Ενημέρωση από τα γεγονότα και τη συνθήκη της πόλης το διήμερο 06-07/07/2024, με αφορμή την 2η Αυτοoργανωμένη Πορεία Ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ+ Κοινότητας της πόλης, και το family pride
Με το παρόν κείμενο στοχεύουμε να ενημερώσουμε σχετικά με ένα σύνολο από γεγονότα και δράσεις που έλαβαν χώρα στην πόλη των Χανίων. Αφετηρία της διήγησης αποτελεί η Πέμπτη 04 Ιουλίου, ενώ το νήμα φτάνει έως και την Τετάρτη 10 του ίδιου μήνα. Είναι το αποτέλεσμα της από κοινού συνδιαμόρφωσης των πολιτικών σκεπτικών και θέσεών μας απέναντι σε όσα βιώσαμε, με αφορμή τη διοργάνωση και την πραγμάτωση της δεύτερης αυτοοργανωμένης πορείας ορατότητας της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας (ΠΟΛΚ στο εξής) στην πόλη. Όπως ήδη μπορεί να γίνει αντιληπτό η διήγηση θα περιέχει απαντήσεις σε όσους έχουν επιλέξει να μιλήσουν για εμάς πριν από εμάς· σε όσες θίξαμε ή προσβάλαμε και περήφανα θα συνεχίσουμε να το κάνουμε. Ευελπιστούμε να ξεκαθαριστεί προς πάσα κατεύθυνση και προς όλους τους καλοθελητάδες πως τίποτα δεν μένει αναπάντητο, ειδικά σε περιόδους που η αναχαίτιση της περαιτέρω επιβολής και κυριαρχίας όσων αντιμαχόμαστε αποτελεί επίδικο των πολιτικών μας αγώνων.
Οφείλουμε να αναφέρουμε πως αποτελούμε ένα σύνολο ανθρώπων που δραστηριοποιείται πολιτικά σε διαφορά εγχειρήματα στον κατειλημμένο λόφο Καστέλι – κατά βάση στο κτήριο της Κατειλημμένης Πρυτανείας αλλά και σε ανοιχτές διεργασίες/συνελεύσεις/εκδηλώσεις στην αυλή. Δεν είναι λίγες οι φορές που εν όψει επικείμενων καλεσμάτων (βλ. Τέμπη, Πηλός) ή έκτακτων γεγονότων (βλ. παρουσία του κόμματος νίκη στα Χανιά) επιλέξαμε τη συνδιαμόρφωση σε επίπεδο συνελεύσεων, και τη σύμπραξη σε επίπεδο δρόμου. Με την πορεία ορατότητας λοιπόν να ανατέλλει στον ορίζοντα, ξεκινήσαμε τις συζητήσεις αρχικά εντός των συνελεύσεων που συμμετέχουμε, αλλά και με τις διαπροσωπικές μας επαφές. Αφού ανακαλέσαμε τα συμπεράσματα και τα όσα βιώσαμε στην περσινή πορεία ορατότητας, και αναγνωρίζοντας πως τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τη φετινή τον έχει η συνέλευση που διοργάνωσε την ΠΟΛΚ, αρκεστήκαμε στο να προετοιμαστούμε γύρω από τα ενδεχόμενα και τη στάση μας στην επερχόμενη συνθήκη.
Φτάνοντας στην επίμαχη εβδομάδα αρχίζουν να αναδύονται νέα δεδομένα.
Αρχικά εμφανίζεται διαδικτυακό κάλεσμα για family pride στην πόλη των Χανίων για την ημέρα της Κυριακής 07/07, δηλαδή μία μέρα μετά την ΠΟΛΚ. Το κάλεσμα αυτό συνδέεται άμεσα με τα δύο αντίστοιχα που έχουν ήδη δημοσιοποιηθεί για Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την προηγούμενη ημέρα. Όλα μαζί καταρχάς αποτελούν ευθεία απάντηση στη διοργάνωση του europride, θεσμικού event που φιλοξενείται κάθε χρόνο σε διαφορετική ευρωπαϊκή πόλη, με το φετινό να έχει πραγματοποιηθεί στα τέλη του Ιούνη στη Θεσσαλονίκη.
