ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ
Το κείμενο αυτό γράφτηκε από ένα αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι που δεν θεωρεί ότι αποτελεί αρχή και τέλος αυτού του κινήματος.
1
Ζούμε το τέλος των κοινωνικών παροχών. Πλέον όποιος δεν πληρώνει, δεν έχει ρεύμα, νερό, τροφή, θέρμανση, υγεία ή εκπαίδευση. Σαν καλός κτηνοτρόφος το καθεστώς ξέρει πότε πρέπει να ταΐζει τα ζώα του και πότε όχι . Η εποχή των παχιών αγελάδων τελείωσε.
Κανείς δεν μας χάρισε τίποτα και δεν πρέπει να χαρίσουμε τίποτα σε κανέναν. Να μην πληρώσουμε τίποτα, να πάρουμε πίσω όσα μας κλέβουν, να κάνουμε επανασυνδέσεις ρεύματος και νερού και να σπάσουμε τα εκδοτήρια των εισιτηρίων στα νοσοκομεία. Δεν είμαστε ζώα να μας ταΐζουν όποτε θέλουν και άμα δεν θέλουν να μας αφήνουν να πεθάνουμε. Να καταλάβουμε τις εφορίες. Να οργανωθούμε ανά γειτονιά, περιοχή ή πολυκατοικία και να περιφρουρήσουμε την ανυπακοή μας. Να δημιουργήσουμε κοινωνικά ιατρεία, λαϊκά συσσίτια και αγροτικές κολλεκτίβες. Να οργανώσουμε την επιβίωση μας.
2
Όπως κάθε παραμύθι, το παραμύθι της εθνικής ενότητας έχει καλούς και κακούς. Οι καλοί είναι οι έλληνες, πλούσιοι και φτωχοί, αφεντικά και δούλοι μαζί και οι κακοί είναι οι ξένοι, οι λαθραίοι, οι ΄΄άλλοι΄΄ που μας παίρνουν της δουλειές γεμίζουν τα νοσοκομεία και τα σχολεία και κλέβουν για να φάνε. Το καθεστώς διαιρεί για να βασιλεύσει και οι προλετάριοι πρέπει να αλληλοσφάζονται για τρύπιες σημαίες και εθνικά ιδεώδη. Αν δεν καταλάβουμε ποιος πραγματικά μας κλέβει την ζωή, αν δεν δούμε αυτόν τον πραγματικό εχθρό και δεν τον χτυπήσουμε, είμαστε καταδικασμένοι να πολεμάμε μόνιμα σε μια τεράστια αρένα για να χειροκροτάνε τα αφεντικά.
Να προτάξουμε την αλληλεγγύη ανεξάρτητα από φυλές, θρησκείες και χρώματα και να επιτεθούμε στους πραγματικούς μας εχθρούς.
3
Μπάτσοι πεζοί και μηχανοκίνητοι, αύρες, δακρυγόνα, απαγορεύσεις συναθροίσεων και πολιτικοί κρατούμενοι αποτελούν το νέο δόγμα διατήρησης της τάξης. Η ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση που έχει εξαπλωθεί παντού, οι κομματάρχες, δημοσιογράφοι, εργατοπατέρες και διανοούμενοι που έχουν επιστρατευθεί για την σωτηρία της πατρίδας φανερώνουν ότι για το καθεστώς ο εχθρός δεν είναι άλλος από την ίδια την αγωνιζόμενη κοινωνία.
Να διεκδικήσουμε την ελευθερία μας. Να φτιάξουμε ομάδες αυτοάμυνας απέναντι στα ένστολα και μη γουρούνια και τους αφέντες τους. Να σπάσουμε τις τηλεοράσεις και να πάρουμε στα χέρια μας την πληροφόρηση. Να δημιουργήσουμε εστίες αντίστασης παντού. Να αγωνιστούμε και να πολεμήσουμε.
4
Δεκαετίες ολόκληρες αμυντικών αγώνων, μιζέριας και κλάψας είναι αρκετές. Το σκηνικό ήταν και είναι πολύ καλά στημένο, συνδικάτα με σκοπό την εκτόνωση της οργής και κομματίδια που ονειρεύονται την εξουσία έχουν αναλάβει να ορίσουν τα όρια μέσα στα οποία πρέπει να αγωνιζόμαστε. Το αδιέξοδο των αμυντικών αγώνων είναι πλέον προφανές εξ αρχής, έτσι κι’ αλλιώς το καθεστώς ότι μας έδινε μας το ξανάπαιρνε πίσω σαν κατανάλωση. Μέσα από αυτόν το βόθρο τον τελευταίο καιρό έχουν ξεπηδήσει διάφορες κινήσεις με μοναδικό τους σκοπό να συμβάλλουν στην εκτόνωση και να οδηγήσουν το κόσμο στις εκλογές.
Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι και αυτοί που θέλουν να αγωνιστούν οφείλουν να τους αναγνωρίσουν και να τους απομονώσουν. Να οργανωθούμε σε χώρους δουλειάς, σε σχολεία και πανεπιστήμια. Να σπάσουμε τα δεσμά της εργατικής ιεραρχίας και γραφειοκρατίας. Να μπλοκάρουμε την οικονομία.
Να οργανώσουμε γενική απεργία διαρκείας.
Να σταματήσουμε να ονειρευόμαστε το σάπιο παρελθόν και να αρχίσουμε να χτίζουμε το μέλλον.
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ-ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ
Μαθητές-Φοιτητές-Εργαζόμενοι-Άνεργοι
