Άμεση δικαίωση του απεργού πείνας Δημήτρη Κουφοντίνα, στο αίτημα του για μεταγωγή στις φυλακές Κορυδαλλού
«Ήταν και είναι δικός μας πόλεμος, όπως και πολλών άλλων, ένας πόλεμος για την ανθρωπότητα ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό.
Ενάντια στο θάνατο, εμείς επιζητούμε τη ζωή.
Ενάντια στη σιωπή, εμείς απαιτούμε το λόγο και το σεβασμό.
Ενάντια στη λήθη, τη μνήμη.
Ενάντια στην ταπείνωση και την υποτίμηση, την αξιοπρέπεια.
Ενάντια στην καταπίεση, την επαναστατικότητα.
Ενάντια στη σκλαβιά, την ελευθερία..»
Εξεγερμένος υποδιοικητής Γκαλεάνο. Μεξικό, Μάης 2014
Στις 08/01/2021, ο Δ. Κουφοντίνας, ξεκινά απεργία πείνας ενάντια στην εκδικητική μεταγωγή του στις φυλακές Δομοκού (ο νόμος προβλέπει πως έπρεπε να μεταχθεί στον Κορυδαλλό, όπου και ήταν μέχρι πρότινος). Στις 22/2 ο Δ. Κουφοντίνας ζήτησε από τους γιατρούς να του αφαιρέσουν την πεταλούδα με τον ορό και δήλωσε ότι σε περίπτωση απώλειας των αισθήσεών του δεν επιθυμεί ανάνηψη. Μετά από 12 ημέρες απεργίας δίψας, στις 5/3 παρουσίασε οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Από τότε και για 4 ημέρες δεν επιτρεπόταν από τη διοίκηση του νοσοκομείου Λαμίας στους προσωπικούς του γιατρούς να τον επισκεφτούν, πρωτοφανής απαγόρευση σε περίπτωση απεργίας πείνας.
Μετρώντας πάνω από 62 ημέρες απεργίας πείνας και πάντα με την απειλή του βασανιστηρίου της υποχρεωτικής σίτισης, ο Δ. Κουφοντίνας συνεχίζει να νοσηλεύεται σε ΜΕΘ του νοσοκομείου Λαμίας. Η κατάσταση της υγείας του είναι σε οριακό σημείο, ενώ βρίσκεται μια ανάσα από τον θάνατο που η κυβέρνηση αδιάλλακτα τον καταδικάζει, κι εμείς αναρωτιόμαστε αν τελικά η θανατική ποινή καταργήθηκε το 1993.
Από τις σουφραζέτες, αγωνίστριες της γυναικείας χειραφέτησης στη Βρετανία από τις οποίες πολλές βασανίστηκαν και δολοφονήθηκαν μέσω της αναγκαστικής σίτισης, τον Μπόμπι Σαντς και τους συντρόφους του καταδικασμένους από το βρετανικό κράτος, μέχρι τον Χόλγκερ Μάινς του κράτους της δυτικής Γερμανίας και τους απεργούς πείνας του σύγχρονου κράτους της Τουρκίας, το σώμα μπαίνει ως τελευταίο ανάχωμα και όπλο αγώνα ενάντια στην αδικία της κυριαρχίας. Το σώμα που ως ανάχωμα, όχι έξω από την κοινωνία και τους κύκλους μας βιάζεται, δολοφονείται, χτυπιέται από τους εκμεταλλευτές, τα αφεντικά και την πατριαρχία.