Το ακροδεξιό ρεύμα αντίδρασης απέναντι σε κινήσεις που αμφισβητούν τα πρότυπα της ετεροκανονικότητας, επιχείρησε μέσω των family pride να δηλώσει κατακόρυφη γεωγραφική παρουσία, αφενός δείχνοντας τη βαρύτητα που έχει για τους εγχώριους φασίστες το ζήτημα της ΛΟΑΤΚΙ+ ορατότητας, και αφετέρου επισημαίνοντας την ύπαρξη ασθενών καναλιών επικοινωνίας και δικτύωσής τους.
Πέραν των δύο μητροπολιτικών κέντρων, το μοναδικό family pride που καλέστηκε στην επαρχία, έλαβε χώρα στην πόλη των Χανίων. Το κάλεσμα αυτό απευθύνθηκε συνολικά στο νησί της Κρήτης, συνομιλώντας με τα παραδοσιακά αντανακλαστικά του τόπου, και κυρίως με τη διάχυτη λεβεντοκουλτούρα. Η κατ’ επίφαση δημοκρατικότητα του νησιού, άλλωστε, έχει χτιστεί πάνω σε αυτά ακριβώς τα συντηρητικά αντανακλαστικά που, ακόμα και στις μέρες μας, ενσαρκώνονται στη μορφή της παραδοσιακής πυρηνικής οικογένειας. Εκεί όπου ο μόχθος του άντρα φέρνει το ψωμί στο σπίτι, και η παραμονή της γυναίκας κυρίως εντός του, είναι ο κανόνας. Το βλέπουμε και γύρω μας, και δυστυχώς το γνωρίζουμε πολύ καλά: Η πατριαρχική βία του κανονικού, εκτός από την απόδοση συγκεκριμένων ρόλων, στάσεων και συμπεριφορών ανάλογα με το βιολογικό φύλο, εγκληματοποιεί και στιγματίζει οποιοδήποτε σώμα αδυνατεί ή αρνείται να τοποθετηθεί στη δυαδικότητα του δίπολου άντρας/γυναίκα, και να προσδιοριστεί σεξουαλικά από αυτήν.
Πατώντας σε αυτά τα χαρακτηριστικά του κοινωνικού περιβάλλοντος της πόλης, το family pride επιδίωξε να επαναδιατυπώσει επιθετικά τους όρους του κανονικού, καπηλευόμενο την ορολογία του “pride”. Η ορολογία αυτή χρησιμοποιείται από τα τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα, για τη δημόσια διεκδίκηση της ορατότητας της με «θράσος» και περηφάνια, με στόχο την ενδυνάμωση και την υπεράσπιση των ατόμων που την πλαισιώνουν. Τα pride έχουν συνδεθεί με τη συλλογική παρουσία της κοινότητας στον δρόμο, και στον πυρήνα τους έχουν την ελεύθερη έκφραση και εκδήλωση όλων εκείνων των περιεχομένων, των συμβόλων και των σημείων, που δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με την ίδια άνεση σε καθημερινή βάση. Πρόκειται, έτσι, για έναν όρο που έχει συνδεθεί αποκλειστικά με τις διεκδικήσεις ενός μη προνομιούχου κοινωνικού χώρου.
