→ Aύγουστος 2012 :: Μηνιαίο ανοικτό άρθρο αναγνωστών

Ο φασισμός φασισμός, η ιδεολογία ιδεολογία, αλλά η μάσα πάντα μάσα. Γιατί ο φασισμός είναι μάσα.

Χρυσή Αυγή, όπως λέμε Χρυσή Ευκαιρία: Οι καλοκαιρινοί διορισμοί χρυσαυγιτών στη Βουλή

Μαζί θα τα τρώνε

Τελικά δεν “επιστρέφουν στον λαό όλα τα λεφτά από τις κρατικές επιχορηγήσεις”, όπως διατείνονται στις πολυδιαφημισμένες “αγαθοεργίες” τους… Αναδημοσιεύουμε στη συνέχεια το διαφωτιστικό σχόλιο του/της subutai red (από εδώ) για τους 4 πρώτους χρυσαυγίτες που διορίστηκαν, μες στο κατακαλόκαιρο, στο γραφείο του προέδρου τους στη Βουλή:

Οι νεοναζί ενάντια στο διεφθαρμένο σύστημα, τάχα μου τάχα μου

Το μέτρο της εφεδρείας είναι η τελική κατάληξη ενός ξεπεσμένου δημοσίου τομέα που βασίστηκε στην αργομισθία και την αναξιοκρατία. Όχι στην εφεδρεία, ναι στην παραγωγική εργασία. (http://www.xryshaygh.com/index.php/deltiatypou/view/ochi-sthn-efedreia-nai-sthn-paragwgikh-ergasia)

Και την ίδια στιγμή που τα λένε αυτά, διορίζουν νομότυπα στη Βουλή, δηλαδή στο «ξεπεσμένο δημόσιο», 3 αποτυχόντες πολιτευτές και έναν παραιτημένο βουλευτή ως μετακλητούς υπαλλήλους. Οι διορισμοί γίνανε στο γραφείο του Μιχαλολιάκου στη Βουλή καλοκαιριάτικα και στα μουλωχτά. Ενώ οι κυβέρνηση ετοιμάζει να βγάλει χιλιάδες υπαλλήλους σε εφεδρεία-απόλυση και στα σχολεία και νοσοκομεία δεν προσλαμβάνει ούτε για τα απαραίτητα, οι φασίστες προχωρούν σε 4 νέες προσλήψεις δημοσίων υπαλλήλων, όπως τους δίνει το δικαίωμα ο νόμος κι ο Μεϊμαράκης. Προσοχή, δεν είναι αποσπάσεις ήδη υπηρετούντων αλλού δημοσίων υπαλλήλων, αλλά εντελώς νέες προσλήψεις 4 ανθρώπων στο ελληνικό δημόσιο της «αργομισθίας» και «αναξιοκρατίας». Και η ΧΑ να μην μπει κάποτε στη Βουλή, αυτοί οι 4 και ποιος ξέρει πόσοι άλλοι, θα συνεχίσουν να είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι σε κάποια άλλη υπηρεσία. Επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό επιπλέον, και για 4 φασίστες που διορίζονται πολύ περισσότεροι δ.υ. θα απολυθούν για να βγει η μνημονιακή ανισότητα απολύσεων-προσλήψεων.

Με το ΦΕΚ (τεύχος ΥΟΔΔ) 355/26-07-2012, διορίζονται σε κενές οργανικές θέσεις οι:

• Απόστολος Γκλέτσος του Κων/νου (ΑΔΤ Χ482350), ΔΕ κατηγορίας. Ο ξάδελφος του γνωστού Γκλέτσου, από Φθιώτιδα, γνωστός και σαν Τόλης88, που δεν εκλέχθηκε στις εκλογές του Ιούνη. Δηλώνει αγρότης και εκτροφέας σαλιγκαριών, αλλά φαίνεται είναι ζόρικη η δουλειά στα χωράφια για ένα ροκά, το δημόσιο του ταιριάζει καλύτερα. Για τα χωράφια που αφήνει πίσω, ας είναι καλά οι Πακιστανοί. (http://jungle-report.blogspot.gr/2012/05/2.html και http://www.tanea.gr/ellada/article/?aid=4719414)

• Ανδρόνικος Σίμος του Νικολάου (ΑΔΤ ΑΗ634166), ΔΕ κατηγορίας. Από Α’ Αθήνας, δεν εκλέχθηκε και δηλώνει βιοτέχνης. Τώρα πως αφήνει μια παραγωγική εργασία για να μπει στο «ξεπεσμένο δημόσιο», ένας Πακιστανός το ξέρει. (http://300-gr.blogspot.gr/2012/04/blog-post_7487.html)

Με το ΦΕΚ (τεύχος ΥΟΔΔ) 390/14-08-2012, διορίζονται σε κενές οργανικές θέσεις οι:

• Νικήτας Σιώης του Γεωργίου (ΑΔΤ ΑΕ868048), ΔΕ κατηγορίας. Από Σέρρες αυτός, βγήκε βουλευτής στις εκλογές του Ιούνη και παραιτήθηκε αμέσως μετά επικαλούμενος φόρτο εργασίας, αν και άνεργος κατά δήλωσή του. Προφανώς προτίμησε τη σίγουρη αγκαλιά του ελληνικού δημοσίου από την εφήμερη δόξα του κοινοβουλίου. (http://press-gr.blogspot.gr/2012/07/blog-post_5645.html)

• Γεώργιος Μισιάκας του Χρήστου (ΑΔΤ ΑΙ294905), ΔΕ κατηγορίας. Από Τρίκαλα αυτός, δεν εκλέχθηκε βουλευτής, δηλώνει οικοδόμος. Εμ βέβαια, αφού η οικοδομική δραστηριότητα κατέρρευσε, κάπως πρέπει να προσποριστεί και αυτή η ροκάδικη φασιστική ψυχή. Πού καλύτερα από την αγκάλη του ελληνικού δημοσίου; (http://300-gr.blogspot.gr/2012/04/blog-post_7487.html και http://jungle-report.blogspot.gr/2012/05/2.html)

Αυτά είναι τα πρώτα ρουσφετάκια του αρχηγού στα πρωτοπαλίκαρά του. Πιθανώς να υπάρχουν κι άλλα που δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά. Ο φασισμός φασισμός, η ιδεολογία ιδεολογία, αλλά η μάσα πάντα μάσα. Γιατί ο φασισμός είναι μάσα. Ειδικά αν προέρχεται από τα δημόσια ταμεία και είναι αναξιοκρατική, ακόμα καλύτερα. Γιατί πώς αλλιώς να εξηγηθεί ότι από τους 4 νεοδιοριζόμενους στο γραφείου του προέδρου του κόμματος στη Βουλή, όπου υπάρχουν αυξημένες απαιτήσεις και ειδικά προσόντα, και οι 4 είναι ΔΕ, δηλαδή απόφοιτοι λυκείου; Λαϊκισμός; Ίσως, αλλά εάν πηγαίνανε μέσω ΑΣΕΠ οι ως άνω, μόνο για ΔΕ εργατών θα μπορούσαν να διαγωνιστούν και όχι για υπάλληλοι γραφείων της Βουλής με ειδικά μισθολόγια και υπερωρίες.

