→ Σεπτέμβρης 2011 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

Την απόφαση να συνεχίσουν τις κινητοποιήσεις τους, αλλά και την κατάληψη του Πολυτεχνείου Κρήτης για άλλη μια εβδομάδα, πήραν οι φοιτητές του Ιδρύματος στη διάρκεια της Γενικής τους Συνέλευσης.

Παράλληλα, σήμερα, στις 10 το πρωί θα πραγματοποιήσουν πορεία και συγκέντρωση διαμαρτυρίας στην Πλατεία της Δημοτικής Αγοράς Χανίων.

Στη συνέλευση οι φοιτητές αποφάσισαν επίσης:

• Νέα Συνέλευση του Συλλόγου Φοιτητών την Τριτη 13/9 στη 13:00
• Συντονιστικό κατάληψης αμέσως μετά τη συνέλευση. Το συντονιστικό έχει την ευθύνη υλοποίησης της απόφασης της συνέλευσης.
• Εκδήλωση του Συλλόγου Φοιτητών για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και την απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος στην πόλη των Χανίων (την οργάνωση αναλαμβάνει το συντονιστικό της κατάληψης)
• Κινητοποίηση του Συλλόγου Φοιτητών στο πανεργατικό/πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στη ΔΕΘ το Σάββατο 10/9 στις 17:00 στην Καμάρα
• Οι γραμματείες των τμημάτων να ανοίξουν για την εγγραφή των πρωτοετών και για όλες τις διαδικασίες εγγραφών, διαγραφών και μεταγραφών (καθώς και το γραφείο μέριμνας για θέματα σίτισης)

neatv.gr

Δευτέρα, 5 Σεπτεμβρίου 2011
ΤΕΡΜΑ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΤΑ TΩΝ BLOGGERS!!! ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΕ ΕΠΩΝΥΜΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ!
Σχετικό: Ιδού τα αποτελέσματα της παρέμβασης του ελληνικού κράτους για τον έλεγχο των πληροφοριών στο internet!…

Κύριε Υπουργέ της Δικαιοσύνης,
σε αντίθεση με σας που μας γράψατε στα παλαιότερα των υποδημάτων σας, τ o Eυρωπαϊκό Κοινοβούλιο απάντησε σε ερώτημα ενεργών πολιτών της Ελλάδας:
«…η οδηγία 2002/58/ΕΚ …υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών… Εάν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. .»!!!!!!

Όπως είχαμε αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτησή μας αναγνώστες μας, ενεργοί πολίτες απευθύνθηκαν, επώνυμα, στην Επιτροπή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για την εφαρμογή του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατάγγειλαν την προσπάθεια της Ελληνικής Κυβέρνησης, των ανώτατων εισαγγελέων και του Υπουργού Δικαιοσύνης, για τρομοκρατία και φίμωση των bloggers, υποβάλλοντας αναφορά και ερώτημα για τη σύσταση της επιτροπής για τη φίμωση των blogs από τον κ. Παπαϊωάννου και την έκδοση των γνωμοδοτήσεων από τους ανώτατους εισαγγελείς τέως Σανιδά, νυν Τέντε και νυν Αντεισαγγελέα Κατσιρώδη σχετικές με την επέκταση στις άρσεις του απορρήτου των επικοινωνιών και για αδικήματα εκτός του κακουργηματικού πεδίου.

Επίσης την ίδια αναφορά έστειλαν και στο Ελληνικό Τμήμα της παραπάνω Επιτροπής.
Ο Γραμματέας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής από το Λουξεμβούργο απέστειλε ταχυδρομική επιστολή στους αναφέροντες ενεργούς πολίτες, αναγνώστες μας, με την οποία τους πληροφορούσε ότι έλαβε το ερώτημά τους και το προώθησε προς νομική και ουσιαστική του έρευνα, με συγκεκριμένο αριθμό πρωτοκόλλου, τον οποίο και τους κοινοποίησε.
Στη συνέχεια από την “Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη” του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου οι αναφέροντες έλαβαν μέσω του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου την παρακάτω επιστολή:

«Από:cites@europarl.europa.eu
Θέμα: άρση ανωνυμίας στο διαδίκτυο
Προς: ………..
Ημερομηνία: Τετάρτη, 31 Αύγουστος 2011, 20:00
Αξιότιμε κύριε ……..
Η μονάδα “Υπηρεσία ενημέρωσης του πολίτη” του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έλαβε την επιστολή σας.
Θα ήθελα κατ’ αρχήν να σας ενημερώσω ότι όσον αφορά παραβίαση ή μη του Συντάγματος, το θέμα δεν εμπίπτει στον τομέα αρμοδιοτήτων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εφόσον βάσει της αρχής της επικουρικότητας, ο τομέας του Συντάγματος ανήκει στην αποκλειστική αρμοδιότητα των κρατών μελών.
Όσον όμως αφορά το Διαδίκτυο, με χαρά μου σας πληροφορώ ότι η κοινοτική νομοθεσία προβλέπει την εγγύηση του απορρήτου στις επικοινωνίες.
Πιο συγκεκριμένα, η οδηγία 2002/58/ΕΚ αναφέρει τα εξής: “Η οδηγία υπενθυμίζει ως βασική αρχή ότι τα κράτη μέλη οφείλουν να εγγυώνται, μέσω της εθνικής νομοθεσίας, το απόρρητο των επικοινωνιών που πραγματοποιούνται μέσω δημόσιου δικτύου ηλεκτρονικών επικοινωνιών. Οφείλουν, ειδικότερα, να απαγορεύουν σε κάθε άλλο πρόσωπο εκτός των χρηστών την ακρόαση, την υποκλοπή, την αποθήκευση των επικοινωνιών χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων χρηστών. Ο συνδρομητής ή ο χρήστης που αποθηκεύει αυτές τις πληροφορίες θα πρέπει προηγουμένως να ενημερώνεται για τον σκοπό της επεξεργασίας των δικών του δεδομένων. Του δίνεται η δυνατότητα να ανακαλέσει τη συγκατάθεσή του για την επεξεργασία των δεδομένων κίνησης.” Στην κάτωθι ιστοθέση θα βρείτε ολόκληρο το κείμενο της οδηγίας αυτής, καθώς και λεπτομερέστερες πληροφορίες επί του θέματος:http://europa.eu/legislation_summaries/information_society/legislative_framework/l24120_el.htm
Η παρούσα οδηγία ισχύει στα κράτη μέλη από τις 25 Μαΐου 2011. Εάν λοιπόν κάποιο κράτος μέλος ψηφίσει νομοθεσία που να αντιβαίνει στις αρχές της οδηγίας περί απορρήτου στο Διαδίκτυο, έχετε το δικαίωμα να υποβάλετε καταγγελία ενώπιον της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για παράβαση του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στον κάτωθι ιστότοπο της Επιτροπής θα βρείτε όλες τις πληροφορίες σχετικά με την υποβολή καταγγελίας:
http://ec.europa.eu/eu_law/your_rights/your_rights_el.htm
Ελπίζω οι πληροφορίες αυτές να σας φανούν χρήσιμες και σας ευχαριστώ που επικοινωνήσατε με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Με εξαιρετική εκτίμηση
Βαρβάρα Χωρέμη
Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
Υπηρεσία Ενημέρωσης του Πολίτη»
————————————————————————————-
Κύριε Παπαϊωάννου
ΠΑΡΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΟΥ ΣΑΣ ΣΤΕΙΛΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟ ΕΜΑΙL ΣΑΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ και αντ’ αυτού συστήνετε παράνομες επιτροπές, ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ έστω και τώρα να ενεργήσετε τα νόμιμα και να ελέγξετε τα ανώτατα κρατικά όργανα της Δικαιοσύνης σας για τις παράνομες γνωμοδοτήσεις που εξέδωσαν και μάλιστα ο τελευταίος κ. Κατσιρώδης και μετά τις 25-5-2011, που η Ευρωπαϊκή Οδηγία 2002/58/ΕΚ, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μας ενημερώνει, είχε γίνει νόμος του Κράτους μας!
Επανορθώστε όσο είναι καιρός, διαλύστε την παράνομη επιτροπή με τους ελεγχόμενους κρατικούς λειτουργούς της Δικαιοσύνης σας και των δήθεν ανεξάρτητων Αρχών σας και ελέγξτε τους παρανομήσαντες! Αλλιώς θα καταγγελθείτε όλοι στην παραπάνω Ευρωπαϊκή Επιτροπή και φανταστείτε το ρεζίλι σας, να καταγγέλλουν Έλληνες ενεργοί πολίτες τα ανώτατα δικαστικά όργανα της Ελλάδας και τον Υπουργό Δικαιοσύνης για παράβαση του Ευρωπαϊκού Δικαίου!!
Πάψτε να τρομοκρατείτε τους πολίτες αυτής της Χώρας που σας ταϊζουν και σας πληρώνουν με το αίμα της ψυχής τους γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι δεν γνωρίζετε την Ευρωπαϊκή Οδηγία και τη μη δυνατότητα να ψηφίσετε νομοθέτημα που να αντιβαίνει σ’ αυτήν!!
enomenoiblogers
Υ.Γ. Προκαλούμε όσα από τα ΜΜΕ θέλουν να λένε ότι δεν είναι ξεπουλημένα να αναδημοσιεύσουν αυτή την ανάρτησή μας και να ενημερώσουν όλο τον κόσμο για την τρομοκρατία και την παρανομία των κρατικών οργάνων (κυβερνητικών και δικαστικών) της Ελλάδας

http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2011/09/t-bloggers.html

Σε τροχιά τέθηκαν οι 6 ανεμογεννήτριες του νέου αιολικού πάρκου Κουλούκωνας ισχύος 5 MW στο νησί της Κρήτης και συγκεκριμένα στην περιοχή του Ρεθύμνου, αυξάνοντας την εγκατεστημένη ισχύ του Ομίλου της Enel Green Power στην Ελλάδα σε 186 MW.

Η κάθε ανεμογεννήτρια έχει ισχύ0,85 MW και αναμένεται να παράγει περίπου 9,5 εκατομμύρια kWh ετησίως, καλύπτοντας τις ενεργειακές ανάγκες 2,300 νοικοκυριών. Η καθαρή ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγεται από τα έργα αυτά θα μειώσει το φαινόμενο του θερμοκηπίου κατά 10.500 τόνους CO2 το χρόνο.