Στον αντίποδα, η πυρηνική οικογένεια αποτελεί την κυρίαρχη μορφή αναπαραγωγής της ανθρώπινης ύπαρξης και δραστηριότητας – την κυρίαρχη πρακτική πρόταση για την αναπαραγωγή της ίδιας της κοινωνίας. Εντεταγμένη μάλιστα στο καταστατικό τρίπτυχο του ελληνικού εθνικισμού, από κοινού με την πατρίδα και τη θρησκεία, είναι και ιδεολογικά τακτοποιημένη στο βάθρο του κανονικού. Είναι σαφές πως η ύπαρξη και η συνέχισή της δεν αμφισβητούνται, πόσο μάλλον δεν απειλούνται με κανέναν απολύτως τρόπο. Εκεί ακριβώς έγκειται, λοιπόν, τόσο η καπήλευση του όρου, όσο και η επιθετική αναδιατύπωσή του: Στη χρήση του από προνομιούχα υποκείμενα, που με πρόφαση την ίση ορατότητα της ύπαρξής τους, επιχειρούν να επισκιάσουν ή ακόμα και να αναχαιτίσουν τις κινήσεις των μη προνομιούχων, για τα οποία η ορατότητα είναι ζωτικής σημασίας και υπαρξιακής βαρύτητας. Κάπως έτσι, ενώ η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα βγαίνει στον δρόμο για να (μας) υπενθυμίζει ότι μπορεί να υπάρχει με τους όρους που γουστάρει, οι μικροαστοί φασιστοοικογενειάρχες ξεμυτίζουν για να μην μπορεί να συμβαίνει το πρώτο. Στο τέλος, δεν πρόκειται για μια απλή διαγραφή του κοινωνικού ανταγωνισμού στο όνομα της ισότητας, αλλά για την αντιστροφή του. Η βία της κανονικότητας παίρνει σάρκα και οστά, και φιλοδοξεί να συγκροτηθεί στον δρόμο.
Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε να κάνουμε και στην σελίδα που διακίνησε το κάλεσμα για το family pride, με τίτλο «Χανιά παρών». Πρόκειται για μια φασιστοσελίδα στο facebook από την οποία ανά διαστήματα έχουν ξεκινήσει διάφορα εθνικιστικά και ακροδεξιά καλέσματα, τόσο στην περίοδο των «μακεδονικών», όσο και αργότερα ενάντια σε μετανάστες.
Λαμβάνοντας όλα τα παραπάνω υπόψη, από την πρώτη στιγμή εκτιμήσαμε πως οφείλουμε να προετοιμαστούμε και να αναλάβουμε δράση και για την ημέρα της Κυριακής.
Λίγο μετά τη δημοσιοποίηση του καλέσματος για το family pride, γνωστός κατσουνοφόρος πατριώτης της πόλης, αυλοκόλακας της Ν.Δ., καλούσε μέσω αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ομοϊδεάτες του σε αντισυγκέντρωση ενάντια στην ΠΟΛΚ, στο ίδιο σημείο μισή ώρα πριν την πορεία ορατότητας. Οι επιθετικές διαθέσεις που εξέφραζε πήγαζαν από την ανάγκη του «να διασώσει την τιμή των παππούδων του» και να διασφαλίσει με τα πατροπαράδοτα μέσα όσα εκείνος όριζε στο κεφάλι του ως κανονικά.
Να σημειώσουμε κάπου εδώ πως δεν τρέφουμε αυταπάτες για την ανθρωπογεωγραφία του τόπου. Τέτοιες φωνές, όχι απλά υπάρχουν, αλλά σε ορισμένα μέρη κυριαρχούν και πάντα βρίσκουν ευήκοα ώτα. Άνθρωποι προσκολλημένοι στις παραδόσεις και σε εθιμοτυπικές υπαγορεύσεις φλερτάρουν με τον φασισμό, υιοθετούν τις πρακτικές του και σε πολλές περιπτώσεις τον ενσαρκώνουν. Οι επιταγές της λεβεντιάς καθορίζουν τη σχέση αυτή των ίδιων των ανθρώπων με την ίδια τη ζωή. Η «αγάπη» για την πατρίδα και τη θρησκεία δεν αργεί να εκβάλει στα λιμνάζοντα νερά της μισαλλοδοξίας, του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η διαφύλαξη της πατροπαράδοτης κοινωνίας παρουσιάζεται στο κεφάλι τους ως νομοτελειακή και επέρχεται με τη ρητορική μίσους και της επίθεσης ενάντια σε ό,τι αποκλίνει. Τέτοιες επιθέσεις γνωρίζει καλά όποιο έχει ζήσει σε χωριά του νομού. Το κάλεσμα λοιπόν που δημοσιοποιήθηκε έκλεινε το μάτι πρωτίστως σε έναν κόσμο που λειτουργεί ως θεματοφύλακας των παραπάνω χαρακτηριστικών. Δεν θα μπορούσε να ληφθεί κάπως διαφορετικά. Ήταν μια ευθεία απειλή για την ακεραιότητα όσων επέλεξαν να βρίσκονται στον δρόμο εκείνη την ημέρα. Και επεκτεινόταν στην καλλιέργεια ενός αισθήματος ανασφάλειας για οποίο επιλέγει την αυτοδιάθεση και την έκφραση της στην καθημερινότητα της πόλης.
