ΠΟΣΕΣ ΝΕΚΡΕΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΕΙΤΕ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ;
Μια τυχαία ημερομηνία του 2021, 29 Οκτώβρη. ΄Αλλη μια Παρασκευή, μόνο που η μέρα μας ξεκίνησε με την είδηση μιας ακόμη γυναικοκτονίας. Δίπλα μας, λίγα χιλιόμετρα μακριά από τα σπίτια μας, στην Ιεράπετρα, μια γυναίκα σαν κι εμάς, που πάλευε καθημερινά να επιβιώσει, που διεκδίκησε την ελευθερία της, τον έλεγχο της ζωής της, χάθηκε με 8 μαχαιριές από τον πρώην σύντροφό της, αφού πρώτα την είχε χτυπήσει με τη μηχανή του. Η Νεκταρία Μαράκη, 48 ετών, δεν υπάρχει πια. Λείπει για πάντα, θα λείψει για πάντα, από τη ζωή, από τα παιδιά της, από τα αγαπημένα της πρόσωπα. Είναι η 13η νεκρή μας γι΄αυτή τη χρονιά, το μόνο της “λάθος”, όπως και των άλλων 12 αδελφών μας ήταν ότι γεννήθηκαν γυναίκες.
Καρτέρι της είχε στήσει ο γυναικοκτόνος, αφού πρώτα είχε διαμηνύσει στο περιβάλλον του ότι θα το κάνει, θα τη σκοτώσει. Κι ενώ γνώριζαν τη φριχτή ζωή που είχε περάσει στα χέρια του δεν έκαναν τίποτα για να το προλάβουν, για να την προφυλάξουν, να σωθεί η ζωή της. Δεν μας είναι ξένες οι αντιλήψεις που θέλουν τη γυναίκα υποταγμένη εφ΄όρου ζωής σε ένα σατράπη, βάρβαρο σύζυγο για χάρη των παιδιών ή για την “τιμή” της οικογένειας. Δεν μας είναι πρωτάκουστο ότι η γυναίκα ενοχοποιείται για κάθε ατομική συμπεριφορά του άντρα της ή των παιδιών της, λες και ζούμε ξεκομμένες από την κοινωνία, λες και αναθρέφουμε τα παιδιά μας μόνες μας, χωρίς άλλες επιρροές.
Η Νεκταρία, είχε παλέψει, είχε φύγει, είχε απευθυνθεί στην αστυνομία και είχε λάβει την ίδια αδιαφορία που έχουν λάβει τόσες άλλες γυναίκες, που καταγγέλουν κακοποιητικές κι επικίνδυνες συμπεριφορές των συντρόφων τους. Εζησε μια ζωή μέσα στο φόβο κι έσβησε μέσα στον τρόμο και σε μια λίμνη αίματος. Υπάρχουν υπεύθυνοι γι΄αυτό, ο γυναικοκτόνος δεν ήταν ο μόνος θύτης της.
Υπεύθυνο είναι το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον που βλέπει και που, στην περίπτωση της Νεκταρίας, άκουσε τις απειλητικές για τη ζωή της δηλώσεις κι όμως δεν έκανε τίποτα για να αποτρέψει το κακό.
Υπεύθυνη είναι η τοπική κοινωνία που ήξερε και σιωπούσε, η κλειστή επαρχιακή κοινωνία ή η αδιάφορη αστική που υποθάλπει τους κακοποιητές, αδιαφορεί στις κραυγές των γυναικών και, όταν πια η έμφυλη βία φτάσει στο τελικό άκρο της, τη γυναικοκτονία, πέφτει από τα σύννεφα για τον οικογενειάρχη που δεν είχε δώσει δικαιώματα.
Υπεύθυνη είναι η αστυνομία που αδιαφόρησε στην έκκλησή της για βοήθεια -δεν του έκανε έστω μια σύσταση-, που αδιαφορεί για τα θύματα, που δεν γνωρίζει πως να συμπεριφερθεί σε περιπτώσεις έμφυλης βίας, που δεν έχει εξειδικευμένες γυναίκες να αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα. Με κυνισμό, αναισθησία, αλλά και εργαλειακά χρησιμοποίησε το ίδιο της το παιδί για να σώσει από την “αυτοκτονία” τον θύτη, αποδεικνύοντας τα 2 μέτρα και 2 σταθμά με τα οποία ασκεί τις πρακτικές της απέναντι στο έγκλημα. Βλέπεις, ο τύπος είναι “οικογενειάρχης” κι όχι Ρομ από το Πέραμα… Εξαπολύει τους Μπαλάσκες στα ΜΜΕ να δίνουν οδηγίες στους γυναικοκτόνους πως θα πέσουν στα μαλακά.
