Τις τελευταίες μέρες η δημόσια σφαίρα έχει βομβαρδιστεί με τόνους μισαλλοδοξίας, ρατσισμού και σκατανθρωπιάς. Τροφοδότες αυτού το κλίματος είναι το ελληνικό κράτος και η αστική του τάξη, μέσω του συνόλου των ΜΜΕ τα οποία ελέγχει και καθοδηγεί. Αφορμή αυτή την φορά αποτελεί το προσφυγικό ρεύμα που έχει δημιουργηθεί από τον πόλεμο και τις συνέπειές του στην νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Ασία. Εκατοντάδες μετανάστες βρίσκονται επί μέρες εγκλωβισμένοι στα κλειστά σύνορα του ελληνικού κράτους. Πρόκειται για ανθρώπους που εγκατέλειψαν τις εστίες τους, σε αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής.Για ανθρώπους που εργαλειοποιούνται στην γεωπολιτική σκακιέρα μεταξύ τουρκικού κράτους και Ευρωπαϊκής Ένωσης, που κυνικά παζαρεύουν πάνω στην επιβίωση ή τον θάνατό τους. Το έδαφος λοιπόν έχει στρωθεί για την γιγάντωση του ρατσιστικού αφηγήματος «εντός» των συνόρων του ελληνικού κράτους.
Οι μετανάστες, με το πέρασμα των χρόνων, έγιναν «λαθρομετανάστες» στον δημόσιο λόγο. Αυτό που αρχικά υποστήριζαν μόνο οι ναζί, πλέον αποτελεί κοινό τόπο για το ακροδεξιό και φιλελεύθερο ακροατήριο.
Έτσι, οι σημερινοί διαχειριστές της εξουσίας προσπαθούν να δώσουν άρτο στο ακροατήριό τους, το οποίο όντας βυθισμένο στην ασφάλεια του καναπέ του, κυριολεκτικά διψάει και ζητάει αίμα. Θέλει «τάξη» στους δρόμους, γειτονιές «καθαρές» από κάθε λογής ξένο και περίεργο, μπάτσους και στρατό παντού και σφαίρες στους άοπλους -αλλά κατ’ άλλα «εισβολείς»- που συνωστίζονται στα σύνορα. Ενθουσιάζεται στην θέα λιμενόμπατσων να βουλιάζουν βάρκες ενώ ο ρατσιστικός όχλος -πατώντας και με τα δύο πόδια στην στεριά- βρίζει χυδαία και προπηλακίζει έγκυες, παιδάκια και ξεριζωμένους που παλεύουν για ζωή.
Κι όλα αυτά τους τα θέλω γίνονται πράξη, τα βλέπουν να ικανοποιούνται στους τηλεοπτικούς τους δέκτες. Όπως μεταδίδουν με ανατριχιαστική κυνικότητα και απόλυτη ψυχραιμία τα ΜΜΕ των μαρινάκηδων και των σαββίδιδων, η Ελλάδα «αμύνεται», το έθνος σύσσωμο αντιστέκεται στην «εισβολή» με προμετωπίδα τα περήφανα ελληνικά στρατά και τους ματατζήδες (ακριβώς τους ίδιους που πριν μια βδομάδα κάναν ασκήσεις τραμπουκισμού σε Χίο και Μυτιλήνη). Η μπλε μπογιά από τις αύρες λούζει τους πρόσφυγες «ώστε να μπορεί να τους εντοπίσει η αστυνομία και ο στρατός» σε περίπτωση που κάποιος/α ξεγλιστρήσει.
Φαίνεται ότι υπήρξε έλλειψη σε κίτρινα αστέρια και βρήκαν την εναλλακτική τους στις μεθόδους του απαρτχάιντ της Νοτίου Αφρικής. Τα πνιγμένα παιδιά στα ανοιχτά των νησιών δεν έχουν καμιά αξία και σημασία, αφού κι αυτά ως εισβολείς αντιμετωπίζονται. Κι όσοι καταφέρουν να περάσουν από τα συρματοπλέγματα του έθνους και της Ε.Ε, τις σφαίρες και τα παγωμένα νερά, «να ξέρουν ότι δεν θα περάσουν καλά», «στην Ελλάδα είναι ανεπιθύμητοι» όπως ξερνάει για μια ακόμα φορά ο υπουργός ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης.