Ένα σύντομο χρονικό και μερικά σχόλια
Με δεδομένο πλέον από τη μία το κάλεσμα για την ΠΟΛΚ, και από την άλλη τα καλέσματα του κατσουνοφόρου για το Σάββατο, και του family pride για την Κυριακή, αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος εντός του οποίου αναδύονται όλα τα παραπάνω, προέκυψε η ανάγκη για διασυλλογική συνδιαμόρφωση και από κοινού ανάληψη δράσεων.
Η ανοιχτή συζήτηση που καλέστηκε από τη διοργάνωση της ΠΟΛΚ έλαβε χώρα το απόγευμα της Πέμπτης 04/07 στην αυλή στον λόφο Καστέλι, με συμμετοχή αλληλέγγυων ατομικοτήτων και ομαδοποιήσεων. Το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας κατέλαβε η –διεκπεραιωτικής φύσης– συζήτηση γύρω από τα οργανωτικά ζητήματα της ΠΟΛΚ, και ακολούθησε η κουβέντα για την ημέρα της Κυριακής, για την οποία ήταν προγραμματισμένο το family pride. Σε αυτήν μοιραστήκαμε την αντίληψη μας γύρω από το family pride, όπως κατατίθεται παραπάνω, και την πρότασή μας να μην αφήσουμε χώρο σε αυτούς. Την αγωνία μας δεν συμμερίστηκε η διαδικασία, είτε λόγω διαφορετικής ανάγνωσης της συνθήκης· είτε λόγω αδυναμίας να σηκώσει την πολιτική επιλογή της παρουσίας στον δρόμο απέναντι στο προκάλυμμα της ελληνικής οικογένειας, που εκφράστηκε κυρίως μέσα από δημοκρατικές-δικαιωματικές προσεγγίσεις, που υπονοούσαν πως και τα δύο καλέσματα όφειλαν εξίσου να έχουν τον χώρο τους στον δρόμο· είτε λόγω υποτίμησης του καλέσματος μέσω της γραφικοποίησης και αναγωγής του σε κάτι που δεν χρίζει κινητοποίησης και δικών μας απαντήσεων.
Έτσι αποφασίσαμε οι επικείμενες δράσεις αναφορικά με την Κυριακή να βγουν πρωτοβουλιακά από κοινού με τον κόσμο που συμμεριζόταν τις θέσεις μας, την ανησυχία μας, και την ανάγκη για ανάληψη δράσης.
Το απόγευμα της επομένης, την Παρασκευή 05/07, ο κατσουνοφόρος συλλαμβάνεται, καθώς σύμφωνα με τους μπάτσους «εμφανίζεται σε διαδικτυακή πλατφόρμα να απευθύνει κάλεσμα σε άλλα άτομα να προβούν σε διάπραξη εγκληματικών ενεργειών σε βάρος ατόμων τα οποία θα συμμετέχουν στην πορεία ορατότητας ΛΟΑΤΚΙ».
Τα γεγονότα του Σαββάτου 06/07 ήρθαν να επιβεβαιώσουν τα όσα θέταμε ως εκτιμήσεις και αγωνίες αναφορικά με το περιβάλλον της πόλης στην οποία κατοικούμε· ήρθαν να τα επιβεβαιώσουν μία μέρα νωρίτερα μάλιστα, καθώς ότι μοιραστήκαμε στις διαδικασίες είχε ως αφορμή το κάλεσμα του family pride.
