Την Τετάρτη 16/03/16 μέλη του συντονιστικού LGBTQI+ Pride Κρήτης, Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση Φύλου, Σώματος και Σεξουαλικότητας παρευρέθηκαν στο Δημοτικό Συμβούλιο Ρεθύμνου, έπειτα από έγκριση του αιτήματός τους από τη Δημοτική Κοινότητα, προκειμένου να διεκδικήσουν το δημοτικό κήπο για τη διεξαγωγή του 2ου Φεστιβάλ στις 9-10 Ιουλίου.
Διαθέτοντας μόνο 2 λεπτά για την ανάπτυξη του λόγου τους καθώς και για την ενημέρωση ως προς το τι πρεσβεύει το Φεστιβάλ, τα μέλη του συντονιστικού ήρθαν αντιμέτωπα με τις προκαταλήψεις του Δημάρχου, τις οποίες δεν δίστασαν να αναπαράξουν τα περισσότερα μέλη στο ΔΣ. Το συμβούλιο επικαλέστηκε δικαιολογίες όπως την έκθεση σε ανάρμοστα σκηνικά των παιδιών που παίζουν καθημερινά εκεί, καθώς και την αμφίβολη ανεκτικότητα μέρους της κοινωνίας του Ρεθύμνου απέναντι στα ζητήματα φύλου, φυλής και σεξουαλικότητας που θίγει το Φεστιβάλ. Εξέφρασε μάλιστα την ευγενική πρόθεση να προστατεύσει το Φεστιβάλ από ενδεχόμενες επιθετικές συμπεριφορές και σε αυτή τη βάση ο Δήμαρχος πρότεινε την διεξαγωγή του στο κλειστό Γυμναστήριο ή εναλλακτικά στον Κήπο, αλλά κατά τις βραδινές ώρες (9-12 αυστηρά). Το αίτημα καταψηφίστηκε από την πλειοψηφία του ΔΣ με συνοπτικές διαδικασίες, όχι μόνο αποφεύγοντας την όποια συζήτηση επί του θέματος, αλλά και διακόπτοντας όποιο μέλος του συντονιστικού αποπειράθηκε να αντικρούσει τα παραπάνω «επιχειρήματα».
Δύο εβδομάδες αργότερα (30/03) μέλη του συντονιστικού και αλληλέγγυοι παρευρέθηκαν ξανά στο Δημοτικό Συμβούλιο απαιτώντας την επανεξέταση του δίκαιου αιτήματός τους. Αυτή τη φορά το συμβούλιο εκφράστηκε με υβριστικά σχόλια, απειλές και βίαιες συμπεριφορές, μην επιτρέποντας οποιαδήποτε συζήτηση. Με πρόσχημα ότι η απόφαση έχει ήδη παρθεί και ότι το ζήτημα δεν συμπεριλαμβάνεται στην ημερήσια διάταξη ο Δήμαρχος αποχώρησε επιδεικτικά λήγοντας το συμβούλιο.
Το παραπάνω δείγμα συμπεριφοράς δεν μας είναι άγνωστο, με πιο πρόσφατο παράδειγμα την στάση του δήμου Ηρακλείου κατά τη διενέργεια του 1ου Pride στο πάρκο Γεωργιάδη το 2015. Ο δήμος τότε, λίγες ώρες πριν το Φεστιβάλ, αποποιήθηκε κάθε ευθύνη για την άδεια παραχώρησης και ηλεκτροδότησης του πάρκου. Και στις δύο περιπτώσεις, υποκινούμενα από ρατσιστικές και ακροδεξιές ιδεολογίες τα δύο αυτά θεσμικά όργανα εναντιώνονται στην ελεύθερη έκφραση των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων, ενισχύοντας την καταπίεση της διαφορετικότητας στην κλειστή κοινωνική δομή που επικρατεί στο νησί. Για να προστατέψουν δήθεν το Φεστιβάλ επιβάλλουν τον περιορισμό του, ενώ στην ουσία μέσω της εξουσίας που διαθέτουν προάγουν την “ομαλότητα” και τον συντηρητισμό στην κοινωνική καθημερινότητα του νησιού.
Τα πατριαρχικά και ομοφοβικά πρότυπα που προτάσσουν οι δημοτικοί σύμβουλοι – και όχι μόνο – δεν αρκούν ούτε για να αποτρέψουν το Φεστιβάλ από την κοινή θέα ούτε για να καταστείλουν οποιοδήποτε ανατρεπτικό για τα εκάστοτε δεδομένα λόγο. Τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικότητας δεν αφορούν την ατομική σφαίρα του καθενός, αλλά αποτελούν πεδία διάκρισης και κοινωνικής καταπίεσης σε κάθε φάσμα της καθημερινής ζωής. Η παθογένεια αυτή οφείλει να γίνει αντιληπτή από το κοινωνικό σύνολο ως τέτοια, στην εκρίζωση της οποίας αποσκοπούν δράσεις όπως το Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση Φύλου, Σώματος και Σεξουαλικότητας.
Ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, εκμετάλλευσης και καταπίεσης, αυτοοργανωμένα και αυτοχρηματοδοτούμενα, διεκδικούμε ισότητα και ορατότητα και στηρίζουμε την διεκδίκηση του Κήπου του Ρεθύμνου για τη διεξαγωγή του Φεστιβάλ στις 9 και 10 Ιουλίου.
Να σταθούμε συλλογικά και αλληλέγγυα στην παρέμβαση του συντονιστικού στο επόμενο ΔΣ Ρεθύμνου κόντρα στην Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Ιατρικής