Μετανάστες καταδικάζονται σε τέσσερα χρόνια φυλάκιση χωρίς αναστολή και 10.000 ευρώ –που φυσικά και δεν έχουν- για το έγκλημα που διαπράττουν: την αναζήτηση μιας καλύτερης ζωής. Η ελληνική κυβέρνηση κλιμακώνει μάλιστα την επίθεση στους ξεριζωμένους, υποσχόμενη «ισόβιες φυλακές» ενώ ακόμα και τα σχέδια για ξερονήσια έχουν πλήρως νομιμοποιηθεί και θα αποτελέσουν το επόμενο βήμα.
Κι όλα αυτά υπό το άγρυπνο μάτι, την καθοδήγηση και την χρηματοδότηση της μαμάς Ευρώπης, η οποία έσπευσε να επιβραβεύσει την Ελλάδα που φυλά τα κοινά τους σύνορα. Τα προστατεύει από τους «βαρβάρους» που θα αλλοιώσουν τις κοινές μας ευρωπαϊκές αξίες. Τα προστατεύει από τις εικόνες αυτών των ανθρώπων, των φτωχών που ήρθαν να διαταράξουν τον ευρωπαϊκό τρόπο ζωής. Ο ρατσιστικός οχετός δεν εμφανίστηκε σήμερα, απλώς πλέον αποτελεί απροκάλυπτα θέση και επίσημη πολιτική τόσο του ελληνικού κράτους όσο και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Είναι αντιπροσωπευτικότατος άλλωστε των κοινών ευρωπαϊκών αξιών, του περιβόητου «ευρωπαϊκού τρόπου ζωής» που οφείλει να διαφυλαχθεί από τους «εισβολείς». Τους αποστρέφεται ακριβώς επειδή είναι φτωχοί. Γιατί αν ήταν φραγκάτοι, θα αντιμετωπίζονταν ως οι πολυπόθητοι σωτήρες «επενδυτές» ή ως οι τουρίστες που θα τους κάναμε τεμενάδες για να ενισχύσουν την «βαριά βιομηχανία» του έθνους της Δημοκρατίας, της φιλοξενίας και του τζατζικιού. Γιατί οι αξίες της ελληνικής αστικής τάξης και του κράτους πάνε χέρι-χέρι με τις διαχρονικές αξίες της Ευρώπης: του πολέμου, του ιμπεριαλισμού, της εκμετάλλευσης των φτωχών, του ρατσισμού, του θανάτου.
Σήμερα σφραγίζουν τα σύνορα για τους ξεριζωμένους, αρνούνται να καταγράψουν όσους ζητούν άσυλο και δεσμεύονται να τους στείλουν «πακέτο πίσω» δίχως καν να τους καταγράψουν. Σαν σκουπίδια. Και για όσους μείνουν, η φιλόξενη Ελλάς χτίζει φυλακές και ετοιμάζει ξερονήσια. Έχει άλλωστε μακρά παράδοση στον «εγκλεισμό ως αποτροπή», όπως λέει και ο Γεωργιάδης. Κάποτε για τους κομμουνιστές, σήμερα για τους μετανάστες.
Επειδή όμως η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, σήμερα είναι η μέρα που οφείλουμε να σταθούμε ανάχωμα στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Οφείλουμε να αντισταθούμε, αν δεν θέλουμε να γίνουμε οι υπνοβάτες του 21ου αιώνα. Σαν εκείνους που δεν κατάλαβαν ότι οι Εβραίοι σταδιακά «εξαφανίζονταν» και στοιβάζονταν σε βαγόνια, αυτούς που έβλεπαν τους καπνούς από τα φουγάρα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις στάχτες από τις ανθρώπινες σάρκες να πέφτουν στις αυλές τους αλλά «δεν φαντάζονταν» πως το ναζιστικό τους κράτος έκαιγε ανθρώπους, αυτούς που διάβαζαν πολύ στην Χούντα κι εκείνους που όχι μόνο ξέχασαν τα ξερονήσια και τις εξορίες αλλά ζητούν τώρα να στηθούν νέα για τους κατατρεγμένους αυτού του κόσμου. Το οφείλουμε, όχι γιατί «μετά θα έρθουν και για εμάς» αλλά γιατί ο ταξικός πόλεμος είναι πάντα σε εξέλιξη.
Αυτές οι μέρες γκρεμίζουν τις αμφιβολίες εκείνων που δίσταζαν να πάρουν θέση. Σήμερα οι γραμμές είναι ορατότατες και στον τελευταίο υπνοβάτη. Ποτέ δεν είναι αργά, διάλεξε πλευρά.
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
