ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΝΕΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΠΑΡΚΟ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ 25/2 || 19:00
ΟΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΕ ΡΕΥΜΑ – ΚΑΥΣΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΙΩΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ
– ΓΙΑΤΙ ΑΥΞΑΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΓΙΑ ΕΞΟΔΑ ΜΑΣ
– ΓΙΑΤΙ ΔΙΝΟΥΝ ΣΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΥΠΟΤΙΜΗΣΟΥΝ ΠΕΡΑΙΤΕΡΩ ΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ
LOOT ⋆ ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ – https://lootcommunity.gr/
***
Οι ανατιμήσεις σε ρεύμα και καύσιμα είναι μειώσεις μισθών
Το ζήτημα της ενέργειας δεν αρχίζει και τελειώνει με τις ανατιμήσεις της ΔΕΗ. Αντίθετα, αποτελεί ένα πεδίο μάχης που θα μας απασχολήσει για καιρό. Για την ακρίβεια δεν θα σταματήσει να μας απασχολεί από εδώ και πέρα γι’αυτό και χρειαζόμαστε συλλογική μελέτη για να διαβάζουμε πέρα από την τεχνο-ορολογία των ιδιωτικών και κυβερνητικών golden boys. Χρειαζόμαστε εργατικές συνελεύσεις για να ξεσκεπάζουμε τις εργοδοτικές επιθέσεις πίσω από τις “κρίσεις” και την ακαταλαβίστικη οικονομική γλώσσα των τηλεοπτικών αναλυτών.
Γιατί λοιπόν αυξάνονται οι τιμές του ρεύματος;
Γιατί η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ελλάδα ως κράτος-μέλος της προχωρούν πλέον με ταχείς ρυθμούς τη διαδικασία της “Ενεργειακής Μετάβασης”.
Μετάβαση από πού για πού;
Από το πετρέλαιο, τον λιγνίτη και τον άνθρακα στα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά και άλλες Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ).
Γιατί αυτή η μετάβαση;
Σίγουρα όχι γιατί οι απανταχού χαρτογιακάδες ενδιαφέρθηκαν ξαφνικά για την προστασία του περιβάλλοντος. Αντίθετα, η μετάβαση γίνεται για να μπορέσουν τα αφεντικά της Ευρώπης να μειώσουν την εξάρτησή τους από τις εισαγωγές ορυκτών που πληρώνουν ακριβά στις χώρες παραγωγούς (Ρωσία, ΗΠΑ κλπ.). Στόχος είναι να γίνουν όλα ηλεκτρικά και ο ηλεκτρισμός να παράγεται με το μικρότερο δυνατό κόστος για τις τσέπες τους (όχι για τις δικές μας), δηλαδή με αέρα και ήλιο τον οποίο θα παίρνουν τζάμπα και απευθείας από την ευρωπαϊκή επικράτεια.
Γιατί αυξάνεται λοιπόν η τιμή του ρεύματος;
Για να χρηματοδοτηθεί με τους μισθούς της εργατικής τάξης η Ενεργειακή Μετάβαση. Γιατί τώρα; Για να επιταχυνθεί η χρηματοδότηση, νομιμοποιημένη ως καθεστώς έκτακτης ανάγκης (“ενεργειακή κρίση” εν μέσω “κρίσης covid-19”).
Γιατί μιλάμε για μειώσεις μισθών;
Επειδή οι αυξήσεις στις τιμές της ενέργειας σημαίνουν αυξήσεις των πάγιων εξόδων μας και συνεπώς μείωση των χρημάτων που έχουμε στην τσέπη μας κάθε μήνα. Σημαίνει ότι πρέπει να δουλεύουμε το ίδιο για λιγότερα χρήματα δηλαδή να δουλεύουμε περισσότερο. Επιπλέον, οι ανατιμήσεις της ενέργειας δεν επηρεάζουν μόνο τα τιμολόγια του ρεύματος στα σπίτια μας αλλά ένα σωρό άλλα πράγματα που μειώνουν περαιτέρω τον μισθό μας: τρόφιμα, βενζίνες, εισιτήρια λεωφορείων, πλοίων και αεροπλάνων και άλλα βασικά προϊόντα και υπηρεσίες. Οι ανατιμήσεις σε ρεύμα και καύσιμα είναι μειώσεις μισθών για fast-track χρηματοδότηση της Ενεργειακής Μετάβασης του ευρωπαϊκού καπιταλισμού. Είναι περιττό να εξηγήσουμε γιατί τα αφεντικά δεν το λένε με το όνομά του. Επιλέγουν απλά το δοκιμασμένο και αποτελεσματικό αφήγημα της “κρίσης”.
Τι σημαίνει κρίση (ενεργειακή/οικονομική);
Κρίση σημαίνει επίθεση στην εργατική τάξη. Εμφανίζεται όταν η εργατική απειθαρχία γίνεται μαζική (βλ. δεκαετίες ‘60-’70) ή όταν ο ενδοκαπιταλιστικός ανταγωνισμός εντείνεται και δημιουργεί ένα κόστος που προφανώς τα αφεντικά δεν θέλουν να πληρώσουν, όπως σήμερα. Στην πραγματικότητα ούτε από ενέργεια ξεμείναμε ούτε κάποιος ιός μειώνει μαγικά τους μισθούς μας. Αυτό που προκαλεί τις ανατιμήσεις της ενέργειας και τις άμεσες ή έμμεσες μειώσεις των μισθών μας είναι ο ανταγωνισμός των αφεντικών.
