Η ανοιχτή συνέλευση της κατειλημμένης πρυτανείας του Πολυτεχνείου Κρήτης, αποφάσισε τη λήξη της. Κύριο αίτημα της κατάληψης , ήταν να επιστραφούν τα πορτοπαράθυρα και ο εξοπλισμός που έκλεψε η διοίκηση του ιδρύματος κατά την εισβολή της στο κτίριο παπαδόπετρου στις 26-12-09. Είχαν προηγηθεί δύο βδομάδες καθημερινής παρουσίας και αντι-πληροφόρησης έξω από το κτίριο που απέτρεψε την είσοδο του εργολάβου. Μετά από συζητήσεις εν μέσω «διακοπών», αποφασίσαμε να καταλάβουμε την πρυτανεία.
Αυτοί που πραγματώσαμε την κατάληψη είμαστε φοιτητές, εργαζόμενοι, άνεργοι (ντόπιοι και μη), πολιτιστικές και πολιτικές ομάδες, άνθρωποι που κοινωνικοποιούν την διάθεση και τη θέση τους μέσα στο κτίριο Παπαδόπετρου καθώς και αλληλέγγυοι-ες.
Η κατάληψη της πρυτανείας ήταν ένα μέτρο πίεσης, μία απάντηση στην βίαιη και ύπουλη αυτή εκκένωση. Οι στόχοι που θέσαμε ήταν να ανοιχτεί το ζήτημα στην κοινωνία με έναν δυναμικό τρόπο και επιπλέον να λειτουργήσει παράλληλα με ενδεχόμενες δράσεις του φοιτητικού συλλόγου και άλλων πολιτικών χώρων που δρουν κινηματικά στα Χανιά. Επίσης, με την κίνηση μας αυτή , προσδοκούσαμε να μετατρέψουμε την κατειλημμένη πρυτανεία σε κέντρο συσπείρωσης των παραπάνω δυνάμεων, καθώς και κάθε ατόμου που θα ήθελε να στηρίξει την προσπάθεια για την επαναλειτουργία του κτιρίου παπαδοπετρου.
Σε σχέση με τους παραπάνω στόχους θεωρούμε ότι δόθηκε μία πρώτη πολιτική απάντηση στην εισβολή και την κατάλυση του ασύλου. Επίσης, η κατάληψη της πρυτανείας κατάφερε να αναδείξει το ζήτημα του κτιρίου Παπαδόπετρου στην Χανιώτικη κοινωνία. Απ’την άλλη, αναγνωρίζουμε το γεγονός ότι κάποιοι από τους στόχους που θέσαμε, δεν επιτέυχθηκαν στο επίπεδο που απαιτούσαν οι περιστάσεις: Ούτε ο φοιτητικός σύλλογος ούτε οι περισσότερες από τις πολιτικές συλλογικότητες της πόλης ανέπτυξαν μια παράλληλη κινηματική δραστηριότητα. Όσον αφορά το στόχο του να αποτελέσει η κατάληψη της πρυτανείας πόλο συσπείρωσης αυτός επετεύχθητε μόνο εν μέρει.
Ακόμα και οι πέτρες γνωρίζουν ότι, κάθε φορά που ξεκινά ένα κινηματικός αγώνας, θα έχει να αντιμετωπίσει την πάγια τακτική κάθε εξουσιαστικής δομής να διαστρεβλώνει να λασπολογεί , να συκοφαντεί και να διασύρει. Σκοπός της είναι πάντα η πολιτική απομόνωση του αγώνα από την κοινωνία.
Έτσι είχαμε ένα κλίμα τρομοκρατίας που δημιουργήθηκε, αφενός από τη διοίκηση και τους λακέδες της μέσα στην πολυτεχνειακή κοινότητα, με απειλές για βίαιη εκκένωση της κατάληψης της πρυτανείας, για το χάσιμο της εξεταστικής , με εκβιαστικές δηλώσεις φρονημάτων που μόνο άλλες εποχές θυμίζουν, με ασταμάτητα ψεύδη και λοιδορίες για το κτίριο Παπαδόπετρου και τον κόσμο που το πλαισιώνει. Αφετέρου, είχαμε τους ειδικούς στην επιστήμη της λασπολογίας να δημιουργούν εντυπώσεις στην πόλη με εμετικά δημοσιεύματα στα Μέσα Κοινωνικής Χειραγώγησης.