Κατά τα άλλα, οι ξένοι μας παίρνουν τις δουλειές, ενώ οι νεοναζί αρχηγοί βολεύονται μια χαρά απ’ το δημόσιο κορβανά. Και διάφοροι ανεγκέφαλοι άνεργοι και μεροκαματιάρηδες τους ψηφίζουν τάχα μου για να ξεβρομίσει ο τόπος, γεμίζοντας τον κόσμο μίσος και σκατοψυχίαση.

http://katalipsiesiea.blogspot.gr/2012/08/blog-post_22.html

Tους τελευταίους μήνες ολοένα και περισσότερο ακούμε τον όρο «πράσινη ανάπτυξη».Την παραγωγή, δηλαδή, ενέργειας με μεθόδους φιλικές προς το περιβάλλον. Σε ολόκληρη την ελληνική επαρχία επικρατεί κυριο­λεκτικά φρενίτιδα.

Γιγάντιες ανεμογεννήτριες τοποθετούνται αλόγιστα σε βουνοκορφές και νησιά και χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης παραμένουν σε αγρανάπαυση για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών. Η πράσινη ανάπτυξη σε όλο της το μεγαλείο. Μόνο που, όπως θα αποδειχτεί και στη συνέχεια, φαίνεται ότι τελικά η πράσινη ανάπτυξη μόνο πράσινη δεν είναι.
Οι επιπτώσεις της στο περιβάλλον είναι…
σημαντικές και αρκετοί είναι αυτοί που είτε σκόπιμα είτε από λανθασμένη αντίληψη τις αγνοούν. Οι μέθοδοι αυτές παραγωγής ενέργειας έχουν κατά έναν παράξενο τρόπο αγιοποιηθεί και στην επαρχία έχει στηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία γύρω από την πράσινη ανάπτυξη, που αγνοεί προκλητικά τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις.
Η περίπτωση των ανεμογεννητριών είναι χαρακτηριστική. Τους τελευταίους μήνες τεράστιες
ανεμογεννήτριες, που φτάνουν ακόμη και τα 110 μέτρα ύψος, ξεφυτρώνουν σε νησιά και βουνοκορφές. Η άγρια φύση υποδέχεται τους σιδερένιους γίγαντες δίχως κανείς να αναλογιστεί τις συνέπειες, οι οποίες μόνο αμελητέες δεν είναι.
Η αλόγιστη τοποθέτησή τους δίχως σχέδιο προκαλεί σημαντικότατες επιπτώσεις στο μικροκλίμα της περιοχής. Οι ειδικοί το επιβεβαιώνουν. Όπως επισημαίνει στα «Επίκαιρα» ο φυσικός κ. Μιχάλης Γρίβας, «η τοποθέτηση των ανεμογεννητριών στις κατά τόπους περιοχές χωρίς να τηρούνται οι προβλεπόμενοι όροι επηρεάζει αρνητικά το μικροκλίμα της περιοχής».

Πιο απλά, πριν από την κατασκευή ενός οποιουδήποτε αιολικού πάρκου, εκπονείται μία Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ), η οποία αφορά στην προστασία του μικροκλίματος της περιοχής. Η μελέτη καθορίζει με συγκεκριμένο τρόπο τη διάταξη των ανεμογεννητριών ανάλογα με την περιοχή αλλά και με τη δύναμή τους, ούτως ώστε οι επιπτώσεις στο μικροκλίμα της περιοχής να ελαχιστοποιούνται. Κάτι τέτοιο όμως σπανίως τηρείται στην Ελλάδα.

Οι ανεμογεννήτριες εγκαθίστανται παντού και πάντα δίχως να τηρηθεί το οποιοδήποτε σχέδιο. Άλλωστε, μπροστά στα εκατομμύρια ευρώ των επενδύσεων τέτοιες μικρολεπτομέρειες θεωρούνται ασήμαντες. Ωστόσο, ο επηρεασμός του μικροκλίματος μόνο ασήμαντος δεν είναι. «Το μικροκλίμα μπορεί να επηρεαστεί ακόμη και σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου από το σημείο εγκατάστασης των ανεμογεννητριών», τονίζει στα «Επίκαιρα» ο κ. Γρίβας.

Τι σημαίνει αυτό πρακτικά; Καταρχάς πρώτη και κύρια επίπτωση στο περιβάλλον είναι η δημιουργία άνυδρων χειμώνων. Η λειτουργία των γιγαντιαίων ανεμογεννητριών σε συνθήκες υψηλών μποφόρ δεν επιτρέπει τη δημιουργία χιονιού στις βουνοκορφές. Το αποτέλεσμα είναι να μειώνεται σημαντικά ο υδροφόρος ορίζοντας και να επηρεάζονται οι καλλιέργειες. Πολύτιμοι υδροφόροι πόροι χάνονται όχι από φυσικά αίτια, αλλά τεχνητά.

Και το πλέον οξύμωρο, από μορφές ενέργειας φιλικές προς το περιβάλλον. Εάν κατά την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών δεν τηρηθούν οι απαραίτητες δεσμεύσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, τότε η λειψυδρία θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.

Μία άλλη επίπτωση που προκαλεί ο επηρεασμός του μικροκλίματος είναι και η συχνή εμφάνιση ανεμοστρόβιλων. Η περίπτωση των χωριών του Παναχαϊκού Όρους είναι χαρακτηριστική. Κάτοικοι και φορείς διαμαρτύρονται ότι πολλές φορές κάνουν την εμφάνισή τους ανεμοστρόβιλοι. Κάτι που, όπως σημείωνε χαρακτηριστικά στα «Επίκαιρα» κάτοικος της περιοχής μεγάλης ηλικίας, «πολύ σπάνια συνέβαινε κατά το παρελθόν». Τα λόγια του κ. Γρίβα μαρτυρούν την αλήθεια: «Ο επηρεασμός του μικροκλίματος μπορεί να δημιουργήσει ανεμοστρόβιλους», αναφέρει.
Διάβρωση εδαφών και βιοποικιλότητα

Ο επηρεασμός όμως του μικροκλίματος από την εγκατάσταση των ανεμογεννητριών δεν είναι και η μοναδική επίπτωση. Όπως επισημαίνει στα «Επίκαιρα» ο επίκουρος καθηγητής Δασολογίας του ΤΕΙ Λαμίας κ. Ιωάννης Ραυτογιάννης, «οι επιπτώσεις από την εγκατάσταση ανεμογεννητριών είναι σημαντικές, τόσο σε αισθητικό αλλά και σε περιβαλλοντικό επίπεδο».

