Και τι (μας) πειράζει που εκκένωσαν τη Rosa Nera;
προς:
Τις Χανιώτισσες και τους Χανιώτες που σταδιακά αποκόπτονται από την πόλη τους και παραγκωνίζονται στην ανέχεια, στην “πίσω αυλή”, εγκλωβισμένοι από ταμπέλες, τουριστικά καταλύματα και καταστήματα εστίασης.
Τις φιλοξενούμενες και τους φιλοξενούμενους αυτής της πόλης που εκδιώκονται από το δημόσιο χώρο κι από τα σπίτια τους, τα οποία διατίθενται για βραχυχρόνια μίσθωση.
Όσους δεν πρόλαβαν να επισκεφθούν τα κτήρια και το προαύλιο στο λόφο Καστέλι, όσο τα διατηρούσε ελεύθερα προσβάσιμα η Rosa Nera.
Όσους και όσες δεν έχουν χώρο σε αυτή την πόλη γιατί δεν ταιριάζουν στα πρότυπα κανονικότητας της κοινωνίας.
Όλους και όλες που ασφυκτιούν όταν τα λόγια φιμώνονται και τώρα αναζητούν τη νέα συλλογική στέγη για τις ιδέες τους και τους αγώνες τους.
Ο λόφος Καστέλι από τα μινωικά χρόνια μέχρι το 1985 ήταν κατειλημμένος από άρχοντες, κατακτητές, βασιλείς, βασανιστές, στρατούς και φασίστες. Τα κτίρια του λόφου φέρουν τις μνήμες των καταπιέσεων που είχε υποστεί διαχρονικά η κοινωνία των Χανίων.
Από το 2004 το εγκαταλελειμμένο κτήριο της 5ης Μεραρχίας πήρε ζωή από συλλογικότητες της πόλης και άτομα που εγκαταστάθηκαν στο χώρο ο οποίος μέχρι τότε κατέρρεε και όπου και δημιουργήθηκε η συλλογικότητα της Rosa Nera. Μέχρι και τις 05 Σεπτεμβρίου 2020 που εκκενώθηκε βίαια, η κατάληψη προσέφερε στέγη σε άτομα που το χρειάζονταν (άστεγους, μετανάστες, οικονομικά αδύναμους) ή το επέλεγαν, αλλά και σε συλλογικότητες της πόλης. Φιλοξενούσε αυτοοργανωμένα και αντιεραρχικά εγχειρήματα, μαθήματα και εκδηλώσεις παντός τύπου χωρίς αντίτιμο, ενάντια σε μια κοινωνία όπου τα πάντα θεωρούνται εμπόρευμα. Βασικότερα όμως, αποτελούσε έναν χώρο πολιτικής συνάντησης από όπου ξεκίνησαν και οργανώθηκαν ποικίλοι κοινωνικοί αγώνες.
Σε αυτό το κτήριο βρήκαμε στέγη κι εμείς ως συνέλευση που καταπιάνεται με ζητήματα έμφυλης βίας και διαχωρισμών με αφορμή το φύλο, τη φυλή, την τάξη και το σεξουαλικό προσανατολισμό. Σε ένα κρητικό περιβάλλον που συχνά καταδυναστεύει τους άνδρες του με την επιβεβλημένη αρρενωπότητα -αυτή της “λεβεντιάς”- και καταπιέζει τις θηλυκότητες που απαιτούν αξιοπρέπεια και συνύπαρξη, ανάμεσα σε αυξημένα ποσοστά γυναικοκτονιών και κακοποιήσεων βρήκαμε τον ασφαλή χώρο να μελετάμε, να συζητάμε και να διαφωνούμε. Να ΔΡΟΥΜΕ με εξώστρεφη διάθεση, στηρίζοντας η μία τον άλλον στις συνεχείς καθημερινές έμφυλες καταπιέσεις που βιώνουμε.
Για 16 χρόνια στο κτήριο της κατάληψης, άτομα και ομάδες προσπαθούσαν να πατάξουν τις ιεραρχίες και τους ρατσισμούς. Να οριζοντιώσουν το λόφο και να τον χρίσουν υποδοχέα της κοινότητας και εκφραστή της αλληλεγγύης.
να γίνουν φωνή για τα ανείπωτα τούτης της πόλης.
