Το αιμοβόρο, άγριο θηρίο, δεν είναι μέσα στο κλουβί. Στέκει απ’έξω και κοιτάει…
Όσο υπάρχουν φυλακές θα υπάρχουν και φυλακισμένοι που θα προσπαθούν να αποδράσουν. Οποιοδήποτε έμβιο ον ζει το βασανιστήριο του εγκλεισμού έχει ανάγκη και προτεραιότητα να προσπαθήσει πάσει θυσία να κυνηγήσει την ελευθερία του. Το ίδιο προφανώς έκαναν και τα τζάγκουαρ που φυλακίστηκαν από τους ιδιοκτήτες του αττικού πάρκου για τη διασκέδαση των επισκεπτών και προφανώς, για την τσέπη τους. Όπως το ίδιο κάνουν κάθε χρόνο και ελέφαντες, γορίλες, μαιμούδες, τίγρεις, λιοντάρια, πιγκουίνοι, χταπόδια, κόκκινα πάντα, πουλιά και άνθρωποι, από κάθε είδους κελί, είτε λέγεται όντως φυλακή, είτε “κήπος”, τσίρκο και ενυδρείο, καταλήγοντας συχνά, αν και όχι πάντα, στη δολοφονία τους.
Κι εδώ αρχίζουν τα επικοινωνιακά κόλπα, τόσο σημαντικά στη μπίζνα του θεάματος, που θέλει να καθησυχάσει το “κοινό”, ταυτόχρονα όμως κάνει ξεκάθαρη τη σκοπιά των εκμεταλλευτών. Η απόδραση βαφτίζεται “έξοδος”, η δολοφονία των τζαγκουαρ “εξουδετέρωση” λες και έιναι επικίνδυνες βόμβες. Η “λύπη” των υπεύθυνων για αυτή τη δολοφονία εκφράζει μόνο τη “λύπη” για μία …παράπλευρη απώλεια, και κυρίως για μια χαμένη επένδυση μέσα σε μια διαρκή πραγματικότητα εξουσίας πάνω στα ζώα, που μεταφράζεται στην εκμετάλλευση και το βασανισμό τους με σκοπό το κέρδος. Και βέβαια στο βασανισμό ή τη δολοφονία τους όταν δεν συμμορφώνονται, όταν δηλαδή τα “άγρια” αυτά ζώα δεν υποτάσσονται στους εκμεταλλευτές τους.
Δεν μας πείθει καμία “αγάπη” δεσμοφύλακα προς τον έγκλειστο, βασανιστή προς βασανιζόμενο, καμία “αγάπη” κανενός “ιδιοκτήτη” ζώων, όπως δεν θα πειθόταν κανένας και καμία που να βρίσκεται από τη μέσα πλευρά του κελιού. Όπως δεν μας πείθει η “αγάπη” του επισκέπτη που τους χρηματοδοτεί για να δει χαμογελώντας τα ζώα που βασανίζονται σε μια ζωή εγκλεισμού και απόγνωσης, ακόμα και σε περίπτωση που το ίδιο το έγκλειστο ζώο τους δείχνει την κλειδαριά. Που εντυπωσιάζεται από την “παράσταση” που οι επιχειρηματίες ονομάζουν “περιβαλλοντική εκπαίδευση” και ουσιαστικά δεν διαφέρει από την καταναγκαστική εργασία στις επικερδείς ανθρώπινες φυλακές. Τον προηγούμενο μήνα βρέθηκαν κρυφά φυλακισμένες 101 φάλαινες στη θαλάσσια περιοχή της ρωσίας, με σκοπό να τροφοδοτήσουν δελφινάρια. Όπως αυτά στις “παραστάσεις” του αττικού πάρκου.
Το ότι λοιπόν οι φροντιστές – δεσμοφύλακες και οι ιδιοκτήτες του αττικού πάρκου (άρα και “ιδιοκτήτες” των ζώων που είναι κλεισμένα εκεί μέσα???) έχουν προαποφασίσει, όπως όσοι βρίσκονται σε αυτη τη μπίζνα, να σκοτώνουν τους “δραπέτες” δεν χωράει ούτε κατά διάνοια τις εκφράσεις υποτιθέμενης στενοχώριας τους, ούτε την περηφάνεια για την τήρηση πρωτοκόλλου ασφαλείας. Άλλωστε, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τα ραγισμένα τζάμια από όπου βγήκαν τα τζάγκουαρ, μίλησαν για την αντιλόπη που ήθελαν να πιάσουν και να “μεταφέρουν” στην κύπρο, που προσπαθώντας να γλιτώσει έπεσε με τέτοια φόρα στο τζάμι που το ράγισε, άλλη μά απόδειξη των πρακτικών στους ζωολογικούς “κήπους”, “πάρκα” και όπως αλλιώς ονομάζουν την κάθε φυλακή.
Όσο για τους ισχυρισμούς για την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση, την κύρια βάση του μάρκετινγκ των επιχειρήσεων-φυλακών ζώων, δείχνουν ξεκάθαρα ποιός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται και το “περιβάλλον” και την “ευαισθητοποίηση”. Το “περιβάλλον” ως κάτι που μεταφέρεται και υποτάσσεται για χάρη του κερδους και της ανθρώπινης διαστρεβλωμένης ευχαρίστησης μέσα σε αποστειρωμένα κελιά, (τέτοια ευχαρίστηση αισθάνονται μόνο οι ήδη βαθιά εξημερωμένοι άνθρωποι, ή τουλάχιστον όσοι δεν αντιλαμβάνονται την εξημέρωσή τους), και την “ευαισθητοποίηση”, ως αναισθητοποίηση απέναντι στο βασανισμό, στην εκμετάλλευση, στον εξευτελισμό της ζωής, συνηθίζοντας ότι κάποιοι θα ζουν σε κελιά και οι απ’εξω θα χαίρονται, ή αδιαφορούν και θα προσπερνούν. Και τα ψευδοεπιχειρηματα περί αναπαραγωγής σπάνιων ειδών (μόνο σε αυτήν την περίπτωση δικαιολογούν οι νόμοι τους την αιχμαλωσία των ζώων από το φυσικό τους περιβάλλον) προσβάλλουν τη νοημοσύνη μας, αφού οι επανεντάξεις είναι δύσκολες, χρονοβόρες, και στην ουσία δεν πραγματοποιούνται.
Δεν χρειάζεται λοιπόν να δολοφονηθούν άλλα δύο ζώα, δύο τζάγκουαρ από το αττικό πάρκο για να αποκαλυφθεί η σαπίλα που υπάρχει στη λογική των “ζωολογικών κηπων”, ειτε αυτοί είναι το μεγάλο αττικό πάρκο με τα εξωτικά ζώα, ή ο μικρός “δημοτικός” κήπος των χανίων με τα κρικρι και τα παγώνια. Η φυλακή , όπως και να την ονομάζουν, είναι φυλακή, οι δεσμοφύλακες είναι δεσμοφύλακες, και οι αιχμάλωτοι είναι αιχμάλωτοι που θα προσπαθούν να αποδράσουν. Και οι “θεατές”;
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΑ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΛΟΥΒΙΑ
