Το κρατικό έγκλημα ενάντια στους πρόσφυγες και τις μετανάστριες συνεχίζεται αμείωτo. Κομματικές καρικατούρες το ωραιοποιούν, το δικαιολογούν, το σερβίρουν ωμό μέσω των Μ.Μ.Ε, σε μια προσπάθεια να υπάρξει κοινωνική συνενοχή σε αυτό. Το ακροδεξιό πολιτικό προσωπικό δεν τηρεί πλέον ούτε τα προσχήματα… δε θα φάμε πτωμαΐνη απόψε.
Παρεμβαίνουμε έξω από τα γραφεία του Μανούσου Βολουδάκη, ο οποίος στάζει δηλητήριο σε κάθε δημόσια δήλωσή του. Ύστερα από τη φωτιά στο κολαστήριο της Μόρια στη Λέσβο, επαναφέρει στο δημόσιο λόγο τα ξερονήσια ή πλωτές πλατφόρμες καταμεσής της θάλασσας για τους πρόσφυγες. Άνθρωποι που αυτή τη στιγμή κοιμούνται πάνω σε κάρβουνα, άνθρωποι που δεν έχει κανείς να τους προσάψει τίποτα, εκτός του ότι έφυγαν αναγκαστικά από εμπόλεμες κατεστραμμένες περιοχές ή όντας άφραγκοι ψάχνουν δουλειά στην Ευρώπη για λίγο καλύτερα μεροκάματα.
Η στρατιωτική διαχείριση των μεταναστών και προσφύγων δεν ξεκινάει σήμερα. Από το 2015 και ύστερα, η λεγόμενη “προσφυγική κρίση” ήταν κύρια κρατική ρητορική. Επιχείρησε και κατάφερε να ποινικοποιήσει τις ζωές των προσφυγικών και μεταναστευτικών πληθυσμών, ενώ παράλληλα οι αιτίες αυτών των μετακινήσεων αποκρύπτονταν. Όμως είναι ηλίου φαεινότερο. Οι κρατικοί ανταγωνισμοί-πόλεμοι και η φτώχια που προκαλεί η καπιταλιστική οργάνωση της κοινωνίας, οδηγούν στην ξενιτιά. Πράγματα που καλούμαστε κι εμείς εδώ, σε αυτό τον τόπο να αντιμετωπίσουμε.
Το ελληνικό κράτος είτε με την “αριστερή” παρένθεση είτε με την ακροδεξιά της Ν.Δ συνεχίζει την ίδια πολιτική εξόντωσης. Τα ευρωπαϊκά κονδύλια για τους πρόσφυγες, έγιναν φράχτες και στρατόπεδα. Έγιναν εργολαβίες του ελληνικού στρατού, έγιναν επιχειρήσεις Μ.Κ.Ο. Όλοι έφαγαν , εκτός από αυτούς που έπρεπε, αυτούς που το χρειάζονταν. Στη συνέχεια το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής επί Σύριζα και υπουργό τον Μουζάλα καθησύχαζε με φοροελαφρύνσεις την αγανάκτηση των προυχόντων και των μικροαφεντικών των νησιών που είχαν στηθεί οι φυλακές των προσφύγων και των μεταναστών. Θα ήταν αδύνατο να φτάσουμε στη σημερινή τροπή του εγκλήματος αν η συγκυβέρνηση του Σύριζα με την άκρα δεξιά των ΑΝ.ΕΛ δεν είχε θέσει τις βάσεις.
Τον τελευταίο χρόνο, οι ίδιοι άνθρωποι που περπατάνε με τα πόδια από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο, προσπαθώντας να ζήσουν, έγιναν μπαλάκι στη διακρατική σύγκρουση Ελλάδας-Τουρκίας. Η κρατική προπαγάνδα πήρε την πιο ακραία μορφή της και τους βάφτισε “εισβολείς που ήρθαν να αλλοιώσουν τον πολιτισμό μας”. Υπήρξε προσπάθεια θερμού επεισοδίου στον Έβρο, το χειμώνα που πέρασε, από φασισταριά που συνέρρεαν εκεί (ένστολα και μη) βγάζοντας φωτογραφίες και βίντεο καθώς ψέκαζαν χημικά και έριχναν πέτρες στους πρόσφυγες. Υπήρξαν καταγγελίες για ένοπλους παρακρατικούς, οι οποίοι συνέδραμαν στο “έργο” της αστυνομίας και του στρατού συλλαμβάνοντας, ληστεύοντας και δολοφονώντας τουλάχιστον έναν άνθρωπο.