Όπως πολύ εύστοχα μας επισημάνθηκε λίγες ημέρες αργότερα (στην απολογιστική συζήτηση για το διήμερο), αυτό που «βρεθήκαμε να βιώνουμε» ήταν ένα κομμάτι από αυτό που εισπράττουν σε καθημερινή βάση τα άτομα της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας – το ΛΟΑΤΚΙ+ βίωμα με λίγες λέξεις. Ένα κομμάτι της τοπικής κοινωνίας, το πιο νοσηρό, ξέρασε τον οχετό του προς το σώμα της πορείας. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις κληθήκαμε να σταθούμε και να δώσουμε απαντήσεις απέναντι στα χίλια πρόσωπα του εθνικού κορμού, από πιτσιρίκια γαλουχημένα και αναθρεμμένα στην κρητική λεβεντιά, μέχρι γραφικούς χριστιανούς φονταμενταλιστές. Σε όλες τις περιπτώσεις απαντήσαμε λεκτικά στην υποτίμηση που δέχτηκε το συλλογικό σώμα. Σε μία περίπτωση όμως, όταν ένας όχλος 30 ατόμων κινήθηκε από τον Ρωσικό Στρατώνα προς το σώμα της πορείας, με εμφανή πρόθεση να έρθει σε σωματική αντιπαράθεση και να το λιντσάρει, εμφανίσαμε τον εξοπλισμό περιφρούρησης που έως τότε παρέμενε κρυμμένος (βάσει της συλλογικής απόφασης η περιφρούρηση της πορείας να μην είναι με οποιονδήποτε τρόπο διακριτή από το υπόλοιπο σώμα). Η κίνησή μας αυτή ήταν αρκετή για να αναχαιτίσει τις διαθέσεις αυτού του όχλου, με τους μπροστάρηδες να κάνουν μεταβολή και να φεύγουν τρέχοντας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας, οι ασφαλίτες που την περιστοίχιζαν έτρεχαν να προλάβουν την κλιμάκωση των δικών μας απαντήσεων, με σκοπό την αποσυμπίεση των αντεγκλίσεων, λειτουργώντας ως «πυροσβεστήρας». Σκοπός της αστυνομίας ήταν να διεξαχθεί ομαλά η πορεία ορατότητας, πλέκοντας το δημοκρατικό μανδύα και τηρώντας τις κρατικές επιταγές. Με σκοπό την αφομοίωση και την αποριζοσπαστικοποίηση των μη κανονικών ταυτοτήτων, η νεοφιλελεύθερη «ανοχή στη διαφορετικότητα» εμφανίζεται τόσο με τη σύλληψη του κατσουνοφόρου την προηγούμενη ημέρα, όσο και με τη στάση που κράτησαν οι μπάτσοι κατά τη διάρκεια της ΠΟΛΚ. Η στάση της αστυνομίας βρίσκεται σε πλήρη ευθυγράμμιση με την κυβερνητική γραμμή, όπως αποτυπώθηκε και στον πρόσφατο νόμο για τον γάμο ομόφυλων ζευγαριών. Οι μηχανισμοί του κράτους, κατ’ αυτόν τον τρόπο, επιχειρούν να ρυθμίσουν ένα πεδίο κοινωνικών σχέσεων, το οποίο μέχρι πρότινος «παρέμενε» εκτός της εμβέλειάς τους, έχοντας αναπτύξει τη δική του αυτόνομη δραστηριότητα και κοινωνική γείωση.
Σε αυτή τη συνθήκη βρήκαμε εξαιρετικά εύστοχο το κεντρικό πανό της ΠΟΛΚ που έγραφε πως «δεν μας αρκεί ο νόμος αφού δεν μας χωράει ο δρόμος». Η ορατότητα και η αυτοδιάθεση είναι ένας αγώνας που δίνεται από τα ίδια τα υποκείμενα που αφορά. Τα όσα εισπράξαμε κατά τη διάρκεια της πορείας ήταν απολύτως χαρακτηριστικά όσον αφορά το πόσους αγώνες έχουμε να δώσουμε, και το δρόμο που έχουμε να διανύσουμε, αποδεικνύοντας στην πράξη πως κανένας μπάτσος, κανένας νόμος και κανένα κράτος δεν είναι αρκετό για να εξασφαλίσει τα υπαρξιακά αυτονόητα ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.
