Κάλεσμα για διοργάνωση δράσεων εν όψει των ερχόμενων στρατοδικείων την Τετάρτη 6/2 στην κατάληψη Ευαγγελισμού, ώρα 20:00 (αυστηρά). Πρωτοβουλία ενάντια στο στρατό
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΚΑΤΩ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΟΙ ΣΤΡΑΤΟΙ
Λίγα λόγια για τη δημιοργία του έθνους-κράτους
Η ύπαρξη του έθνους-κράτους δεν αποτελεί ιστορική νομοτέλεια, ούτε πρόεκυψε ως αποτέλεσμα κοινωνικών αναγκών, όπως μάταια προσπαθεί να μας πείσει διαχρονικά η κυρίαρχη αφήγηση. Δεν είναι τυχαίο ότι στα 6.000 χρόνια καταγεγραμμένης ιστορίας, το αστικό κράτος υπάρχει τους τελευταίους 3 μόνο αιώνες ως μορφή κοινωνικής οργάνωσης.Ας ξαναδούμε όμως λίγο την ιστορία απότην αρχή : Βρισκόμαστε στα τέλη του 18ου αιώνα, μια περίοδο όπου η αστική τάξη ανυψώνεται και οι πολυεθνικές αυτοκρατορίες πνέουν τα λοίσθια. Η Γαλλική Επανασταση [1789] σηματοδοτεί την έναρξη τηςκυριαρχίας της αστικής τάξης, ενώ το έθνος-κράτος είναι ο τρόπος με τον οποίο γίνεται η μετάβαση από το φεουδαρχικό σύστημα στην αστική δημοκρατία. Μιλάμε για την περίοδο όπου σταδιακά στις χώρες της Ευρώπης και κατόπιν της Αμερικής έχουμε την άνοδο του καπιταλισμού και την έκρηξη της “βιομηχανικής επανάστασης”.
Ενάντια σε εθνικές ταυτότητες και διαχωρισμούς
Το έθνος-κράτος δημιουργήθηκε για να διασφαλίζειτη συσσώρευση και διατήρηση του κεφαλαίου σε συγκεκριμένη χωρική έκταση, προστατεύοντας έτσι τα συμφέροντα της εκάστοτε αστικής τάξης. Η υπερσυσσώρευση όμως του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο οδηγεί στην ανάγκη επέκτασης του. Αυτή είναι η αρχή των διακρατικών ανταγωνισμών, που πολλές φορές έχουν ως αποτέλεσμα τον πόλεμο. Οι διακρατικοί ανταγωνισμοί αποτελούν την προσπάθεια κυριαρχίας έναντι ξένων κεφαλαίων και την ολοκληρωτικη καθυπόταξητων υποκόων στο εσωτερικό κάθε χώρας. Το έθνοςδηλαδή επιδιώκει να επιβληθεί τόσο στον εξωτερικό, όσο και στον εσωτερικό εχθρό .Η κεντρική ιδέα του έθνους επιχειρεί να εδραιωθεί ισοπεδώνοντας ετερόκλητους πληθυσμούς στο εσωτερικό του κράτους, ενώ αντιλαμβάνεται εχθρικά οτιδήποτε ξεφεύγει των οριοθετημένων συνόρων του. Η γαλούχηση πάνω στα ιδανικά ενός εθνικού ιδεώδους αποκρύπτει σκοπίμως τις όποιες διαχρονικές φυλετικές-θρησκευτικές-γλωσσικές και άλλες πολιτισμικές διαφοροποιήσεις των κοινωνιών και επιχειρεί να επιβάλλει εντός συνόρων μία κοινή και ενιαία κουλτούρα. Η επιβολή αυτή μπορεί να εμπεριέχει από απλή προπαγάνδα (π.χ. σχολεία) μέχρι και βίαιες εκτοπίσεις (βλέπε εθνοκαθάρσεις ή ανταλλαγές πληθυσμών). Παράλληλα, η εθνική ταυτότητα, ως διαχωρισμένη ταυτότητα, παραβλέπει τις ταξικές αντιθέσεις (πλούσιοι-φτωχοί), διατηρώντας το μύθο του κοινού συμφέροντος ανάμεσα σε καταπιεστές και καταπιεζόμενους στο όνομα του έθνους και της σημαίας, και καλλιεργώντας το μίσος έναντι άλλων καταπιεσμένων εκτός συνόρων. Χαμένο έτσι μέσα σε αυτή τη διαδικασία είναι τo προλεταριάτο του κάθε έθνους που τα συμφέροντα του δεν ταυτίζονται με αυτά των εξουσιαστών. Σε αυτές τις συνθήκες αναπτύσσεται ο εθνικός στρατός με στόχο την προάσπιση των συμφερόντων του κράτους και τουκεφαλαίου.
