Δεν είναι η πρώτη φορά που εξελίσσεται μια εξέγερση στην Αμυγδαλέζα, το μεγαλύτερο κολαστήριο της Ελλάδας-γνωστό ως κέντρο κράτησης μεταναστών- . Δεν είναι η πρώτη φορά που ένας έγκλειστος μετανάστης, από το Πακιστάν αυτή τη φορά, δίνει τέλος στη ζωή του εξαιτίας των συνθηκών κράτησης, των συνεχόμενων ψυχικών και σωματικών μαρτυρίων και πάνω απ’ όλα εξαιτίας της στέρησης της ελευθερίας του. Παράλληλα, ένας δεύτερος μετανάστης από την Υεμένη αυτοκτονεί στα κρατητήρια της Διεύθυνσης Αλλοδαπών της οδού Πόντου στην Θεσσαλονίκη , κάνοντας βρόχο με την μπλούζα του στο λαιμό του. Έχουμε γίνει πολλές φορές μάρτυρες τέτοιων τραγικών γεγονότων, όμως είναι οι πρώτες αυτοκτονίες με κυβέρνηση που προέρχεται από την αριστερά. Μια κυβέρνηση που ο βασικός κορμός της αναφέρεται στη ριζοσπαστική αριστερά, η οποία δηλώνει πως το πρόγραμμά της διαπερνά η ανθρωπιά, η αξιοπρέπεια, η αλληλεγγύη.
Όσον αφορά στο μεταναστευτικό, γνωρίζουμε πως η προηγούμενη ακροδεξιά συγκυβέρνηση έχει κληροδοτήσει στη νέα, ναζιστικής εμπνεύσεως στρατόπεδα συγκέντρωσης, φράχτες που αναχαιτίζουν τη φυσική ροή της ανθρώπινης ιστορίας, μια χώρα αποθήκη ψυχών, παγωμένους πρόσφυγες στα χερσαία σύνορα και πνιγμένους στα θαλάσσια. Ανθρώπους φαντάσματα που, αν και ζουν για χρόνια εδώ, δεν έχουν κανένα πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα. Κατανοούμε πως όλα τα παραπάνω, αποτελέσματα ενός πολέμου απέναντι στην προσφυγιά και τη μετανάστευση, είναι δύσκολο κανείς να τα αντιμετωπίσει αρκετά γρήγορα, πόσο μάλλον όταν ολόκληρη η Ευρώπη αποτελεί ένα απροσπέλαστο φρούριο, μια αποθήκη ψυχών που αναζητούν μια ανάσα ελευθερίας, ειρήνης, ΖΩΗΣ.
Παρ’ όλα αυτά, δηλώνουμε πως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο εφησυχασμού και ανοχής στο νέο κυβερνητικό σχήμα, όταν παραμένουν φυλακισμένοι άνθρωποι- βασανισμένοι από πολέμους και ακραία φτώχεια στις χώρες προέλευσης τους-, οι οποίοι επιλέγουν ως λύση στο μαρτύριό τους την αυτοκτονία. Οι εξεγέρσεις των έγκλειστων μεταναστών και προσφύγων αποτελούν κορυφαίες στιγμές των αγώνων ενάντια στην αδικία και το φασισμό. Πάνω απ’ όλα κραυγάζουν πως εξαντλήθηκαν οι δεξαμενές υπομονής στο καθεστώς οριακής επιβίωσης που τους έχει επιβάλλει η βιοπολιτική διαχείρισή τους από το ελληνικό κράτος. Δε χρειάζεται κανείς πια να περιγράψει το δίκιο της εξέγερσής τους, την αθλιότητα του στρατοπέδου για να πειστεί αυτή η κυβέρνηση πως οφείλει τώρα να σταματήσει η μεταναστευτική πολιτική να ασκείται με όρους στρατιωτικής διαχείρισης και εγκλεισμού, μιας θανατοπολιτικής που και η ίδια έχει καταγγείλει με οργή στο παρελθόν.
Αναγνωρίζουμε πως για πρώτη φορά η κυβέρνηση δεν είναι de facto εχθρική και φαίνεται πως έχει πρόθεση να πολεμήσει την αδικία, την εκμετάλλευση, τον εκφασισμό, με βάση τις προγραμματικές δηλώσεις της, αλλά όσο τα συρματοπλέγματα και οι φράχτες απλώνονται παντού γύρω μας, όσο υπάρχουν γκρίζες ζώνες μέσα στην κοινωνία, όσο η αδικία και η απανθρωπιά κυριαρχούν στις ζωές μας, καμιά κυβέρνηση δε δικαιούται να αναφέρεται στις αρχές της αριστεράς. Συνειδητοποιούμε πλήρως το βάρος της ευθύνης μας, δεν επαναπαυόμαστε, δηλώνουμε έτοιμοι για τους αγώνες που έρχονται, με δύναμη που αντλείται από όσα χτίσαμε μέχρι τώρα, με πίστη στους συλλογικούς αγώνες, χωρίς καμιά διάθεση ανάθεσης, χωρίς να αποποιούμαστε την κριτική μας ικανότητα, συνεχίζουμε να διεκδικούμε, συνεχίζουμε να είμαστε στο δρόμο, συνεχίζουμε να μαχόμαστε την αδικία με όπλο την αλληλεγγύη!
•ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
•ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
•ΠΑΡΟΧΗ ΑΣΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΓΓΡΑΦΩΝ ΣΕ ΟΣΕΣ-ΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ
ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΡΑΙΟΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΙΣΟΤΗΤΑ , ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΤΕΚΙ – ΣΤΕΚΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΧΑΝΙΩΝ
Πηγή : http://www.tokaravani.gr/
