ΠΑΙΞΕ ΜΠΑΛΑ ΠΑΙΧΤΑΡΑ ΜΟΥ…
Ο σεξισμός είναι ένα φαινόμενο το οποίο παρατηρείται σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Μια από αυτές αποτελεί και ο αθλητισμός. Ας πιάσουμε, ωστόσο, τα πράγματα από την αρχή.
Ιστορικά ο αθλητισμός αποτελούσε ανέκαθεν έναν ανδροκρατούμενο κλάδο της κουλτούρας των αρχαιότερων πολιτισμών. Πιο συγκεκριμένα στην αρχαία ελλάδα ο θεσμός των ολυμπιακών αγώνων αφορούσε αποκλειστικά τον ανδρικό πληθυσμό, καθώς στις γυναίκες δεν επιτρεπόταν η συμμετοχή αλλά ούτε και η παρακολούθηση τους. Η μόνη αθλητική δραστηριότητα που μπορούσαν να πάρουν μέρος ήταν στην αρχαία ολυμπία όπου και εκεί βέβαια τονιζόταν ο ρόλος της γυναίκας καθαρά ως προϊόν αναπαραγωγής, αφού η τελετή αυτή ήταν αφιερωμένη στη θεά ήρα η οποία αποτελούσε σύμβολο γονιμότητας. Με την πάροδο του χρόνου η γυναίκα άρχισε να εντάσσεται όλο και περισσότερο στο συγκεκριμένο τομέα, χωρίς όμως κάποια ιδιαίτερη αλλαγή ως προς τον τρόπο αντιμετώπισής της. Ακόμη μοναδικός σκοπός της ζωής της θεωρείται η τεκνοποίηση και η ικανοποίηση των ανδρικών ορέξεων, ακόμη βιώνει παραβιαστικές συμπεριφορές και συνεχίζει η αντιμετώπισή της με βάση την εξωτερική της εμφάνιση καθώς και την σεξουαλικότητάς της.
Ο πρωταρχικός παράγοντας που συμβάλλει σε αυτή την κατάσταση είναι ο θεσμός της οικογένειας. Από μικρά μαθαίνουμε πως τα αθλήματα χωρίζονται σε ανδρικά και γυναικεία, όπως για παράδειγμα ποδόσφαιρο/βόλεϊ, μπάσκετ/χορός κλπ. Από το οικογενειακό περιβάλλον, όταν το παιδί θέλει να συμμετάσχει σε άθλημα το οποίο δεν συμβαδίζει με τα κυρίαρχα κοινωνικά πρότυπα περί φύλου, τότε δεν παραλείπονται σχόλια (του τύπου ‘’αυτό το άθλημα είναι για γυναίκες/άντρες’’, ‘’είσαι αγοροκόριτσο’’ κ.α.) τα οποία έχουν σκοπό να ‘’προσβάλλουν’’ την σεξουαλικότητα του παιδιού φέρνοντας το, παράλληλα, σε δύσκολή θέση. Όλη αυτή η κατάσταση φέρει ως αποτέλεσμα το άτομο να μην μπορεί να υλοποιήσει το αθλητικό του ενδιαφέρον αλλά και να εκφράσει τον σεξουαλικό του προσανατολισμό δημιουργώντας, ταυτόχρονα, στο κεφάλι του μια ‘’κανονικότητα’’ η οποία επεκτείνεται και στο κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο προσπαθούν να το εντάξουν.
Το γεγονός αυτό διαιωνίζεται, φυσικά, και με την συμβολή των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης. Αρχικά, ο γυναικείος αθλητισμός περνά απαρατήρητος από αθλητικές εφημερίδες, ιστοσελίδες, εκπομπές κλπ. Όταν ,όμως, δοθεί σημασία ,κι αυτό λόγο κάποιου ‘’μεγάλου επιτεύγματος’’, οι ίδιες αντιμετωπίζονται με βάση την εμφάνισή τους και όχι τόσο με τις αθλητικές τους επιδώσεις πράγμα που δεν συμβαίνει στην περίπτωση των ανδρών (με χαρακτηριστικό παράδειγμα το βόλεϊ το οποίο κερδίζει το ενδιαφέρον των φωτορεπόρτερ/κάμεραμαν/δημοσιογράφων οι οποίοι δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στα χαρακτηριστικά του γυναικείου σώματος). Παράλληλα, στις αθλητικές συνεντεύξεις τονίζετε ο ρόλος τον οποίο έχει επωμιστεί η καθεμία από τη γέννηση της με αναφορά στο πως μπορεί να συνδυάσει την ανατροφή ενός παιδιού, τις οικιακές εργασίες, τις σεξουαλικές επιθυμίες του ανδρός της και τον αθλητισμό. Από την άλλη στην περίπτωση των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων υπάρχει αρνητικός σχολιασμός έναντι αυτών, καθώς παρουσιάζεται η σεξουαλικότητά τους ως κάτι το ‘’μη φυσιολογικό’’, αλλά και η ίδια τους η συμμετοχή στον αθλητισμό παρεμποδίζεται είτε έμμεσα είτε άμεσα, μέσω της κατακραυγής που υπάρχει στο εκάστοτε άρθρο ή εκπομπή του κάθε πικραμένου. Σαν να μην έφταναν αυτά, τα αθλητικά περιοδικά-εφημερίδες χρησιμοποιούν κατά κανόνα το γυναικείο σώμα για να προσελκύσουν τον λιγούρη φίλαθλο κι έτσι να αποκομίσουν χρηματικό κέρδος, όπως προτάσσει ο ίδιος ο καπιταλισμός, ενώ από την άλλη σεξιστικά σχόλια όπως ‘’παντελονάτη νίκη’’, ‘’…. ο μπαμπάς σας’’ και ούτω καθ’ εξής έχουν την τιμητική τους στις ίδιες φυλλάδες.