Εδώ και 2 χρόνια, τα αφεντικά και οι κυβερνήσεις τους αξιοποιούν το κοινωνικό σοκ του covid-19 για να επιτεθούν ξανά στην αξία της εργασίας μας. Για να μας πείσουν δηλαδή ότι επειδή υπάρχει ο covid, η εργατική μας δύναμη αξίζει λιγότερο και να αναδιαρθρώσουν πάλι, χωρίς μα και μου, την αγορά εργασίας στα μέτρα τους. Και τα κατάφεραν. Αφού λοιπόν το χαρτί της κρίσης δούλεψε στην εργασία, τώρα το παίζουν και στην ενέργεια. Κι έτσι, από την έκτακτη ανάγκη της “κρίσης του covid-19” περνάμε στην έκτακτη ανάγκη της “ενεργειακής κρίσης” η οποία επιβάλλει την άμεση μετάβαση σε ΑΠΕ.
Κρίση λοιπόν είναι όχι απλά η επίθεση αλλά η επίθεση που δικαιολογείται με το ιδεολόγημα της έκτακτης ανάγκης.
Είμαστε η εργατική τάξη της εποχής μας
Γνωρίζουμε ότι η αύξηση των ενεργειακών τιμών διεθνώς (από τα μεγάλα αφεντικά της ενέργειας) αυξάνει τα έξοδα και για τα ντόπια (μικρά, μεσαία και μεγάλα) αφεντικά άλλων κλάδων που θα κληθούν να πληρώσουν αυξημένες τιμές ρεύματος και πρώτων υλών στις επιχειρήσεις τους. Γνωρίζουμε όμως επίσης ότι τα ντόπια αφεντικά θα μετακυλίσουν το κόστος των αυξήσεων στις πλάτες μας, υποτιμώντας κι άλλο την εργασία μας (κι άλλες μειώσεις μισθών, απλήρωτα ωράρια, μετατροπή συμβάσεων, κόψιμο ενσήμων, εξαναγκασμός σε μαύρη εργασία).
Ξέρουμε ότι θα ακούσουμε πάλι ότι ‘’τους κάνει ότι θέλει η αγορά’’. Λες και δεν ήταν δική τους επιλογή να ζήσουν το επιχειρηματικό όνειρο ως μικροί ή μεγάλοι καπιταλιστές δηλαδή να εκμεταλλεύονται εργασία και να ελέγχουν τις ζωές μας. Ότι “δεν βγαίνουν και πρέπει να βάλουμε πλάτη”. Λες κι αυτοί έβαλαν ποτέ πλάτη σε μας. Λες και μας ρώτησαν ποτέ αν έχουμε να πληρώσουμε τους λογαριασμούς, τα νοίκια και τις διακοπές μας. Λες και μας ρώτησαν πως νιώθουμε στη δουλειά με τις γκαρίδες και τους παραλογισμούς τους, με την ψυχρή αξιολόγηση και την επιτήρηση από τα τσιράκια και τις κάμερές τους. Οι καθημερινοί τρομοκράτες, αυτοί που ευθύνονται για την οικονομική δυσπραγία μας, το άγχος και τα ψυχολογικά μας, θα μας πουν πάλι ότι είμαστε μια οικογένεια που χτυπιέται από μια “φυσική” κρίση.
Το θέμα είναι τι κάνουμε εμείς. Κι εμείς δεν πρέπει να τους πιστέψουμε. Ο αγώνας ενάντια στις αυξήσεις του ρεύματος είναι αγώνας ταξικός. Αφορά εμάς, τους εργάτες, τις εργάτριες, τις ανάγκες μας και τον τρόπο ζωής μας.
Έχουμε κι εμείς προτάσεις
Πως θα μας φαινόταν λοιπόν, εν μέσω επίθεσης στον μισθό μας, να περάσουμε στην αντεπίθεση; Αντί να ευχαριστήσουμε ταπεινά την κυβέρνηση για το φιλανθρωπικό Ταμείο Μετάβασης με το οποίο σκοπεύει να επιδοτήσει προσωρινά το ρεύμα μπας και βγάλουμε τον σκασμό, μήπως να αρχίζουμε να φωνάζουμε; Μήπως να ζητήσουμε όχι μόνο μη αύξηση αλλά μείωση των τιμολογίων; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα ε; Αυτό θα έλεγε και η εργοδοσία της e-food αν οι διανομείς δεν διεκδικούσαν μαζικά την μετατροπή όλων των συμβάσεων σε αορίστου χρόνου. Όλα γίνονται όταν δεν υποκύπτουμε στην ατμόσφαιρα της κρίσης και δεν τρώμε το παραμύθι ότι έχουμε τα ίδια συμφέροντα με τα αφεντικά. Πώς θα μας φαινόταν λοιπόν να ζητούσαμε να απαλλαγούμε από την πάγια πληρωμή ειδικών τελών τύπου ΕΤΜΕΑΡ (Ειδικό Τέλος Μείωσης Εκπομπών Αερίων Ρύπων) κλπ; Να ζητούσαμε τον καθορισμό του τιμολογίου με βάση τον μισθό και το αν έχουμε ή όχι δουλειά; Να βάλουμε μπροστά τα εργατικά συμφέροντα, να ενεργοποιήσουμε συλλογικά τις εργατικές μας αρνήσεις;
Γίνεται;
Αυτόνομη Εργατική Συνέλευση ⋆ LOOT
