Πορείες Αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας στην Κρήτη – 3/2/2011-ώρα 18:00

Ρέθυμνο: κείμενο αλληλεγγύης στους 300 μετανάστες απεργους πείνας από την ομάδα κόντρα★μπάντα

ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη…
Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης…
Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας…
Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζομένους και εργαζόμενες…
από τη συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

Η μετακίνηση πληθυσμών είναι ένα γεγονός που χαρακτήριζε πάντα την ανθρωπότητα. Τις τελευταίες δεκαετίες όμως χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες αναγκάζονται να ξεριζωθούν βίαια στα πλαίσια της εξάπλωσης της καπιταλιστικής συνθήκης σε όλες τις γωνιές του πλανήτη. Επεκτατικοί πόλεμοι, σκληρά πολιτικά καθεστώτα, οικονομικά εμπάργκο, ιδιοποίηση και κατασπατάληση των φυσικών πόρων, υποδούλωση και άγρια εκμετάλλευση των ανθρώπων, ξεριζώνουν βίαια χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες προκειμένου αυτοί να ξεφύγουν από την φτώχεια, την πείνα, τη φυλακή, τα βασανιστήρια, το θάνατο. Οι ροές της μετανάστευσης είναι κοινές με τους διαύλους που ανοίγει η μετακίνηση του κεφαλαίου: περνούν από τις επαρχίες και καταλήγουν στα κέντρα της διεθνούς κυριαρχίας.

Η τοπική πολιτική και οικονομική ελίτ, ταγμένη στο πλευρό των επικυρίαρχων του πλανήτη, από τη μια συναίνεσε και συμμετείχε σε διάφορες διεθνείς στρατιωτικές επιχειρήσεις (παραχώρηση της βάσης της Σούδας, αποστολή αεροπλάνων και πλοίων, στρατός κατοχής σε Αλβανία, Κόσοβο, Βοσνία, Ιράκ, Αφγανιστάν) και από την άλλη επεκτάθηκε και διείσδυσε οικονομικά στις γειτονικές χώρες των Βαλκανίων που ανοίχθηκαν σαν νέες αγορές. Δεν είναι τυχαίο πως το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών προέρχονται από τις χώρες που το ελληνικό κεφάλαιο άπλωσε το χέρι του ή οι ελληνικές κυβερνήσεις υποβοήθησαν τη διεθνή κυριαρχία να επεκταθεί.

Τα τελευταία 20 χρόνια το ελληνικό κράτος και τα ντόπια αφεντικά χρησιμοποιούν μεθοδικά τους μετανάστες για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους. Οι μετανάστες που προσπαθούν να εισέλθουν στην Ευρώπη από τα ελληνικά σύνορα περνούν μια μεθοδευμένη διαδικασία τεχνητού καθεστώτος παρανομίας και υποτίμησής τους, ως άτομα, αλλά κυρίως ως εργάτες. Για να αποτελούν φτηνά εργατικά χέρια και υποχείρια εκμετάλλευσης, πρέπει να είναι ”παράνομοι” (ώστε να μη μπορούν να διεκδικήσουν οτι τους αναλογεί) και κοινωνικά περιθωριοποιημένοι (ώστε να στερούνται ευρύτερης υποστήριξης) και υπολογίσιμοι μόνο ως γρανάζια παραγωγής κέρδους ή καταναλωτές. Οι μετανάστες είναι που στηρίζουν σημαντικά την οικονομία της χώρας εδώ και χρόνια εργαζόμενοι φθηνά, γίνονται αντικείμενο αδρής εκμετάλλευσης. Από την κατασκευή μεγαλόπνοων έργων (ολυμπιακοί αγώνες, εγνατία οδός, γέφυρα ρίου-αντιρίου), τα χωράφια καλλιέργειας (ελιάς, φράουλας, βαμβάκι), τα εργοστάσια, τις υπηρεσίες καθαρισμού ως τα σπίτια μικρών-μεγάλων αφεντικών και τη καταναγκαστική πορνεία, οι μετανάστες γίνονται «ανεκτοί» στο βαθμό που εξυπηρετούν τους στόχους του κεφαλαίου κάθε στιγμή. Αντίθετα, όσοι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν από το κεφάλαιο, στοιβάζονται σε κρατητήρια και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, βασανίζονται από τους «προστάτες του πολίτη», δολοφονούνται στα σύνορα από ντόπιους και ευρωπαίους συνοριοφύλακες, και όσοι καταφέρουν και επιζήσουν απελαύνονται.