«Η Ελλάδα εκδηλώνει, πράγματι, ένα υψηλό επίπεδο ενδιαφέροντος αναφορικά με τον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας», σχολίασε ο Francesco Starace, CEO της Enel Green Power. «Επιδιώκουμε την περαιτέρω ανάπτυξη, καθώς και την ενίσχυση της θέσης μας στη χώρα, μέσω επιπλέον 40 MW από αιολικά, υδροηλεκτρικά και φωτοβολταϊκά υπό κατασκευή έργα».

Σύμφωνα με το άρθρο της EnergyPress,η Enel Green Power έχει ήδη ευρεία παρουσία στον ελληνικό κλάδο ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τα αιολικά πάρκα της EGP, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 172 MW βρίσκονται, κυρίως στην περιοχή της Θράκης, αλλά, επίσης, στη Μακεδονία, την Πελοπόννησο, την Κρήτη και τα Δωδεκάνησα. Επιπλέον, η EGP λειτουργεί μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς στην Κεντρική Ελλάδα, τη Δυτική Ελλάδα και τη Θεσσαλία, συνολικής εγκατεστημένης ισχύος 14 MW.

Η Enel Green Power είναι εταιρεία του Ομίλου Enel απόλυτα προσανατολισμένη στην ανάπτυξη και διαχείριση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε διεθνές επίπεδο, με παρουσία στην Ευρώπη και την Αμερική. Βρίσκεται ανάμεσα στους παγκόσμιους ηγέτες του κλάδου, χάρη στις 22 δισεκατομμύρια kWh, που παράγονται από ένα καλά ισορροπημένο ενεργειακό μείγμα, το οποίο περιλαμβάνει νερό, ήλιο, άνεμο και γεωθερμικές πηγές.

Το συγκεκριμένο μείγμα είναι ικανό για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών περίπου 8 εκατομμυρίων νοικοκυριών και μπορεί να συμβάλλει στην αποφυγή της εκπομπής 16 εκατομμυρίων τόνων CO2 στην ατμόσφαιρα. Η εγκατεστημένη ισχύς της εταιρείας ξεπερνά τα 6,100 MW, τα οποία παράγονται από περισσότερα από 620 υπό λειτουργία έργα σε όλο τον κόσμο, με ένα μείγμα παραγωγής που περιλαμβάνει αιολική, ηλιακή ενέργεια, γεωθερμία και βιομάζα.

Ρέθεμνος
http://cretalive.gr/new/50000/environment/Neo_aioliko_parko_sto_Rethumno

Πάντοτε, τα κόμματα δούλευαν περισσότερο για ρουσφέτια, παρά για την πολιτική, σημειώνει το γερμανικό περιοδικό

Der Spiegel: Πελατειακή οικονομία και νεποτισμός κατέστρεψαν την Ελλάδα

Άρθρο στο περιοδικό DER SPIEGEL φέρει τον τίτλο «Φεουδαρχικοί δημοκράτες» και τον υπότιτλο «Με την απόφαση της Αθήνας για το πρόγραμμα λιτότητας τα κράτη της Ευρωζώνης κέρδισαν χρόνο. Αλλά έτσι οι Έλληνες δύσκολα θα καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους: Τρεις οικογένειες κατέστρεψαν τη χώρα»:

Το άρθρο αρχίζει με σκηνή από τις ουρές που σχηματίζονται στα συσσίτια της Εκκλησίας, όπου ο κόσμος κάθε ηλικίας καθημερινά αυξάνεται, παράλληλα με τη ραγδαία αύξηση των ανέργων, που διαμαρτύρονται στους δημοσιογράφους ότι στην Ελλάδα «αν δεν έχεις μέσον, δεν σε παίρνει κανείς σε δουλειά. Και τα πράγματα συνεχώς χειροτερεύουν».

Στη συνέχεια γίνεται αναφορά στην ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου, που άνοιξε τον δρόμο για την εκταμίευση της πέμπτης δόσης της δανειακής βοήθειας προς την Ελλάδα, αλλά και στις δηλώσεις του διοικητή της ΤτΕ Γ. Προβόπουλου στους FT και στην «Καθημερινή» περί «αυτοκτονίας» αν δεν ψηφιζόταν το πρόγραμμα και «ορίων» της αντοχής του λαού, που πληρώνει «το κόστος των λαθών του παρελθόντος».

Ο αρθρογράφος παρατηρεί ότι η αναμενόμενη προσωρινή αποκλιμάκωση της κρίσης απλά δίνει λίγο χρόνο στους ευρωπαίους ηγέτες, που όμως «δεν θα μπορέσουν να σώσουν την Ελλάδα. Γιατί τις προηγούμενες δεκαετίες μια ελίτ, τον πυρήνα της οποίας αποτέλεσαν οι οικογένειες Παπανδρέου, Καραμανλή και Μητσοτάκη, δημιούργησαν μια πελατειακή οικονομία. Αυτή η πελατειακή οικονομία πέταξε εκατομμύρια, που το κράτος δεν τα είχε. Οι κεφαλές της δυναστείας ευνοούσαν φίλους και οικογένεια με δανεική ευημερία. Διόγκωσαν την κρατική μηχανή, για να μπει καθένας με τη σειρά σε δημόσιες θέσεις και δημιούργησαν ένα γραφειοκρατικό τέρας».

