Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί από τις αρχές Μαΐου, στις 26 και 27 Ιουνίου θα διοργανωθεί το “1ο Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση Φύλου, Σώματος και Σεξουαλικότητας: LGBTQI και Pride Κρήτης” στο πάρκο Γεωργιάδη. Μέσω του συγκεκριμένου φεστιβάλ επιχειρείται να ανοιχτούν, να συζητηθούν στην δημόσια σφαίρα και να αναλυθούν ζητήματα έμφυλων διακρίσεων, ομοφοβίας και τρανσοφοβίας τόσο σε επίπεδο κράτους (εκπαίδευση και νομοθετικό πλαίσιο) όσο και σε εκείνο της κοινωνίας (στιγματισμός, βία) και της εργασίας.
Τις τελευταίες όμως ημέρες, δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο κάνουν λόγο για ακύρωση του Φεστιβάλ από την πλευρά του δήμου Ηρακλείου λόγω αντιδράσεων από κάποιους “συντηρητικούς κύκλους εντός και εκτός της δημοτικής αρχής”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται. Οι “συντηρητικοί” αυτοί κύκλοι, αν και επιμελώς δεν κατονομάζονται, έχουν συγκεκριμένα ονόματα και ιδιότητες: από τη μια η δημοτική αρχή υπό τον δήμαρχο Βασίλη Λαμπρινό που διοχέτευσε όλα αυτά τα δημοσιεύματα προκαλώντας μία συγκεχυμένη εικόνα για το τι ακριβώς θα γίνει στο πάρκο Γεωργιάδη στις 26 και 27 Ιούνη (χαρακτηριστικό παράδειγμα το ρεπορτάζ από το Κρήτη τβ στις 6 Μαΐου που αναφερόταν σε “gay party” και όχι φεστιβάλ) και δημιουργώντας παράλληλα ένα κλίμα “αντιμαχόμενων πλευρών” και “επικινδυνότητας” για το ίδιο το φεστιβάλ και τους διοργανωτές του λόγω της ύπαρξης κάποιων –πάντα μη συγκεκριμένων και προσδιορισμένων- “συντηρητικών κύκλων”. Τις αμέσως επόμενες μέρες, δημοσιεύματα ανέφεραν ότι ο αρχιεπίσκοπος Κρήτης Ειρηναίος δήλωνε “ανήσυχος αλλά και ενοχλημένος” λόγω της διοργάνωσης του Φεστιβάλ στο Ηράκλειο και ζήτησε από το δήμο Ηρακλείου την ακύρωσή του.
Οι ”δημοκρατικοί” αλλά και “ελέω θεού άρχοντες” αυτού του τόπου έδειξαν με κάθε τρόπο την ανησυχία και την αντίθεση τους με την διοργάνωση του Φεστιβάλ, παραμένοντας πάντα κρυπτόμενοι πίσω από ανώνυμα δημοσιεύματα στα τοπικά μμε. Το Φεστιβάλ όμως ούτε χρειάζεται και ούτε φυσικά ζητά την άδεια κανενός δημάρχου και αρχιεπισκόπου: οι ίδιοι οι διοργανωτές τονίζουν τον αυτοοργανωμένο χαρακτήρα του και την επιθυμία τους να μη συνδεθεί με φορείς (κρατικούς και ιδιωτικούς) και χορηγούς. Πρόκειται για μια στάση και απόφαση καθαρά πολιτική που απαντά αποστομωτικά σε εκείνους που επιχειρούν να ακυρώσουν το Φεστιβάλ και να φιμώσουν τον λόγο που επιχειρείται να παραχθεί γύρω από ζητήματα έμφυλης καταπίεσης.
Η διεκδίκηση ορατότητας και παρουσίας στο δημόσιο χώρο δεν έχει να κάνει μόνο με ζητήματα “ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, γενικά και αόριστα. Αντιθέτως, αναδεικνύει, θέτει επιτακτικά και δημόσια και ανταγωνίζεται ζωτικά στοιχεία του καπιταλισμού ως συστήματος που, μέσα από την πολυπλοκότητα και τις αναδιαρθρώσεις του, επιδιώκει την όξυνση των διαχωριστικών γραμμών με προμετωπίδα εκείνες της φυλής, του φύλου και της τάξης.
Ο σεξισμός και η ομοφοβία ευδοκιμούν εντός ενός ευρύτερου περιβάλλοντος φόβου και κοινωνικού κανιβαλισμού που συστηματικά καλλιεργείται από τους ίδιους τους διαχειριστές του συστήματος, με «κρίση» ή και χωρίς. Χαρακτηριστικά μπορούμε να αναφερθούμε σε δύο περιστατικά που έλαβαν χώρα μέσα στο Μάιο. Την πρωτομαγιά διεμφυλική ξυλοκοπήθηκε και δέχτηκε επίθεση με μαχαίρι εντός μαγαζιού στην Εύβοια ενώ είκοσι μέρες αργότερα (21/5) τρανς γυναίκα πυροβολήθηκε στα πόδια στο κέντρο της Αθήνας. Οι έμφυλες διακρίσεις δεν αφορούν μια συγκεκριμένη κοινότητα ή ομάδα ατόμων που αποτελούν τους δέκτες της βίας και της καταπίεσης αυτής άλλα καθέναν και καθεμία από εμάς.
Ως απάντηση στο σήμερα, οφείλουμε όχι μόνο να μοιραστούμε τις εμπειρίες μας αλλά και να οργανώσουμε από κοινού τις άμυνες μας απέναντι σε αυτό το πλέγμα διαχωρισμών και συμφερόντων. Η συμπόρευση μας σε κοινούς αγώνες τόσο σε κλίμακα Ηρακλείου (όπως η υπόθεση «Χωριάτικο») αλλά και ευρύτερα, αναδεικνύει την ανάγκη να σταθούμε πλάι- πλάι και να σπάσουμε στην πράξη τους διαχωρισμούς που μας επιβάλλονται. Ξεκινώντας από την πολιτική και στρατηγική θέση ότι ανάμεσα στις καταπιέσεις που παράγει ο καπιταλισμός δεν χωρά καμία ιεράρχηση, οφείλουμε να οργανώσουμε μεθοδικά τον κοινό μας αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας και καταπίεσης δίχως ιδεοληψίες και προκαταλήψεις.
Ως αναρχική συλλογικότητα, αντιλαμβανόμενοι/ες το “1ο Φεστιβάλ Ορατότητας και Διεκδικήσεων για την Απελευθέρωση Φύλου, Σώματος και Σεξουαλικότητας” ως ένα κομμάτι που οφείλει να συνδεθεί με ευρύτερες κινηματικές διαδικασίες και διεκδικήσεις. Έτσι, δεν εκφράζουμε στείρα και προταγματικά την αλληλεγγύη μας στο εγχείρημα ως εξωτερικοί παρατηρητές αλλά δηλώνουμε την πρόθεση μας να στηρίξουμε έμπρακτα και με την φυσική μας παρουσία την διοργάνωσή του.
Αναρχική Συλλογικότητα Οκτάνα