Παράλληλα, εν μέσω κρίσης, όπου ολόκληρες κοινωνικές ομάδες οδηγούνται στη φτώχεια και κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών γκρεμίζονται, η δαιμονοποίηση του μετανάστη αποτελεί ένα βασικό συστατικό ώστε να μετατραπεί το ζήτημα από ταξικό σε εθνικό. Μέσω της επίκλησης της εθνικής ενότητας, η ελληνική οικονομική και πολιτική ελίτ επιδιώκει να αποσπάσει την κοινωνική συναίνεση ώστε να διασωθεί η ίδια μεταφέροντας ταυτόχρονα τα βάρη και τις ευθύνες στην πλάτη του κόσμου. Συνεργός στην προσπάθεια αυτή είναι τα ΜΜΕξαπάτησης που κυρίως μέσα από την τηλεοπτική διαχείριση αποτελούν τον δίαυλο για την έκφραση της ακραίας εθνικιστικής και φασιστικής ρητορικής.

Την Τρίτη 25 Γενάρη ξεκίνησε ο κοινωνικός αγώνας των 300 μεταναστών, με το έσχατο όπλο, της απεργίας πείνας. Οι άνθρωποι αυτοί μετά από χρόνια δουλειάς, καταπίεσης και εκμετάλλευσης στη χώρα, διεκδικούν αυτά που θα έπρεπε να θεωρούνται αυτονόητα: να εργάζονται, να σπουδάζουν, να έχουν νοσοκομειακή περίθαλψη, να ζουν ελεύθερα και με αξιοπρέπεια. Για την ανάγκη της στέγασης του δίκαιου αγώνα τους, επέλεξαν ένα εδώ και χρόνια αχρησιμοποίητο κτίριο της Νομικής Αθηνών. Ένα μικρό μέρος από 50 μετανάστες επέλεξαν το εργατικό κέντρο Θεσσαλονίκης.

Μόλις οι μετανάστες εγκαταστάθηκαν στο χώρο της Νομικής, ξεκίνησε ένα οργιαστικό παιχνίδι παραπληροφόρησης από τα ΜΜΕ, προετοιμάζοντας κατάλληλα το έδαφος για την οποιαδήποτε καταστολή από το κράτος. Το ζήτημα του ασύλου αναδείχθηκε μέσα σ’ ένα κλίμα ρατσιστικού και εθνικιστικού παραληρήματος, σε μείζον εθνικό θέμα με κύριο στόχο την μεταστροφή της προσοχής του κόσμου από τα ίδια τα αιτήματα των μεταναστών και την απεργία πείνας. Από την πρυτανεία ως την κυβέρνηση του ΠαΣοΚ και από το Λαος ως το ΚΚΕ, συνηγόρησαν όλοι οι ταγοί της κυριαρχίας. Από την άλλη, οι αυτόκλητοι εισαγγελείς των καναλιών, για ακόμη μια φορά δείχνουν επιλεκτική ευαισθησία αφού επί χρόνια αποσιωπούν συνειδητά την άγρια εκμετάλλευση των μεταναστών, τις δολοφονίες στο αιγαίο, στα βουνά και στα αστυνομικά τμήματα, τις επιθέσεις των «αγανακτισμένων πολιτών» και των οργανωμένων φασιστών, ενώ πρόσφατα απέκρυψαν τον θάνατο του αιγύπτιου ανασφάλιστου εργαζομένου στο υπουργείο εργασίας ή τη δολοφονική καταδίωξη μεταναστών στην Ηγουμενίτσα.

Με φόβο ότι η ένταση μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε ευρύτερη κινηματική ανάφλεξη, προετοιμάσθηκε το έδαφος για την εκκένωση της Νομικής. Το μεσημέρι της Πέμπτης 27/1, πάνοπλες ειδικές δυνάμεις περικυκλώνουν το κτίριο και αποκλείουν τους γύρω δρόμους. Πολύωρες διαπραγματεύσεις και απειλές επιδιώκουν τον σωματικό και ψυχικό βασανισμό των απεργών πείνας και την εξουθένωση των 3000 αλληλέγγυων που έχουν καταφθάσει. Τελικά, οι 250 μετανάστες, συνοδευόμενοι από πορεία 600 ατόμων, πήγαν στο κτίριο ενός ιδιώτη που βρίσκεται στην Πατησίων, που ούτε τους χωράει όλους ούτε πληροί καμία απολύτως συνθήκη υγιεινής διαβίωσης. Στο πλαίσιο της μηδενικής ανοχής, το κράτος και τα ΜΜΕ για ακόμη μια φορά έδειξαν το πραγματικό πρόσωπο τους απέναντι σε έναν δίκαιο αγώνα που άνθισε μέσα στην κοινωνική χωματερή με αξίες την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια.

