεργία πείνας μόλις τον προηγούμενο Νοέμβρη.
Είναι φανερό πως τέτοιοι μετανάστες, ενεργοί εργαζόμενοι και αγωνιστές, που δένονται και δρούν μαζί με τους έλληνες συναδέλφους και συμπολίτες τους, τρομοκρατούν την κυβέρνηση, το τοπικό κράτος, τις δυνάμεις καταστολής. Το ίδιο βράδυ συλλαμβάνεται ο Φαραχάτ Γκανάρι (Faraxat Ganari), μια από τις πιο γνωστές μορφές μεταξύ των μεταναστών, που ζει εδώ και 5 χρόνια στα Χανιά. Την επόμενη μέρα η αστυνομική δύναμη Χανίων διεξάγει επιχείρηση-σκούπα (εμπνευσμένη από τις αντίστοιχες θηριωδίες των Αθηναίων συναδέλφων τους) και συλλαμβάνουν συνολικά 45 πρόσφυγες, ενώ οι απειλές για απέλαση, η τρομοκράτηση και οι παρακολουθήσεις έξω από τα σπίτια των μεταναστών συνεχίζονται όλες τις επόμενες μέρες. Η ελληνική αστική δημοκρατία επιχειρεί να αντεπιτεθεί – να πάρει τη ρεβάνς για το φόβο που τις προκαλούν οι φοιτητές, οι εργαζόμενοι, οι ντόπιοι και οι «ξένοι». Οι απειλές προς τους συλληφθέντες περιστρέφονται γύρω από τη δράση τους και τις σχέσεις τους με τα αγωνιζόμενα κομμάτια των Χανίων, με απειλές για «τιμωρία» για την απεργία πείνας το Νοέμβρη. Το κράτος-χωροφύλακας δε θέλει να υπάρχει καμία παρεξήγηση για τα πραγματικά του κίνητρα.
Στα υπόγεια του δικαστικού μεγάρου των Χανίων, 45 μετανάστες – που συνελήφθησαν τις τελευταίες μέρες – στοιβάζονται σε άθλιες συνθήκες, όπου και όπως μπορούν: στους διαδρόμους και τα πατώματα. Δεν δίνεται στη δημοσιότητα (φυλαγμένος σαν πολύτιμο μυστικό) ο αριθμός των προσφύγων που βρίσκεται σε κράτηση χωρίς χαρτιά. Οι συνθήκες είναι τραγικές καθώς δεν παρέχεται ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε ανθρώπους που το έχουν ανάγκη, ενώ η αστυνομία (!) αποφασίζει αν είναι αρκετά άρρωστοι ώστε να μεταφερθούν στο νοσοκομείο. Η πρακτική αυτή είναι άκρως επικίνδυνη για τη ψυχική και σωματική υγεία των ανθρώπων, ακόμα και για την ίδια τους τη ζωή. Οι άνθρωποι ξυλοκοπούνται από την αστυνομία και τους φορτώνονται ψευδείς κατηγορίες: τα αδικήματα που γίνονται κατά τη διάρκεια της ημέρας μοιράζονται σε αυτούς.
Όσο για τους πιο «επικίνδυνους» από αυτούς, δεν τηρούνται ούτε καν τα προσχήματα μιας «ανεξάρτητης» δικαιοσύνης ή μιας «δίκαιης» δίκης. Για την υπόθεση του Φαραχάτ, η «εκδίκαση» έγινε σε ένα γραφείο ερήμην του ίδιου! Ο τρόπος αυτός εφαρμόζεται συχνά για τους μετανάστες, παίρνονται αποφάσεις για την τύχη τους χωρίς να μπορούν να είναι οι ίδιοι παρόντες. Η απόφαση ήταν συνεπής με τις προθέσεις τους: να τελειώνουν γρήγορα με κάθε έναν που προσπαθεί να σηκώσει κεφάλι. Ο Φαραχάτ θα πρέπει να μεταφερθεί στον Πειραιά κι από εκεί στο Μεταγωγών. Μετά από τρεις μήνες στα μπουντρούμια του Μεταγωγών, θα απελαθεί. Για τους υπόλοιπους, το καθεστώς ομηρίας θα συνεχιστεί καθώς εκκρεμεί η απόφαση για το τι θα τους κάνουν.
• Καλούμε το δικηγόρο που χειρίζεται την υπόθεση, να δημοσιοποιήσει τις αυθαιρεσίες των δικαστικών και κατασταλτικών μηχανισμών, να μην επιτρέψει τη νομική επιβολή της τρομοκράτησης των μεταναστών
• Καλούμε την κοινωνία των Χανίων να απαντήσει άμεσα στη νέα προκλητική και «προληπτική» επίθεση των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στον πιο ευάλωτο κρίκο της – τους πρόσφυγες.
• Να μην τολμήσει κανείς να σκεφτεί να επιχειρήσει τη, γνωστή και προσφιλή για την ΕΛΑΣ, μέθοδο της «απαγωγής» μεταναστών και της φυγάδευσής τους από τα Χανιά στις φυλακές της Αθήνας.
• Να δωθεί τώρα πολιτικό άσυλο στον Φαραχατ Γκαναρι και τους υπόλοιπους μετανάστες που κρατούνται στα κρατητήρια και το δικαστικό μέγαρο των Χανίων
• Να αναγνωριστούν άμεσα όλα τα δικαιώματα στους μετανάστες
• Αμεση απελευθέρωση του Φαραχάτ και όλων των μεταναστών
