ΟΣH ΒΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΟ KI AN ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΟΙ ΓΡΟΘΙΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΚΟΙΤΑΝΕ ΨΗΛΑ.
21 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ!
“Ποιος θα ξαναδώσει ζωή στις βίαιες δίνες της φωτιάς αν όχι εμείς που θεωρούμαστε αδέρφια; Ελάτε λοιπόν! Νέοι σύντροφοι: αυτό θα σας αρέσει. Δε θα δουλέψουμε ποτέ, ώ δίνες της φωτιάς! Αυτός ο κόσμος μέλει να εκραγεί. Αυτό είναι το μονοπάτι του στ΄ αλήθεια. Εμπρός, στην πορεία.” (Αρθούρος Ρεμπώ)
Τα ξημερώματα του Σαββάτου 30/09 πάνοπλοι μπάτσοι εισβάλλουν στην κατάληψη και συλλαμβάνουν 10 συντρόφους που βρίσκονταν στο χώρο. Στη συνέχεια συλλαμβάνουν ένα ακόμα άτομο που μαζί με άλλους συντρόφους είχαν συγκεντρωθεί έξω από την κατάληψη. Η εκκένωση κυκλοφόρησε στα μμε ως άλλο ένα αστυνομικό/επιχειρησιακό γεγονός εκκένωσης κατειλημμένου χώρου, όπου όλα κύλησαν ομαλά. Η πραγματικότητα όμως είναι αρκετά διαφορετική:
Πρώτον, η Κατάληψη Ευαγγελισμού αποτελεί ένα ιστορικό απελευθερωμένο από την εξουσία χώρο, που εδώ και 21 χρόνια στεγάζει και φιλοξενεί το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό/ελευθεριακό κίνημα της πόλης, ενώ δίνει χώρο έκφρασης και σε πληθώρα άλλου κόσμου που επιλέγει να αγωνιστεί αντιθεσμικά. Αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή, όταν μέσα σε μία ώρα από την εισβολή είχε συγκεντρωθεί πλήθος κόσμου στα στενά πέριξ του κτιρίου. Όπως φάνηκε και από τις εκατοντάδες που πορεύονται δυναμικά από την πρώτη μέρα.
Να το πούμε απλά : Γελιούνται όσοι πίστεψαν ότι ο Ευαγγελισμός είναι τα 11 άτομα που έτυχε να συλλάβουν εκείνο το πρωί!
Δεύτερον, όπως ήδη έχουν καταγγείλει δημόσια με κείμενό τους οι συλληφθέντες, τα σκουπίδια της ΕΚΑΜ ενώ είχαν ήδη δεμένο πισθάγκωνα το σύντροφό μας Α. και ήταν πλέον υπό την ομηρία τους στην ταράτσα του κτιρίου, τον αφήνουν κάποια στιγμή από την εποπτεία τους, και μετακινείται προς την άκρη της ταράτσας. Τότε ορμώντας και οι 8 εκαμίτες κατά πάνω του, ο σύντροφος έπεσε στο κενό από τουλάχιστον 15 μέτρα!! Οι μπάτσοι, αφού επιβεβαιώθηκαν από τις δυνάμεις που βρίσκονταν στο δρόμο ότι ο σύντροφος ανέπνεε – πέφτοντας από τύχη πάνω σε δέντρο που ελάττωσε τη φόρα του – ξεκίνησαν αυτόματα να χτυπούν και να απειλούν τους υπόλοιπους 4 συντρόφους που βρίσκονταν δεμένοι στο πάτωμα της ταράτσας ότι θα σκοτώσουν και αυτούς. Αξιοσημείωτη σε όλο αυτό ήταν η στάση της γειτονιάς που είτε ούρλιαζε στα μπαλκόνια, είτε έπαιζε αντιμπατσικά τραγούδια! Ο βασανισμός του συντρόφου Α. συνεχίστηκε μέχρι αργά το βράδυ, όπου μόνο τότε του παρασχέθηκαν οι ιατρικές βοήθειες που άρμοζαν σε κάποιον που είχε πτώση από 15 μέτρα.
Να το πούμε και εδώ απλά : Στην κατάληψη Ευαγγελισμού έστειλαν λυσσασμένους αιμοδιψείς δολοφόνους, που δεν είχαν καμία αναστολή στο να βασανίσουν και να σκοτώσουν!
ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ:
ΠΡΥΤΑΝΗΣ & ΣΥΓΚΛΗΤΟΣ
Ο πρύτανης Γ. Κοντάκης και η σύγκλητος είναι οι άμεσα υπεύθυνοι τόσο για τη βίαιη εκκένωση, όσο και για την πτώση του συντρόφου μας από 15 μέτρα. Είχαν ήδη λάβει απόφαση για εκκένωση από τον περασμένο Ιούλιο, όπως γνωστοποιήθηκε πρόσφατα. Το θέμα είναι ότι ξαφνικά θυμήθηκαν να αξιοποιήσουν το κτίριο μετά από 21 χρόνια και μάλιστα με ένα πλάνο αρκετά θολό, και χωρίς να υπάρχει καμία χρηματοδότηση για κάποιο έργο. Οι προτάσεις για δημιουργία χώρου που θα συνδέει το Πανεπιστήμιο με την κοινωνία ή που θα παρέχει μέριμνα στους φοιτητές είναι εντελώς γελοίες, και αυτό μπορούν να το βεβαιώσουν όσοι/ες ήδη σπουδάζουν ή όσοι/ες πέρασαν όλα αυτά τα χρόνια από το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο. Εάν θέλουν να συνδεθούν με την κοινωνία, ας κοιτάξουν πρώτα να συνδεθούν με τους ήδη υπάρχοντες φοιτητές, που ξέρουν από πρώτο χέρι τί σημαίνει έλλειψη στέγασης, σίτησης, μετακίνησης. Που ξέρουν ότι το 2018 παραλίγο να καούν ζωντανοί όσοι έμεναν στις εστίες της Κνωσσού και μετά παραλίγο να μείνουν στο δρόμο. Που ξέρουν τί αγώνες έδωσαν για να μπορούν να μετακινούνται καθημερινά από τη μία άκρη της πόλης στην άλλη. Που εργάζονται στο πανεπιστήμιο με καθόλου ή ελλιπή εργασιακά δικαιώματα. Ας ρωτήσουν ακόμα, τους φοιτητές του ΤΕΤΥ τί σημαίνει να βρίσκονται σε ένα τμήμα που εδώ και 22 χρόνια δεν έχει δικό του κτίριο.
ΜΠΑΤΣΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΙΔΩΝ
Το ζήτημα με τις δολοφονικές πράξεις των ΕΚΑΜ έχει ήδη αναφερθεί παραπάνω. Στο κείμενο των συλληφθέντων υπάρχει επίσης περιγραφή και για το τί επακολούθησε στη ΓΑΔΗ. Νομίζουν άραγε ότι η εκκένωση ήταν επιχείρηση μίας μέρας; Άντε και δεύτερης; Αφού διάλεξαν να μας επιτεθούν, να γνωρίζουν καλά ότι η παρουσία τους όχι μόνο στη γειτονιά, αλλά και σε όλη την πόλη δεν είναι κοινωνικά αρεστή. Ήδη εκφράζεται έντονη και γενικευμένη δυσαρέσκεια για τα “θεάρεστο” έργο τους. Τα χημικά που έριξαν στο κέντρο της πόλης το μεσημέρι του Σαββάτου 30/09 και το βράδυ της Κυριακής 08/10 δεν θα είναι τίποτα μπροστά σε ό,τι επακολουθήσει!
ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ
Ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι παίχτηκε πάνω στις πλάτες μας λόγω της συγκυρίας των δημοτικών εκλογών. Οι υποψήφιοι Καραμαλάκης και Καλοκαιρινός πέταξαν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο, δηλώνοντας ότι δεν έχουν ανάμειξη με την εκκένωση. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η χρονική στιγμή που πραγματοποιήθηκε η εκκένωση εξυπηρετεί τα συμφέροντα και των δύο.
Από τη μία ο Καραμαλάκης πρώην αρχηγός της ΕΛΑΣ, που ονειρευόταν για το Ηράκλειο μία μπατσοκρατία. Ο ίδιος το 2019 μαζί με το Χρυσοχοΐδη μας είχαν δώσει πανελλαδικό τελεσίγραφο να αποχωρήσουμε από τις καταλήψεις μας, το οποίο σκίσαμε στα μούτρα τους!