Πάντοτε, τα κόμματα δούλευαν περισσότερο για ρουσφέτια, παρά για την πολιτική. Όποιος μπορούσε να χαρίζει δημόσιο χρήμα, εξαγόραζε φίλους και ψηφοφόρους, που χρωστούσαν κάτι στο κόμμα – και συγχρόνως χρωστούσε στην οικογένεια, που τους εξουσίαζε. Έτσι, δημιουργήθηκε η φεουδαρχική δημοκρατία της Ελλάδας. Οι γενιές έρχονται και παρέρχονται, τα ονόματα των υψηλά ισταμένων παραμένουν πάντα τα ίδια: Παπανδρέου και Καραμανλής, Καραμανλής και Παπανδρέου, και ενδιαμέσως ο Μητσοτάκης. Σε καμιά ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν ξανάγινε κάτι τέτοιο.

Και οι κομματάρχες συνήθιζαν τον λαό τους να ζει πέρα από τις δυνατότητές του. Η Ελλάδα είναι μια φτωχή χώρα της ευρωπαϊκής περιφέρειας, με 11 εκατομ. κατοίκους, έχει ελαιόδενδρα, γαλάζιο ουρανό και παραλίες. Αλλιώς, λίγα πράγματα. Ένας στους τέσσερις εργάζεται στο μεταξύ για το κράτος. Το κράτος είναι η πηγή, απ’ όπου όλοι θέλουν να πιουν νερό.

Και επειδή τα κόμματα λεηλάτησαν το κράτος, όρμησε και ο λαός να πάρει ό,τι μπορούσε. Οι πλούσιοι δεν κατέβαλαν φόρους εκατομμυρίων ευρώ, οι φτωχοί επιβίωσαν με μαύρη εργασία και οι δημόσιοι υπάλληλοι δωροδοκήθηκαν.
Τώρα, ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου πρέπει να συμμαζέψει όσα έκανε ο πατέρας του, που όταν κυβερνούσε ο κόσμος έβγαινε στη σύνταξη και δεν ήταν υποχρεωμένος να δουλεύει πολύ.

Η μεγάλη τομή πρέπει να γίνει τώρα, λέει ο Παπανδρέου ο νεότερος: «Ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε». Ωστόσο, ξέρει καλά τι πάει στραβά δεκαετίες τώρα. Ο παππούς του, Γεώργιος και αυτός, ίδρυσε την πολιτική δυναστεία ως Υπουργός και τελικά πρωθυπουργός.

Μετά τη στρατιωτική δικτατορία, από το 1967 έως το 1974, ο Ανδρέας Παπανδρέου, γιος του Γεωργίου, ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ. Τη δεκαετία του ’80 εξυπηρέτησε την πελατεία του τόσο ανεπιφύλακτα, που το δημόσιο χρέος εκτινάχτηκε στα ύψη.

Αντίθετα, μια «κλίκα» παρά μια οικογένεια ηγείται των ελλήνων συντηρητικών, που εναλλασσόταν στην εξουσία με τους Παπανδρέου: Ο γέρος Κωνσταντίνος Καραμανλής κυβέρνησε πολλές φορές πριν αναλάβει την εξουσία ο ανιψιός του Κώστας. Μερικές φορές υπήρχε και λίγος χώρος στην κομματική ηγεσία για την οικογένεια Μητσοτάκη: Ο Μητσοτάκης, Κωνσταντίνος και αυτός, υπήρξε επίσης πρωθυπουργός και κυρίως για δυο δεκαετίες ο ισχυρός άνδρας της ΝΔ.

Κατά τον προεκλογικό αγώνα του 2004 ο Καραμανλής ο νεότερος υποσχέθηκε στο λαό να μεταρρυθμίσει τη χώρα. Μετά τη νίκη του όμως στις εκλογές πύκνωσαν τα σκάνδαλα. Υπήρξαν συμφωνίες δισεκατομμυρίων για ακίνητα, ενώ σπαταλήθηκαν χρήματα των ασφαλιστικών ταμείων. Οι άνθρωποι του Καραμανλή παραποίησαν τα οικονομικά στοιχεία που δήλωναν στην ΕΕ και λίγο πριν χάσουν τις εκλογές δημιούργησαν στα γρήγορα μερικές δεκάδες χιλιάδες νέους δημοσίους υπαλλήλους: συγγενείς και κομματικούς φίλους. Στο τέλος οι συντηρητικοί διπλασίασαν το δημόσιο έλλειμμα.

Η κόρα του Μητσοτάκη Ντόρα, για ένα διάστημα ΥΠΕΞ, προσπάθησε στη συνέχεια να αναλάβει την ηγεσία της ΝΔ. Αλλά τότε μπήκε σφήνα ο Αντώνης Σαμαράς – ακόμα τότε υπό την τιμητική προεδρία του μπαμπά Μητσοτάκη.

Ο Σαμαράς – πλούσιος γόνος της ανώτερης τάξης σαν τον Παπανδρέου – είναι τώρα ο αντίπαλος του πρωθυπουργού, ένας σκληρός αντίπαλος, που παίζει με τα παλιά κόλπα. Ωστόσο μιλούν ο ένας στον άλλο στον ενικό, από τότε που τη δεκαετία του ’70 μοιράζονταν το ίδιο φοιτητικό δωμάτιο στις ΗΠΑ.

Ο Παπανδρέου θεωρείται από τους οικονομικούς πολιτικούς της ΕΕ ευτυχής περίπτωση: Προσπαθεί να κάνει οικονομία, αλλά ο Σαμαράς υπόσχεται στους ψηφοφόρους να μειώσει τους φόρους και να διαπραγματευτεί σκληρά με την ΕΕ για τα μέτρα λιτότητας.

Ενώ τις τελευταίες εβδομάδες ο Παπανδρέου έχασε ραγδαία σε δημοτικότητα και το ΠΑΣΟΚ έπεσε στο 27% (το χαμηλότερο ποσοστό εδώ και 34 χρόνια), η ΝΔ του Σαμαρά κρατήθηκε στο 31%. Στα μέσα Ιουνίου το ποσοστό αυτό τον έφερε μεν στην πρώτη θέση των προτιμήσεων των ψηφοφόρων, ήταν όμως κατά 2,5% χαμηλότερο από το αποτέλεσμα των εκλογών του 2009.

Πριν από τρεις εβδομάδες περίπου ο Παπανδρέου τηλεφώνησε στους συντηρητικούς αντιπάλους του, βολιδοσκοπώντας αν τα δύο κόμματα πρέπει να σώσουν από κοινού το έθνος, με μια κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού. Μάλιστα ο Παπανδρέου φέρεται να είπε ότι μπορεί να παραχωρήσει ακόμα και την πρωθυπουργία.

Το τηλεφώνημα αυτό υποτίθεται ότι θα παρέμενε εμπιστευτικό. Όμως ο Σαμαράς το αποκάλυψε σε δημοσιογράφους και λίγο μετά προσέβαλε για μια ακόμα φορά τον Παπανδρέου στη Βουλή, ξεκαθαρίζοντας έτσι ότι δεν θέλει συναινετική κυβέρνηση.

Είτε μόνο υπό τον Παπανδρέου είτε και υπό τους δύο μαζί, αν το κράτος εφαρμόζει λιτότητα, αυτό μπορεί να αποβεί επικίνδυνο επειδή πιθανότατα θα στραγγαλίσει την οικονομία: «Είναι σαν τη γάτα που κυνηγάει την ουρά της», λέει ο έλληνας καθηγητής Οικονομίας Γιάννης Βαρουφάκης. Και ο αμερικανός συνάδελφός του Kenneth Rogoff, πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ, προειδοποιεί: «Αν συνεχίσουν μόνο με το πρόγραμμα λιτότητας, θα εγκλωβιστούν σε μίνι ανάπτυξη ή ύφεση για όσο μπορεί να προβλέψει κανείς. Και στο τέλος παρ’ όλα αυτά θα χρεοκοπήσουν».

Κι όμως δεν είναι ότι οι Έλληνες δεν έχουν ήδη κάνει οικονομία. Το δημοσιονομικό έλλειμμα της Αθήνας μειώθηκε χάρη στο πρώτο πακέτο λιτότητας από το 15,4 στο 10,6% του ΑΕΠ πέρσι. Έγιναν περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές. Αυτά τα μέτρα λιτότητας οδήγησαν πέρσι και στην απώλεια 200.000 θέσεων εργασίας…

Ο καθηγητής Οικονομικών του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Αργίτης μιλά περιφρονητικά για την «κυρίαρχη τάξη πολιτικής και κεφαλαίου που λυμαίνεται τη χώρα» και δημιούργησε όλη αυτή την κατάσταση. Και ο δημοφιλής συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης περιγελά τη «σαθρή κρατική μηχανή», οι εκπρόσωποι της οποίας «για ένα μόνο πράγμα ενδιαφέρονται: να διατηρήσουν τα προνόμιά τους και για όλα τα άλλα δεν τους καίγεται καρφί».

Εννοεί για παράδειγμα εκείνους τους υπαλλήλους της Βουλής, που συνεχίζουν να παίρνουν 14 μισθούς το χρόνο συν 2 επιπλέον. Εννοεί τους τεμπέληδες της εύφορης κοιλάδας του Δημοσίου, όπου οι πολιτικοί φροντίζουν αυτούς που τους βοηθούν, οι πατεράδες τα μέλη της οικογένειάς τους και οι διευθυντές των Υπηρεσιών τους ευνοουμένους τους.

Μετά τις κυβερνητικές αλλαγές, τοποθετούνταν κάθε φορά χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι και απλοί υπάλληλοι, χωρίς οι προηγούμενοι να φεύγουν. Κανένας δεν έπαιρνε πρωτοβουλία όσο παρέμεναν αρκετά μεγάλες οι δικές του προοπτικές για επαγγελματική αποκατάσταση. Στο μεταξύ όμως ο λαός περιφρονεί όλη την ‘κάστα’: 71% των Ελλήνων δήλωσαν το Μάιο ότι δεν εμπιστεύονται την κυβέρνηση. Εξίσου λίγο εμπιστεύεται την αξιωματική αντιπολίτευση το 76%.

http://www.tovima.gr/politics/article/?aid=409349

Σε τροχιά κινητοποιήσεων μπήκε από σήμερα και το παράρτημα του Τεχνολογικού Εκπαιδευτικού Ιδρύματος (ΤΕΙ) Κρήτης, στα Χανιά, οι σπουδαστές του οποίου προχώρησαν σε 48ωρη κατάληψη, σύμφωνα με απόφαση του συλλόγου τους, καθώς αντιδρούν στον νέο νόμο-πλαίσιο του υπουργείου Παιδείας.

Τη Δευτέρα, 5 Σεπτεμβρίου, έχει προγραμματιστεί η γενική συνέλευση των φοιτητών του ιδρύματος, που θα καθορίσει την περαιτέρω στάση τους, ενώ στον “αέρα” μένει η εξεταστική που θα άρχιζε την ίδια ημέρα.

Παράλληλα, συνεχίζεται η κατάληψη του Πολυτεχνείου Κρήτης, η οποία θα διαρκέσει έως την ερχόμενη Τρίτη, σύμφωνα με απόφαση της γενικής συνέλευσης των φοιτητών του Ιδρύματος.
goodnet.gr

Η Ε.Ε. μπορεί να απαγορεύει τη χωροθέτηση ανεμογεννητριών σε περιοχές του Δικτύου Natura 2000 Εκτύπωση Αποστολή με e-mail
Παγκρήτιο Δίκτυο Οικ. Οργ. – Ενεργειακό ζήτημα – Κλιματική κρίση
Σ.Ε. Ecocrete , Τετάρτη, 31 Αύγουστος 2011

Η νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης εν γένει προωθεί την παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές, αλλά υπάρχουν ρυθμίσεις οι οποίες θέτουν ορισμένους περιορισμούς.

Οι διατάξεις της Οδηγίας για τα Ενδιαιτήματα (92/43/ΕΟΚ) ορίζει ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν στις Περιοχές Ειδικής Προστασίας τα κατάλληλα μέτρα για την αποφυγή της υποβάθμισης των φυσικών οικοτόπων και της ενόχλησης των ειδών για τα οποία έχουν ορισθεί οι ζώνες αυτές. Στην Οδηγία για τα Πτηνά (79/409/ΕΟΚ) ορίζεται ότι τα κράτη μέλη θα πρέπει να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για να αποφύγουν τη ρύπανση ή τη φθορά των οικοτόπων ή οποιαδήποτε ενόχληση επιζήμια για τα πτηνά. Ακόμη και έξω από αυτές τις ζώνες προστασίας, τα κράτη μέλη θα πρέπει να αποφύγουν τη ρύπανση ή τη φθορά των οικοτόπων.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, το Δικαστήριο της ΕΕ εξέδωσε απόφαση (Υπόθεση C-2/10, Azienda Agro-Zootecnica Franchini Sarl, Eolica di Altamura Srl/Regione Puglia) σύμφωνα με την οποία η κοινοτική νομοθεσία δεν αποκλείει ρύθμιση η οποία να απαγορεύει τη χωροθέτηση ανεμογεννητριών σε περιοχές του δικτύου Natura 2000, χωρίς να χρειάζεται εκ των προτέρων εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου και υπό την προϋπόθεση ότι τηρούνται οι αρχές της μη διάκρισης και της αναλογικότητας».

Το Δικαστήριο διευκρίνισε επίσης ότι, σε περίπτωση κατά την οποία υπάρχει η δυνατότητα να επιλέξουν ανάμεσα σε μεγαλύτερο αριθμό εναλλακτικών λύσεων, οι λύσεις με τις λιγότερο σοβαρές επιπτώσεις πρέπει να προτιμώνται.

Η απόφαση του δικαστηρίου:
http://eur-lex.europa.eu/LexUriServ/LexUriServ.do?uri=CELEX:62010CJ0002:EN:HTML
ή http://www.oddzialywaniawiatrakow.pl/upload/file/592.pdf

Σ.Ε. Ecocrete
Πηγή: Dziennik Gazeta Prawna

ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Θεμέλιο της αυτοκυβέρνησης η κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση

Η Άμεση Δημοκρατία δεν είναι απλώς μια τεχνική διαβούλευσης και απόφασης, ούτε στενά πολιτειακό και συνταγματικό ζήτημα. Είναι ένα ριζικά διαφορετικό από το υπάρχον μοντέλο πολιτικής, που επιχειρεί να υπερβεί κάθε μορφή κομματικής και ιδεολογικής αλλοτρίωσης, ιεραρχίας και αντιπροσώπευσης, επανασυστύνοντας την πολιτική ως συνεργασία πρόσωπο με πρόσωπο, όπως στις πλατείες, ως δημιουργία και υπεράσπιση των «κοινών». Είναι ένα μοντέλο αυτοκυβέρνησης απευθείας από την κοινωνία, με την κοινωνία και για την κοινωνία.

Από αυτή την άποψη συνδέεται οργανικά με το ερώτημα της αναδιάρθρωσης ολόκληρης της ζωής μας, της δημιουργίας των κοινών βάσεων μιας νέας ζωής έξω από εξουσιαστικές, αγοραίες και εκμεταλλευτικές δομές. Άλλωστε μόνο τότε μπορούν να αποκτήσουν πραγματικό «υλικό» περιεχόμενο οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας για ισότητα, αλληλεγγύη, αυτονομία, ελευθερία. Γιατί όσο οι συνθήκες της παραγωγής αγαθών και της κάλυψης των αναγκών μας παραμένουν εγκιβωτισμένες σε σχέσεις ανισότητας, δεσποτείας, καταναγκασμού και αλλοτρίωσης ένα «δίκαιο της ισότητας» δε θα κάνει τίποτε άλλο παρά να αναπαράγει την ανισότητα και τις εξουσιαστικές σχέσεις.

Το ερώτημα ποιος παράγει, γιατί παράγει, πώς παράγει, πόσα παράγει, είναι κομβικό στο πλαίσιο της Άμεσης Δημοκρατίας. Μέχρι τώρα το ερώτημα αυτό δεν τίθεται καν· ο «οικονομικός αυτοματισμός» της ιδιοκτησίας και της αγοράς τα έχει αναλάβει όλα πριν από εμάς για εμάς, και κυρίως εναντίον μας. Κι όμως, τι πιο βασικό για μια κοινωνία από τον από κοινού προσδιορισμό των αναγκών μας και του τρόπου της ικανοποίησής τους; Χωρίς τη δυνατότητα να αποφασίζουμε εμείς γι’ αυτό και να δημιουργούμε τα κοινά μέσα για την υλοποίηση αυτής της απόφασης, η όποια δραστηριότητά μας μετατρέπεται σε μια αλλότρια και εχθρική δύναμη απέναντί μας. Γι’ αυτό σήμερα ο κοινωνικός πλούτος που δημιουργούμε δεν ανήκει σε μας αλλά συγκεντρώνεται στα χέρια των οικονομικών ολιγαρχιών, στερώντας ακόμη κι αυτά τα μέσα επιβίωσης από τη μεγάλη πλειοψηφία των κατοίκων του πλανήτη και οδηγώντας σε ανεπίστρεπτες οικολογικές καταστροφές.

Ας ξαναρχίσουμε, λοιπόν, από εκεί που ξεκίνησε η «πολιτική οικονομία» που νομιμοποίησε εν είδει φυσικού νόμου την ιδιοκτησία, την ανισότητα και την εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος κάποιοι λίγοι να κατέχουν τα μέσα παραγωγής και οι περισσότεροι να διαθέτουν μόνο τη εργασιακή τους δύναμη προς εκμετάλλευση. Δεν είναι φυσικός νόμος η μετατροπή της δημιουργικής δραστηριότητας του ανθρώπου σε εργασία για την εξασφάλιση της επιβίωσής του. Δεν είναι φυσικός νόμος να υπάρχει διεύθυνση και δεσποτεία, μέσω των τεχνικών, επιστημονικών και διοικητικών ιεραρχιών, πάνω στη δραστηριότητα του ανθρώπου και της κοινωνίας. Δεν είναι φυσικός νόμος το να γίνεται ο προσδιορισμός των αναγκών μας από δυνάμεις έξω από εμάς, που έχουν ως μοναδικό κριτήριό τους το κέρδος, και η κάλυψη αυτών των αναγκών να επαφίεται στις απρόσωπες, αφηρημένες δυνάμεις του χρήματος. Όλα αυτά δεν είναι παρά επιλογές που μας έχουν επιβληθεί από τις ολιγαρχίες της ιδιοκτησίας και του πλούτου, επιλογές που αναπαράγουν τη θέση τους και υπεξαιρούν τη δυνατότητά μας για ατομικό και κοινωνικό αυτοκαθορισμό.

Από τότε που η οικονομία διαχωρίστηκε από το σύνολο των κοινωνικών δραστηριοτήτων και επιβλήθηκε ως ο μοναδικός ηγεμόνας πάνω σε όλες τις πτυχές της ζωής, όλα έγιναν οικονομία. Ο χρόνος έγινε χρήμα, η εργασία εμπόρευμα, η επιβίωση αγορά, ακόμη και ο ίδιος ο άνθρωπος έγινε homo oeconomicus και παραγωγός-καταναλωτής, ένα συμφεροντολογικό πλάσμα που όλη του η ζωή είναι τάχα ένας υπολογισμός κόστους-οφέλους, κέρδους και ζημιών, και που όλο του το νόημα έχει συρρικνωθεί στην ικανότητά του να δουλεύει. Η ιστορία απέκτησε, επίσης, νόημα ως διαρκής «εκσυγχρονισμός», δηλαδή ως απεριόριστη ανάπτυξη εμπορευμάτων, και ολόκληρη η βιόσφαιρα μετατράπηκε σε «οικονομικό πόρο» προορισμένο να τροφοδοτεί μέχρι εξαντλήσεως αυτήν την αέναη ανάπτυξη.

Η οικονομία γιγαντώθηκε και η κοινωνία συρρικνώθηκε. Τα «δικαιώματα» της παραγωγής, της ιδιοκτησίας, της αγοράς, ορθώθηκαν πάνω από κάθε άλλο δικαίωμα, μετατρέποντας σε «πουκάμισο αδειανό» όλες τις διακηρύξεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και αντιμετωπίζοντας την κοινωνία ως ορυχείο εξόρυξης πλούτου και ισχύος. Οι αξίες της Άμεσης Δημοκρατίας, η ισότητα, η αλληλεγγύη, η αυτονομία και η ελευθερία, δεν μπορούν να ριζώσουν σε αυτή τη «γη της επαγγελίας» όπου η κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση είναι το μόνο που μπορεί να φυτρώσει. Για να υπάρξει η Άμεση Δημοκρατία στην πλήρη της έννοια χρειάζεται όχι μόνο να ξαναπάρει στα χέρια της η κοινωνία την οικονομία αλλά και να τη συρρικνώσει σε διαστάσεις που θα ανταποκρίνονται σε ανθρώπινα μέτρα, κοινωνικούς στόχους και περιβαλλοντικές δεσμεύσεις. Και παράλληλα να επανατοποθετήσει τον άνθρωπο, το κοινωνικό άτομο με όλες τις πολύμορφες δυνατότητές του, ως μέτρο κάθε αξίας και κάθε πλούτου.

Σε μια τέτοια βάση, όλοι οι πόροι της κοινής μας ζωής και τα μέσα ικανοποίησης των κοινών αναγκών μας δε μπορεί παρά να είναι κοινά, έξω από κάθε ιδιοκτησία και ατομική εκμετάλλευση, στα χέρια της ίδιας της κοινωνίας που αδιαμεσολάβητα αποφασίζει για την ισότιμη για όλους, και με σεβασμό στο περιβάλλον, διάθεσή τους. Χωρίς την κοινωνική «ιδιοκτησία» και αυτοδιαχείριση αυτών των πόρων και μέσων δεν μπορεί να υπάρξει ουσιαστικά πολιτική κοινότητα ίσων και ελεύθερων.

Αυτή η κοινωνικοποίηση, όμως, δε σημαίνει ότι παίρνουμε απλώς στα χέρια μας την παραγωγή όπως είναι σήμερα. Σημαίνει ότι, επιτέλους, μπορούμε να την αλλάξουμε! Είναι φανερό ότι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε συνθήκες Άμεσης Δημοκρατίας απαιτεί έναν τριπλό επαναπροσδιορισμό:

– Επαναπροσδιορισμό της παραγωγής και των μέσων και τεχνολογιών της παραγωγής με βάση τους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους που θέτει η κοινότητα της Άμεσης Δημοκρατίας. Δεν μπορεί να παραμείνει ως πυρήνας της παραγωγής η εταιρική μορφή, το κέρδος και η παραγωγή εμπορευμάτων για την αγορά. Αντίθετα, πυρήνας της παραγωγής γίνεται τώρα η κάλυψη των αναγκών της κοινότητας και των υποδομών της «κοινότητας των κοινοτήτων». Στη θέση της παραγωγής για την παραγωγή και της κατανάλωσης για την κατανάλωση τίθενται άλλες αξίες-κριτήρια όπως η εγγύτητα των παραγωγικών δραστηριοτήτων στο έδαφος της κοινότητας, η εξοικονόμηση πόρων και ενέργειας, η άμεση ανταλλαγή των προϊόντων έξω από την αγορά, το μοίρασμα του όποιου πλεονάσματος στην κοινότητα.

– Επαναπροσδιορισμό της θέσης του ανθρώπου μέσα στην παραγωγή. Η αυτοδιεύθυνση και η συνεργασία παίρνουν τη θέση των διάφορων ιεραρχιών και διευθυντικών εξουσιών. Η ισότητα, η εναλλαγή καθηκόντων, η εξασφάλιση για όλους διευρυνόμενου ελεύθερου χρόνου, η ανταπόκριση στις ανάγκες της κοινότητας, διαμορφώνουν νέες σχέσεις έξω από το πλαίσιο του ανταγωνισμού, του συντεχνιασμού και των συμφερόντων. Μοναδικό σχεδιαστικό και αποφασιστικό όργανο γίνεται η συνέλευση των εργαζομένων. Η όλη δραστηριότητα εξασφαλίζει την ισότιμη πρόσβαση καθενός στο κοινωνικό προϊόν.

– Επαναπροσδιορισμό της θέσης της παραγωγής μέσα στη συνολική ζωή της κοινότητας. Η παραγωγή αποτελεί ένα μέρος της συνολικής ζωής της κοινότητας και όχι αυτό που επισκιάζει όλα τα άλλα. Στόχος είναι να περιορίζεται όλο και περισσότερο η αναγκαία παραγωγή και να απελευθερώνεται χρόνος για την ενασχόληση με τις κοινωνικές και πολιτικές δραστηριότητες της κοινότητας, αλλά και για την αυτοανάπτυξη και έκφραση του κοινωνικού ατόμου. Η εξασφάλιση της εναλλαγής διάφορων κοινωνικών, πολιτικών, ατομικών δραστηριοτήτων με τις παραγωγικές δραστηριότητες, για όλους, διαμορφώνει έναν πλούτο κοινωνικής και ατομικής ζωής που απελευθερώνει από τις κατηγοριοποιήσεις και τις «ταυτότητες» της καπιταλιστικής κοινωνίας (παραγωγός-καταναλωτής, διανοητική-χειρωνακτική εργασία, εργασία-ελεύθερος χρόνος, κ.ά.) και ταυτόχρονα αλλάζει και το ίδιο το νόημα του πλούτου από κατοχή και κατανάλωση εμπορευμάτων σε ελεύθερη ατομική δημιουργία και κοινωνική συμμετοχή.

Κώστας Χαριτάκης

http://efimeridadrasi.blogspot.com