ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΒΕΧ ΧΑΝΙΑ – ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΓΙΑ 2η ΜΕΡΑ)

Σήμερα Τετάρτη 2/3/11 ,αλληλεγγυοι-ες κατέλαβαν το εμποροβιομηχανικό επιμελητήριο χανίων σε ένδειξη αλληλέγγυης στους 300 μετανάστες απεργούς πείνας.

Πέμπτη 3/3/11 :συνεχιζεται κανονικα η καταληψη του κτηριου του Ε.Β.Ε στα Χανια,μεγαλη συμμετοχη κατα τη διαρκεια της νυχτας. ,στις 8.00 το πρωι θα ξεκινησει μικροφωνικη και θα διαβαστουν και κειμενα αργοτερα.

ακολουθεί το κειμενο που μοιράζεται :

300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΖΩΗ… Εδώ και 37 μέρες 300 μετανάστες σε αθήνα και θεσσαλονίκη βρίσκονται σε απεργία πείνας. Ήδη τις τελευταίες μέρες, όλο και περισσότεροι απεργοί έχουν αρχίσει να μεταφέρονται σε νοσοκομεία, με συμπτώματα έντονης αφυδάτωσης, αρχόμενης οξείας νεφρικής ανεπάρκειας και καρδιακές αρρυθμίες, διατρέχοντας άμεσο κίνδυνο για μόνιμες βλάβες στην υγεία τους. Σε κάποια από τα νοσοκομεία που μεταφέρονται, μπάτσοι απαιτούν από το προσωπικό τα στοιχεία τους. Εν τω μεταξύ από την Κυριακή 27/2, 36 σταμάτησαν τη λήψη νερού, ζάχαρης και αλατιού. Οι μετανάστες απεργοί ρισκάρουν τη ζωή τους αρνούμενοι τα ψίχουλα που τους τάζει το υπουργείο για αποπροσονατολισμό. Ταυτόχρονα, αντιτιθέμενοι σε διαβουλεύσεις και προτάσεις είτε κάτω από το τραπέζι, είτε ερήμην τους, ζητούν την παρουσία εκπροσώπων τους. Στις 25 Γενάρη 300 μετανάστες, αφήνουν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους και ξεκινούν με δική τους απόφαση απεργία πείνας. Κύρια αιτήματά τους είναι “η νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ίσα πολιτικά, κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζόμενους και εργαζόμενες”. Επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν τα σώματά τους ως ύστατο μέσο αγώνα, ρισκάροντας την ίδια τους τη ζωή. Οι 250 από αυτούς εγκαθίστανται σε υπό ανακαίνιση και χωρίς καμία εκπαιδευτική ή διοικητική λειτουργία κτίριο της Νομικής στην Αθήνα και 50 στο Εργατικό Κέντρο στη Θεσσαλονίκη. Από την πρώτη μέρα η απεργία πείνας βάλλεται με κάθε τρόπο. Κυβερνητικοί παράγοντες, κόμματα, πανεπιστημιακοί, και φυσικά τα ΜΜΕ σχηματίζουν ένα ενιαίο μέτωπο συκοφαντώντας και λασπολογώντας, σε μια προσπάθεια απομόνωσης του αγώνα των μεταναστών, ως κεντρική πολιτική επιλογή. Παράλληλα, αποσιωπώντας την ίδια την απεργία πείνας και τα αιτήματά της, επιτίθενται στην κοινωνική κατάκτηση του ασύλου, δράττοντας έτσι την ευκαιρία να επαναφέρουν το ζήτημα της κατάργησής του, ως ένα πεδίο από το οποίο αναπτύσσονται αγώνες. Την τρίτη μέρα της απεργίας πείνας πρυτανικές αρχές δίνουν την εντολή για άρση ασύλου. Υπό την απειλή αστυνομικής εισβολής πραγματοποιούνται διαπραγματεύσεις μέχρι αργά τη νύχτα, όταν οι μετανάστες τελικά αναγκάζονται να αποχωρήσουν και να εγκατασταθούν σε άλλο κτίριο. Ένα κτίριο που δεν παραχωρείται, όπως προσπάθησαν να παρουσιάσουν τα media, αλλά χρησιμοποιείται επί πληρωμή. Δεν πληρεί ούτε καν τις βασικές προϋποθέσεις, αφού ο «φιλάνθρωπος» ιδιοκτήτης αρνείται να ανοίξει τους υπόλοιπους ορόφους με αποτέλεσμα οι μισοί απεργοί να κοιμούνται στο προαύλιο, στοιβαγμένοι σε σκηνές υπό βροχή. Παρ’ όλες τις αντίξοες συνθήκες, οι μετανάστες εμμένουν στην αξιοπρεπή επιλογή τους για συνέχιση του αγώνα. Συνεχίζοντας την τακτική της αδιαλλαξίας, του εκφοβισμού και της καταστολής, οι διαχειριστές της εξουσίας επιλέγουν να οξύνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Στο πόρισμα προς τον ανακριτή, ο εισαγγελέας εφετών παραγγέλλει την άσκηση δίωξης απέναντι σε 8 αλληλέγγυους στον αγώνα των μεταναστών, για ηθική αυτουργία σε παραβίαση οικιακής ειρήνης και σε διακεκριμένες φθορές, αλλά και την άσκηση δίωξης και στους ίδιους τους 300 μετανάστες απεργούς. Παράλληλα, το υπουργείο εσωτερικών εκδικητικά καταργεί υπουργική απόφαση μέσω της οποίας είχαν νομιμοποιηθεί, για λόγους υγείας, οι 15μετανάστες απεργοί πείνας στα Χανιά το 2008. Τέλος, το Σαββατοκύριακο 5-6/2, δυνάμεις των ΜΑΤ περικυκλώνουν το πολυτεχνείο και την ΑΣΟΕΕ στην Αθήνα, απαγορεύουν την είσοδο σε οποιονδήποτε, σε μια προσπάθεια να καταργηθεί το άσυλο στην πράξη. Οι παραπάνω κινήσεις μόνο τυχαίες δεν είναι. Είναι σαφές πως η κυριαρχία αναγνωρίζει και υπολογίζει όσο ποτέ άλλοτε αυτούς που αγωνίζονται. Επιχειρεί να αποτρέψει κάθε έκφραση κοινωνικής αντίστασης, να ποινικοποιήσει την ίδια την αλληλεγγύη, καταργώντας ακόμα και κοινωνικές κατακτήσεις χρόνων (άσυλο, εργασιακά δικαιώματα). Οι πολεμικές επιχειρήσεις της Δυτικών κρατών, αλλά και τα απολυταρχικά καθεστώτα σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας και των Βαλκανίων, η φτώχεια και η εξαθλίωση, είναι που δημιουργούν με βίαιο τρόπο τα μεταναστευτικά ρεύματα. Οι μετανάστες, ως φτηνά εργατικά χέρια, γίνονται αντικείμενο μιας άγριας εκμετάλλευσης και αποτελούν την πρώτη ύλη για τους αδηφάγους μηχανισμούς “ανάπτυξης” των ευρωπαϊκών κρατών. Όταν η “ανάπτυξη” δίνει τη θέση της στην εποχή της “οικονομικής” κρίσης έρχεται η ώρα των μαζικών απελάσεων, των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των φραχτών και της “εταιρείας” συνοριοφυλάκων των μισθοφόρων της Frontex.