Για όσα συνέβησαν εκείνη την ημέρα, αλλά και την επόμενη, τοποθετηθήκαμε στην ανοιχτή απολογιστική διαδικασία της διοργάνωσης της 2ης ΠΟΛΚ.
Οι δράσεις της Κυριακής 07/07 προέκυψαν από έκτακτες διαδικασίες που καλέσαμε, μετά την ανοιχτή συνέλευση που ασχολήθηκε με τα οργανωτικά της ΠΟΛΚ. Επιλέξαμε να σαμποτάρουμε τη φασιστομάζωξη, αδειάζοντας αμπούλες βρόμας στο σημείο συγκέντρωσης, και να σταθούμε απέναντι από την κίνησή τους αναρτώντας δύο πανό υπογεγραμμένα με αλφάδι στους εξωτερικούς τοίχους του λόφου Καστέλι. Τα πανό αυτά έγραφαν:
- Στο διάολο η οικογένεια / στο διάολο και η πατρίς / η Ελλάδα να πεθάνει / να ζήσουμε εμείς / Η κανονικότητα βρωμάει φασισμό
- Η παραδοσιακή οικογένεια γεννά έμφυλη βία, γυναικοκτονίες, βιασμούς, κακοποίηση ανηλίκων, καταπίεση, ομοφοβία – Το κανονικό σας είναι φασισμός, μέσος δρόμος δεν υπάρχει – ´Η με τους καταπιεστές, ή με τα καταπιεσμένα
Κρεμάστηκε ακόμα ένα πανό από την «ανοιχτή συνέλευση για τη διοργάνωση της 2ης ΠΟΛΚ Χανίων» που έγραφε:
Η υπερηφάνεια κερδίζεται με αγώνες και θυσίες, όχι με κακοποίηση και γυναικοκτονίες
Το δρομολόγιό που θα ακολουθούσε το family pride ήταν ανακοινωμένο, επομένως γνωρίζαμε πως θα διερχόταν κάτω από την κατάληψη, και έτσι, σε πρώτο χρόνο, τα πανό θα συναντούσαν τους άμεσους παραλήπτες τους.
Βρισκόμασταν εκεί περιφρουρώντας τους χώρους μας, και φωνάζοντας συνθήματα απέναντι στους θιασώτες της βίας τους κανονικού. Παράλληλα, προχωρήσαμε στη χαρτογράφηση των προσώπων τους και των βημάτων τους, καθ’ όλη τη διάρκεια της κίνησής τους. Ανάμεσα στους συγκεντρωμένους, περίπου 60 ήταν ο αριθμός, βρίσκονταν πρώην Χρυσαυγίτες, Σπαρτιάτες και ακροδεξιοί όλων των αποχρώσεων που έχουν παρευρεθεί στο παρελθόν σε αντιμεταναστευτικές συγκεντρώσεις, και σε φασιστικά καλέσματα την περίοδο των μακεδονικών και του covid. Τα συνθήματά τους, όπως ήταν αναμενόμενο, είχαν σαφώς ομοφοβικό και εθνικιστικό/φασιστικό περιεχόμενο, καθώς μεταξύ άλλων ακούστηκαν τα:
- Κάτω τα χέρια απ’ τα παιδιά μας
- Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες
- Αναρχικοί και μπολσεβίκοι, αυτή η γη δεν σας ανήκει
Όταν έφτασαν κάτω από τον λόφο Καστέλι, μέσα από τα συνθήματα μας έγινε σαφές πως τέτοιου τύπου βόλτες στο λιμάνι, ακόμα και με το φιλοοικογενειακό προκάλυμμα, δεν θα μπορούν να γίνονται ανενόχλητα.
Τρεις ημέρες μετά, γύρω στις 10:00 το πρωί της Τετάρτης 10/07, σε μία κινηματογραφική επιχείρηση, ένοπλες αστυνομικές δυνάμεις εισέβαλαν στην αυλή του κατειλημμένου λόφου Καστέλι με εντολή να κατεβάσουν ότι πανό υπάρχει. Κατέβηκαν τα τρία πανό που είχαν αναρτηθεί στα εξωτερικά τείχη με αφορμή το family pride, ένα γιγαντοπανό σε αλληλεγγύη με την Παλαιστίνη και ένα αντιφασιστικό από την πρόσοψη της κατειλημμένης Πρυτανείας, και τουλάχιστον άλλα 3 πανό που αφορούσαν τα γενέθλια της Rosa Nera μέσα από την αυλή.
