ΣΥΝΕΙΔΗΤΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΤΑΠΙΕΣΜΕΝΩΝ
Αν εξετάσουμε έστω και πρόχειρα την ιστορία των ανατροπών και των κοινωνικών μετασχηματισμών του δυτικού κόσμου (δηλαδή του κομματιού της ανθρωπότητας στο οποίο αναπτύχθηκε πρώτη φορά ο θεσμός των εθνικών εκλογών), θα διαπιστώσουμε πολύ εύκολα ότι οι κάλπες από μόνες τους δεν αποτέλεσαν ποτέ την αιτία κάποιας ιστορικής αλλαγής προς όφελος των αγωνιζόμενων στρωμάτων παρά μόνο προς το χειρότερο. Όσοι λοιπόν εκ του αριστερού ή ‘ριζοσπαστικού’ στρατοπέδου ευαγγελίζονται ανατροπές μέσω της κάλπης είναι είτε ανιστόρητοι είτε συστημικοί· δεν μιλάμε για τον φιλελεύθερο, χουντοβασιλικό συρφετό από τη ΝΔ έως το ΠΟΤΑΜΙ, αυτοί είναι το ίδιο το σύστημα.
Σε κάθε νέα εκλογική διαδικασία, όσοι υποστηρίζουν ότι μόνη λύση είναι η ταξική και την κοινωνική αυτο-οργάνωση των καταπιεσμένων και όχι οι κάλπες, όσοι δεν χωράνε στη θεσμική αντίληψη της πραγματικότητας του μέσου ψηφοφόρου, κατηγορούνται ως αφελείς και ανεύθυνοι.
Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι ανεύθυνοι;
Εκείνοι που:
-βρίσκονται καθημερινά στους εργατικούς αγώνες που δίνονται ενάντια στην εργοδοτική τρομοκρατία, την επισφάλεια και την κρατική αδιαφορία;
-βρίσκονται δίπλα σε όσους κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες και υψώνουν το ανάστημά τους σε μπάτσους και τραπεζίτες;
-συγκρούονται με τους φασίστες της ΧΑ και κρατάνε τις γειτονιές και τις πόλεις μας ελεύθερες, όσο οι φιλελεύθεροι φαφλατάδες συγκροτούν ‘συνταγματικά τόξα’ και οι αριστεροί πασιφιστές καταδικάζουν τη βία;
-στέκονται αλληλέγγυοι στους μετανάστες που πνίγονται καθημερινά στα νερά της Μεσογείου ή εγκλωβίζονται στις ελληνικές μητροπόλεις με το Δουβλίνο II;
-σε τελευταία ανάλυση δεν ζητάνε τη ψήφο κανενός αλλά προτάσσουν την αλληλεγγύη και την οργάνωση σε εργατικά σωματεία, γειτονιές, σχολές και βροντοφωνάζουν συνεχώς ότι δεν θα αλλάξει τίποτα όσο περιμένουμε σωτήρες και κεντρικές επιτροπές;
Αφελείς και ανεύθυνοι είναι όσοι τάζουν ευημερία μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, όσοι μιλάνε για ’νεοφιλελευθερισμό’ και όχι για ‘καπιταλισμό’ σαν να μιλάνε για μετάσταση χωρίς καρκίνο, όσοι δεν αντιλαμβάνονται τη φύση του κεφαλαίου και της μισθωτής εργασίας, όσοι εξαργυρώνουν την αλληλεγγύη στην τάξη τους ζητώντας την ψήφο της, όσοι πιστεύουν ότι θα δαμάσουν το κράτος πριν τους κατασπαράξει.
Τώρα είναι η στιγμή που οι εργαζόμενοι και οι καταπιεσμένοι θα πρέπει να σφίξουν τα δόντια και να προτάξουν τους κοινωνικούς αγώνες ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες. Οι κάλπες δεν έφεραν ποτέ καμία ανατροπή παρά μόνο ψευδαισθήσεις πρόσκαιρης ευημερίας. Η ιστορία αλλάζει στα οδοφράγματα.
ΑΓΩΝΕΣ ΤΑΞΙΚΟΙ – ΣΤΗΝ ΚΑΛΠΗ ΑΠΟΧΗ
αναρχική συλλογικότητα Οκτάνα
Πηγή : oktana.espivblogs.net
*το κείμενο μοιράζεται στο κέντρο της πόλης και στον ΟΑΕΔ