Ύστερα ήρθε ο κορωνοϊός και η ζωή για τους φυλακισμένους πρόσφυγες έγινε αφόρητη. Δυστυχώς οι φωνές τους που ζητούσαν ελευθερία μετακίνησης και ισότητα δεν αρκούσαν να σταματήσουμε αυτή την αθλιότητα. Η Μόρια φτιάχτηκε με υλικά από την αδιαφορία και το ρατσισμό της ελληνικής κοινωνίας, μαζί με τον αυταρχισμό του κρατικού μηχανισμού. Το πασίγνωστο “bye bye Moria!” που ξεστόμισε ένα μικρό προσφυγόπουλο βλέποντας τη φωτιά, κάνει ξεκάθαρο πως ντροπή δεν ήταν πως κάηκε η Μόρια, αλλά το ότι υπήρξε.
Όταν κοιτάμε πρόσφυγες και μετανάστριες, βλέπουμε κάτι και από το δικό μας μέλλον. Ο πολιτισμός του κρατικά οργανωμένου εγκλεισμού και των δολοφονιών μας αηδιάζει. Ντόπιοι και μετανάστες εργάτες κι εργάτριες, άνεργοι και άνεργες, με ή χωρίς χαρτιά πρέπει να το σταματήσουμε. Αλλιώς τα στρατόπεδα κι οι φυλακές θα συνεχίζουν να μεγαλώνουν μέχρι να χωρέσουν όσους συνεχίζουν σε αυτή τη συνθήκη να παραμένουν άνθρωποι.
Πηγή:http://rosanera.squat.gr/2020/09/18/
Σχέδιο Τελοπόν και στο βάθος Αυστραλία
Δεν έχουν περάσει πολλές μέρες από τη μισάνθρωπη και ρατσιστική συγκέντρωση στο Τυμπάκι και ακόμη λιγότερες από την “επιχείρηση σκούπα” της ΕΛ.ΑΣ στην ίδια περιοχή και φαίνεται πως οι ντόπιοι εθνικόφρονες βρίσκουν τον πολιτικό και θεσμικό τους εκφραστή στο όνομα του βουλευτή Χανίων της ΝΔ, Μανούσου Βολουδάκη, ο οποίος, σε πρόσφατη τοποθέτησή του σχετικά με τα τελευταία γεγονότα στη Μόρια, πρότεινε «να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα σε ακατοίκητα νησιά ή σε υπεράκτιες πλατφόρμες».
Μάλιστα, ο βουλευτής της ΝΔ είχε το θράσος να υποστηρίξει τα επιχειρήματά του επικαλούμενος το παράδειγμα της Αυστραλίας, θεωρώντας το ως πρότυπο το οποίο θα έπρεπε να ακολουθήσει και η Ελλάδα. Η πολιτική της αυστραλιανής κυβέρνησης να “φιλοξενεί” τους πρόσφυγες και αιτούντες άσυλο στο απομονωμένο νησί Ναούρου του νότιου Ειρηνικού, σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, «δεν είναι παρά μια σκόπιμη και μεθοδευμένη τακτική παραμέλησης και βάναυσης μεταχείρισης». Συνταρακτικές είναι και οι εκθέσεις οργανώσεων αρωγής (Γιατροί Χωρίς Σύνορα) που μιλούν για τρομερή επιδείνωση της ψυχικής υγείας των εκεί κατοίκων, ιδιαίτερα των μικρών παιδιών.
Η δήλωση Βολουδάκη συντάσσεται με τον εγχώριο ακροδεξιό λόγο του Βελόπουλου και τα νεοναζιστικά προτάγματα της Χ.Α. Παράλληλα, ταυτίζεται με την πρόταση των Λε Πεν, Σαλβίνι, Φάρατζ, Τράμπ και Κούρτζ, όλων των διάσημων ακροδεξιών που θέλουν να επιβάλουν το ακροδεξιό αυστραλιανό μοντέλο διαχείρισης στην Ευρώπη. Ας μην κρύβεται ο βουλευτής: να πει ανοικτά από ποιους προτάθηκε αρχικά η ιδέα και με ποιους “κάθεται” παρέα, για να καταλάβουμε όλοι το ζοφερό παρελθόν που προτείνει ως μέλλον — και μάλιστα την εποχή που αναμένεται η καταδίκη της ακροδεξιάς-νεοναζιστικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Εν τω μεταξύ, οι καραβιές των κατατρεγμένων που φτάνουν στο νομό μας (και σε όλο το νησί) δεν έχουν τελειωμό ενώ οι συνθήκες υποδοχής όλο και χειροτερεύουν, αφού τα σχέδια τοπικών και κυβερνητικών αρχών ποτέ δεν εστιάζουν στη φιλοξενία —για την οποία περηφανευόμαστε κιόλας, τρομάρα μας- ούτε βέβαια στην εφαρμογή των διεθνών κανόνων προστασίας των προσφύγων και μεταναστών. Όσο πεθαίνουν άνθρωποι στα σύνορα, όσο οι άνθρωποι στοιβάζονται σε εγκαταλελειμμένα ή ακατάλληλα κτίρια (βλέπε κολυμβητήριο, παλιά ηλεκτρική), όσο υπάρχουν κολαστήρια όπως ήταν η Μόρια, όσο προωθούνται σχέδια τύπου Βολουδάκη, το ελληνικό κράτος διαπράττει έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.
