15 ώρες δουλειά, μια.στιγμή θάνατος.
15 ΩΡΕΣ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΘΑΝΑΤΟΣ
Αυτό που εντέχνως αποκρύπτεται σχετικά με το τραγικό δυστύχημα που έλαβε
χώρα στο ΒΟΑΚ και κόστισε την ζωή σε τρεις νέους ανθρώπους, αφήνοντας
σοβαρά τραυματισμένη μια κοπέλα, είναι οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αυτό
συνέβη.
Πολλά τα δάκρυα και οι νεκρολογίες από τον τοπικό τύπο και τους
ντόπιους αυτοδιοικητικούς, αλλά ούτε λέξη για το γεγονός πως τα παιδιά αυτά
ήταν εργαζόμενοι που επέστρεφαν από 15ωρη εργασία σε κέντρο δεξιώσεων,
σερβίροντας αυτούς που ευθύνονται για το χάλι στο οποίο έχουν φτάσει οι
εργασιακές συνθήκες στην εποχή μας.
Ούτε λέξη για το γεγονός πως τα παιδιά
αυτά- στην κυριολεξία παιδιά από 15 έως 20 χρονών- δούλευαν
εντατικοποιημένα και ανασφάλιστα, εκτός ωραρίου, έτσι όπως συμβαίνει
συνήθως σε τέτοιου είδους κέντρα-εργασιακές γαλέρες, στα οποία επικρατεί η
πλήρης ασυδοσία των αφεντικών.
Με την ανοχή και στήριξη του κράτους η Επιθεώρηση Εργασίας έχει καταντήσει
όργανο της εργοδοσίας, με αποτέλεσμα οι έλεγχοι να είναι ανύπαρκτοι και οι
επιχειρήσεις αυτές να συνιστούν ένα περιβάλλον εχθρικό για οποιαδήποτε
συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση.
Σε αυτό το πλαίσιο ένα μεροκάματο
καταλήγει να είναι ένα μεροκάματο θανάτου.
Η συμπερίληψη του δυστυχήματος αυτού στην μακάβρια στατιστική των τροχαίων ατυχημάτων στο
ΒΟΑΚ αποκρύπτει την κρίσιμη διάστασή του: αυτήν ενός ακόμη ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ
ΔΥΣΤΥΧΗΜΑΤΟΣ.
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΑΛΩΣΙΜΟΙ/ΕΣ ΓΙΑ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
*πανό στα βυζαντινά τείχη από την κατάληψη Rosa Nera μετά το εργατικό
δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε 3 παιδιά
Να αντισταθούμε στην βαρβαρότητα, για να μην γίνουμε αναλώσιμοι/ες για κράτος και αφεντικά.
Κατάληψη Rosa Nera