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΡΑΤΟΚΡΑΤΙΑ
Ο τρόπος οργάνωσης του στρατού, δεν είναι παρά ένα μοντέλο οργάνωσης βασισμένο στην κάθετη μορφή διοίκησης, την αυστηρή ιεραρχία, την άκριτη υποταγή στον ανώτερο. Στόχος του στρατού, όπως και του σχολείου σε μικρότερο βαθμό, είναι η διαπαιδαγώγηση του υποκειμένου στην υπακοή στον ανώτερο, προκειμένου να τον προετοιμάσει για την αγορά εργασίας, ως πειθήνιο λακέ του κάθε αφεντικού. Για αυτό και σε καμιά από τις δυο αυτές δομές δεν επιβραβεύεται η αλληλεγγύη και η κριτική σκέψη, αλλά η ρουφιάνια και η εθελοδουλεία. Αυτό το σύστημα επιβολής και έλεγχου επικρατεί εντός και εκτός στρατού, αν κοιτάξετε γύρω σας θα κατανοήσετε τί ακριβώς εννοούμε .Ο στρατός (μετά το σχολείο) λειτουργεί ως ο βασικός ιδεολογικός πυλώνας του κράτους και του έθνους, που διαποτίζει τα μυαλά νέων ανθρώπων με ρατσιστικές, σεξιστικές και πατριαρχικές αντιλήψεις, με αγάπη για την πατρίδα και ταυτόχρονα άσβεστο μίσος για οτιδήποτε ξεφεύγει των συνόρων της. Ο στρατός επιχειρεί να πείσει τους νέους ότι για χάρη μιας επιβαλλόμενης εθνικής ιδέας πρέπει να είναι πρόθυμοι ανά πάσα στιγμή από το να εξευτελιστούν, μέχρι να θυσιαστούν, κάτω πάντα από τις εντολές του όποιου μισότρελου καραβανά. Οι δεκάδες αυτοκτονίες φαντάρων τόσα χρόνιαμαρτυρούν το καθεστώς τρόμου και εκβιασμού που επικρατεί εντόςστρατοπέδων (ή αλλιώς bulling)Σε αυτό το σημείο θέλουμε να τονίσουμε ότι δεν υπάρχουν αμυντικοί στρατοί. Η ύπαρξη του στρατού προϋποθέτει την ύπαρξη ενός εχθρού, πραγματικού ή φανταστικού, που πρέπει να ηττηθεί. Όταν αυτό συμβεί, ή ο εχθρός «πάψει να είναι επικίνδυνος», πρέπει να επανεφευρεθεί. Δεν υπάρχει καιρός ειρήνης για τον στρατό. Μετά το τέλος τους δευτέρου παγκοσμίου πολέμου δεν έχει υπάρξει ουσιαστικά περίοδος ειρήνης για κανέναστρατό δυτικού κράτους. Από την έναρξη του ψυχρού πολέμου με τις δεκάδες περιφεριακές συγκρούσεις (ελληνικός εμφύλιος, Κορέα, Βιετνάμ, Πακιστάν, Πολωνία κ.α.), στα πραξικοπήματα της λατινικής Αμερικής, τον τεμαχισμό της Γιουγκοσλαβίας μετά τη λήξη του ψυχρού πολέμου, τις συρράξεις στην ευρύτερηΜέση Ανατολή, και τους λεγόμενους πολέμους ενάντια στην τρομοκρατία (Ιράκ, Αφγανιστάν, Συρία). Όλοι αυτοί οι πόλεμοι κατά κύριο λόγο διεξάγονται από το ΝΑΤΟ και από τους στρατούς που συμμετέχουν στο δολοφονικό αυτόμηχανισμό, μέλος του οποίου είναι και ο ελληνικός. Η παροχή υλικοστρατιωτικής βοήθειας του ελληνικού κράτους σε κάθε επιχείρηση, όπως και η χρήση της βάσης της Σούδας είναιμερικά μόνο από τα παραδείγματα ότι ο ελληνικός στρατός κάθε άλλο παρά “αμυντικός”είναι.Όταν ο στρατός δενεντοπίζει τους εχθρούς του σε γειτονικά κράτη, τότε ασχολείται με όσους εξεγείρονται στο εσωτερικό του ή περνούν ως μετανάστες τα σύνορά του. Από τις δεκάδες βίαιες καταστολές απεργιών και διαδηλώσεων στο μακρινό παρελθόν (Καλαμάτα 1934, Ηράκλειο 1935, Θεσσαλονίκη 1936 κ.α.) μέχρι πιο πρόσφατα γεγονότα (μετά τη χούντα) όπως τηνπαρολίγον επέμβαση του στρατού για την καταστολή της εξέγερσης του 2008, τη στρατιωτική άσκηση “Καλλίμαχος” στο Κιλκίς για την καταστολή διαδηλωτών. Αλλά και τη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών στα νησιά με τη συνδρομή της Frontex. Σε όλα αυτά ο ελληνικός στρατός ήταν και είναι παρών και στέκεται απειλητικά απέναντί μας.
ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΩΡΑ -ΟΥΤΕ 1 ΕΥΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟ
Για όλα αυτά εμείς ως αναρχικοί/αντιεξουσιαστές προτάσουμε την καθολική ρήξη με το κράτος και κάθε εξουσιαστικό μηχανισμό. Η υποχρεωτική στράτευση αποτελεί για εμάς άλλο ένα πεδίο στο οποίο πρέπει να αντιταχθούμε και να παλέψουμε συλλογικά και αυτοοργανωμένα. Η άρνηση στη θητεία, αποτελεί για εμάς κομμάτι του αγώνα ενάντια στο μιλιταρισμό, τον εθνικισμό και την πατριαρχία. Η επιλογή της εναλλακτικής θητείας δεν αποτελεί για εμάς λύση, μιας και από τη μία αποτελεί συνδιαλλαγή με το κράτος, από την άλλη έχει τιμωριτικό χαρακτήρα, αναγκάζοντας όσους την επιλέγουν να δουλεύουν στην ουσία αμοισθί για το κράτος. Το Ι5 αν και είναι για πολλούς επιλογή, φτάνοντας μέχρι και τα όρια του κοινωνικού σαμποτάζ απέναντι στη στράτευση, δεν μπορεί να αποτελέσει ένα δημόσιο και πολιτικό πρόταγμα. Κάτιτο οποίο κατορθώνεται μόνο με την ολική άρνηση στράτευσης και είναι η μόνη επιλογή η οποία εναντιώνεται αντιθεσμικά και ολομέτωπα, όχι μόνο με τη στράτευση, αλλά ολόκληρο το μηχανισμό και τη ρητορεία του στρατού. Για αυτό και το κράτος καταστέλλει με πολλούς τρόπους κάθε ολικό αρνητή στράτευσης, γιατί αποτελεί ευθεία απειλή για ολόκληρο το ιδεολογικό του σύστημα. Οι αλλεπάλληλες κλητεύσεις και διώξεις, τα επαναλαμβανώμενα αυτόφορα, τα στρατοδικεία, οι συνεχείς ενοχλήσεις μπάτσων με τηλέφωνα και επισκέψεις σε σπίτια, τα επαναλαμβανόμενα πρόστιμα των 6000 ευρώ… Όλα αυτά αποτελούν τα εκδικητικά όπλα του κράτους για την καταστολή ενός μόνο αδικήματος πλημμεληματικού χαρακτήρα. Τα δικά μας όπλα δεν μπορούν από το να είναι η αμέριστη αλληλεγγύη μας σε όσους επιλέγουν να αρνηθούν να συναινέσουν στα εγκλήματα της κυριαρχίας.Όπως και να έχει θα γίνουν επικίνδυνες οι αρνήσεις μας μόνο αν συλλογικοποιηθούν μέσω συζητήσεων, ομάδων και δράσεων. Ο αγώνας ενάντια στο στρατό δεν αποτελεί αντρική υπόθεση αλλά μας αφορά όλες/όλους. Όπως και κάθε κομμάτι του αγώνα. Σε κάθε περίπτωση ο πόλεμος είναι ένας και είναι ταξικός. Είτε θα παλέψεις για ελευθερία, είτε θα πεθάνεις σκυφτός. Εμείς αυτό τον πόλεμο θα τον δώσουμε και θα τον κερδίσουμε. Αγώνας μέχρι την αναρχία.
ΚΑΤΩΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΟΛΙΚΟΥΣ ΑΡΝΗΤΕΣ ΣΤΡΑΤΕΥΣΗΣ ΠΟΥ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ ΑΠΌ ΤΟ ΣΤΡΑΤΟΔΙΚΕΙΟ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ:
06/02 Κωνσταντίνος Γουνιτσιώτης και Στράτος Μωυσής
18/02 Παύλος Χριστόπουλος13/03 Μπάμπης Τσιλιανίδης
ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΟΣΜΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΧΩΡΙΣ ΣΤΡΑΤΟΥΣ, ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΡΑ
Πρωτοβουλία ενάντια στο στρατό
Άρθρα αναγνωστών μέσω Email