Απ’την πλευρά μας δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο απ’το να εφαρμοστεί αυτή η τακτική. Δεν έχουμε να πούμε τίποτα περισσότερο απ’το ότι κάθε άνθρωπος, που αναγνωρίζει στον εαυτό του μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια, οφείλει να μην καταπίνει αμάσητα όσα του πλασάρονται από την εξουσία, τα ΜΜΕ και κάθε λαμόγιο.
Το κτίριο Παπαδόπετρου αποτελεί για μας ένα κομβικό σημείο στο κέντρο της πόλης. Έναν ελεύθερο κοινωνικό χώρο, όπου ο καθένας μπορεί να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις και τις ανησυχίες του πολιτικές ή πολιτιστικές. Τα προηγούμενα χρόνια αποτελούσε ένα κτίριο φάντασμα, μία από τις δεκάδες ιδιοκτησίες του πολυτεχνείου που ενοικιάζονται σε επιχειρήσεις στο κέντρο της πόλης. Μάλιστα, ενώ πολλές από αυτές κερδοφορούν χωρίς καν να πληρώνουν τα ενοίκια , δεν έχει κινηθεί καμία διαδικασία εναντίον τους.
Μετά την κατάληψη του, το κτίριο άρχισε σταδιακά να αποκτά ζωή με την προσωπική δουλειά, τον κόπο και τα χρήματα των ατόμων που ανιδιοτελώς αγκάλιασαν ένα τέτοιο εγχείρημα. Ατόμων των οποίων η προσπάθεια σπιλώνεται με τον πιο αισχρό τρόπο τις τελευταίες μέρες, από κάθε είδους παρατρεχάμενους που βρίσκονται είτε σε θέσεις εξουσίας, είτε σε επικοινωνιακές καρέκλες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, αποτελεί η δημοσιοποίηση από την πλευρά της πρυτανείας «μπαγιάτικων» φωτογραφιών από το εσωτερικό του κτιρίου, παρμένων προ 2 ετών (χανιώτικα Νέα 14-01-10), τότε δηλαδή που βρισκόταν στη διαδικασία ανάπλασης.
Σήμερα και μετά από την εισβολή της πρυτανείας, το κτίριο στέκει πάλι άδειο, περιμένοντας να ξεκινήσουν οι διαδικασίες ανακαίνισης του. Μετά από τις προφάσεις για εγκατάσταση, πότε ευζωνικών δικτύων της Siemens και πότε γραφείων επιχειρηματικής δραστηριότητας, έρχονται να προστεθούν γενικές και αόριστες εξαγγελίες για την ικανοποίηση μέρους των στεγαστικών αναγκών της αρχιτεκτονικής σχολής. Είναι σίγουρο ότι, όπως ακριβώς δεν έχει γίνει εισβολή και αφαίρεση υποδομής από τα άλλα ακίνητα του πολυτεχνείου, έτσι και στην περίπτωση που το κτίριο Παπαδόπετρου θα «φιλοξενούσε» επιχειρηματικά συμφέροντα, δεν θα είχε τεθεί θέμα έξωσής τους.
Είναι πλέον ξεκάθαρο πως η πραγματική επιθυμία της πρυτανείας, είναι η καταστολή και η νέκρωση ενός πολιτικού, πολιτιστικού κοινωνικού χώρου και όχι οι εκπαιδευτικές ανάγκες του πολυτεχνείου.
Τίποτα δεν τελείωσε, όλα συνεχίζονται…
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ – ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Κατάληψη πρυτανείας Πολυτεχνείου Κρήτης, 15 Γενάρη 2010