Το κάψιμο της Μόριας ήταν λογικό επόμενο μιας κοινότητας 13.000δων ανθρώπων, η οποία στέναζε σε ένα κλειστού τύπου στρατόπεδο, το οποίο ήταν κατασκευασμένο να φιλοξενήσει σχεδόν 3000. Μάλιστα, εν καιρώ πανδημίας και με το κράτος να περνά αυστηρά υγειονομικά πρωτόκολλα στη Μόρια, οι άνθρωποι δεν είχαν επαρκές νερό ούτε καν για να πλύνουν τα χέρια τους.
Η κυβέρνηση των α(χ)ρίστων θέλησε από νωρίς να δείξει τις προθέσεις της. Πώς; Προτάσσοντας φυσικά τις εκκενώσεις καταλήψεων που φιλοξενούσαν εκατοντάδες πρόσφυγες ως επικοινωνιακό τρικ στο σενάριο “νόμου και τάξης”. Τις συνέπειες της παραπάνω πολιτικής τις βιώνουμε κι εδώ εξαιτίας της βίαιης εκκένωσης της κατάληψης Rosa Nera, μία εκκένωση η οποία πέταξε στον δρόμο, χωρίς καμία απολύτως πρόνοια, τους μετανάστες κατοίκους της.
Ο χαρακτηρισμός των προσφύγων-μεταναστριών/ων ως “εθνική απειλή”, πέρα από τις βαθιές κατάμαυρες ρίζες που έχει διαχρονικά στην ελληνική ιστορία, επιχειρεί να αρνηθεί την διεθνή υποχρέωση του ελληνικού κράτους στη Συμφωνία για τους Πρόσφυγες που βγήκε μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και σηματοδότησε την ήττα της ναζιστικής λογικής. Επιπλέον, συνδέει με “παράλογο” τρόπο τους πρόσφυγες με τον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό, δηλαδή με τις εκατέρωθεν διεκδικήσεις σε θαλάσσιες ζώνες. Ο ανταγωνισμός αυτός έχει ενταθεί εν’ όψει πιθανών κοιτασμάτων αερίων στην περιοχή (που σε λίγα χρόνια θα είναι “άχρηστα” λόγω “πράσινης μετάβασης”) και των οποίων τα πιθανά κέρδη δεν θα καρπωθούν οι πολίτες αυτής της χώρας αλλά οι αξιότιμες Total, Exxon Mobil και Eni. Με άλλα λόγια, πρόκειται για αντίληψη που εργαλειοποιεί τους πρόσφυγες και τις/τους μετανάστριες/ες για να υπηρετήσει την στροφή προς την ακροδεξιά και την γιγάντωση του ελληνικού εθνικισμού.
Η πρόταση που αναπαράγει ο Βολουδάκης δεν κοιτά προς το μέλλον: και μόνο η διατύπωσή της επαναφέρει ένα σκοτεινό παρελθόν γεμάτο από τις ιδεοληψίες της “ανώτερης ράτσας”. Οι πολεμικές κραυγές των “εθνοπατέρων” έφεραν ως αποτέλεσμα την κατασπατάληση δημοσίου χρήματος για εξοπλιστικά προγράμματα τη στιγμή που χρειαζόμαστε χρήματα για τους άνεργους, τους μισθωτούς που θα μπουν σε υποχρεωτική μείωση των εισοδημάτων τους, την υγεία, την παιδεία και άλλες βασικές ανάγκες που δεν καλύπτονται και έχουν συσσωρευθεί μετά από 10 χρόνια μνημονίων.
