Οι δικές μας αρνήσεις να πάνε πέρα απο τα εγκλωβιστικά διλήμματα
Nα τραβήξουμε το όχι στα άκρα
Τα τελευταία χρόνια δεχόμαστε μια ανελέητη επίθεση από το ντόπιο και ξένο κεφάλαιο με πρόσχημα την κρίση. Στόχος των αφεντικών είναι να μας κάνει φτηνούς – ελαστικούς εργάτες και να κάμψει κάθε δυνατότητα αντίστασης μας. Ο σύριζα, με ολίγη ανελ, ανέλαβε τη συνέχιση του κράτους καλλιεργώντας την ελπίδα ότι μέσω των διαπραγματεύσεων με τους θεσμούς και την παραμονή της χώρας στην εε θα έρθουν καλύτερες μέρες.
Η κυβερνοαριστερά καλεί σε ένα δημοψήφισμα του οποίου την απόφαση θέλει να χρησιμοποιήσει εργαλειακά ως διαπραγματευτικό χαρτί για την υπογραφή των όρων ενός νέου μνημονίου. Για να το πετύχει αυτό αναπτύσσει ρητορική εθνικής συσπείρωσης και το φαντασιακό μιας “ευρώπης της αλληλεγγύης”. Αποσιωπά τους ταξικούς όρους τoυ κεφαλαίου, των συμφερόντων ντόπιων και ξένων αφεντικών και της ίδιας της ταξικής σύστασης της εε. Θέλει να ενσωματώσει τους κοινωνικούς αγώνες στη σωτηρία του έθνους και του κράτους.
Οι δικές μας αρνήσεις δεν εγκλωβίζονται στην αποδοχή ή μη μιας συμφωνίας για τους όρους εξαθλίωσης μας. Είναι εχθρικές απέναντι στο ναι των αφεντικών και των υποτακτικών τους. Δε συμβιβάζονται με το όχι που αρκείται στην ανάθεση της ζωής μας στην εξουσία και ανταλλάσσει το νέο μνημόνιο με ένα ξεροκόμματο.
Οι δικές μας αρνήσεις είναι μέρος του ακηδεμόνευτου αγώνα ενάντια σε ντόπιο και διεθνές κεφάλαιο, ενάντια σε έθνος, κράτος και διεθνείς οργανισμούς (εε, νατο). Ενισχύουν τις σχέσεις και τις δομές αλληλεγγύης ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό και προτάσσουν την αυτοοργάνωση των ζωών μας από τα κάτω.
αδέσποτο σινάφι
ρέθυμνο, ιούλης 2015
http://adespoto-sinafi.espivblogs.net/
