…Μιχάλης Καλτεζάς, Μάρκο Μπουλάτοβιτς, Χρήστος Τσουτσουβής, Νίκος Τεμπονέρας,
Μιχάλης Πρέκας, Χριστόφορος Μαρίνος, Ηρακλής Μαραγκάκης, Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος,
Λουκμάτ Σαχζάτ, Ιλία Καρέλι, Κατερίνα Γκουλιώνη, Αριβάν Οσμάν Αμπντουλάχ,
Δημήτρης Χριστούλας, Λάμπρος Φούντας, Άγγελος Παντέλογλου, Θανάσης Καναούτης,
Αμπντούλ Φατα, Ντανιέλα Πρελορέντζου, Zackie Oh/Ζακ Κωστόπουλος,
Εμπουκά Μαμάν Σουμπέκ, Βασίλης Μάγγος, Ιάσονας, Αζιζέ Ντεμιρογλου, Σαγιέντ Μεχντί Αχμπαρί, Δημήτρης Δαγκλής, Γιώργος Ζαντιώτης, Νίκος Σαμπάνης…
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
Πέρασαν 13 χρόνια από τη δολοφονία του 15χρονου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου στις 6/12/2008 από τον μπάτσο Επαμεινώντα Κορκονέα. Απο τότε μέχρι σήμερα, η καταστολή ολοένα και εντείνεται, τα ονόματα στη λίστα των κρατικών δολοφονιών ολοένα και αυξάνονται. Πρόσφατα ήρθαμε αντιμέτωποι με άλλη μία κρατική δολοφονία, αυτή του 18χρονου Ρομ Νίκου Σαμπάνη από 7 αστυνομικούς της ομάδας ΔΙΑΣ, οι οποίοι κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Δεν τρέφουμε αυταπάτες: o μηχανισμός καταστολής, αποτελεί άρρηκτο κομμάτι της εξουσιαστικής μηχανής συνθέτωντας μαζί με τη δικαστική και εκτελεστική εξουσία το κράτος. Παράλληλα τα ΜΜΕ συγκαλυπτουν τις δολοφονίες, καταρρακώνοντας τα προφίλ των θυμάτων στρέφοντας την κοινή γνώμη εναντίον τους, επιδεινώνοντας την πόλωση και κατ’ επέκταση τον εκφασισμό ενός κομματιού της κοινωνίας.
Το κράτος εκμεταλλευόμενο την υγειονομική και οικονομική κρίση που βιώνουμε εξαπολύει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Έτσι, περνάει νομοσχέδια που επιτίθενται στους από τα κάτω, ενώ ταυτόχρονα επενδύει στην καταστολή, σπέρνοντας το φόβο και την τρομοκρατία δημιουργώντας μια νέα κανονικότητα, αυτή της απάθειας, αυτή της υποταγής.
Οι κρατικές δολοφονίες δεν είναι παρεξηγήσεις, δεν αποτελούν μεμονωμένα περιστατικά αλλά εντάσσονται σε μια γενικευμένη επίθεση του κράτους απέναντι σε καθετί ριζοσπαστικό καθώς και στην κοινωνική βάση. Δηλώνουν αμετανόητα την απόλυτη εξουσια της αστυνομίας και του κράτους απέναντι στη ζωή μας. Ειτέ αγωνιστές και αγωνίστριες, είτε αόρατοι και αόρατες της κοινωνίας, όσοι έπεσαν απ’ τα χέρια του κράτους, ζουν στις μνήμες μας όσο συνεχίζουμε να παλεύουμε απέναντι στη δυστοπία που ζούμε.
Για αυτό για μάς, είναι απαραίτητο να βγούμε στο δρόμο θυμίζοντας τις μέρες που η ανθρώπινη ζωή είχε αξία, που μια κρατική δολοφονία δεν έμενε αναπάντητη, που δεν υπήρχε χώρος για απάθεια, που χιλιάδες κόσμος κατέβαινε εξαγριωμένος, τότε που φάνταζαν όλα εφικτά, τότε που η εξέγερση δεν ήταν ουτοπία. Γιατί λίγο να κοιτάξουμε γύρω μας, έχουμε όλους τους λόγους να βλέπουμε αυτές τις μέρες να ξανάρχονται…
Κίνημα χωρίς μνήμη ισούται με νεκρό κίνημα
Κουμής, Κανελλοπούλου, Σαμπάνης, Καλτεζάς, Αλέξης Γρηγορόπουλος αυτή είναι η ΕΛΑΣ.
Δεν ξεχνάμε δε συγχωρούμε
ΠΟΡΕΙΑ
6/12/2021 6μμ Λιοντάρια
Αναρχικές – Αναρχικοί Ηρακλείου
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