Να σταματήσει τώρα ο εγκλεισμός προσφύγων και μεταναστών, να κλείσουν όλες οι “αποθήκες ψυχών” που καταργούν την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Να μεταφερθούν σε αξιοπρεπή και ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας της ηπειρωτικής Ελλάδας, όπου θα εξετάζονται τα αιτήματα τους και θα πηγαίνουν στις χώρες πραγματικού προορισμού τους.
Άμεση αποκατάσταση του δικαιώματος στο αίτημα ασύλου όλων των ανθρώπων που έχουν καταφύγει στη χώρα μας.
Αποχώρηση της Ελλάδας από την Κοινή Δήλωση Ε.Ε. Τουρκίας και μονομερή ανάκληση του κανονισμού Δουβλίνου ΙΙ.
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Πηγή:https://www.facebook.com/stekichania/
Πολιτική παρέμβαση στο γραφείο του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μ. Βολουδάκη, με αφορμή την πρόσφατη δήλωσή του ενάντια σε στοιχειώδεις ανθρώπινες αξίες. Θυμίζουμε πως υποστήριξε επανειλημμένα τη δημιουργία κλειστών κέντρων εγκλεισμού. για τις ζωές που χρίζουν προστασίας, σε ειδικά κρατητήρια σε ξερονήσια, όπου ο μόνος νόμος θα είναι αυτός του δεσμοφύλακα.
πηγή:https://www.youtube.com/watch?v=1jLtgqL2ico
«Το τραγικό δεν είναι ότι κάηκε η Μόρια το τραγικό είναι ότι υπήρξε»
Πριν από περίπου μια εβδομάδα η κόλαση επί γης aka Μόρια που είχε εγκλωβίσει χιλιάδες ψυχές τα τελευταία χρόνια σε μια περιφραγμένη παραγκούπολη μες τις λάσπες ή μάλλον, σ’ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης στην άκρη του Αιγαίου, κάηκε ολοσχερώς.
Πρώτα ήρθαν οι σοκαριστικές φωτογραφίες με τα μωρά και τις μανάδες να κλαίνε, με τους πατεράδες και τα παιδιά να τρέχουν. Ακολούθησαν τα τρομολαγνικά ρεπορτάζ για το τι θα γίνουν οι 13.000 ψυχές. Δεν άργησαν οι δηλώσεις διάφορων πολιτικών, κάποιοι με ένα ίχνος ανθρωπιάς, κι άλλοι πάλι με κανένα, όπως ο κύριος Βολουδάκης.
Στο πλαίσιο αναζήτησης μιας λύσης ο βουλευτής Χανιών της ΝΔ, κ. Βολουδάκης έσπευσε να κάνει προτάσεις που θυμίζουν επικίνδυνα μια άλλη εποχή. Όπως δήλωσε και ο ίδιος «Πιστεύω ότι έχει έρθει η ώρα να δημιουργηθούν κλειστά κέντρα σε ακατοίκητα νησιά ή σε υπεράκτιες πλατφόρμες, όπου θα διεκπεραιώνονται οι διαδικασίες ελέγχου των αιτήσεων ασύλου.» μια σύγχρονη Μακρόνησος είναι η λύση στο δράμα όλων αυτών των ανθρώπων, αφού δεν κατάφερε η αγαπημένη του κυβέρνηση να τους επαναπροωθήσει.
Στο μίσος τους, απαντάμε μ’ανθρωπιά και αλληλεγγύη. Στεκόμαστε δίπλα σε πρόσφυγες, αιτούντες άσυλο και μετανάστες που βιώνουν την πλήρη απαξίωση της ζωής τους, που καθημερινά βιώνουν στην καλύτερη τον φραστικό ρατσισμό και στην χειρότερη δέχονται σωματικές επιθέσεις από φασισταριά. Στεκόμαστε απέναντι σ’αυτούς που το μόνο που ξέρουν είναι να μισούν.
Την αλληλεγγύη μας την δείχνουμε με πράξεις, βγαίνουμε στο δρόμο, φωνάζουμε.
Ραντεβού σήμερα για παρέμβαση και μικροφωνική έξω από το γραφείο του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Μ. Βολουδάκη [Παπανδρέου Ανδρέα (Δημοκρατίας) 91 & Πλάτωνος], στις 19:30.
Συναντιόμαστε και στις 18:00 Πλατεία Δ. Αγοράς, στηρίζουμε την κινητοποίηση των εκπαιδευτικών με τη συμμετοχή γονέων, μαθητών/-τριών, καθαριστριών/-στών για τους όρους ανοίγματος των σχολείων