Υπεύθυνα είναι τα ΜΜΕ που έπεσαν πάνω στο κουφάρι της για να κερδίσουν τηλεθέαση, που ασελγούν στις νεκρές και με αδιακρισία προβάλλουν την εικόνα τους, στιγμές της ιδιωτικής τους ζωής και ψάχνουν ελαφρυντικά για το θύτη.
Υπεύθυνοι είναι οι δικαστές που διαχρονικά ρίχνουν στα μαλακά τους γυναικοκτόνους, είτε αναγνωρίζοντας τους ελαφρυντικά, είτε ψυχιατρικοποιώντας τους και κυρίως αφού δεν τους δικάζουν για έγκλημα μίσους, σεξιστικό (συγκαλυμμένο ρατσιστικό), όπως είναι η γυναικοκτονία, που δεν έχει καν αναγνωριστεί νομικά.
Υπεύθυνο είναι το κράτος, που δεν φροντίζει να εκπαιδεύσει τις νέες γενιές στην αγάπη και στη συνεννόηση, αλλά φροντίζει, μαζί με την εκκλησία, για τη διατήρηση των στερεοτύπων, των ανισοτήτων, των αποκλεισμών και των διαχωρισμών.
Δεν έχει δομές υποστήριξης των νέων γονιών, των κακοποιημένων γυναικών, δεν έχει κοινωνικό πρόσωπο. Ψηφίζει νόμους που είναι μισογυνικοί, όπως αυτός της υποχρεωτικής συνεπιμέλειας και υποχρεώνει την επιζώσα να αντικρύζει το θύτη της και τα παιδιά της να επανατραυματίζονται.
Υπεύθυνες είμαστε κι εμείς που δεν μπορέσαμε να χτίσουμε να χτίσουμε φεμινιστικές κοινότητες αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά.
Μουδιασμένες αναβιώνουμε το συλλογικό και ατομικό μας τραύμα, κάθε φορά που μετράμε μια λιγότερη από μας, μια παραπάνω στη λίστα των νεκρών. Οργισμένες αντικρίζουμε τον εσωτερικευμένο μισογυνισμό της κάθε τηλεπερσόνας, Τατιάνας, Ζίνας, Λιάγκα κ.ά., που ανίδε@, ανεκπαίδευτ@, αγράμματ@ καθορίζουν τον κοινωνικό παλμό και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη.
Όσο μας πληγώνουν κάθε φορά, όσο μας προκαλούν αποστροφή και αηδία με τον κακοποιητικό τους λόγο απέναντι στα θύματα, με την ψυχιατρικοποίηση των θυτών, τόσο μας εξοργίζουν με τον εκχυδαϊσμό του δημόσιου λόγου τους, τις μεροληπτικές ή τις αποστασιοποιημένες τοποθετήσεις τους, την αποκάλυψη του μοναδικού κινήτρου τους, την τηλεθέαση οι έμποροι της είδησης και οι εντεταλμένοι θεματοφύλακες της πατριαρχίας.
Κι όμως. Εκεί που φαίνεται πως δεν αντέχουμε άλλο, εκεί συναντιόμαστε, ενωνόμαστε, δυναμώνουμε και παίρνουμε φόρα. Ξέρουμε, το έχουμε μάθει στο πετσί μας πως δεν έχουμε παρά η μια το(ν) άλλο και αυτή είναι η δύναμή μας που μπορεί να σπάσει τα μοτίβα της πατριαρχίας, να αλλάξει τις αξίες αυτής της άθλιας κοινωνίας και να χτίσει μια άλλη ζωή, άξια να τη ζούμε όλα μας.
Με τις φωνές μας, με τα σώματά μας, με τις παρουσίες μας στο δρόμο μπορούμε να -και θα – γυρίσουμε τον κόσμο ανάποδα.
ΟΛΑ, ΟΛΕΣ, ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΛΙΟΝΤΑΡΙΑ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 31/10/21 ΣΤΙΣ 16.00.
Φεμινιστική Αλληλεγγύη Ηρακλείου
Πηγή: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=625332328899193&id=105228180909613
