Αν υπάρχει κάτι που μπορούν όλοι να συμφωνήσουν, αυτό είναι ότι οι προκλήσεις των καιρών είναι τεράστιες. Η ιστορία εγκυμονεί και κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα γεννήσει. Κόντρα στην απαρχαιωμένη ρητορική των στείρων κινημάτων διαμαρτυρίας, στις μούντζες στην βουλή, στα ΄΄αγωνιστικά΄΄ πλαίσια που μυρίζουν κομματικά γραφεία και εκλογές και στην συλλογική φαντασίωση της χαμένης κατανάλωσης πρέπει να δούμε τι ακριβώς θέλουμε να κάνουμε. Να οργανωθούμε, να συζητήσουμε , να δράσουμε, να παράγουμε. Να επιτεθούμε και να χτίσουμε ταυτόχρονα.
Αυτό που βιώνουμε σήμερα, μπορεί να αποτυπωθεί σε μια φράση : συνολική επίθεση ενάντια στην κοινωνία. Αυτοί που κατέχουν τον κοινωνικό πλούτο, προσπαθούν να επιβληθούν σε όλες τις πτυχές της ζωής: οικονομικά , ιδεολογικά και πολιτικά. Ο τρόπος με τον όποιο το κάνουνε είναι μια ευρείας κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση. Όσες πορείες ,απεργίες, καταλήψεις και γενικότερα κινητοποιήσεις δεν κρίνονται παράνομες, αργά ή γρήγορα χτυπιούνται από την αστυνομία , ενώ πρόσφατα με εγκύκλιο του Υπουργείου απαγορεύτηκαν οι πολιτικές συζητήσεις στα σχολεία. Ταυτόχρονα η κοινωνία βρίσκεται σε αναβρασμό. Οι εκπαιδευτικές κινητοποιήσεις είναι απλά ένα κομμάτι αυτής της σύγκρουσης. Πρέπει να βρούμε τους κώδικες επικοινωνίας και να δημιουργήσουμε τις συνθήκες έτσι ώστε τα κατειλημμένα πανεπιστήμια να αποτελέσουν την αρχή μιας γενικευμένης κοινωνικής έκρηξης.
Το θέμα της παιδείας αποτελεί κεφαλαιώδες ζήτημα για την ομαλή λειτουργία του συστήματος. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια που ανθεί ο ανταγωνισμός, η αποστειρωμένη γνώση, ο πνευματικός ευνουχισμός και η εκμάθηση της υπακοής αποτελούν τα εργαστήρια παραγωγής εργαζομένων που χρειάζεται η καπιταλιστική μηχανή. Η συνεργατικότητα, η αλληλοβοήθεια και η κριτική σκέψη που για αιώνες αποτελούσαν τα χαρακτηριστικά που έδιναν στην ανθρωπότητα την συλλογική εμπειρία για να προχωρήσει, πλέον απορρίπτονται από την λογική της σύγχρονης εκπαίδευσης. Είναι εκτός ύλης. Η ανυπακοή στην διδασκαλία του συστήματος, το μπλοκάρισμα της και η αντιπρόταση μιας άλλης παιδείας και διαμέσου αυτής μιας άλλης κοινωνίας πρέπει να είναι το ζητούμενο για όλους όσους αγωνίζονται.
Είμαστε μαθητές, φοιτητές, άνεργοι, εργαζόμενοι. Σε αυτό το πλαίσιο συγκροτηθήκαμε ως μια αυτόνομη συνέλευση για να μπορέσουμε να οργανώσουμε και από τη μεριά μας τους αγώνες που έρχονται. Με αφορμή το εκπαιδευτικό κίνημα που βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη με πάνω από 300 καταλήψεις και με ένα κοινωνικό μέτωπο σε αναβρασμό, πρέπει πλέον να μπούμε σε ένα νέο κύκλο αγώνων, ο οποίος δεν θα διακατέχεται από ηττοπάθεια και αμυντική στάση ως προς τα παλαιότερα κεκτημένα. Ο καιρός των συμβιβασμών και των μερικών λύσεων έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Οποιοδήποτε βήμα πίσω , είναι ταυτόχρονα ένα βήμα μπροστά γι ‘ αυτούς που κλέβουν τις ζωές μας. Η ρήξη πρέπει να είναι συνολική.
Σε όλη αυτή την προσπάθεια πρέπει να προσαρμοστούμε στην νέα κατάσταση και τα νέα δεδομένα. Δεν πρέπει να επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Η εργατική τάξη , αυτοί δηλαδή που παράγουν όλο τον πλούτο της κοινωνίας πρέπει να οικοδομήσουν τους νέους θεσμούς σύμφωνα με τις επιθυμίες τους και τις ανάγκες τους. Να εκμεταλλευτούμε το τέλος του κράτους – πρόνοιας, να καλύψουμε το κενό που αφήνει και να αρχίσουμε να χτίζουμε την κοινωνία που θέλουμε. Να αναζητήσουμε όλες αυτές τις ιδέες που μπορούν να μας φανούν χρήσιμες στους αγώνες που έρχονται που θα μας οδηγήσουν σε ένα αυθεντικό ταξικό επαναστατικό κίνημα.
Αυτόνομη Συνέλευση φοιτητών- εργαζόμενων- ανέργων- μαθητών
Συνέλευση Κάθε Τρίτη 20.00 στο Πάρκο Γεωργιάδη
Έκτακτη συνέλευση Παρασκευή 23/09 /11 – Ώρα : 21:00 στο ίδιο μέρος