Καταρχάς, η αλόγιστη εγκατάσταση των ανεμογεννητριών-τεράτων στις ελληνικές βουνοκορφές, έχει ως αποτέλεσμα την αισθητική υποβάθμιση των τοπίων. Πολλές περιοχές, όπως για παράδειγμα η Ευρυτανία, διαθέτουν μοναδικά τοπία, τα οποία αποτελούν πόλο έλξης για χιλιάδες επισκέπτες. Αρκετοί είναι αυτοί που Σαββατοκύριακα και καθημερινές εγκαταλείπουν τις μεγαλουπόλεις προκειμένου να απολαύσουν από κοντά τη σπάνια φυσική ομορφιά, που οι ανεμογεννήτριες-τέρατα στερούν από τους επισκέπτες.

«Φανταστείτε τη θέα των βουνών με εγκατεστημένες τις τεράστιες ανεμογεννήτριες. Η όψη τους και μόνο υποβαθμίζει αισθητικά το τοπίο», σημειώ­νει στα «Επίκαιρα» ο κ. Ραυτογιάννης. Κάτι τέτοιο μεταφράζεται αυτόματα σε μείωση της τουριστικής κίνησης στην περιοχή και απώλεια εσόδων αρκετών χιλιάδων ευρώ. Η φυσική ομορφιά των τοπίων που γοήτευε τους επισκέπτες θα αποτελεί παρελθόν.

Εκτός όμως από την αισθητική υποβάθμιση, ιδιαίτερα σημαντικές είναι και οι επιπτώσεις στο φυσικό περιβάλλον και στη βιοποικιλότητα της περιοχής, κυρίως από τα έργα εγκατάστασης των ανεμογεννητριών. Μπορεί η σχετική νομοθεσία που διέπει τα έργα υποδομής να περιλαμβάνει ρυθμίσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, όμως αυτές πουθενά δεν τηρούνται. Μετά την ανάληψη των έργων από τους κατά τόπους εργολάβους, η περιβαλλοντική προστασία παραπέμπεται στις καλένδες… ελέω κόστους.

Τα λόγια του κ. Ραυτογιάννη είναι χαρακτηριστικά. «Σε κανένα έργο υποδομής μέχρι στιγμής δεν τηρήθηκε η νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος», σημειώνει. Τα αποτελέσματα είναι δραματικά. Σπάνια και ευαίσθητα είδη ζώων και φυτών, αλλά και μοναδικοί βιότοποι θα οδηγηθούν στον αφανισμό. Η τροφική αλυσίδα και τα οικοσυστήματα των περιοχών θα διαταραχθούν με ανυπολόγιστες συνέπειες.

Ήδη τα πρώτα δείγματα στην ελληνική ύπαιθρο δεν είναι και τα καλύτερα. Σημαντικές επιπτώσεις στους ντόπιους πληθυσμούς προκαλεί επίσης και ο θόρυβος από τη λειτουργία των ανεμογεννητριών. Σε πολλές περιοχές της χώρας οι κάτοικοι διαμαρτύρονται έντονα και αντιδρούν στην όποια εγκατάσταση.

Φωτοβολταϊκά και «έρημος»

Εκτός όμως από τις ανεμογεννήτριες, ούτε και η εγκατάσταση των φωτοβολταϊκών σε γεωργικές εκτάσεις θα πρέπει να θεωρείται και τόσο αθώα. Η συγκεκριμένη πηγή ανανεώσιμης ενέργειας, προκειμένου να εγκατασταθεί, χρειάζεται αρκετά στρέμματα γης. Είναι χαρακτηριστικό ότι για κάθε 100 κιλοβάτ παραγωγής απαιτούνται γύρω στα 15 στρέμματα γης, τα οποία μετατρέπονται ουσιαστικά σε «έρημο». Η ανάπτυξη χλωρίδας κρίνεται απαγορευτική, καθώς και ο κίνδυνος πυρκαγιάς είναι υπαρκτός. Την ίδια ώρα η ανάπτυξη βλάστησης εμποδίζει και τη μεταφορά ηλιακής ενέργειας, λόγω της σκίασης των πανέλς. Το αποτέλεσμα είναι ολόκληρες εκτάσεις να μοιάζουν με «κρανίου τόπο», αντί να παράγουν καρπούς.

Επιπλέον, η διάβρωση του εδάφους θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Οι ποσότητες τσιμέντου που θα χρειαστούν για την εγκατάστασή τους ανέρχονται σε τόνους. Ολόκληρες εκτάσεις καλλιεργήσιμης γης θα «ποτιστούν» με τσιμέντο.

Αποτέλεσμα; Η παραγωγή ανύπαρκτη. Αντί να καλλιεργούνται τα εδάφη, μετατρέπονται σε αδρανοποιημένες «ερήμους». Αν η επέκταση, δε, των φωτοβολταϊκών συνεχιστεί και τα επόμενα χρόνια με αμείωτους ρυθμούς, τότε τα στρέμματα γης που θα μετατραπούν σε… Γκραν Κάνιον θα ξεπεράσουν κάθε όριο. Η αλλοίωση του περιβάλλοντος, όπως και η αισθητική του υποβάθμιση, θα είναι μοναδική. «Το θέαμα του να αντικρίζει κανείς ολόκληρες εκτάσεις με τσιμέντο περικυκλωμένες από συρματοπλέγματα σαν να πρόκειται για στρατόπεδα, δεν είναι και ό,τι καλύτερο», τονίζει στα «Επίκαιρα» ο κ. Ραυτογιάννης.

Στο μεταξύ, με τις ανανεώσιμες αυτές μορφές ενέργειας τίθεται και ένα άλλο ζήτημα. Ο χρόνος ζωής τους μόνο υψηλός δεν μπορεί να θεωρηθεί καθώς, σύμφωνα με τον κ. Ραυτογιάννη, «δεν ξεπερνά τα 20 με 25 χρόνια». Και το ερώτημα είναι τι θα συμβεί τις επόμενες δεκαετίες στην ελληνική ύπαιθρό. Τεράστιες εκτάσεις θα βρεθούν ξαφνικά με άχρηστους τόνους σκουριασμένου σίδερου και τσιμέντου με δραματικές επιπτώσεις στο περιβάλλον.

