ΕΚΛΟΓΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ
Η ψήφιση του 3ου μνημονίου από τη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διαλύει με τον πιο σαφή τρόπο τις ρεφορμιστικές αυταπάτες. Ελάχιστοι πλέον πιστεύουν πως μέσα στις συνθήκες του διεθνοποιημένου καπιταλισμού, της Ε.Ε. και του σύγχρονου ολοκληρωτισμού υπάρχει χώρος για την ικανοποίηση των αναγκών των από-τα-κάτω, μέσω ενός ρεφορμιστικού κυβερνητικού προγράμματος. Η αριστερή κυβέρνηση με ένα προσχηματικό δημοψήφισμα μετέτρεψε την κοινωνική δυναμική του ΟΧΙ σε ένα μεγάλο ΝΑΙ στην εξαθλίωση κι ετοιμάζεται να κατέβει εκ νέου σε εκλογές, δείχνοντας πως γρήγορα έμαθε να χρησιμοποιεί προς όφελός της τους κανόνες του αστικού πολιτικού παιχνιδιού. Την ίδια στιγμή ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ διασπάται, προσπαθώντας να ανανεώσει την πίστη στις δυνατότητες της αριστερής διαχείρισης του καπιταλισμού ενώ συνεχίζει να καλλιεργεί την αυταπάτη της ανάθεσης της λύσης των προβλημάτων μας σε επίδοξους σωτήρες μέσα από ένα εθνολαϊκό πρόγραμμα ταξικής συνεργασίας. Είναι σαφές όμως πως τόσο ο νεοφιλελεύθερος δρόμος όσο και η κρατικίστικη “εναλλακτική” συγκλίνουν στην κατεύθυνση της καπιταλιστικής ανάπτυξης και της περαιτέρω υποτίμησης της εργασίας και της ζωής μας.
Είναι πλέον πιο επιτακτικό από ποτέ να συνειδητοποιήσουμε πως δεν μπορούμε παρά να στηριχτούμε μόνο στις δικές μας δυνάμεις. Για να αποτρέψουμε τον κοινωνικό κανιβαλισμό είναι απαραίτητο να οργανώσουμε την αυτοάμυνα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων. Δίκτυα κοινωνικής αλληλεγγύης που θα βασίζονται στην άμεση συμμετοχή και θα κινούνται ενάντια στις φιλανθρωπικές λογικές των κάθε λογής ΜΚΟ και της εκκλησίας, μπορούν να δημιουργήσουν μια ζώνη άμυνας και αναπαραγωγής της τάξης μας στις συνθήκες της κρίσης και της επίθεσης του κεφαλαίου. Ταυτόχρονα πρέπει να σαμποτάρουμε τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου και να περάσουμε στην επίθεση. Με σωματεία βάσης κι εργατικές πρωτοβουλίες που θα κινούνται ενάντια στον γραφειοκρατικό και κρατικοδίαιτο συνδικαλισμό, οργανώνοντας την πάλη στους χώρους δουλειάς, με λαϊκές συνελεύσεις που θα μετατρέψουν τις γειτονιές μας σε εστίες αντίστασης, με πολιτικές συλλογικότητες που θα οργανώνονται σε ομοσπονδιακό επίπεδο, να αναδιοργανώσουμε κάθε πλευρά της κοινωνικής ζωής και να οργανώσουμε την αντεπίθεση μας απέναντι στην κυριαρχία κράτους και κεφαλαίου. Αναπόσπαστο μέρος της ταξικής αυτοάμυνας είναι και η υπεράσπιση του πιο υποτιμημένου τμήματος της τάξης μας, των μεταναστών και προσφύγων. Δεν πρόκειται να αφήσουμε ούτε σπιθαμή δημόσιου χώρου στους φασίστες που προσπαθούν να βγούνε πάλι στην επιφάνεια, στρατευμένοι (όπως πάντα) στο πλάι των αφεντικών.
Στη φετινή ΔΕΘ κάνουμε την πρώτη κινηματική εμφάνιση της Πρωτοβουλίας για τη συγκρότηση Αναρχικής Ομοσπονδίας, προτάσσοντας τη συλλογικοποίηση των αναγκών μας και τη συνολικοποίηση των αγώνων της τάξης μας ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Στηρίζουμε τους ακηδεμόνευτους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, όπως αυτούς των εργατών της ΒΙΟ.ΜΕ. και των κατοίκων της Χαλκιδικής ενάντια στην εξόρυξη χρυσού, αλλά και όλες τις προσπάθειες αυτοοργάνωσης των από-τα-κάτω με τις οποίες θα πορευτούμε μαζί στη διαδήλωση της ΔΕΘ. Ενάντια σε κράτος, Ε.Ε., ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο βαδίζουμε στον δρόμο της κοινωνικής επανάστασης, της αναρχίας και του κομμουνισμού.
ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ!
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ, ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟ, ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ
αναρχική συλλογικότητα Θρυαλλίδα (Αθήνα) – αναρχική συλλογικότητα Καθ’ Οδόν (Αθήνα) – αναρχική συλλογικότητα Νέας Φιλαδέλφειας (Αθήνα) – αναρχική συλλογικότητα Ρουβίκωνας (Αθήνα) – Αναρχικοί για την Κοινωνική Απελευθέρωση (Αθήνα) – Κενός Κύκλος (Αθήνα) – αναρχική συλλογικότητα Άνω Θρώσκω (Θεσσαλονίκη) – Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (Θεσσαλονίκη) – αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα (Ηράκλειο Κρήτης) – Ελευθεριακή Πρωτοβουλία ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο No Man’s Land (Πάτρα).