Όσο αφορά την αγωνία της κυριαρχίας για το άσυλο, έχει προφανώς να κάνει με την προσπάθεια απομάκρυνσής των μεταναστών από ένα χώρο που συμβολικά έχει καταχωρηθεί στη μνήμη του κόσμου ώς ιστορικό κέντρο αγώνα. Έντεχνα προσπαθεί να μετατρέψει το άσυλο από κοινωνικό κεκτημένο σε νομική διάταξη, με απώτερο στόχο μελλοντικά να το καταργήσει. Στα πλαίσια αυτά οι μετανάστες θεωρώντας τους εαυτούς τους κομμάτι της κοινωνίας και των αγώνων, είχαν αρχικά επιλέξει το τμήμα της Νομικής στην Αθήνα ως κέντρο των διεκδικήσεων τους. Επιπλέον, η κυβέρνηση προσπαθεί να μεταφέρει την ένταση όσο περισσότερο μακριά γίνεται από το κέντρο της πόλης, σε οίκημα που εύκολα μπορεί να επέμβουν οι δυνάμεις καταστολής και δύσκολα να περιφρουρηθεί. Παράλληλα, προσπαθεί να αποκόψει την κινηματική επικοινωνία των μεταναστών με τους αλληλέγγυους και να αποτρέψει τη σύνδεση της απεργίας πείνας με ευρύτερες κινηματικές προοπτικές. Τέλος, σπιλώνει τον ίδιο το περιεχόμενο του αγώνα των απεργών προβοκάροντας τον ως «υποκινούμενο» ενώ όλες οι αποφάσεις τους λαμβάνονται αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα, μέσα από γενικές συνελεύσεις.

Αξίζει να αναφερθεί ότι αμέσως με τις πρώτες ενδείξεις για πιθανή εισβολή των μπάτσων, αλληλέγγυοι συγκεντρώθηκαν στα Προπύλαια και κατευθύνθηκαν προς τη Νομική. Ταυτόχρονα σε διάφορες πόλεις της χώρας όπως στα Χανιά, στη Θεσσαλονίκη, στο Ηράκλειο, στη Κοζάνη, στο Bόλο, στα Γιάννενα, στη Mυτιλήνη, στη Πάτρα, στη Ξάνθη και στη Λάρισα πραγματοποιήθηκαν αυθόρμητες συγκεντρώσεις και κινήσεις αλληλεγγύης. Στο Ρέθυμνο συγκεντρώθηκαν 60 άτομα στο δημαρχείο και μετά από επιτόπια συνέλευση αποφάσισαν να γραφτούν και να φωναχτούν συνθήματα και να πραγματοποιηθεί πορεία στη πόλη ώστε να διαδοθεί το γεγονός. Οι κινήσεις αλληλεγγύης αποκρύφθηκαν βέβαια από όλα τα ΜΜΕ.

Τέλος, τη Δευτέρα 31/1 η κυβέρνηση εκδικητικά ανακάλεσε τις άδειες παραμονής των 15 απεργών πείνας του 2008 στα Χανιά, ενώ τότε στελέχη της, ως αντιπολίτευση, μεγαλόσχημα και υποκριτικά τάσσονταν στο πλευρό των μεταναστών.

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ
ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ

κόντρα★μπάντα
Γενάρης 2011

Ανακοίνωση του Στεκιού μεταναστών για την πορεία

Πορεία Αλληλεγγύης στην Απεργία Πείνας – Πέμπτη 3/2, 6 μ.μ, στη Πλατεία Αγοράς

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον αγώνα των απεργών πείνας που διακινδυνεύουν την ίδια τους τη ζωή διεκδικώντας το αυτονόητο: Μια ζωή με αξιοπρέπεια. Ζητάμε τη νομιμοποίηση των μεταναστών. Ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα με τους έλληνες εργαζόμενους, για τους μετανάστες.

Τα αιτήματα αυτά δεν είναι μόνο δίκαια αλλά και λύση για τα κοινωνικά προβλήματα τα οποία μεγεθύνονται.

Η αλληλεγγύη δεν ποινικοποιείται. Οι κλήσεις στον εισαγγελέα συμπολιτών μας και μη, για «παράνομη διακίνηση μεταναστών», στοχεύουν στην ποινικοποίηση της ανθρωπιάς μας, στην ποινικοποίηση της στήριξης κοινωνικών αγώνων και στην περιστολή πολιτικών δικαιωμάτων σαν συμπλήρωμα της περιστολής των κοινωνικών και οικονομικών δικαιωμάτων μας που έχει συμβεί το τελευταίο διάστημα.

Καλούμε στην Πανελλαδική Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στην Δημοτική Aγορά και στην πορεία που θα ακολουθήσει στις 6 μ.μ την Πέμπτη, 3 Φεβρουαρίου 2011

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