Η εγκατάλειψή τους θα είναι μοναδική. Κανείς δεν πρόκειται να απεγκαταστήσει από τις βουνοκορφές αλλά και τις γεωργικές εκτάσεις όλες αυτές κατασκευές. Το τεράστιο κόστος θα είναι αποτρεπτικό για οποιονδήποτε μέσο ιδιώτη. Το φάντασμα της μετατροπής μοναδικών παρθένων τοπίων σε απέραντα νεκροταφεία σιδερικών και τσιμέντων πλανάται απειλητικά. Η αλόγιστη επέκταση δίχως κάποιο κεντρικό σχεδιασμό οδηγεί με γεωμετρική ακρίβεια στην περιβαλλοντική υποβάθμιση.

«Ομερτά» μεταξύ οικολόγων και επιστημόνων

Εντούτοις, μεγάλη εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι για τις όποιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις από τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η πράσινη ενέργεια στην Ελλάδα δεν μιλά κανείς. Η «ομερτά» μεταξύ οικολόγων, περιβαλλοντολόγων αλλά και λοιπών επιστημόνων είναι χαρακτηριστική. Ουδείς τολμά να μιλήσει για την κρυφή πλευρά της «Greek» πράσινης ανάπτυξης. Όπως σημειώνει στα «Επίκαιρα» ο κ. Ραυτογιάννης, «η πράσινη ανάπτυξη στην Ελλάδα έχει κατά έναν παράξενο τρόπο αγιοποιηθεί».

Ελάχιστοι είναι αυτοί που κατά καιρούς τόλμησαν να θίξουν τις όποιες επιπτώσεις στο περιβάλλον, αλλά και πάλι σε μικρό βαθμό. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση φυσικού περιβαλλοντολόγου από την Κρήτη, ο οποίος κατά καιρούς έχει θίξει τις αρνητικές συνέπειες των ανεμογεννητριών. Ο ίδιος, αν και αναφέρει κάποια μειονεκτήματα, εντούτοις δεν μιλά καθόλου για τον επηρεασμό του μικροκλίματος. Κάτι που συνιστά από μέρους του είτε άγνοια είτε σκόπιμη αποσιώπηση.

Τα «Επίκαιρα» για το θέμα επικοινώνησαν με το βουλευτή Αττικής της ΝΔ και μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Προστασίας του Περιβάλλοντος κ. Νίκο Καντερέ. Ο ίδιος σε απάντησή του ανέφερε χαρακτηριστικά ότι «η όποια μικρή επιβάρυνση –εάν υπάρχει, και μόνο από τις ανεμογεννήτριες– στο μικροκλίμα της συγκεκριμένης περιοχής τοποθέτησής τους δεν είναι συγκρίσιμη με την επιβάρυνση που δέχεται η ίδια περιοχή αλλά και ολόκληρο το περιβάλλον από την καύση του λιγνίτη». Και μπορεί όντως ο κ. Καντερές να έχει δίκιο. Οι ανεμογεννήτριες είναι σαφώς πιο φιλικές προς το περιβάλλον από ό,τι οι παραδοσιακές μορφές ενέργειας, ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι δεν προκαλούν επιπτώσεις.

Τι ισχύει στο εξωτερικό

Σε αντίθεση με την Ελλάδα και τη χωρίς σχέδιο επέκταση των ΑΠΕ, στο εξωτερικό η πράσινη ανάπτυξη γίνεται με διαφορετικούς όρους, σαφώς πιο φιλικούς προς το περιβάλλον. Τα περισσότερα αιολικά πάρκα κατασκευάζονται σε θαλάσσιες περιοχές και όχι σε βουνοκορφές πανέμορφων τοπίων. Τα «Επίκαιρα» σήμερα παρουσιάζουν την κατάσταση που επικρατεί σε μια σειρά από χώρες του εξωτερικού, όπου γίνεται σαφές πως η πράσινη ανάπτυξη γίνεται οργανωμένα και στα πλαίσια του απόλυτου σεβασμού του περιβάλλοντος.
Δανία
Με την πρωτεύουσά της την Κοπεγχάγη να είναι στην κορυφή των «πράσινων» πόλεων στην Ευρώπη –στοιχείο στατιστικής έρευνας που παρουσίασε η εταιρεία Siemens στη Σύνοδο των Ηνωμένων Εθνών που διεξήχθη στην πόλη–, η Δανία ενστερνίστηκε από νωρίς την πράσινη ανάπτυξη και δη την αιολική ενέργεια.

Σύμφωνα με την ίδια έρευνα, μέχρι το 2020 θα υπάρχουν στο θαλάσσιο χώρο της Δανίας περίπου 2.000 ανεμογεννήτριες. Η αναμενόμενη ενεργειακή παραγωγή τους θα αγγίζει τα 6.000 MW. Μέχρι στιγμής στη Βόρεια Θάλασσα υπάρχουν δύο αιολικά πάρκα αποτελούμενα από 96 ανεμογεννήτριες και παραγωγή 228 ΜW.

Επιπλέον, η Δανία καλύπτεται και από επίγειες ανεμογεννήτριες που παράγουν 4.000 ΜW ετησίως. Βάσει αυτών των στοιχείων, έως το 2020 η χώρα θα καλύπτει μέχρι και 20% των αναγκών μόνον από την αιολική ενέργεια.

Γερμανία

Στη Γερμανία, η αιολική ενέργεια συνεισφέρει το 7% στη συνολική ανάγκη και κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος. Αν και οι ανεμογεννήτριές της ξεπερνούν τις 21.000, η χώρα έχει σκοπό να συνεχίσει με την τοποθέτηση ακόμα περισσότερων. Και σ’ αυτό το σημείο αξίζει να αναφερθεί πως ένας από τους κύριους λόγους είναι η δημιουργία θέσεων εργασίας και όχι μόνο η στροφή προς ηπιότερες μορφές ενέργειας. Ο κλάδος απασχολεί 100.000 εργαζόμενους στους τομείς τοποθέτησης, λειτουργίας και συντήρησης των γεννητριών.

Επιπροσθέτως, η Γερμανία είναι μία από τις εξαγώγιμες δυνάμεις στις αιολικές τουρμπίνες. Το 2009, οι εξαγωγές ανεμογεννητριών έφτασαν το 80% με τζίρο μεγαλύτερο των 8 δις ευρώ. Τέλος, το 2006, το Βρανδεμβούργο έγινε «κατοικία» της υψηλότερης ανεμογεννήτριας παγκοσμίως που αγγίζει τα 160 μέτρα, ενώ η διάμετρος της τουρμπίνας της είναι 90 μέτρα.