Αργότερα το ίδιο μεσημέρι, γίνεται συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο όπου εκεί το ενδιαφέρον μονοπωλούν τα δυο πανό που αναρτήσαμε, τα οποία καταλήγουν να κερδίσουν την καταδίκη από το σύνολο των συμμετεχόντων. Το ζήτημα έρχεται εκτός ημερήσιας διάταξης, και συζητιέται κατόπιν επιμονής και πίεσης του ίδιου του δημάρχου, Παναγιώτη Σημαντηράκη. Είναι σαφές πως τα περιεχόμενα των πανό εν τέλει βρήκαν παραλήπτες τόσο στο δημοτικό συμβούλιο και τους μπάτσους, όσο και σε εκείνο το κομμάτι της τοπικής κοινωνίας που εχθρευόμαστε. Και αυτό ακριβώς υποδεικνύει πως δεν είναι μόνο 60 γραφικά άτομα που πλαισίωσαν το family pride, αλλά πως είναι πολλά περισσότερα αυτά που συνομιλούν με τα φληναφήματά του, από την τοπική αρχή και τους εκπροσώπους των δημοτικών παρατάξεων, ως τους δεκάδες τουριστόπλουτους κυρΠαντελήδες της πόλης μας. Υποδεικνύει πως το διαχρονικό τρίπτυχο του ελληνικού εθνικισμού, που συμπυκνώνεται στο πατρίς-θρησκεία-οικογένεια, απολαμβάνει σε μεγάλο βαθμό κοινωνική αποδοχή και υποστήριξη. Καταδεικνύει πόσο καίρια και αναγκαία ήταν και είναι η κριτική στη βία της ετεροκανονικότητας.
Η έφοδος της αστυνομίας στην αυλή του Λόφου Καστέλι, αποτελεί μια ξεκάθαρη επιχείρηση φίμωσης αυτής της κριτικής και ευρύτερα του λόγου που παράγεται μέσα από έναν κατειλημμένο χώρο που αποτελεί παραφωνία μέσα στη “νοικοκυρεμένη” πόλη που ζει για τη βιτρίνα της, και υποκλίνεται σε τουρίστες και νατοϊκούς. Σε αυτήν την πόλη, η κάθε σπιθαμή χώρου χρειάζεται να είναι ελεγχόμενη και εμπορεύσιμη, ενώ οι φωνές αντίστασης να λογοκρίνονται και να σιωπούνται, είτε αφορούν την εμπλοκή της στη γενοκτονία των παλαιστινίων, την απομόνωση και άθλια μεταχείριση μεταναστριών, την κρατική δολοφονία από τοπικούς μπάτσους, τις γυναικοκτονίες που φέρνει η λεβεντομαγκιά, τα εργατικά δυστυχήματα, πόσο μάλλον όταν αφορούν εργαζόμενα στο γάμο του δημάρχου, είτε γενικότερα την ισοπέδωση των ζωών μας κάτω από το βάρος της τουριστική βιομηχανίας. Οι καταλήψεις είναι κέντρα αγώνα, και ως τέτοια προφανώς ενοχλούν την καθεστηκυία τάξη. Την επίθεση φίμωσης των καταλήψεων από τους μπάτσους, έσπευσε να επενδύσει πολιτικά ο νυν δήμαρχος, εξυπηρετώντας πλήρως την κυβερνητική γραμμή καταστολής των απελευθερωμένων χώρων και εκμεταλλευόμενος, ταυτόχρονα, την ευκαιρία για να ψαρέψει ψηφαλάκια και από αυτό το ανθρωποφάγο κομμάτι της κοινωνίας που προσβλήθηκε από τα μηνύματά μας.
