11 Χρόνια πέρασαν από την βραδιά εκείνη όπου στους δρόμους του Πειραιά τα τάγματα εφόδου της Χρυσής Αυγής έστησαν καρτέρι για να μαχαιρώσουν τον Παύλο Φύσσα, θέλοντας έτσι να εδραιώσουν τον τρόμο και τον φόβο στις καρδιές τον ανθρώπων που δεν έλεγαν να συνεχίσουν απλά να κοιτάν την δουλειά τους την ώρα που ο φασισμός ξανασήκωνε κεφάλι. Νόμιζαν πως με το φονικό αυτό θα κέρδιζαν το δρόμο και πως μετά δεν θα τους σταματούσε τίποτα, πως με τις πλάτες του συστήματος, της αστυνομίας και των ΜΜΕ η ηγεμονία τους θα ήταν αδιαμφισβήτητη.
6 Χρόνια πέρασαν από το μεσημέρι εκείνο, όπου στην πλατεία Ομονοίας, ο Ζακ/η Zackie Oh παγιδεύεται για άγνωστο λόγο μέσα στο κοσμηματοπωλείο του Σπυρίδωνος Δημόπουλου, ο οποίος με την βοήθεια του φίλου του Αθανάσιου Χορταριά, τον ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου μπροστά στα μάτια περαστικών και αστυνομίας, η οποία στο τέλος περνά και χειροπέδες στο σχεδόν άψυχο σώμα της. Η πράξη αυτή δεν είναι παρά άλλη μια έκφραση του φασισμού, όχι στην οργανωμένη μορφή του όπως η δολοφονία του Παύλου, αλλά σε μια πιο “κοινωνικά” αποδεκτή μορφή έκφρασης μίσους σε οτιδήποτε μοιάζει διαφορετικό.
1 Χρόνος σχεδόν πέρασε από το πρωινό της 7 Οκτωβρίου, όπου οργανώσεις της παλαιστινιακής αντίστασης αποφάσισαν να περάσουν στην επίθεση, κατακρημνίζοντας τους τοίχους, τα συρματοπλέγματα και τα φυλάκια του στρατοπέδου συγκέντρωσης της Γάζας όπου διαβίωναν σε συνθήκες σκληρού περιορισμού και απομόνωσης σχεδόν 2,2 εκατομμύρια Παλαιστίνιοι/ες. Έκτοτε γινόμαστε μάρτυρες μιας γενοκτονίας σε live stream, με εικόνες θανάτου και πλήρης καταστροφής των πόρων, του φυσικού πλούτου, των υποδομών και του πολιτισμού της περιοχής. Βλέπουμε το ακροδεξιό αποικιοκρατικό κράτος του Ισραήλ, με τη χρήση υπερσύγχρονων τεχνολογιών και τεχνητής νοημοσύνης, να εφαρμόζει τη φασιστική νοοτροπία της συλλογικής ευθύνης πάνω στον άμαχο πληθυσμό ενός λαού που θεωρεί υποδεέστερο και υπάνθρωπους. Και όλα αυτά με την γενναία υποστήριξη της “πολιτισμένης” Δύσης.
Για εμάς τα τρία αυτά γεγονότα δεν είναι καθόλου ασύνδετα μεταξύ τους. Ίσα ίσα, πηγάζουν από την ίδια νοοτροπία. Αυτή του φασισμού και ενσαρκώνουν όλες σχεδόν τις μορφές και διαστάσεις του: την κοινωνική, την παρακρατική και την κρατική. Τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά του φασισμού – η μισαλλοδοξία, η βία και η αλαζονεία – εκφράζονται γλαφυρά και στα τρία αυτά περιστατικά και γιγαντώνονται από τα ΜΜΕ που σε κάθε περίπτωση δαιμονοποιούν το ίδιο το θύμα, για να ξεπλύνουν το θύτη, είτε αυτός είναι μια φασιστική οργάνωση, ένας νοικοκυραίος, ή ένα κράτος-δολοφόνος. Ο εκφασισμός δεν περιορίζεται φυσικά μόνο εκεί, αλλά εκφράζεται καθημερινά με χιλιάδες τρόπους και απαιτεί τη μέγιστη εγρήγορση και ετοιμότητα από τη μεριά μας…
Για όλους τους παραπάνω λόγους, αλλά και για να παραμείνουμε άνθρωποι, καλούμε με την σειρά μας τον κόσμο που αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο αλλά και την ανάγκη να στηρίξει τις κινήσεις που αποτελούν μέρος του αναχώματος που όλα μας στήνουμε στο φασισμό.
Καλέσματα σε συγκεντρώσεις/πορείες:
• για την δολοφονία του Παύλου Φύσσα, Τετάρτη 18/09 στις 19:00,
Λιοντάρια
• για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου/της Zackie Oh, Σάββατο 21/09
στις 19:00, Λιονταρια.
Συνέλευση αλληλεγγύης στον παλαιστινιακό λαό, Ηράκλειο Κρήτης
πηγή: https://thinkofothers.espivblogs.net/2024/09/17/ola-stoys-dromoys-ekei-nikame-ton-fasismo/