Μεγάλη Βρετανία

Εδώ τα νούμερα αυξάνονται αισθητά, με τη Μεγάλη Βρετανία να μπορεί να υπερηφανευτεί για την παραγωγή παραπάνω από 5 GW ετησίως. Βέβαια, η υπερηφάνεια σχετίζεται και με την πρωτιά που κατάφερε να «κλέψει» η χώρα από τη Δανία, όταν το 2008 έγινε το κράτος με τις περισσότερες θαλάσσιες ανεμογεννήτριες παγκοσμίως – το μεγαλύτερο θαλάσσιο πάρκο βρίσκεται στα ανοιχτά του Κεντ. Τα πράγματα άλλαξαν προς το καλύτερο από τον Απρίλιο του 2010, όταν στα ήδη υπάρχοντα αιολικά πάρκα προστέθηκαν ακόμα τρία.

Στη Βρετανία είναι πολλά τα επίγεια αιολικά πάρκα, με μεγαλύτερα αυτά της Κορνουάλης, της Σκωτίας και της Βόρειας Ιρλανδίας. Παρ’ όλα αυτά, οι τοπικές Αρχές διατηρούν επιφυλακτική στάση, δίνοντας άδεια δημιουργίας πάρκων μόλις στο 40% των αιτούντων. Κι αυτό διότι ακόμα υπάρχουν ζητήματα υγείας, βιορυθμών, αλλά και επηρεασμού του τουρισμού στις ανάλογες περιοχές, που παραμένουν άλυτα ή θεωρούνται επιζήμια.

Τα θαλάσσια πάρκα, πάντως, είναι ιδιαίτερα επιτυχή και προσοδοφόρα. Ως αποτέλεσμα, η Βρετανία έχει θέσει στόχο την τοποθέτηση 7.500 ανεμογεννητριών έως το 2020 για την κάλυψη του 15% των ετήσιων ενεργειακών αναγκών της. Κι αυτό ώστε να ικανοποιήσει τα κριτήρια που έχει θέσει η Ευρωπαϊκή Ένωση σε χώρες της που ενεργοποιούνται στην παραγωγή αιολικής ενέργειας.

Ολλανδία

Η θέση της Ολλανδίας και οι δυνατοί άνεμοι που τη χτυπούν καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους βοήθησαν στο να αναδεχτεί σε ευρωπαϊκή δύναμη στην παραγωγή αιολικής ενέργειας. Με 59 τουρμπίνες στη Βόρεια Θάλασσα, 75 χιλιόμετρα μακριά από την ακτή του Callantsoog, η Ολλανδία προσβλέπει στον τίτλο της χώρας με το μεγαλύτερο θαλάσσιο αιολικό πάρκο στον κόσμο. Τίτλος που επίσης διεκδικούν η Μεγάλη Βρετανία, η Νότια Κορέα και οι ΗΠΑ στη Βόρεια Καρολίνα.

Σίγουρα ασχέτως εάν θα «κερδίσει» ή όχι, η Ολλανδία είναι μία από τις ευρωπαϊκές χώρες που σέβονται πολύ τόσο την αιολική ενέργεια όσο και το ηπειρωτικό κομμάτι της χώρας τους. Έτσι, έχει οδηγηθεί στην εκμετάλλευση της θαλάσσιας περιοχής της πολύ περισσότερο απ’ ό,τι η Βρετανία παρόλο που αριθμητικά –σε σχέση με τα θαλάσσια αιολικά πάρκα– κερδίζει η δεύτερη.

Ισπανία

Αν και η Ισπανία κατέχει την τέταρτη θέση στην παραγωγή αιολικής ενέργειας παγκοσμίως, τα «Επίκαιρα» την αναφέρουν τελευταία λόγω δύο σημαντικών ιδιαιτεροτήτων της. Η πρώτη έχει να κάνει με το ότι είναι η μόνη από τις ευρωπαϊκές χώρες που έχει δώσει μεγαλύτερη βαρύτητα στα ηπειρωτικά αιολικά πάρκα.

Η δεύτερη έρχεται να συμπληρώσει την προαναφερθείσα διότι, αν και γίνονται μελέτες για θαλάσσια αιολικά πάρκα, οι πολίτες και οι τοπικές Αρχές αντιτίθενται στη δημιουργία τους. Η τοποθέτηση θαλάσσιων ανεμογεννητριών προσκρούει σε επιχειρήματα που μιλούν για μείωση του τουρισμού στις παράλιες περιοχές, για ενοχλητικό θόρυβο που θα προκληθεί από τη λειτουργία των γεννητριών, αλλά και για παρενόχληση των αποδημητικών πτηνών και των παρατηρητών τους.

Βάσει των παραπάνω, η Ισπανία είναι η μοναδική χώρα πανευρωπαϊκά που… φέρνει αντιρρήσεις στη δημιουργία θαλάσσιων αιολικών πάρκων. Αντιρρήσεις που συνήθως «πάνε πακέτο» με τα επίγεια πάρκα του είδους.
Ο Εκατοντάδες είναι ήδη οι εταιρείες στην Ελλάδα, εισαγωγικές, κατασκευαστικές και μελετών, όπως και μεσάζοντες που πίστεψαν ότι ανακάλυψαν ένα νέο Ελντοράντο στην περίφημη πράσινη ανάπτυξη, δηλαδή την εκμετάλλευση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Το έναυσμα το έδωσε ο νέος νόμος για την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και οι προτροπές της κυβέρνησης και του ίδιου του πρωθυπουργού που ανήγαγε το θέμα σε «εθνικό στόχο» και σε πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών αλλά και της εθνικής οικονομίας. Έτσι από το πουθενά, εν μία νυκτί σχεδόν, ξεφύτρωσαν εκατοντάδες εταιρείες που αναλαμβάνουν να εγκαταστήσουν σε σπίτια, χωράφια, βουνά κ.λπ. κάθε είδους εναλλακτική πηγή ενέργειας. Πόσο «πράσινη» είναι όμως και πόσο «ανάπτυξη»;

