Kοινωνικά κινήματα των Χανίων
στηρίζουν τον αγώνα του Συλλόγου Φοιτητών της Αρχιτεκτονικής Σχολής
Τον Ιούνιο του 2013 οι φοιτητές της Αρχιτεκτονικής Σχολής Χανίων βρίσκονται αντιμέτωποι με την αιφνιδιαστική απόφαση της πρυτανείας να μεταφερθούν οι λειτουργίες του τμήματός τους στις εγκαταστάσεις του Πολυτεχνείου στα Κουνουπιδιανά. Η βιαστική αυτή απόφαση είναι ασαφής και πρόχειρη, και πάρθηκε χωρίς καμία προγενέστερη δημόσια και διαφανή διαδικασία διαβούλευσης με τη φοιτητική κοινότητα και τους εργαζόμενους του τμήματος. Όπως είναι φυσικό η απόφαση αυτή δημιούργησε άπειρα προβλήματα στις σπουδές των φοιτητών και στους εργαζόμενους. Ήταν μία απόφαση χωρίς μέριμνα για τα ουσιαστικά λειτουργικά προβλήματα μιας μεταστέγασης που μόνο στόχο έχει την υποβάθμιση του συγκεκριμένου τμήματος και την ερημοποίηση του χώρου της γαλλικής. Αντίθετα, ο φοιτητικός σύλλογος έχει τεκμηριώσει συγκεκριμένη πρόταση για τις λειτουργίες της σχολής, που περιλαμβάνει και την παραμονή στη γαλλική.
Πέρα από την ακαδημαϊκή κοινότητα, το ζήτημα αφορά όλη την πόλη. Η απόφαση της πρυτανείας ευθυγραμμίζεται με την διάθεση ορισμένων για την ιδιωτική εκμετάλλευση του χώρου της «Γαλλικής», με το πρόσχημα ενός συνεδριακού κέντρου. Ας παρακάμψουμε το γεγονός πως δεν τεκμηριώνεται ούτε οικονομικά, ούτε ακαδημαϊκά, το πως και γιατί το συνεδριακό τουρισμό ή τα επιστημονικά συνέδρια, από εδώ και εμπρός, θα πρέπει να τα καλύπτει ειδικά η ερημοποίηση της «Γαλλικής». Εστιάζουμε, προς το παρόν στα εξής: Mια τέτοια – ιδιωτικά προσανατολισμένη – λειτουργία αφαιρεί τις δυνατότητες κοινωνικής χρησιμότητας που κάλυπτε ο χώρος μέσα από τη δημόσια – μη κερδοσκοπική χρήση του στο πλαίσιο του ασύλου, της ελεύθερης διακίνησης των ιδεών, της πολιτικής κοινωνικοποίησης, της πολιτισμικής δημιουργίας ομάδων τόσο της πόλης όσο και του πανεπιστημίου, της λειτουργίας θεσμών φοιτητικής μέριμνας, μιας δημόσιας θεματικής βιβλιοθήκης με εύκολη και ανοιχτή πρόσβαση στους πολίτες. Μιλάμε για τη διασύνδεση της καθημερινής ζωής των φοιτητών και της ακαδημαϊκής κοινότητας με την πολιτική και κοινωνική ζωή της πόλης. Επίσης, οφείλουμε να πούμε πως η απόφαση αυτή έρχεται σε αντίθεση και με το χαρακτήρα της Γαλλικής Σχολής ως τόπο συλλογικής μνήμης, ως χώρο παιδαγωγικών δραστηριοτήτων. Για παιδαγωγικές/πολιτιστικές δραστηριότητες που θα ωφελούν την κοινωνία παραχωρήθηκε η γαλλική από τις Ουρσουλίνες και όχι για «μπίζνες» των λίγων.
Τα κτίρια που προορίζει η Πρυτανεία για το τμήμα είναι ακατάλληλες εργαστηριακές αίθουσες, οι οποίες δεν καλύπτουν τις ανάγκες μιας Αρχιτεκτονικής Σχολής. Η απόφαση για τη μεταφορά πάρθηκε χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της συνέλευσης του φοιτητικού συλλόγου, ο οποίος, μέσω συνελεύσεων, αποφάσισε την παραμονή του τμήματος στο χώρο της Γαλλικής Σχολής. Η αμετακίνητη στάση της πρυτανείας, η οποία εξακολουθεί να αγνοεί τις αποφάσεις των φοιτητών, κάνει σαφές το ότι η μεταφορά αυτή δεν γίνεται προς όφελος της φοιτητικής κοινότητας. Ο πρύτανης και τα συμβούλια διοίκησης, στο πλαίσιο του «σχεδίου Αθηνά», λειτουργούν ως τα θεσμικά όργανα διεκπεραίωσης αντικοινωνικών πολιτικών ιδιωτικοποίησης, και εκεί εντάσσεται η μετατροπή της πρώην «Γαλλική Σχολής» σε συνεδριακό κέντρο.
Έχουμε δει και στο παρελθόν ανάλογα παραδείγματα όπως αυτό του κτιρίου «Παπαδοπέτρου», το οποίο λειτουργούσε ως κέντρο αγώνα και πολιτιστικής δημιουργίας, ενώ τώρα λίγα χρόνια μετά την εκκένωση του, σαπίζει ακατοίκητο, καθώς του έχουν αφαιρεθεί ακόμα και τα κουφώματα, με ευθύνη των προηγούμενων διοικήσεων του Πολυτεχνείου. Στον ίδιο δρόμο που άλλοτε λειτουργούσε ως πολιτικό/πολιτιστικό κέντρο η κατάληψη Παπαδοπέτρου, τώρα έχουν «φυτρώσει» τα «γραφεία» δύο νέο-ναζιστικών οργανώσεων, μία εξέλιξη την οποία υποστήριξε η ασφάλεια σε συνεννόηση με τις φασιστικές/παρακρατικές οργανώσεις. Αυτή η εξέλιξη δε θα ήταν εφικτή χωρίς την υποστήριξη της πρυτανείας στην εκκένωση και καταστροφή των υποδομών του κτιρίου του «Παπαδοπέτρου».
Η μεταφορά της Αρχιτεκτονικής σχολής εκτός πόλης, σημαίνει μία ακόμα απαξίωση των δυνατοτήτων και ικανοτήτων της φοιτητικής νεολαίας να συνδέονται ουσιαστικά με την πολιτιστική και πολιτική ζωή της πόλης σε ένα δημόσιο χώρο μέσα στον αστικό ιστό, καθώς ενισχύεται η απομόνωση στο απομακρυσμένο και αντικοινωνικό θερμοκήπιο έξω από την πόλη. Ηαπομάκρυνση από την πόλη, έχει στόχο την αδιαφορία για την κοινωνική ζωή, και την απομάκρυνση από μία κριτική συζήτηση γύρω από τα γνωστικά αντικείμενα των σπουδών. Χαρακτηριστικό είναι πως στα Χανιά δεν μιλάμε ούτε για campus, καθώς δεν υπάρχουν καν εστίες στέγασης, ενώ είναι μηδαμινές οι πολιτιστικές δραστηριότητες στα Κουνουπιδιανά που να συνδέουν τη φοιτητική νεολαία και την ακαδημαϊκή κοινότητα με την κοινωνική ζωήή/και τις ανησυχίες της πόλης. Τα πανεπιστήμια έξω από τον αστικό ιστό στερούν από τη φοιτητική νεολαία σημαντικές διαδικασίες κοινωνικοποίησης και ερεθίσματα, ενώ παράλληλα στερούν από την πόλη την σταθερή παρουσία του δημιουργικού και ανήσυχου δυναμικού των ανθρώπων που συνδέουν κριτικά τα γνωστικά τους αντικείμενα με τις κοινωνικές ανάγκες.
Η αλληλεγγύη μας στη συνέλευση των φοιτητών της αρχιτεκτονικής είναι αυτονόητη. Στηρίζουμε τον αγώνα του φοιτητικού συλλόγου, ο οποίος λαμβάνει τις αποφάσεις του μέσω συλλογικών δημοκρατικών διαδικασιών, απέναντι σε μια μη εκλεγμένη πρυτανεία που προσπαθεί να εξαναγκάσει και να επιβληθεί, ώστε να υπονομεύσει το δημόσιο και παιδαγωγικό χαρακτήρα της γαλλικής σχολής.
– Κατάληψη Rosa Nera
– Φόρουμ Μεταναστών Κρήτης
– Κοινωνική Κουζίνα
– Κίνηση Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή(ΚΕΕΡΦΑ)
– Κοινωνικό Στέκι / Στέκι Μεταναστών Χανίων