Από την άλλη ο Καλοκαιρινός, που νομίζει ότι θα κάνει το Ηράκλειο fun park για τουρίστες, εκτοπίζοντάς μας από τα σπίτια μας και εντείνοντας το πρόβλημα των πανάκριβων ενοικίων. Τώρα που βγήκε και δήμαρχος, δε θα εκπλαγούμε αν αποδειχτεί ότι έχει κοινά πλάνα με τον Κοντάκη για εμπορική/τουριστική «αξιοποίηση» του κτιρίου.
Γνωρίζουμε ότι ο κοινωνικός ιστός αποτελείται από διαφορετικά υποκείμενα, με ένα πολυπληθές μέρος του να αναθέτει τη ζωή του στους κάθε λογής “ειδικούς” και πολιτικούς, γιατί έχει εκπαιδευτεί μέσω του κυρίαρχου αντιπροσωπευτικού συστήματος να μην έχει λόγο μετά τις εκλογές και να θεωρεί ότι αυτός είναι ο μοναδικός τρόπος που μπορεί να δώσει λύσεις στα προβλήματά του. Ένα άλλο μέρος της κοινωνίας έχει πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα που διεκδικούν την εξουσία και το μικρότερο αλλά πιο ισχυρό οικονομικά κομμάτι, η μεγαλοαστική τάξη, είναι αυτή που καθορίζει την πολιτική ζωή και δίνει το κυβερνητικό χρίσμα στο εκάστοτε κόμμα που διεκδικεί την εξουσία, μόνο εφόσον έχει εξασφαλίσει τη δική της οικονομική και πολιτική ασυλία.
Όμως την ημέρα των δημοτικών εκλογών, ο αέρας εξέγερσης και η μαζικότητα που είχε η πορεία που πραγματοποιήθηκε στο κέντρο του Ηρακλείου, με πάνω από 2000 ανθρώπους να πορεύονται στην πόλη για την υπεράσπιση της κατάληψης του Ευαγγελισμού, έδειξε ότι οι από τα κάτω έχουν τη θέληση και τη δύναμη να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους!
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ
Δεν θα αναλώσουμε πολλές γραμμές για το Μητσοτάκη και το επιτελείο του, ούτε για αυτούς που τους υποστηρίζουν. Ας ασχοληθούν λίγο παραπάνω με τον κόσμο που σκοτώνουν στα τρένα, που καίνε στα δάση, που πνίγουν στο Αιγαίο και στις πλημμύρες και αφήνουν να πεθάνει αβοήθητο στην πείνα. Εδώ είναι Ηράκλειο, και τους κοινωνικούς συσχετισμούς στην πόλη μας τους γνωρίζουμε καλύτερα από αυτούς. Θα το διαπιστώσουν σύντομα.
ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ
Έχουν την ευθύνη της σφράγισης του κτιρίου, αλλά και των όποιων παρεμβάσεων έγιναν. Ήδη έχουν σφραγίσει όλα τα παράθυρα του ισογείου και του πρώτου με λαμαρίνες, σίδερα, και τσιμέντο. Στα 21 χρόνια που χρησιμοποιούμε αυτό το χώρο, επιλέξαμε εξαρχής να μην παρέμβουμε αισθητικά στο εξωτερικό του κτιρίου γιατί πρώτα και κύρια άρεσε σε εμάς. Ένα ιστορικό κτίριο με ιδιαίτερη αρχιτεκτονική, που ήδη γράφονται πολλά για την ιστορία του πριν την κατάληψή του.
Το να παρεμβαίνεις κρυβοντας το κτίριο με σίδερα και τσιμέντα, μόνο σεβασμό δε δείχνει από αυτούς που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για την “διάσωσή” του. Τόσα χρόνια επιλέξαμε να θωρακίσουμε τα παράθυρα από το εσωτερικό τους, και αυτό θα το διαπίστωσαν και οι καλοθελητές που έτρεξαν να μπουν μέσα να δουν τι γίνεται, βλέποντας τα πεταμένα και σπασμένα αντικείμενά μας από τους μπάτσους. Εδώ και 21 χρόνια έχουν γίνει όλες οι απαραίτητες εργασίες συντήρησής του με αυτοχρηματοδότηση από το κίνημα, τόσο εσωτερικά, όσο και εξωτερικά. Η γειτονιά το γνωρίζει ήδη. Όπως πρόσφατα πριν ένα μήνα που ολοκληρώθηκε και η συντήρηση της τελευταίας εξωτερικής πλευράς από τη μεριά της οδού Λόγιου.