Ο μύθος του σίγουρου κέρδους των φωτοβολταϊκών

Εκατοντάδες είναι ήδη οι εταιρείες στην Ελλάδα, εισαγωγικές, κατασκευαστικές και μελετών, όπως και μεσάζοντες που πίστεψαν ότι ανακάλυψαν ένα νέο Ελντοράντο στην περίφημη πράσινη ανάπτυξη, δηλαδή την εκμετάλλευση της αιολικής και ηλιακής ενέργειας. Το έναυσμα το έδωσε ο νέος νόμος για την πράσινη ανάπτυξη, αλλά και οι προτροπές της κυβέρνησης ,που ανήγαγε το θέμα σε «εθνικό στόχο» και σε πανάκεια για τα οικονομικά προβλήματα των νοικοκυριών αλλά και της εθνικής οικονομίας. Έτσι από το πουθενά, εν μία νυκτί σχεδόν, ξεφύτρωσαν εκατοντάδες εταιρείες που αναλαμβάνουν να εγκαταστήσουν σε σπίτια, χωράφια, βουνά κ.λπ. κάθε είδους εναλλακτική πηγή ενέργειας. Πόσο «πράσινη» είναι όμως και πόσο «ανάπτυξη»;

Τα περιβαλλοντικά προβλήματα έχουν αναπτυχθεί ήδη. Εδώ θα αναλυθούν μερικοί μόνο παράγοντες αναφορικά με την ανάπτυξη και τις γενικότερες οικονομικές επιπτώσεις. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά. Η αιολική και ηλιακή ενέργεια, που πράγματι είναι σημαντικοί παράγοντες αξιοποίησης, θα έπρεπε να είχαν αναπτυχθεί εδώ και πολλά χρόνια στη χώρα μας. Ωστόσο, ούτε σε ερευνητικό ούτε σε επίπεδο παραγωγικής διαδικασίας και ανάπτυξης έγινε τίποτα μέχρι σήμερα.

Αντίθετα, σε χώρες της Δυτικής Ευρώπης, που δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο τη δική μας ηλιοφάνεια ούτε τη δυναμική του αέρα, εδώ και πολλά χρόνια υπήρξε συστηματική έρευνα και στη συνέχεια αξιοποίηση, με αποτέλεσμα να υπάρχουν οικονομικά οφέλη, χωρίς βέβαια να θίγεται, αφενός, το περιβάλλον και, αφετέρου, η συνολική παραγωγική διαδικασία. Μοναδική ίσως εξαίρεση που έφερε τη χώρα μας στην πρωτοκαθεδρία ήταν οι ηλιακοί θερμοσίφωνες.

Το μείζον, βέβαια, πρόβλημα στην Ελλάδα –που πολύ συχνά αναφέρεται και από τους πολιτικούς– είναι η ανάπτυξη και η ανταγωνιστικότητα. Βασική προϋπόθεση όμως για να υπάρξουν είναι η παραγωγή. Στο ερώτημα, λοιπόν, τι παράγεται σε αυτή τη χώρα, η ομόφωνη απάντηση που αβίαστα προκύπτει είναι σχεδόν τίποτα. Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα δεν παράγονται ούτε βιομηχανικά προϊόντα ούτε έχουμε τεχνολογικά επιτεύγματα, ενώ καταφέραμε να μηδενίσουμε τη βιοτεχνία και με τις μεθόδους και την αμέριστη βοήθεια της ΕΕ, νεκρώσαμε και τη γεωργική παραγωγή, αφού οι αγρότες περιμένουν να ζήσουν από τις επιδοτήσεις και όχι από τις πωλήσεις και τις εξαγωγές των προϊόντων.

Σήμερα, ενώ το ζητούμενο είναι η παραγωγή, έστω και αγροτική, στο βωμό του εύκολου κέρδους κάποιοι προσπαθούν να πείσουν την πλειονότητα των αγροτών ότι μπορούν, αντί να παράγουν γεωργικά προϊόντα με κόπο και ιδρώτα, εύκολα να έχουν ένα σίγουρο εισόδημα παράγοντας ρεύμα για τη ΔΕΗ μέσω φωτοβολταϊκών ή αιολικών πάρκων. Εγγυώνται, μάλιστα, σίγουρο εισόδημα για 25 χρόνια, αφού η ΔΕΗ θα αγοράζει το ρεύμα στην τιμή των 55 λεπτών την κιλοβατώρα (0,55 ευρώ/KWH), ενώ προς τον καταναλωτή το χρεώνει κατά 0,17 ευρώ/KWH.

Στο παιχνίδι και οι τράπεζες

Για μεγαλύτερη άγρα πελατών, οι εταιρείες έχουν βάλει στο παιχνίδι και τις τράπεζες που προσφέρουν απλόχερα χρηματοδότηση, δηλαδή ένα ακόμα δάνειο που θα αποπληρωθεί σε 5 έως 7 χρόνια, σύμφωνα με τα λεγόμενά τους. Ωστόσο μια εμπεριστατωμένη έρευνα αγοράς δείχνει ότι ελάχιστες εταιρείες επιμένουν ότι η τιμή που θα αγοράζει η ΔΕΗ το ρεύμα από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα είναι για 25 χρόνια 0,55 ευρώ. Αντίθετα, στέλεχος μεγάλης εταιρείας, μιλώντας στα «Επίκαιρα», παραδέχτηκε ότι στο μέλλον σταδιακά η τιμή θα μειωθεί, αρχίζοντας από το 2012, όπου θα κατέλθει στο 0,52 ευρώ και στη συνέχεια στο 0,49 ευρώ.

Και φυσικά ακούγεται απόλυτα λογικό, αφού η ΔΕΗ, μπροστά στο ενδιαφέρον και τη ζήτηση μάλιστα που έχει δημιουργηθεί, δεν θα μπορεί επί μακρόν να χρηματοδοτεί-επιδοτεί αυτές τις μορφές ενέργειας από τη στιγμή που η ίδια τιμολογεί προς 0,17 ευρώ την κιλοβατώρα. Να σημειωθεί ότι το ίδιο έχει ήδη συμβεί στην Ισπανία όπου κι εκεί η κυβέρνηση και η εταιρεία ηλεκτρισμού αγόραζε ρεύμα από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας υψηλότερα από ό,τι πουλούσε.

Όμως πρόσφατα μείωσε την «εγγυημένη» τιμή κατά 40% από τους μεγάλους παραγωγούς και κατά 20% από τους ιδιώτες παραγωγούς. Αυτή τη στιγμή μάλιστα, όπως καταγγέλλουν συνδικάτα και καταναλωτές, η ισπανική κυβέρνηση, λόγω και των εκεί εθνικών οικονομικών προβλημάτων, ετοιμάζεται να προχωρήσει και σε νέα μείωση της «εγγυημένης» τιμής κατά 30%.

