Έφτασε πάλι η μέρα άλλης μιας παρέλασης. Οι μαθητές θα πρέπει να δείξουν και πάλι ότι ο καθημερινός βομβαρδισμός τους με τόνους εθνικών ιδεωδών και η προσπάθεια του εκπαιδευτικού συστήματος να διαμορφώσει πειθαρχημένους υπηκόους δεν πάνε χαμένα. Παιδιά και νέοι άνθρωποι ομοιόμορφα ντυμένοι, αγέλαστοι και σιωπηλοί θα περπατήσουν με βήμα εν δυο στους κεντρικούς δρόμους σαν καλοκουρδισμένα ρομποτάκια, επιβεβαιώνοντας ότι αυτό που τους διδάσκει η μιλιταριστική διαδικασία της παρέλασης είναι στρατιωτικό πνεύμα, δηλαδή ένα γρήγορο και αποτελεσματικό τρόπο απώλειας της προσωπικότητας τους. Προωθώντας και αφομοιώνοντας το ιδεολόγημα της «πανταχού παρούσας ιεραρχίας», οι μαθητές θα διαχωριστούν για άλλη μια φορά βάσει της σχολικής τους επίδοσης και της σωματικής τους διάπλασης ως σαν να είναι άψυχα αντικείμενα. Έτσι, μπροστά ως σημαιοφόροι και παραστάτες, θα βηματίσουν οι «καλοί» μαθητές πρότυπα. Οι υπόλοιποι θα ακολουθήσουν τα πρότυπα, μοιραζόμενοι σε γραμμές κατά ύψος με τους ψηλούς μπροστά και τους κοντούς πίσω. Εν μέσω εμβατηριακών τυμπανοκρουσιών, θα περάσουν μπροστά από την εξέδρα των πολιτικών, θρησκευτικών και στρατιωτικών εκπροσώπων της κυριαρχίας, όπου θα δηλώσουν και θα παγιώσουν την υποταγή τους με ένα συντονισμένο τιμητικό χαιρετισμό, ευχαριστώντας έτσι τους άρχοντες για όσα «καλά» έχουν κάνει, ενώ το φιλοθέαμον πλήθος των κοινών θνητών θα κουνάει γαλανόλευκα σημαιάκια.
Η λεγόμενη «εθνική συνείδηση» μέσω της οποίας κοινωνικοποιούμαστε και προς τιμήν της οποίας καλούμαστε να 
μετατραπούμε σε κουρδισμένα στρατιωτάκια, πατάει πάνω σε μια ριζική διαστρέβλωση της ιστορίας. Ο όρος «έθνος» εμφανίζεται για πρώτη φορά στην αμερικανική και γαλλική επανάσταση στα τέλη του 18ου αιώνα και σε αντίθεση με τις σύγχρονες αντιλήψεις αυτό που χαρακτήριζε μια «εθνικότητα» δεν ήταν ούτε η καταγωγή, ούτε η γλώσσα, αλλά πολιτικά κριτήρια, όπως η επιθυμία των «Γάλλων πολιτών» να εναντιωθούν στη μοναρχία των Λουδοβίκων ή αντίστοιχα των αποικιών του Νέου Κόσμου ενάντια στο βασιλιά της αγγλίας. Οι εθνικές ιστορίες των χωρών δεν υπήρχαν ως τέτοιες πριν τη γέννηση του έθνους-κράτους ως μοντέλο κυριαρχίας, αλλά επανακατασκευάστηκαν και επανακατασκευάζονται ως «εθνικές» για να θωρακίζουν τα σύνορα των κρατών και τις παρωπίδες των υπηκόων τους. Στην πραγματικότητα, τα έθνη-κράτη αναδύθηκαν την περίοδο παρακμής των φεουδαρχικών καθεστώτων και αποτέλεσαν το μηχανισμό δημιουργίας μεγάλων εσωτερικών αγορών, επέκτασης των εμπορικών συναλλαγών και παραγωγής πειθήνιων εργατών για τη βιομηχανία που απαιτούνταν από την ανερχόμενη τάξη των κεφαλαιοκρατών. Η επιβολή των εθνών-κρατών επιτεύχθηκε μέσω της βίαιης εκτόπισης, ισοπέδωσης και ομογενοποίησης των διαφορετικών πληθυσμών που κατοικούσαν σε μια εδαφική περιοχή, καταστρέφοντας τις διαλέκτους και τα ξεχωριστά ήθη και έθιμα τους. Καταλυτικό ρόλο σ’ αυτήν τη διαδικασία έπαιξε και παίζει η καλλιέργεια (κυρίως μέσω της εκπαίδευσης) του ιδεολογήματος της εθνικής ενότητας, δηλαδή της ψευδαίσθησης ότι υπάρχουν κοινά συμφέροντα μεταξύ εξουσιαστών και εξουσιαζόμενων απέναντι σε κάποιο εξωτερικό εχθρό. Και όλα αυτά με σκοπό τη μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση των δευτέρων από τους πρώτους και τον αποπροσανατολισμό των εκμεταλλευομένων από τα αίτια που την προκαλούν.