Η επιχείρηση φίμωσης και καταστολής των καταλήψεων συνεχίζεται στις 23/7 με τη δεύτερη τραμπούκικη εισβολή των μπάτσων, ξανά για κατέβασμα πανό, που αυτή τη φορά συνοδεύεται από δύο συλλήψεις. Το ίδιο πρωί λαμβάνει χώρα η δεύτερη, μέσα σε λίγους μήνες, εκκένωση του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου Κρήτης (εδώ τα κείμενο-κάλεσμα σε πορεία από την Ανοιχτή Συνέλευση Υπεράσπισης του ΑΣΠΚ https://athens.indymedia.org/post/1631352/).
Η νέα εισβολή στο Λόφο μεθοδεύεται με τη μήνυση της Εφορείας Αρχαιοτήτων Χανίων με πρόφαση τη φθορά μνημείου από την ανάρτηση πανό, και θυμίζει την αφορμή για την πρόσφατη εκκένωση της κατάληψης Libertatia (οικοδομικές εργασίες σε διατηρητέο κτίριο). Παρά τις νέες δικαιολογίες, οι επιχειρήσεις αυτές δεν είναι παρά μια ξεκάθαρη επίθεση στον κόσμο των καταλήψεων.
Κλείνοντας, οφείλουμε να αποκαταστήσουμε κάποια πράγματα μιας και κάποιος κόσμος, εντός και εκτός δημοτικού συμβουλίου, έκανε λόγο περί πανό που αναρτήθηκαν από τη συλλογικότητα Ρόζα Νέρα. Έχοντας παρακολουθήσει συνολικά τις αντιδράσεις που ακολούθησαν, ερχόμαστε να ξεκαθαρίσουμε ότι τα εν λόγω πανό αναρτήθηκαν στα τείχη από το Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών μαζί με άλλα συντρόφια και ήταν υπογεγραμμένα με αλφάδι. Αναρτήθηκαν από ένα σύνολο που δίνει το παρών στον κοινωνικό ανταγωνισμό αυτής της πόλης, όπου και όπως αυτός ξεδιπλώνεται, και συν τοις άλλοις, εδώ και τρία χρόνια περίπου αποτελεί μέρος του Λόφου Καστέλι και της Κατειλημμένης Πρυτανείας. Ο Λόφος Καστέλι είναι ο τόπος όπου εδαφικοποιούμε τους αγώνες μας, χτίζουμε συντροφικές σχέσεις και αντιστεκόμαστε απέναντι στην ολοένα και πιο ασφυκτική κοινωνική συνθήκη. Δίνουμε και εμείς ζωή στον χώρο που θέλουν να μετατρέψουν σε ακόμα μια μπίζνα, και μαζί με όλο τον αλληλέγγυο κόσμο, παρακολουθούμε προσεκτικά τις κινήσεις του κράτους, των τοπικών αρχών και των μπάτσων. Παρακολουθούμε προσεκτικά όλους όσους λειτουργούν συντεταγμένα ως σεκιουριτάδες της Belvedere, ενάντια στον απελευθερωμένο Λόφο Καστέλι, ενάντια στην ελευθερία δράσης και έκφρασης όσων βρίσκουμε εδώ μια άλλη προοπτική για τον τόπο και τον τρόπο που θέλουμε να ζούμε. Υπερασπιζόμαστε τις διαδρομές του αγώνα και τις επιλογές μας για μια ζωή που εμείς θα ορίζουμε, χωρίς διακρίσεις, καταπιέσεις και εξουσιαστικές σχέσεις.
Αναλαμβάνουμε την ευθύνη για όσα γράψαμε στα πανό, που τόσο τράβηξαν την προσοχή και τόσο ενόχλησαν, και στέλνουμε προς πάσα κατεύθυνση ακόμα ένα ξεκάθαρο μήνυμα: Σε έναν κόσμο που δεν μας χωράει, η αντίσταση ήταν, είναι και θα είναι μονόδρομος.
ΚΟΥΜΑΝΤΟ ΣΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΝΟΙΚΟΚΥΡΑΙΟΙ ΣΤΙΣ ΤΡΥΠΕΣ ΣΑΣ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
ΘΑ ΤΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΟΛΑ ΠΙΣΩ
Δίκτυο Αναρχικών/Αντιεξουσιαστριών
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
