Με αφορμή το Μέγαρο Παπαδόπετρου

Η κατάληψη στο μέγαρο Παπαδόπετρου  σίγουρα ήταν ένα πετυχημένο μέτρο πίεσης του κινήματος των φοιτητών και του προοδευτικού κόσμου που βοήθησε στον νικηφόρο αγώνα για την μη αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος.  Η κατάληψη απάντησε -σε πολλές περιπτώσεις-στην ανάγκη των φοιτητών και πολιτών να αυτοοργανωθούν να εμπλακούν σε κοινές οργανωτικές μορφές πολιτιστικών, επιστημονικών και πολιτικών δράσεων  .

Πολυχώρος των φοιτητών  και της χανιώτικης κοινωνίας, εκούσια απαλλαγμένος  αφ’ ενός από το διοικητικό καταναγκασμό του κράτους κι αφετέρου από την κερδοσκοπική ορθολογικότητα της αγοράς. Πυρήνας συμμετοχής στις κινηματικές δράσεις του Πολυτεχνείου και της κοινωνίας και χώρος αλληλεγγύης στον δίκαιο αγώνα των μεταναστών. Χώρος ελεύθερης διακίνησης  ιδεών. Όμως χώροι ελεύθερης διακίνησης ιδεών, αμφισβήτησης, κινημάτων, χώροι μελέτης του κοινωνικού γίγνεσθαι και πολιτικοποίησης, δεν μπορεί να είναι χώροι Ασύλου γιατί  “παρακωλύουν”  την  μηχανή απορρόφησης κονδυλίων και των επιχειρήσεων.  Μετά και την ψήφιση του νόμου πλαίσιο για τα Πανεπιστήμια ,το κράτος όλο και περισσότερο προωθεί στα πανεπιστημιακά ιδρύματα λόγο και πρακτικές , δανεισμένα από τη λογική των επιχειρήσεων. Το Πανεπιστήμιο ‘επιχείρηση’, σε πολλές περιπτώσεις, δεν μπορεί παρά να έρθει σε σύγκρουση με την ιδέα της ανώτατης παιδείας ως κοινωνικού θεσμού.

Οι “αιώνιοι”  φοιτητές, και όλοι όσοι έχουν γνώμη αντίθετη για το τρόπο λειτουργίας  του Πανεπιστημίου ως επιχείρηση, γίνεται μεθοδική προσπάθεια να απομονωθούν και να απομακρυνθούν. Έτσι και το Άσυλο, μέσα στην όλη επιχείρηση φίμωσης, επιχειρείται να περιοριστεί αποκλειστικά σε χώρους όπου λαμβάνει  μέρος η  εκπαιδευτική διαδικασία και μεθοδεύεται η κατάργηση του.
Δεν είναι λίγα τα παραδείγματα όπου σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, δυνάμεις των ΜΑΤ κάνουν συλλήψεις φοιτητών μέσα στα αμφιθέατρα. Πολλές φορές, όσοι  τολμούν να αμφισβητήσουν την λειτουργία των Πανεπιστημίων αντιμετωπίζονται σαν εγκληματίες. Και για να μην πάμε μακριά, με την ίδια οπτική αντιμετωπίζει ο πρύτανης και τους φοιτητές του Πολυτεχνείου Κρήτης, όταν  με την βοήθεια των δυνάμεων των ΜΑΤ, ξηλώνει πόρτες και παράθυρα, αναγκάζοντας τους “παράνομους” φοιτητές να φύγουν από το χώρο του Παπαδόπετρου.
Όπως έχει δείξει και η νεότερη ιστορία, η λειτουργία του Ασύλου ως  ασφαλιστική δικλείδα της ελεύθερης διακίνησης ιδεών και της πολιτικοποίησης των φοιτητών, είναι το προπύργιο της δημοκρατίας. Δεν είναι οι ευρωπαϊκοί δείκτες αποδοτικότητας. Ετσι το Άσυλο είναι  εν γένει κατάκτηση όλου του λαού , και είναι ελλιπές να το βλέπουμε ως θεσμό που αφορά αμιγώς το φοιτητικό υποκείμενο .
Για μας, το στοίχημα της κοινωνίας είναι  να προστατευθεί και να διασωθεί ο  κοινωνικός θεσμός της δημόσιας Ανώτατης Παιδείας, να προστατευθεί το Άσυλο που αγκαλιάζει όλη την κοινωνία και να προφυλαχθούν όλοι οι αυτοοργανωμένοι χώροι κοινωνικής αλληλεγγύης και κινηματικής δράσης όπως είναι το κτίριο Παπαδόπετρου.

Κι αυτό εμπνέει τους αγώνες μας και τις πρακτικές μας.
—
Κοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Χ”Μιχάλη Νταλιάνη 5, Χανιά
E-mail: stekichania@gmail.com
Web: www.stekichania.gr