Αυτοί που μας εμπνέουν από την ιστορία είναι οι αγωνιστές για την απελευθέρωση της κοινωνίας.
Όσοι θαυμάζουν τους μεγαλέξανδρους δεν είναι πατριώτες αλλά φιλοβασιλικοί εθνικιστές. Καυχιούνται ταυτόχρονα για τις Θερμοπύλες υπονοώντας κάποια συνέχεια της εθνικής υπόστασης, αγνοώντας τον Ηρόδοτο που κατακρίνει, μεταξύ άλλων, τους Μακεδόνες, τους Θεσσαλούς και τους Βοιωτούς επειδή πολέμησαν τους Έλληνες στο πλευρό των Περσών.
Επικαλούνται μια “συνέχεια της φυλής” η οποία αμφισβητούνταν ήδη από τον Ισοκράτη, το Δημοσθένη, το Στράβωνα, το Θουκυδίδη και άλλους ιστορικούς, δυο χιλιάδες χρόνια πριν τη σύσταση ελληνικού έθνους – κράτους.
Διαβάζοντας την οπτική του Δημοσθένη:
«Δεδομένου ότι ο Φίλιππος ο Μακεδών και στο παρελθόν παραβίασε τους όρους της ειρήνης που συνομολογήθηκε ανάμεσα σε αυτόν και το λαό της Αθήνας, περιφρονώντας τους όρκους του και τις αρχές της δικαιοσύνης που αναγνωρίζουν όλοι οι Έλληνες, σφετερίζεται πόλεις που δεν του ανήκουν και μάλιστα κατέκτησε με πόλεμο ορισμένες που ανήκουν στους Αθηναίους, χωρίς να αδικηθεί προηγουμένως από τον Αθηναϊκό λαό, μεγαλώνει ολοένα τη βιαιότητα και την ωμότητά του, αφού σε μερικές ελληνικές πόλεις τοποθετεί φρουρές και ανατρέπει το πολίτευμα, άλλες τις μετατρέπει σε ερείπια, πουλώντας τους κατοίκους της ως δούλους ………….… το να κυβερνώνται (οι Αθηναίοι) από άνθρωπο αλλόφυλο και να χάσουν την ηγεμονία είναι ανάξιο και της δόξας των Ελλήνων και της αρετής των προγόνων μας»
( Δημοσθένης Περί Στεφάνου 181-185)
Ο λαός των Αθηνών τίμησε το Δημοσθένη για την αντιμακεδονική του στάση στήνοντας ορειχάλκινο αδριάντα και αποφασίζοντας πως τα γηραιότερα μέλη της οικογένειάς του θα συντηρούνται στο Αθηναϊκό Πρυτανείο με δημόσια δαπάνη. Στην βάση του αγάλματος χαράχθηκε η εξής μνημειακή επιγραφή:
“Ω Δημοσθένη, εάν η δύναμή σου ήταν ίση με την σοφία σου,
η Ελλάδα ποτέ δεν θα είχε κατακτηθή από τον Μακεδόνα Αρη”
Ας διαβάσουμε κι έναν σύγχρονο Μακεδόνα ιστορικό:
Ας μη μας διαφεύγει πως για τους αρχαίους Έλληνες, Έλληνες είναι οι της ελληνικής παιδείας μετέχοντες.
Για τους Νεοέλληνες όμως, κυρίως Έλληνες είναι:
πρώτον αυτοί που δεν υπήρξαν ποτέ κομμουνιστές ή φιλοκομμουνιστές,
δεύτερον αυτοί που παν συχνά στην εκκλησία,
τρίτον αυτοί που αγαπούν τα στρατιωτικά θούρια,
τέταρτον αυτοί που αγαπούν τους εκ στρατιωτικών δικτάτορες,
πέμπτον αυτοί που έχουν κουμπάρο βουλευτή,
έκτον αυτοί που κλέβουν συχνά το δημόσιο ταμείο,
έβδομον αυτοί που φωνάζουν «ζήτω η Ελλάς» τρεις φορές την ημέρα,
όγδοον αυτοί που δεν κοιμούνται όταν ακούν τους ρήτορες κατά τις δυο εθνικές επετείους, ένατον αυτοί που έχουν πιστοποιητικό από τον αιματολόγο που βεβαιώνει πως το αίμα τους είναι γνησίως ελληνικό,
και δέκατον και τελευταίον αυτοί που πιστεύουν πως το «όνομά μας είναι η ψυχή μας» τη στιγμή που όλοι μας ξέρουμε πως το καλό κρασί δεν το κάνει η ετικέτα, αλλά τ’ αμπέλι.