Ο φασιστικής έμπνευσης θεσμός της παρέλασης διατηρείται μέχρι σήμερα όχι μόνο ως μια ένεση τόνωσης της εθνικής ομοψυχίας στο μυαλό των υπηκόων, αλλά και ως μια τελετή επίδειξης ισχύος της κρατικής κυριαρχίας και του στρατού της. Της πολεμικής δηλαδή μηχανής που έχουν φτιάξει τα κράτη για να επιβάλλουν τα όπου γης συμφέροντα τους, όπως το να αυξήσουν τα εδάφη τους και τις περιοχές οικονομικής και πολιτικής επιρροής τους. Παρότι έχει καλλιεργηθεί και συνεχίζει να προάγεται ο μύθος της μικρής πλην τίμιας ελλαδίτσας που κοιτάζει το σπίτι της και δεν πειράζει κανέναν, είναι γεγονός ότι παρόμοια επεκτατική πολιτική εφαρμόζει και το ελληνικό κράτος, έχοντας έτσι αναδειχθεί σε «Αμερική» των Βαλκανίων. Επιπλέον, για να ενισχύσει τη θέση του στο γκρουπ των ισχυρών της λεγόμενης «δύσης», συμμετέχει σε στρατιωτικές αποστολές και διακρατικούς σχηματισμούς τύπου ΝΑΤΟ, πράγμα που το καθιστά συνυπεύθυνο για διάφορες ανθρωποσφαγές ανά τον κόσμο, όπως στο Αφγανιστάν, στο Κόσοβο και στη Μέση Ανατολή.
Εκτός από τα παραπάνω, το ιδεολόγημα της εθνικής ενότητας και πατριωτικής ομοψυχίας (δηλ. αφεντικά και δούλοι έλληνες είμαστε ούλοι) αποτελεί το γόνιμο έδαφος για την καλλιέργεια και ανάπτυξη ρατσιστικών και φασιστικών αντιλήψεων και πρακτικών, ανάλογα με τα συμφέροντα της εξουσίας. Έτσι, τα τελευταία χρόνια η κρίση του πολιτικού συστήματος έχει οδηγήσει μεταμοντέρνους χιτλερίσκους τύπου Καρατζαφέρη στα έδρανα της βουλής και στα τηλεοπτικά πάνελ, την ίδια ώρα που παρακρατικοί (ιδεολογικοί απόγονοι χιτών, ταγματασφαλιτών και χουντικών συμμοριών) αναλαμβάνουν δράση υπέρ πατρίδος, τάξεως και ασφάλειας. Τη βρώμική δουλειά που δεν μπορεί να κάνει το κράτος την αναθέτει σε αυτούς, που είτε με το προσωπείο των «αγανακτισμένων πολιτών» ή των «επιτροπών κατοίκων» (είτε και χωρίς αυτά) επιδίδονται σε επιθέσεις εναντίον μεταναστών, αντιφασιστών, στεκιών και καταλήψεων.
Ταυτόχρονα, εδώ και χρόνια μέσα από το παραμορφωτικό πρίσμα των ΜΜΕ διοχετεύεται έντεχνα η ξενοφοβία και το ρατσιστικό μίσος. Οι μετανάστες παρουσιάζονται είτε ως εγκληματική απειλή για τους «αυτόχθονες», είτε ως πολιτισμικά ή φυλετικά κατώτεροι που ακόμα και η εμφάνιση τους στις πλατείες και τους δρόμους υποβαθμίζει (με κάποιο μαγικό τρόπο) τη ζωή μας και αλλοιώνει την εθνική μας «καθαρότητα». «Άσε που μας παίρνουν και τις δουλειές!». Εν μέσω κρίσης και κατά συνέπεια εξαθλίωσης ολοένα και περισσότερων ανθρώπων, τα αφεντικά χρησιμοποιούν τους μετανάστες ως αποδιοπομπαίο τράγο. Η πανάρχαια μέθοδος του «διαίρει και βασίλευε» σε όλο της το μεγαλείο: σπέρνουμε επίπλαστους διαχωρισμούς (στην προκειμένη εθνικούς) στους εκμεταλλευόμενους για να φαγώνονται μεταξύ τους και να μην καταλαβαίνουν ότι η αιτία της μιζέριας τους είμαστε εμείς (οι εκμεταλλευτές).
Επιπλέον στόχος αυτής της άθλιας προπαγάνδας είναι η καλλιέργεια κοινωνικής συναίνεσης στη «μεταναστευτική πολιτική» των δυτικών κρατών. Οι επιχειρήσεις «σκούπα», οι φυλακίσεις σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ακόμα και μικρών παιδιών, το trafficking, οι δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, στους δρόμους και στα αστυνομικά τμήματα (όπως η πρόσφατη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ από βασανιστήρια στο Α.Τ. Νίκαιας), οι άθλιες συνθήκες δουλειάς και τα μεροκάματα πείνας χρειάζονται κεφάλια που να κουνούν συγκαταβατικά ή τουλάχιστον να μένουν απαθή. Αφού ήρθανε εδώ, δουλέψανε, χτίσανε το εξοχικό του κάθε μικροαστού, μαζέψανε τα ζαρζαβάτια του κάθε κτηματία, εξοντώθηκαν στις σκαλωσιές των μεγάλων έργων, τώρα κρίνονται υπεράριθμοι για τις ανάγκες της ελληνικής οικονομίας και της Ε.Ε. Νέοι νόμοι θωρακίζουν εξωτερικά την Ευρώπη-φρούριο και εξοντώνουν τους μετανάστες στο εσωτερικό.
Οι μετανάστες εξαναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους γιατί αυτός βρίσκεται σε οικονομικοπολιτική ομηρία από τα συμφέροντα των κυριάρχων της καπιταλιστικής δύσης. Οι χώρες τους βομβαρδίζονται από «ειρηνευτικούς πολέμους» για τον έλεγχο των διεθνών αγορών (πετρελαίου, φυσικού αερίου, ναρκωτικών). Το νερό και η τροφή τους υποθηκεύονται προς όφελος των πολυεθνικών και οι φυσικοί και ανθρώπινοι πόροι τους λεηλατούνται υπέρ μιας επίπλαστης καταναλωτικής ευμάρειας εμάς των «πολιτισμένων». Στον καπιταλισμό κάποιοι πρέπει να θυσιάζονται για να μπορούν κάποιοι άλλοι να ζουν «πλουσιοπάροχα». Δισεκατομμύρια προϊόντα που καταναλώνονται σε Ευρώπη κι Αμερική παράγονται στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου, κάτω από συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα. Και η αφαίμαξη από το λεγόμενο «προηγμένο κόσμο» εις βάρος των υποανάπτυκτων χωρών που ο ίδιος κατέστρεψε, συνεχίζεται…
Όσο οι εθνικοί μύθοι αναπαράγονται, αναπόφευκτα θα καταλήγουν στο ρατσιστικό μίσος, και η ταξική ενότητα των ντόπιων και μεταναστών εκμεταλλευόμενων θα υπονομεύεται και θα παραγκωνίζεται από την εμμονή τους για εθνική ενότητα. Υπό αυτές τις συνθήκες, οι όπου γης κυρίαρχοι θα συνεχίζουν να κατασκευάζουν το κρέας για τις οβίδες τους σε «καιρό πολέμου» και πειθήνιους εργαζομένους σε «καιρό ειρήνης», τρίβοντας τα χέρια τους για τη νικηφόρα επέλαση τους σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΙ ΣΥΝΟΡΑ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ,
ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΕΣ
ΟΣΟ ΣΟΥ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΟΣΟ ΣΟΥ ΠΛΑΣΑΡΟΥΝ ΕΝΔΟΞΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΞΕΝΟΙ
ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΥ 18 ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ
