Κάποιες πρώτες σκέψεις για το νέο φεμινιστικό/ΛΟΑΤΚΙ+ πρόσωπο του ελληνικού κράτους σε καιρούς πολέμου – με αφορμή το ν/σ για την ισότητα στον πολιτικό γάμο
Στις 16 Φεβρουαρίου του ‘24, ψηφίζεται νομοσχέδιο σχετικό με το γάμο ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα, το οποίο κατοχυρώνει ουσιαστικά, την δυνατότητα πολιτικούγάμου και την τεκνοθεσία, χωρίς να επεκτείνεται στην δυνατότητα χρήσης μεθόδων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής και παρένθετης μητρότητας. Όπως γράφει η εφημερίδα Καθημερινή: ‘’Χειροκροτήματα, φιλιά και σε κάποιες περιπτώσεις δάκρυα συγκίνησης προκάλεσε στα θεωρεία της Βουλής η υπερψήφιση του νομοσχεδίου για τα ομόφυλαζευγάρια. ‘’ Στα θεωρεία αυτά βρίσκονται πολίτες αλλά και πρόσωπα της δημοσιότητας, όπως γνωστοί παρουσιαστές και ηθοποιοί, οι οποίοι έχουν μιλήσει ανοιχτά περί σεξουαλικής ταυτότητας και δικαιωμάτων της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα εφημερίδα, το γλέντι δεν περιορίζεται μονάχα εντός βουλής, αλλά και στους δρόμους ‘’ Η πλατεία Συντάγματος είχε «βαφτεί» στα χρώματα του ουράνιου τόξου,ενώ βροχή κομφετί «έλουσε» το συγκεντρωμένο πλήθος που παρακολουθούσε τηδιαδικασία.’’ Ενώ λίγες ώρες πριν, ’’με σύμβολα χριστιανικής πίστης και πανό που έγραφαν «Πατρίς, θρησκεία, οικογένεια» έδωσαν το στίγμα τους όσοι αντιτίθεντο στο νομοσχέδιο.’’
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα…κάποια, όχι και τόσο, αναπάντητα ερωτήματα
Εν μέσω του εν λόγω «πανηγυρικού» κλίματος, κάποιες από εμάς κρατήσαμε μικρό καλάθι. Αναρωτηθήκαμε, πως γίνεται να μιλάμε για εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων και του κοινωνικού ρατσισμού και να μην είμαστε υπέρ αυτού του νομοσχεδίου; Αλλά και πως θα μπορούσαμε να είμαστε υπέρ οποιασδήποτε δικονομικής μεταρρύθμισης η οποία έρχεταιαπό τα πάνω χωρίς να στηρίζουμε την εκάστοτε (δεξιά ή αριστερή) κυβέρνηση, με ό,τι αυτόσυνεπάγεται; Για ποιον λόγο γίνεται όλος αυτός ο ντόρος για τον έλεγχο του οικογενειακούπεριβάλλοντος ειδικά των ομόφυλων ζευγαριών ; Σε μια εποχή κινηματικής οπισθοχώρησης, ανόδου της δεξιάς και γκρεμίσματος κεκτημένων (παιδεία, υγεία,εργασιακά), πως γίνεται τα δυτικά κράτη να παρουσιάζουν μια προοδευτική ατζέντα ηοποία υπόσχεται ισότιμη μεταχείριση για όλες μας; Εν τέλη, ενώ ο πόλεμος είναι ολοένα και πιο κοντά μας, με το ελληνικό κράτος να έχει άμεση εμπλοκή, είναι άραγε τυχαία η συγκυρία που επιλέχτηκε για να γίνει αυτή η νομοθετική αλλαγή;
Αναγνωρίζουμε ότι το δίλημμα στο οποίο μας επιβάλλουν να πάρουμε θέση, αποτελεί μια στρατηγική του κράτους, η οποία προσπαθεί να μας εγκλωβίσει σε μια συζήτηση που διεξάγεται μονάχα με τους δικούς του όρους. Όπως άλλωστε έχει κάνει και στο παρελθόν, επιβάλλοντας στο κίνημα να πάρει μια θέση, η οποία προφανώς θα είναι ενάντια στις φασιστικές και μισαλλόδοξες ρητορικές, αλλά ταυτόχρονα καταλήγει να είναι υπέρ της κρατικής αφήγησης. Και αυτό θεωρούμε πως είναι το πρώτο βήμα για να μπορέσουμε να ξεκινήσουμε μια ουσιαστική συζήτηση περί του θέματος. Είμαστε σίγουρες ότι το να απαντήσουμε αν είμαστε υπέρ ή κατά ενός νομοσχεδίου, δεν σημαίνει παράλληλα ότι είμαστε υπέρ ή κατά της εξάλειψης της ομο-τρασοφοβίας όπως και της καταστροφής του πατριαρχικού κατεστημένου. Επιδιώκοντας να ξεφύγουμε από τον τρόπο που έχει μονοπωλήσει αυτό το ζήτημα το δημόσιο διάλογο, θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τις προεκτάσεις του θέματος, οι οποίες όντως αφορούν τα υποκείμενα στα οποία αναφέρονται, όσα άτομα δηλαδή δεν συμβαδίζουμε με τα πατριαρχικά, ετεροκανονικά και (μικρο)αστικά πρότυπα. Επειδή, αν ένα πράγμα έχουμε μάθει όταν βλέπουμε να γίνεται ντόρος από κανάλια, σελέμπριτιζ και λοιπούς παρατρεχάμενους – ειδικά για θέματα που σίγουρα δεν είναι οι πρώτοι που θα έπρεπε να έχουν λόγο- είναι να προσπαθούμε, χρησιμοποιώντας τα πολιτικά μας εργαλεία, να τους ρίξουμε μια αυτόνομη φεμινιστικήματιά.
Α, και μια απαραίτητη διευκρίνηση : Γνωρίζουμε πως ο γάμος ζευγαριών του ιδίου φύλου στις ομοφοβικές κοινωνίες που ζούμε είναι ένα προκλητικό πολιτικό ζήτημα. Είναι «δίκαιο»να ζητάμε να έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τις ετεροφυλόφιλες φίλες μας και είναι το ελάχιστο να επιδιώκουμε την τυπική έστω ισότητα απέναντι στο κράτος και τις υπηρεσίεςτου. Και τέλος πάντων, ξέρουμε ότι όποιος καταδικάζει τον γάμο αυτό ως συντηρητικό αίτημα, μάλλον έχει καβάτζες σε αυτόν τον κόσμο. Παράλληλα όμως, δεν αναγνωρίζουμε σε κανέναν κρατικό αξιωματούχο αγνά κίνητρα, αρνούμαστε να πιστέψουμε πως έχουν ως στόχο την δημιουργία μιας πιο ισότιμης και συμπεριληπτικής κοινωνίας, χωρίς υποβόσκοντα κρατικά και διακρατικά συμφέροντα.
[…]
Αντί επιλόγου
Για εμάς όμως, δεν είναι καινούργιο ότι οι διαχωρισμοί με βάση το φύλο και την σεξουαλικότητα πάνε χέρι-χέρι με τον φυλετικό και πολιτισμικό ρατσισμό- και είναι εξίσουμισητοί. Ο μισογυνισμός και η ομο-τρανσοφοβία που ξερνάνε, μας επιβεβαιώνει ότι οι αγώνες μας και η επιδίωξη της ορατότητας μας γίνεται αντιληπτή ως κίνδυνος, και θα είμαστε εδώ για να απαντήσουμε στην απόπειρά οποιουδήποτε να αντλήσει υπεραξίαμέσω των κρατικών πολιτικών – που στοχεύουν τα σώματα μας, τις σχέσεις και τις ζωές μας.Επιπλέον, δεν θα επιτρέψουμε στο κράτος να μας τάζει ψίχουλα, την ίδια στιγμή που κινδυνεύουμε στο δημόσιο χώρο αλλά και στο σπίτι, που μας βιάζουν και μας δολοφονούν,μας λιντσάρουν και μας απομονώνουν. Και σε καμία περίπτωση δεν θα αφήσουμε τουςφασίστες να αλωνίζουν νομίζοντας ότι θα μπορέσουν να κάνουν πολιτική στις πλάτες της ΛΟΑΤΚΙ+ και γυναικείας κοινότητας της πόλης. Για αυτούς που ονειρεύονται, λοιπόν, τις γυναίκες στις κουζίνες και κουιρ/τρανς άτομα στο νοσοκομείο η απάντηση θα είναι μία : θα μας βρείτε μπροστά σας και πάλι θα τρέχετε!
Lass’ attack – Αυτόνομη γυναικεία ομάδα
Ηράκλειο Κρήτης
Απρίλης 2024
https://lassattack.blackblogs.org/
Για κατέβασμα pdf : ns_lassattack_her