Σημαντικό ρόλο ,βέβαια, στο παραπάνω σεξιστικό παραλήρημα διαδραματίζουν και οι οργανωμένοι ή μη οπαδοί. Ξεκινώντας με τα σεξιστικά συνθήματα και πανό που κατακλύζουν τις κερκίδες των γηπέδων, παρατηρείται η χρήση λέξεων και φράσεων που αναφέρονται στις γυναίκες, στον σεξουαλικό προσανατολισμό των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων αλλά και στις σεξεργάτριες όπου δίνεται ένα αρνητικό πρόσημο προκειμένου να ‘’προσβάλουν’’ τους οπαδούς της αντίπαλης ομάδας. Παράλληλα, η αναφορά στη σεξουαλική πράξη ως σύμβολο υπεροχής και δύναμης θεωρείται δεδομένη. Στο παραπάνω πλαίσιο εντάσσονται οι ματσό και οι παραβιαστικές συμπεριφορές των ίδιων ατόμων (με πρόσφατα παραδείγματα την απόπειρα ομαδικού βιασμού κι έπειτα ξυλοδαρμού κοπέλας από οπαδούς της θύρας 7 κορυδαλλού και την τοποθέτηση γυναικείου εσωρούχου από τον πρόεδρο του παναθηναϊκού στον πάγκο των παικτών του ολυμπιακού θέλοντας έτσι να υπονοήσει ότι η φυγή, η ήττα και η αδυναμία αποτελούν γυναικεία χαρακτηριστικά) οι οποίες εκδηλώνονται εντός κι εκτός των γηπέδων με την αντίστοιχη συγκάλυψη των προέδρων τους, των μπάτσων, των καθεστωτικών μέσων ενημέρωσης και του κράτους. Όλη αυτή η κατάσταση κάνει τα γήπεδα να αποτελούν έναν αφιλόξενο χώρο για τις γυναίκες και τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, δημιουργώντας έτσι ακόμη ένα πεδίο για λίγους κι εκλεκτούς, στο οποίο δεν έχουν θέση άτομα που δεν ξεχειλίζουν τεστοστερόνη.
Παρ’ όλα αυτά, τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνισή τους αθλητικές ομάδες που προτάσσουν χαρακτηριστικά όπως αυτά της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και του αντιφασισμού και που παλεύουν να διαμορφώσουν έναν διαφορετικό αθλητισμό μακριά από προέδρους, μάνατζερ και νταβατζήδες. Τέτοιες προσπάθειες τις θεωρούμε σημαντικές κι ακριβώς γι’ αυτό πιστεύουμε ότι ο αντισεξισμός θα πρέπει να αποτελεί έναν από τους βασικούς πυλώνες των συγκεκριμένων εγχειρημάτων.
Από την πλευρά μας, ο σεξισμός δεν είναι ανεκτός απ’ όπου κι απ’ όποιο άτομο κι αν προέρχεται. Ματσό συμπεριφορές, βιασμοί και κάθε λογής παραβιαστική κίνηση ,είτε εντός είτε εκτός γηπέδων, όχι μόνο δεν έχουν θέση για εμάς αλλά και θα μας βρίσκουν πάντα απέναντι.
ΤΑΚΛΙΝ ΜΕ ΟΡΓΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΕΞΙΣΤΗ
ΣΕΡΒΙΣ ΚΑΙ ΚΑΡΦΙ ΣΤΗ ΚΑΡΟΤΙΔΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ
Γκαζάκι
Συνέλευση αντιεξουσιαστριών/-τών
https://gazaki.espivblogs.net/
Gazaki@espiv.net
