ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΧΘΕΣ, ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ
Στις 6 Δεκέμβρη του 2008 πέφτει νεκρός από σφαίρα μπάτσου ο 15χρονος μαθητής Αλέξης Γρηγορόπουλος. Στο άκουσμα της είδησης αυτής, ακολουθεί μια αυθόρμητη κοινωνική εξέγερση. Αυτή η μέρα δεν είναι για εμάς μία επέτειος που πενθούμε άλλο ένα θύμα του κράτους κάνοντας ένα “μνημόσυνο” συνοδευόμενο από συνθήματα. Σημαντικό είναι να μην ξεχάσουμε ότι το κράτος δολοφονεί καθημερινά. Όχι μόνο με σφαίρες μπάτσων, αλλά με ένα συγκεκριμένο σχέδιο που στοχεύει στη συνεχή υποτίμηση και εκτράχυνση των ζωών μας, με τον ακρωτηριασμό των συνειδήσεων μας και της ελευθερίας μας. Η ανία, η πλήξη και ο ζόφος που μας επιβάλλονταικαθημερινά είναι άλλα λίγα μέσα αργής ύπνωσης και θανάτου. Η προσπάθεια απόκρυψης τέτοιων περιστατικών από ολόκληρο τον κρατικό και κοινωνικό μηχανισμό δεν επιτρέπεται να περάσει, καιούτε θα την αφήσουμε.
Η βία είναι η μόνη αρετή του κράτους, ο πόλεμος και η σκλαβιά τα μόνα εργαλεία αναπαραγωγής του κεφαλαίου που το κράτος καλείται να προστατεύσει με κόστος τις ίδιες μας τις ζωές. Τα εργαλεία αυτά δεν έπαψαν ποτέ να χρησιμοποιούνται πάνω στα σώματα των καταπιεσμένων για το κέρδος και τον πλούτο που συνοδεύει την κοινωνική τους ειρήνη. Κάθε οικογένεια έχει και από έναν νεκρό ή τραυματία στον πόλεμο του κεφαλαίου. Κάθε άνθρωπος που έχει προσπαθήσει ναπεράσει τις γραμμές που έχουν χαράξει πάνω στην γη οι εξουσιαστές, έχει νιώσει την κρατική βία στο πετσί του. Κάθε φυλακισμένη γνωρίζει τι σημάδια αφήνει η δημοκρατια πάνω στο σώμα της. Κάθε ατομικότητα που χάνεται από τον συστημικό μηχανισμό μας γεμίζει οργή και θλίψη. Η καθεμία μας γνωρίζει ότι η επιβίωση μέσα στην επισφάλεια απέχει πολύ από αυτο που ονομάζουμεζωή. Αυτή η γνώση τροφοδοτεί την οργή μας και αυτή είναι η οργή που σπάει την νεκρική σιγή της εξουσίας με την πιο δυνατή κραυγή, εκείνη της εξέγερσης.
Δεν μας αρκεί, λοιπόν, να ρισκάρουμε τις ζωές μας για μία απλή επιβίωση. Για τον λόγο αυτό καιγια όλους τους λόγους του κόσμου ο μόνος δρόμος είναι το πέρασμα από το εγώ στο εμείς, ενάντιασε κάθε λεηλασία, ενάντια στην κανονικότητα του κράτους και της συνεχιζόμενης βίας του. Η οργή μας να πάρει μορφή και να μετατραπεί σε αντιβία και συλλογικοποίηση. Μόνο μέσα από την συνεχή σύγκρουση με κράτος και κεφάλαιο μπορούμε να παλέψουμε για μία ανάσα ελευθερίας. Η ύστατη αποστέρηση που μας επιβάλλει το κράτος είναι η στέρηση της ίδιας μας της ύπαρξης,όμως δε σταματάει μόνο εκεί, για αυτό τον λόγο και για άλλους πολλούς η εξέγερση είναιμονόδρομος.
“Ας μάθουμε να ζούμε μ’αυτους που μας λείπουν, επειδή αποτελούν κομμάτι μας, επειδή ξέρουμε γιατίμας λείπουν , κι επειδή την απουσία τους την αναπληρώνουμε με καμάρι”Luis Sepulveda.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΑΣ ΓΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Α/Α
πηγή: https://athens.indymedia.org/post/1622343/
6 Δεκεμβρίου 2008
Ο 16χρονος Αλέξης Γρηγορόπουλος πυροβολείται εν ψυχρώ από τον μπάτσο Επαμεινώνδα Κορκονέα. Μια δολοφονία που το κράτος και τα παπαγαλάκια του (ΜΜΕ) προσπάθησαν για ακόμη μια φορά να κουκουλώσουν, μάταια όμως. Η αποφασιστικότητα και η μαχητικότητα του κόσμου στο δρόμο, ξεσπά από την Αθήνα σε όλη την περιφέρεια με αποτέλεσμα ο δολοφόνος να συλληφθεί και να καταδικαστεί για ανθρωποκτονία με ισόβια. Τώρα, το 2022, μετά από 14 χρόνια, ο δολοφόνος του Αλέξη, Κορκονέας βρίσκεται εκτός των φυλακών. Τα τερτίπια της αστικής δικαιοσύνης μας δείχνουν πόσο αξίζει για αυτούς η ζωή ενός παιδιού.
Σήμερα ο Αλέξης θα βάδιζε τα 30 αν δεν ζούσαμε σε μια χώρα που οπλίζει το χέρι του κάθε μπάτσου Κορκονέα γνωρίζοντας -αν όχι διασφαλίζοντας ότι θα πέσει στα μαλακά.
Την Τρίτη 6 Δεκεμβρίου στις 6.00μ.μ. καλούμε στο δημαρχείο Ρεθύμνου
Αντικατασταλτική πορεία μνήμης για τον Αλέξη που δεν πρόλαβε να μεγαλώσει.
αντιφασιστική δράση ρεθύμνου (αδρέ) 2022
πηγή: https://www.facebook.com/photo?fbid=1123909211710980&set=pb.100022757357764.-2207520000.
