Στα άκρα
Από το καλοκαίρι και έπειτα, ο χρόνος μοιάζει πιο συμπυκνωμένος από ποτέ. Δολοφονία Παύλου Φύσσα από τον Χρυσαυγίτη Ρουπακιά, πρώτο κύμα συλλήψεων μελών της Χ.Α, δολοφονία των 2 Ναζί Βορείων Προαστίων , συνέχεια συλλήψεων μελών της οργάνωσης προ ολίγων εβδομάδων. Η συνεργασία “αδιάφθορων” της ελας, ΜΜΕ, πολιτείας και δικαστικών ανίχνευσε τις διασυνδέσεις της Χ.Α με τα σώματα ασφαλείας και το στρατό. Όπως και για την ύπαρξη ρατσιστικών ή πολιτικών κινήτρων σε μία σειρά δολοφονιών από τη Χ.Α. Συνοπτικά, τον αντιφασιστικό αγώνα αναλαμβάνουν μπάτσοι, δικαστικοί και κράτος, συλλαμβάνοντας ναζί.
Η αστυνομία σολάρει και καθαρίζει (κυριολεκτικά). Κάποιοι πρώην έμμισθοι υπάλληλοι της, ρουφιάνοι και μπράβοι ατενίζουν την Χρυσή Αυγή του ελληνισμού ως “ πολιτικοί κρατούμενοι” από την στενή. Συμπέρασμα : Ως εδώ καλά, η αστυνομία μας έσωσε από την σβάστιγκα, κάποιοι υπάλληλοι περιήλθαν δυσμενής μετάθεσης.
Μέχρι εδώ είμασταν στη σβάστιγκα.Οι θεσμοί ήταν αμείλικτοι. Η απάντηση τους, το τέντωμα ενός τόξου που χωράει κάτι τύπους σαν το Φαήλο και το Λαζαρίδη, τον Άδωνι και τον Βορίδη. Άρα χωράει τα κρατικά στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου Αμυγδαλέζα, εξόντωσης του πολυεθνικού προλεταριάτου και κάτι λιμενικούς που κατά βούληση άλλοτε βυθίζουν και πυροβολούν στα σύνορα παρανομοποιημένους εργάτες, άλλοτε ψειρίζουν τα προσωπικά τους αντικείμενα ή βγάζουν ποικιλοτρόπως τα αρρωστημένα βίτσια τους. Ακόμα προβάρουν ασκήσεις διαχείρισης πλήθους από τον στρατό (βλ. Κιλκίς) και κάνουν σκόντο σε ενδεχόμενες εφεδρείες, διάφορες παραστρατιωτικές πατριωτικές πολίτοφυλακές. Παράλληλα οι διώξεις μεταξύ τους (π.χ Θεσ/νίκης-Θεσσαλίας) κοντράρονται για τα ηνία του drug trafficking. Τα λεφτά πάντως μένουν στον τόπο μας, και κάνουν και κάνα μεροκάματο οι λιμενικοί και οι μπάτσοι γιατί και αυτά παιδιά είναι και μάνες έχουν. Ακούγεται πάντως πως και οι ντόπιοι μπάτσοι το είδανε το Scarface τους. Έτσι καθαρίζει για πάρτη της η δημοκρατία χωρίς να σύρεται στα δικαστήρια για τίποτα ρατσιστικά κίνητρα, σβάστιγκες και λοιπές αναχρονιστικές μαλακίες.
Συμπέρασμα : Η δημοκρατία σε όσα πλυντήρια και να μπει θα βρωμάει φασισμό.
Όλα τα παραπάνω, στιγμές υψηλής και χαμηλής έντασης σε ένα πόλεμο με πρόσημο ταξικό που διεξάγεται, ακόμα και όταν πολλοί δεν συνειδητοποιούν ότι παίρνουν μέρος σε αυτόν. Ο αντιφασιστικός αγώνας δεν είναι ούτε τα τεντώματα και οι χορδές του δημοκρατικού τόξου, ούτε ο κεντρώος σύριζα, ούτε η απέραντη βλακεία κομματιών της αριστεράς που αρκείται στο να καταγγέλλει, να βλέπει παντού πράκτορες και ξένους δάκτυλους, απενοχοποιώντας τον κάθε κυρ-Παντελή, κυνηγώντας με το λιβάνι την τρισκατάρατη τρόικα και όσους μιλούν γερμανικά. Ο αντιφασιστικός αγώνας συνδέει κοινωνικές ομάδες με άμεση υλική ή συναισθηματική εναντίωση στη δημοκρατία και το φασισμό. Είναι αγώνας αντοχής και όχι ταχύτητας, για όσους διάβαζαν τον Λένιν τους μικροί και πιστεύουν πως μπήκαμε στα Χειμερινά Ανάκτορα της Κατεχάκη και το οικοδόμημα κατέρρευσε. Αντιθέτως είναι μικρές καθημερινές νίκες εδάφους στα μυαλά και στους δρόμους. Είναι στιγμές απομυθοποίησης των “ζόρικων εθνικιστών”, έρχονται σταδιακά όπως και η απόρριψη τους στο συλλογικό θυμικό ,γιατί ας μην ξεχνάμε πως οι τύποι πέρα από σκατόψυχοι μισάνθρωποι του κερατά, είναι αποδεδειγμένα ρουφιάνοι υπάλληλοι και μαφιόζοι. Η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν είναι το βρωμόξυλο. Συμπέρασμα : Άνθρωπος αγράμματος, ξύλο στους φασίστες.
Όσο για μας; Εμείς είμαστε εκείνα τα υποκείμενα που στον ταξικό οδοστρωτήρα δικαιούμαστε εκθέσεως να αξιώνουμε για τον εαυτό μας τα πάντα, άπληστα και απέραντα. Είμαστε οι από κάτω, όχι κάποιο ξένο σώμα που θα μεταλαμπαδεύσει κάποια αντικειμενική αλήθεια, προσφέροντας ιδεολογία στους παραπλανημένους. Δεν θεωρούμε αυτονόητη την αντιπαράθεση των φτωχών με το καπιταλιστικό σύστημα διότι προμαχώνας μας δεν είναι μονάχα η ταξική συνειδητοποίηση αλλά και η πολιτική αντιπαράθεση σε έναν πόλεμο συνάμα και επιλογών. Η μιζέρια, ο ατομικισμός και ο φόβος είναι σύμμαχος τους. Εμείς πραγματώνουμε την ελευθερία όταν αφήνουμε τα απάνεμα νερά της προσωπικής μας ησυχίας, όταν αυτοοργανονώμαστε σε κάθε πτυχή της κοινωνικής ζωής, όταν κυνηγάμε τους ναζί στον δρόμο, στις πλατείες, στα γήπεδα και τα σχολεία, όταν κοιτάμε στα μάτια το αφεντικό μας και δεν μασάμε μία, όταν δεν ξεχνάμε τους αιχμαλώτους αυτού του πολέμου, όταν στη ρήξη με το υπάρχον περνάμε από το ευκαιριακό στο οργανωμένο.
ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΑΝΟΙΓΟΥΜΕ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΡΥΦΟΙ ΚΑΙ ΦΑΝΕΡΟΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΕΙΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΑΣ
Υποψιασμένες μειοψηφίες στο μέτωπο του ταξικού πολέμου