(Βασίλης Ραφαηλίδης )
Όσο για τους φιλοβασιλικούς λάτρεις του μεγάλου….Αλεξάνδρου, αυτουνού που όχι μόνο δεν διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό αλλά, αντίθετα, κατηγορήθηκε από τους στρατιώτες του ότι φερόταν σαν Πέρσης, ας αναρωτηθούν:
Ποιοι άραγε θέλουν να είναι “απόγονοι” κάποιου ο οποίος:
- υποδούλωσε όλες τις αρχαίες ελληνικές πόλεις
- όταν η Θήβα εξεγέρθηκε εναντίον του, την ισοπέδωσε, εκτέλεσε εκατοντάδες κατοίκους και συνέλαβε όλα τα παιδιά
- διέταξε ομαδικές εκτελέσεις, πυρπολήσεις και βασανισμούς σε μικρασιατικές κ ασιατικές πόλεις που αρνήθηκαν να συνθηκολογήσουν (Φοινίκη, Σογδιανή, Ζάγρος)
- διέταξε τη σταύρωση 8.000 νέων της φοινικικής Τύρου, για την εφτάμηνη αντίσταση που προέβαλαν κ πούλησε 30.000 γυναίκες και παιδιά ως δούλους
- διέτάξε την εκτέλεση 10.000 νέων στη Γάζα, μετά την αλώσή της
- διέταξε την εξόντωση όλων των ανδρών της Περσέπολης, τη λεηλάτησε, την πυρπόλησε κ κατέστρεψε τα ιστορικά μνημεία
- προσέγγισε τους ασιάτες μεγιστάνες, παραχωρώντας προνόμια, ώστε να διασφαλίσει την κυριαρχία τουκαι την εκμετάλλευση των κατακτημένων λαών
- αξίωνε να τιμάται ως πέρσης μονάρχης και θεός, υιοθετώντας κάθε συνήθεια της περσικής βασιλικής αυλής
- σκότωσε μεθυσμένος τον Κλείτο, αδελφικό του άνθρωπο παρά το γεγονός πως νωρίτερα ο Κλείτος είχε σώσει τη ζωή του Αλέξανδρου στη μάχη του Γρανικού
φυλάκισε και σκότωσε τον ιστοριογράφο Καλλισθένη, όταν αρνήθηκε να τον προσκυνήσει ως θεό
- διέταξε τη σφαγή 3.000 στη Βάκτρα, πόλη Ελλήνων από την Ιωνία
- οργάνωσε τη σφαγή στη Σανγκάλα της Ινδίας , 9.000 άμαχων και αιχμαλώτων μετά τη στρατιωτική νίκη και το σκλαβοπάζαρο 70.000 γυναικόπαιδων
- Αδιαφορούσε για τους άνδρες του, γι’ αυτό και η εσκεμμένη πορεία στο θάνατο μεγάλων μονάδων του στρατού του (12.000 απώλειες) μέσα στην έρημο Γεδρωσία όταν αρνήθηκαν να συνεχίσουν την πορεία του Αλέξανδρου προς τα ανατολικά.
- διέταξε να σταυρώσουν τον Γλαύκο, γιατρό του φίλου του Ηφαιστίωνα, μετά το θάνατο του τελευταίου
- κατακτώντας τη χώρα των Κοσσαίων, σκότωσε όλους τους άνδρες ως θυσία για τον Ηφαιστίωνα
- μισήθηκε στην εποχή του για τις πρακτικές ολοκληρωτικής εξόντωσης πληθυσμών στις Ινδίες (εξαφάνιση ολόκληρων πόλεων στην κοιλάδα του Ινδού ποταμού)
- μισήθηκε για τη στοχευμένη καταστροφή μνημείων και έργων τέχνης του ανατολικού πολιτισμού, και το συστηματικό πλιάτσικο του στρατού του (όπως στην Περσέπολη)
- μισήθηκε για τη δολοφονία όσων συγγενών και φίλων θεωρούσε πως τον αμφισβητούν καθ’ όλη τη διάρκεια της πορείας του, χαρακτηριστικό στους κύκλους εξουσίας των αυτοκρατόρων και των αριστοκρατών.
**ΠΗΓΕΣ: Αρριανός, Αλεξάνδρου ανάβασις / Πλούταρχος, Βίοι παράλληλοι / Κούρτιος Ρούφος, IV,4-16
Κι όσοι θαυμάζουν τους μακεδονομάχους της νεότερης ιστορίας μπορούν να βρουν πολλά ‘’ηρωικά’’ ανδραγαθήματα όπως τα ακόλουθα :
΄΄η τελευταία έκθεσις του Παύλου Μελά΄΄
Γερμανού Καραβαγγέλη, Απομνημονεύματα
Παναγιώτη Παπατζανετέα, Απομνημονεύματα
Από μαρτυρία του μακεδονομάχου του Αρ. Θεοφανόπουλου, που συμμετείχε σε επίθεση ενάντια σε άμαχους, όπως καταγράφηκε στο βιβλίο της Αντιγόνης Μπέλλου – Θρεψιάδη «Μορφές μακεδονομάχων και τα Ποντιακά του Γερμανού Καραβαγγέλη» :
«Εβάλαμε φωτιά εις το σπίτι και ενθυμούμαι σαν να ήταν χθες, καθόμασταν απέναντι της πόρτας του υπογείου και παρακολουθούσαμε την πτώση του πατώματος διά να δούμε εάν πέσουν και τα πτώματα». Έντεκα άνθρωποι έσκασαν από ασφυξία ή κάηκαν, ανάμεσά τους και δυο μικρά παιδιά. Μόλις τελείωσαν το έργο τους οι έλληνες μισθοφόροι μάζεψαν όλο το χωριό και φοβέρισαν τους κατοίκους ότι όποιος υποστηρίξει τους μακεδόνες επαναστάτες, θα πάθει τα ίδια. Ο ιερέας του σώματος Δράκος, δεν είχε ωστόσο ικανοποιηθεί από το αποτέλεσμα της επίθεσης. Ήθελε κι άλλο αίμα».
Το κοινό ιστορικό συμπέρασμα που εξάγεται από τα κείμενα, είναι η κρατική – παρακρατική τρομοκρατία που ασκήθηκε από την πλευρά των μισθοφόρων ΄΄μακεδονομάχων ΄΄ φονιάδων -και μάλιστα σε συνεργασία με τον τουρκικό στρατό- και οι εκτεταμένες δολοφονίες σε βάρος άοπλων μακεδόνων χωρικών, με στόχο τον βίαιο γλωσσικό και εθνικό εξελληνισμό τους:
με άλλα λόγια ένας κανονικός αντιμακεδονικός αγώνας!
κατάληψη ROSA NERA
πηγή : http://rosanera.squat.gr/