ΝΤΟΠΙΟΙ ΚΑΛΟΘΕΛΗΤΕΣ
Αρκετοί έχουν ήδη σπεύσει να τοποθετηθούν αρνητικά στον οχετό των social media. Να γνωρίζουν όμως ότι έχουν και αυτοί ευθύνη για ό,τι έγινε και ό,τι επακολουθήσει. Το κτίριο το καταλάβαμε, όχι για να το στερήσουμε από κάποιον, αλλά για να το αξιοποιήσουμε συλλογικά. Μέχρι και την κατάληψή του το 2002 καμία πρυτανική αρχή δεν ενδιαφερόταν για εκείνο το ερείπιο. Όλο το ενδιαφέρον ξαφνικά προέκυψε όταν είδαν ότι νέος κόσμος προσπερνάει την κοινωνική αδιαφορία, τον ατομικισμό, την κρατική λεηλασία, βρίσκει λύσεις αντιθεσμικά και οργανώνεται αντιιεραρχικά και αυτοοργανωμένα. Και αυτό ήταν που ενόχλησε, τόσο τους πρυτάνεις, όσο και τους κυρ Παντελήδες που κόπτονται περισσότερο για τον Ευαγγελισμό, παρά για το ότι το μισό μηνιάτικό τους πάει στο σούπερ μάρκετ!
Στην Κατάληψη Ευαγγελισμού ποτέ δεν μας ενδιέφερε η “νομιμότητα” των πράξεών μας, αλλά η κοινωνικά αποδεκτή δικαιοσύνη. Το δίκαιο της ισότιμης κάλυψης βασικών αναγκών, της παροχής στέγασης, σίτισης, νερού και ενέργειας σε όσους την έχουν ανάγκη. Το δίκαιο της συλλογικής συντήρησης και αξιοποίησης της κατάληψης για να στεγάσει τις επιθυμίες ονειροπόλων ανθρώπων. Το δίκαιο των αγώνων για την υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας απέναντι στη λεηλασία που επιβάλλουν τα κράτη και ο καπιταλισμός.
ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΕΚΝΟΜΕΣ ΚΑΙ ΒΙΑΙΕΣ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΕΔΩ ΚΑΙ 21 ΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΜΠΑΤΣΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ.
21 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΣΕ 21 ΣΕΛΙΔΕΣ
Χιλιάδες άνθρωποι έχουν βρεθεί ή περάσει από την κατάληψή μας. Από όλη την Κρήτη, από όλη την Ελλάδα, αλλά και από πολλές μεριές του κόσμου. Γιατί οι καταλήψεις αποτελούν διαχρονικά έναν πνεύμονα ανάσας απέναντι στην ασφυξία αυτού του σάπιου κόσμου. Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς. Τις συνελεύσεις, τις εργασίες, τις πορείες, τους αγώνες. Αδιάκοποι αγώνες όλα αυτά τα χρόνια …
Αγώνες ενάντια στην παγκοσμιοποίηση που απειλούσε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 να αλλοτριώσει τα πάντα. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς/νατοϊκούς πολέμους αλλά και στα κάτεργα της ολυμπιάδας του 2004 με τα εκατοντάδες εργατικά ατυχήματα. Αγώνες αλληλεγγύης με πολιτικούς κρατούμενους, φυλακισμένους συντρόφους και αγωνιστές, με απεργούς πείνας. Αγώνες για την υπεράσπιση δημόσιων και ελεύθερων χώρων, για την προστασία του περιβάλλοντος, συμμετέχοντας δυναμικά στους τοπικούς αγώνες ενάντια στη λεηλασία της φύσης. Αλλά και συμμετοχή στο φοιτητικό κίνημα που στάθηκε μαχητικά στα οδοφράγματα του 2006-2007. Και από εκεί, στην Εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008 που σάρωσε τα πάντα. Όπου το μεγάλο σπίτι, πιστό στην ιστορία και τον ρόλο του, άνοιξε τις πόρτες του σε όλους τους εξεγερμένους, που δημιούργησε μια ολόκληρη γενιά καινούργιων συντρόφων, οι οποίοι με τη σειρά τους προώθησαν τον αγώνα βήματα παραπέρα.