Αν λοιπόν το παράδειγμα της Ισπανίας επαναληφθεί και στη χώρα μας –που όλα αυτό δείχνουν–, τότε το υποσχόμενο κέρδος όχι μόνο δεν θα επιβεβαιωθεί, αλλά θα είναι και μηδενικό. Το μέγιστό όμως κακό για την εθνική οικονομία είναι η εξαφάνιση της παραγωγικής διαδικασίας στο γεωργικό και αγροτικό τομέα που θα μπορούσε να είναι μια στερεή, πλουτοπαραγωγική πηγή για τη χώρα, χωρίς να χρειάζεται να εισάγουμε οτιδήποτε καταναλώνουμε στην τροφική αλυσίδα.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1417615

Εμπρησμός σε σπίτι μετανάστη στον Λάκκο και ξυλοδαρμός μεταναστών στην Παραλιακή.

Επίθεση πραγαματοποιήθηκε χθες από φασίστες σε σπίτι μετανάστη στο Λάκκο. Σύμφωνα με καθεστωτικό αρχικά
οι σίστες κυνήγησαν 2 μετανάστες οι οποίοι και βρήκαν καταφύγιο στο σπίτι του φίλου τους. Αργότερα την ίδια μέρα οι δράστες επέστρεψαν όντας αυτή την φορά 10-15 άτομα όπου ρίξανε φωτοβολίδες στην αυλή του σπιτιού.

Επίσης σύμφωνα με άλλο καθεστωτικό άγνωστοι (πιθανότατα φασιστοειδή) επιτέθηκαν σε 2 μετανάστες στην παραλιακή.
Πιο συγκεκριμένα:
Ρατσιστική επίθεση κατήγγειλαν χθες στο Α΄ Αστυνομικό Τμήμα Ηρακλείου ότι δέχθηκαν ένας 30χρονος υπήκοος Συρίας και ένας 28χρονος Μαροκινός.

Σύμφωνα με την καταγγελία, έξι άγνωστοι άνδρες απρόκλητα χτύπησαν τους αλλοδαπούς, προκαλώντας τους ελαφρές σωματικές βλάβες.

Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Ηρακλείου, όπου τους παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες και αποχώρησαν.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1416756

Σήμερα 5 το πρωί στην περιοχή Σφακάκι. Αυτοκίνητο στο οποίο επέβαιναν 4 καθάρματα έλληνες ναζί, σταμάτησε στη στάση λεωφορείου που περιμένουν ινδοι για δουλειά και μαχαίρωσαν 4 από αυτούς. Οργή.

.Τις τελευτάιες μέρες στο Ρέθυμνο έχουν εμφανιστεί 4- 5 συνθήματα της χρυσής αυγής. Επίσης 2 βόδια από αυτούς εμφανίστηκαν προκλητικά και έκοφταν βόλτες στη νομαρχία, δίπλα στους υποστηρικτές τους μπάτσους. Έννοια σας και μάθαμε από τα χωριά ποιοι είστε.

Το θράσος όμως των εθνικιστών ξεπέρασε κάθε εγκληματικό όριο σήμερα. Κοντά στα ξημερώματα αυτοκίνητο σταμάτησε μπροστά στη στάση στην περιοχή Σφακάκι (έξω από το Ρέθυμνο) και οι υπάνθρωποι ελληνάρες που ήταν μέσα στο αμάξι κατέβηκαν και χτύπησαν τους ινδούς μετανάστες, ένας μάλιστα έλληνας μαχαίρωσε 4 από αυτούς, ελαφρά σύμφωνα με τους γιατρούς. Οι μετανάστες βρίσκονται στο νοσοκομείο, ενώ το δελτίο τύπου της ασφάλειας και των δημοσιογράφων λέει πως ερευνούν μήπως “προηγήθηκε κάτι μεταξύ των δύο πλευρών”; (πολύ ωραία διατύπωση)

Αυτό είναι ένα ακόμα σοβαρό περιστατικό μετά το περσινό πογκρόμ σε χωριό, το οποίο συντονίστηκε από μικρή ομάδα φασιστών που κινούνται στο χώρ των “απόστρατων αξιωματικών”.

Η οργή για τους ναζί μεγαλώνει και το γεγονός πως είναι μια γελοία μειοψηφία στο νομό, δεν πρέπει να καθυσηχάσει κανένα καθώς έχουν υποστήριξη από την ασφάλεια, και μερίδα του κόσμου βλέπει θετικά τις απάνθρωπες τους απόψεις. Από την άλλη υπάρχει πολύς κόσμος που χωρίς να είναι καν αρισερός θα τους “έτρωγε με τα κρεμμυδάκια ευχαρίστως” και ίσως ήρθε η ώρα για μαι ευρεία αντιναζιστική απάντηση πριν γίνουν ρουτίνα τα μαχαιρώματα των καθαρμάτων.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1416244

Τραγικό θάνατο βρήκε εργάτης που καταπλακώθηκε από χώματα κατά τη διάρκεια χωματουργικών εργασιών στην περιοχή Ρουκάνι στο Ηράκλειο
Το δυστύχημα σημειώθηκε λίγο πριν τις 6 το απόγευμα κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες με αποτέλεσμα να βρει τραγικό θάνατο νεαρός εργάτης με καταγωγή από το Ηράκλειο.
Στο σημείο έσπευσε κλιμάκιο της ΕΜΑΚ και ανέσυρε το άψυχο σώμα του άτυχου άντρα, καθώς επίσης και αστυνομικές αρχές.
Οι συνθήκες κάτω από τις οποίες σημειώθηκε το δυστύχημα διερευνώνται.

Εξω από την Ελλάδα ο σφαγέας Σιμόν Πέρες

Αθήνα, 3 Αυγούστου 2012

Ενας ακόμη από τους σιωνιστές σφαγείς, ο πρόεδρος του Ισραήλ Σιμόν Πέρες, επισκέπτεται την Ελλάδα, καλεσμένος του προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια, σε ανταπόδοση της επίσκεψης που ο τελευταίος πραγματοποίησε στο Ισραήλ.

Οπως και άλλα κορυφαία στελέχη του σιωνιστικού καθεστώτος, ο Πέρες επέλεξε να επισκεφτεί την Αθήνα σε μια περίοδο που η πόλη είναι άδεια. Γνωρίζουν καλά οι σιωνιστές ότι από τον ελληνικό λαό είναι ανεπιθύμητοι και θέλουν ν’ αποφύγουν διαδηλώσεις ενάντια στην επίσκεψή τους.