Τώρα, η νέα καθεστηκυία τάξη επιδιώκει να κατακτήσει εκ νέου την κορυφή του λόφου. Ο εξευγενισμός και η τουριστικοποίηση αλλοιώνουν ιδιοτελώς τις χρήσεις γης και απομακρύνουν αναίσχυντα ντόπιους και μονίμους κατοίκους από τα Χανιά. Η Παλιά Πόλη, ακατοίκητο κουφάρι, περίμενε τους επισκέπτες ενός καλοκαιριού και μια δήθεν οικονομική τόνωση που δεν θα έρθει με ένα ακόμη ξενοδοχείο αποκλειστικά για λίγους.
Σε μια περίοδο που την υγειονομική κρίση διαδέχεται μια νέα οικονομική κρίση, δημόσιοι χώροι και κτίρια ιδιωτικοποιούνται, η φύση λεηλατείται για το συμφέρον των λίγων και ισχυρών, η δημόσια υγεία και εκπαίδευση παραπαίουν, τα εργασιακά μας δικαιώματα καταστρατηγούνται, το κόστος της ζωής μας αυξάνεται. Η καταστολή, ο έλεγχος και η επιτήρηση είναι αναμενόμενα. Το κράτος θέλει να καταστείλει οποιουσδήποτε αντιδρούν, ώστε να δρα ανενόχλητο. Η οδηγία των καιρών αναφέρει ρητά την κοινωνική αποστασιοποίηση αντί της σωματικής αποστασιοποίησης που είναι ο ιατρικός όρος. Αυτό επιχειρείται και με την εκκένωση των ελεύθερων τόπων μας, την αποξένωση από τους γύρω μας και από τους εαυτούς μας.
Επιλέξαμε να στεγαστούμε στην κατάληψη Rosa Nera γιατί σαν συνέλευση θέλουμε να λειτουργούμε αντιεραρχικά, αντισεξιστικά και με αλληλεγγύη. Οι καταλήψεις αντανακλούν το πρόταγμα μας για έναν κόσμο χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, για μια κοινωνία αταξική, όπου οι ανθρώπινες σχέσεις δεν θα είναι εξουσιαστικές. Και για μια κοινωνία, όπου δεν θα ανέχεται κανέναν να δολοφονεί, να κακοποιεί και κάνει διακρίσεις με βάση το φύλο – όποιο και να είναι αυτό-, τη σεξουαλική προτίμηση και τις προσωπικές επιλογές.
Αυτό που αγνοούν κράτος και αφεντικά είναι ότι οι καταλήψεις δεν είναι κελύφη άνευ νοήματος. Δεν είναι νόμιμες ή παράνομες. Είναι απλά δίκαιες και για αυτό θα συνεχίσουμε μέσα σε αυτούς τους χώρους να υπάρχουμε και να αντιστεκόμαστε στη λεηλασία των ζωών μας και να παλεύουμε για έναν κόσμο ελεύθερο.
η ιστορία του Λόφου Καστέλι και του κτιρίου της Ρόζα Νέρα
Ίχνη ανακτορικής –πιθανολογείται- εγκατάστασης την πρωτομινωϊκή περίοδο (2800-2000 πΧ.)
ο λόφος αποτελεί διοικητικό κέντρο κατά την Ενετοκρατία (1252-1645)
Το 1880 χτίζεται το κτήριο της Rosa Nera, από τους Τούρκους για χρήση από τον Πασά
στο κτήριο «θρονιάζεται» ο πρίγκιπας Γεώργιος με αξίωμα ύπατου αρμοστή
στην κατοχή, στον ίδιο χώρο, βασανίζει η Κομαντατούρα της Γκεστάπο
επί Χούντας εγκαθίσταται η Στρατιωτική διοίκηση και η Ε.Σ.Α.
η 5η Μεραρχία χρησιμοποιεί το χώρο αμέσως μετά
το 1985 το υπουργείο Παιδείας αγοράζει το σύμπλεγμα αυτό, από το υπουργείο Άμυνας και το παραχωρεί στο Πολυτεχνείο Κρήτης όπου και το αφήνει να ρημάξει
[οι προσωρινά άστεγες αλλά σε εγρήγορση] Έμφυλες Αταξίες
πηγή:https://athens.indymedia.org/post/1607034/