Κι από εκεί στις πλατείες των αγανακτισμένων και στις μαζικές γενικές απεργίες. Στους αγώνες ενάντια στην υποβάθμιση των ζωών μας. Με τη συμμετοχή στους αγώνες των εργαζομένων της πόλης, και στις καταλήψεις εργοστασίων. Αλλά και στη μεγάλη μάχη απέναντι στους νεοναζί η Κατάληψη Ευαγγελισμού όρθωσε το αντιφασιστικό ανάχωμα ενάντια στην ολομέτωπη επίθεση φασιστών στην κοινωνία και τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Κράτησε την πόλη και μέρος του υπόλοιπου νησιού “καθαρά” από τον φασιστικό οχετό και τις παρακρατικές τους δράσεις. Με τα στήθη, τα πρόσωπα και τα καθαρά χέρια των συντρόφων, που μπήκαν (και θα συνεχίσουν να μπαίνουν) άφοβα μπροστά στα μαχαίρια των φασιστών.
Πώς μπορείς να μη θυμάσαι τόσες ομάδες, συλλογικότητες και δομές που συνυπάρχουν όλα αυτά τα χρόνια. Ομάδες γυναικείες και φεμινιστικές, φοιτητικές, μαθητικές, ενάντια στο μιλιταρισμό, ανοιχτές συνελεύσεις αναρχικών…. Τα κείμενα, τις αφίσες, τα περιοδικά, τις εφημερίδες, τα ντοκιμαντέρ. Τη βιβλιοθήκη, τα εργαστήρια, τα σεμινάρια, το γυμναστήριο, το ραδιοσταθμό. Αλλά και τις πολιτικές εκδηλώσεις και τις ανοιχτές συζητήσεις. Μέχρι τα χαριστικά παζάρια, τις συλλογικές κουζίνες, τις μουσικές και ποιητικές βραδιές, τις βιβλιοπαρουσιάσεις, τα θεατρικά, τις προβολές, τα παιδικά εργαστήρια…
Πώς να ξεχάσεις τη συλλογική χαρά που μοιραζόμαστε στα γλέντια, στα πάρτυ και στα καφενεία. Που μπορεί να ενοχλούσαμε καμιά φορά τους γείτονες, αλλά η δίψα νέου κόσμου να βρεθεί, να κοινωνικοποιηθεί και να διασκεδάσει με όρους διαφορετικούς από αυτούς των στημένων μαγαζιών, θύμιζε πολλές φορές γλέντι από μια πιο ρομαντική εποχή.
21 χρόνια, κάποιοι εκεί από την πρώτη μέρα, κάποιοι πιο μετά, κάποιοι ακόμα εκεί. Με τα κουρασμένα μας μάτια ακόμα να σπινθηροβολούν! Μαζί με τα παιδιά μας όλων των ηλικιών, που αισθάνονται από μικρά την αδικία. 21 χρόνια, άλλοι ήρθαν, άλλοι έφυγαν, αλλά όλοι μας θυμόμαστε τα πάντα σαν να μην πέρασε μια μέρα, από την πρώτη στιγμή που διαβάσαμε τα λόγια της πρώτης μας αφίσας το καλοκαίρι του 2002 :
Οι δειλοί μας είπαν πως δε γίνεται, οι γερασμένοι ότι οφείλεται σε νεανικό παρορμητισμό που σύντομα θα έχει σβήσει, οι δούλοι δε μας είδαν γιατί δε σήκωσαν ποτέ κεφάλι, για τους μέτριους ήταν ακραίο και για τους κακούς κακό.
Όπως και να ‘χει εμείς συνεχίζουμε να κλείνουμε πονηρά το μάτι, σε όσους φοβούνται αλλά δε δειλιάζουν, σε όσους γερνάνε αλλά δε σαπίζουν, σε όσους ονειρεύονται αλλά δεν κοιμούνται!
Σφίγγουμε τις γροθιές μας γι’ αυτούς που θα σταθούν μπροστά μας και καρφώνουμε το βλέμμα μας στο ένα και μοναδικό μας άστρο…
Αλληλεγγύη στα 11 συλληφθέντα συντρόφια και σε όλες τις καταλήψεις που δέχονται την κρατική καταστολή!
ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ
Ο ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ
Αλληλεγγύη στις Καταλήψεις,στα στέκια,στους αυτοοργανωμένους/αυτοδιαχειριζόμένους χώρους και σε όσους/όσες/όσα αγωνίζονται!!!
Sine dominis (χωρίς αφέντες) (πρώην) συλλογικότητα αναρχικών από την Κατάληψη Ευαγγελισμού /
Συντρόφισσες/οι της Κατάληψης
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