Το γεγονός της καταδίκης σε θάνατο απεργού πείνας είναι πληγή για τους συνολικότερους αγώνες του ανθρώπου για ελευθερία. Και στην περίπτωση του Δ. Κουφοντίνα, η εκδικητικότητα του κράτους δείχνει την τάση για απόλυτη κυριαρχία του, το πραγματικό πρόσωπο της δημοκρατίας τους. Είναι η στιγμή που κράτος και καπιταλισμός καταλαμβάνουν καθοριστικό ζωτικό χώρο προετοιμάζοντας το πεδίο επίθεσης και σε άλλα κομμάτια που αγωνίζονται. Έτσι, η κυβέρνηση της ΝΔ ψηφίζοντας αντιλαϊκά νομοσχέδια, επιτίθεται παράλληλα στις εργαζόμενες, στους φοιτητές, στις μετανάστριες, στους πολιτικούς κρατούμενους και ευρύτερα στους φυλακισμένους, καθώς και σε κάθε αγωνιζόμενο κομμάτι της κοινωνίας. Εκατομμύρια ευρώ δίνονται σε πολεμικούς εξοπλισμούς, σε χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων και σε δώρα στα ΜΜΕ τα οποία συνεχίζουν να αναπαράγουν το λόγο και την πολιτική της γραμμή.
Πέρα από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας χωρίς την ενίσχυση της δημόσιας υγείας, η κυβέρνηση μετατοπίζει την ευθύνη στα έγκλειστα, στα σπίτια τους άτομα (όσα έχουν), προωθώντας τον φόβο και την αποξένωση, ενώ από την άλλη επιβάλει σε χιλιάδες ανθρώπους να συνωστίζονται στα ΜΜΜ και στους χώρους εργασίας. Σημειώνεται ότι το ελληνικό κράτος επιβάλει ταυτόχρονα δυσβάσταχτο ταξικό πρόστιμο στα όρια του βασικού μισθού. Ποινικοποιεί τη συλλογικοποίηση, απαγορεύει τις πορείες και συγκεντρώσεις μας, όπως φαίνεται με τα παραδείγματα της 17 Νοέμβρη, 6 Δεκέμβρη και των πρόσφατων γεγονότων στην Αθήνα. Με το δόγμα «νόμος και τάξη» καταλύει εργασιακά κεκτημένα, όπως την απεργία και το οχτάωρο. Απειλεί ευθέως τη δυνατότητά μας ως εργαζόμενες, άνεργοι, φοιτήτριες?, μαθητές, πολιτικά υποκείμενα να οργανωνόμαστε και να κινητοποιούμαστε απέναντι στην επιβολή συνθηκών ακραίας εκμετάλλευσης και υποτίμησης της ζωής μας.
Βρισκόμαστε ξανά σε σημείο καμπής της μεταπολιτευτικής ιστορίας. Η επίθεση στους αγώνες σε συνδυασμό με τη φίμωση που επιχειρείται σε κάθε αντίλογο, αλλά και η ακραία καταστολή στο δρόμο με πρόσχημα τη δημόσια υγεία, προετοιμάζει το έδαφος επέλασης ενός νέο-ολοκληρωτισμού του απόλυτου ελέγχου σε όλες τις σφαίρες της ζωής, την ανενόχλητη εκμετάλλευση και λεηλασία της κοινωνίας και της φύσης.
Για όλους αυτούς τους λόγους, στεκόμαστε αλληλέγγυα στο πλευρό του πολιτικού κρατουμένου απεργού πείνας Δ. Κουφοντίνα, αντιλαμβανόμενες/οι πως η εκδικητική επίθεση που εκφράζεται στο πρόσωπό του αποτελεί τμήμα της συνολικής κοινωνικής και ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε.
Ο κοινωνικός αγώνας ενάντια στο τέρας του νεοφασισμού σταματάει μόνο όταν σταματάει να πολεμάει και το τελευταίο καταπιεσμένο πολιτικό υποκείμενο. Στην κοινωνία της εμπορευματοποίησης και του αυτοματισμού, σε ένα σύστημα που ολοένα στενεύει και μας πνίγει έχουμε ανάγκη ο ένας την άλλη.
Αλληλεγγύη με τον αγώνα του Δ. Κουφοντίνα
Καμία πολιτική και οικονομική δίωξη σε όσους αντιστέκονται
Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές
Πορεία αλληλεγγύης στον απεργό πείνας Δ. Κουφοντίνα
Παρασκευή 12/3 18:00 πλ. Αγοράς
Αλληλέγγυες/οι
