Διανύω 62 ημέρες απεργίας πείνας, από την πρώτη ημέρα της σύλληψής μου από τον κρατικό μηχανισμό. 50 ημέρες παραμένω αιχμάλωτός, στο βαθμό βέβαια που ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να αποδείξει οτι δεν συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το βασικό αίτημα της απεργίας πείνας είναι η κατάργηση του ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΥ Π.Δ. 30/2010 με το οποίο ο 9 ετών σήμερα γιός μου φυγαδεύτηκε πριν από σχεδόν 7 χρόνια από τη χώρα και έκτοτε έχω χάσει κάθε επαφή και επικοινωνία μαζί του, χωρίς να μου έχει αφαιρεθεί από κάποιο κρατικό θεσμό το δικαίωμα της γονικής μέριμνας. Αυτουργοί αυτού του πολιτικού σκανδάλου μεγατόνων της αστικής “δημοκρατίας”, πέρα από τον Παπούλια και την επιτροπή του, τα κόμματα που τον έχρισαν “κοινής αποδοχής” και φυσικά όσοι-ες ψήφισαν στο αστικό κοινοβούλιο τον εφαρμοστικό νόμο, που διατηρεί ακόμα και σε ισχύ αυτό το πολιτικό αίσχος. Ξεφτίλισμα του ελληνικού κρατικού μηχανισμού σε παγκόσμιο επίπεδο, γιατί αποτελεί παραβίαση του αστικού συντάγματος, παραβίαση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων του παιδιού και όλα αυτά για ρουσφέτι ενός πλουτοκράτη. Ευχαριστό για την Υποστήριξη απο ομάδα συντρόφων στο Ρέθυμνο!