Η σημερινή συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ κινείται σταθερά στην πορεία που χάραξαν οι προκάτοχές της κυβερνήσεις Παπανδρέου και Παπαδήμου. Στην πορεία της «στρατηγικής συνεργασίας» με το σιωνιστικό καθεστώς. Μια πορεία που προσβάλλει τα φιλειρηνικά και φιλο-παλαιστινιακά αισθήματα του ελληνικού λαού και βάζει την Ελλάδα πιο βαθιά στους σχεδιασμούς των αμερικανονατοϊκών ιμπεριαλιστών στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Σχεδιασμούς των οποίων το σιωνιστικό κράτος αποτελούσε και εξακολουθεί ν’ αποτελεί προκεχωρημένο φυλάκιο.

Πιστές στο δόγμα «ανήκουμε στη Δύση», πιστές στο δόγμα της υποταγής στα κελεύσματα των ιμπεριαλιστών ΗΠΑ και ΕΕ, οι ελληνικές κυβερνήσεις αναβαθμίζουν συνεχώς τις σχέσεις τους με το σιωνιστικό καθεστώς. Μ’ ένα καθεστώς που:

– Συνεχίζει το έγκλημα της γενοκτονίας σε βάρος του αδελφού Παλαιστινιακού λαού που μάχεται για τη λευτεριά του.

– Εξαπολύει απειλές πολέμου ενάντια σε γειτονικές χώρες, απειλώντας ν’ ανάψει μια ακόμη φωτιά στην περιοχή.

– Επιτίθεται ενάντια σε όσους προσπαθούν να εκφράσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στον αγώνα του Παλαιστινιακού λαού. Τις επιθέσεις αυτές, που έχουν φτάσει μέχρι και τη δολοφονία αγωνιστών (9 νεκροί στο κατάστρωμα του Mavi Marmara στις 31 Μάη του 2010), έχουν αισθανθεί στο πετσί τους και Ελληνες πολίτες, οι οποίοι συνελήφθησαν παράνομα, μετά από πειρατικά ρεσάλτα στα διεθνή νερά της Μεσογείου, ξυλοκοπήθηκαν, φυλακίστηκαν και απελάθηκαν, χωρίς η ελληνική κυβέρνηση να κουνήσει το δαχτυλάκι της.

Ο Σιμόν Πέρες, όπως και όλοι οι ηγέτες του σιωνιστικού καθεστώτος, είναι ανεπιθύμητος στην Ελλάδα. Μπορεί οι κυβερνήσεις να τους στρώνουν κόκκινο χαλί, όμως η θέληση του ελληνικού λαού δεν αλλάζει. Οσες τέτοιες επισκέψεις και να οργανωθούν, δεν πρόκειται να λειτουργήσουν σαν πολιτικός μυθριδατισμός. Δε θα τις συνηθίσουμε, δε θα τις αποδεχτούμε. Θα εξακολουθούμε πάντοτε να βροντοφωνάζουμε:

– Εξω οι σιωνιστές σφαγείς από την Ελλάδα

– Λευτεριά στον Παλαιστινιακό λαό

– Αλληλεγγύη στην Παλαιστινιακή Αντίσταση

ΔΙΚΤΥΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ

http://www.palestineresist.gr/index.php/2011-06-27-10-23-46/242-2012-08-04-07-27-01

Αλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς
Το νομοσχέδιο που περιλαμβάνει τις αλλαγές στο νόμο Διαμαντοπούλου και ψηφίστηκε με τη διαδικασία του κατεπείγοντος αφήνει ανέγγιχτη την αντιδραστική ουσία του νόμου 4009/2011. Ο πυρήνας του νόμου Διαμαντοπούλου, που οδηγεί το Πανεπιστήμιο να λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια, βάζει ταφόπλακα στον δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα του και κατεδαφίζει ουσιαστικά τις συνταγματικές επιταγές (άρθρο 16 του Συντάγματος) της ελευθερίας στην έρευνα και τη διδασκαλία, της πλήρους αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ και του δικαιώματός τους στην απρόσκοπτη κρατική χρηματοδότηση (στο βαθμό που αυτές εκφράζονται και υλοποιούνται στο πλαίσιο του καπιταλισμού), μένει ανέπαφος.

Τα μοναδικά κριτήρια, που οδήγησαν τις δυνάμεις της συγκυβέρνησης να προχωρήσουν σε αυτές τις επουσιώδεις αλλαγές, είναι η πλήρης εφαρμογή του νόμου Διαμαντοπούλου, με την ελπίδα να καμφθούν οι αντιστάσεις της πανεπιστημιακής κοινότητας, κυρίως των πρυτανικών αρχών, τις οποίες επιθυμούν να καταστήσουν συνυπεύθυνες, ώστε να έχουν τις πλάτες τους, σε περίπτωση που εγερθεί μαζική και ρωμαλέα η αντίσταση του φοιτητικού κινήματος και να δημιουργήσουν τις προϋποθέσεις (καθιέρωση της επιστολικής και ηλεκτρονικής ψήφου), ώστε να διασφαλιστεί σε κάθε περίπτωση η συγκρότηση και λειτουργία του παντοδύναμου Συμβούλιου διοίκησης.

Η στόχευση αυτή ομολογείται καθαρά στην αιτιολογική έκθεση του νομοσχέδιου, η οποία αναφέρει χαρακτηριστικά: “Η κυβέρνηση αναλαμβάνει την πρωτοβουλία να προωθήσει προς ψήφιση από τη Βουλή ορισμένες ρυθμίσεις οι οποίες έχουν δυο βασικά χαρακτηριστικά: Αφενός προβλέπουν την ύπαρξη ενός μεταβατικού χρονικού διαστήματος, ρεαλιστικού και ικανού για την σταδιακή εφαρμογή των διατάξεων του νόμου, και αφετέρου περιλαμβάνουν ορισμένες αλλαγές… οι οποίες δεν ανατρέπουν τη βασική φιλοσοφία του ν. 4009/2011, αλλά δημιουργούν βασιμότερες προϋποθέσεις για την καλύτερη, πληρέστερη και αποτελεσματικότερη εφαρμογή του”.

Οι κυριότερες αλλαγές που έγιναν στο νόμο Διαμαντοπούλου είναι οι εξής:

— Το Τμήμα ορίζεται ως βασική εκπαιδευτική και ακαδημαϊκή μονάδα και όχι απλώς εκπαιδευτική, όπως όριζε ο νόμος 4009, και η Σχολή αποτελεί τη βασική διοικητική μονάδα του Ιδρύματος. Στο πλαίσιο αυτό, αναμορφώνεται και η οργάνωση των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών, που συντονίζονται και οργανώνονται από τη Σχολή και υλοποιούνται από το Τμήμα, σύμφωνα με τον Οργανισμό του Ιδρύματος.

— Καθιερώνεται η επιστολική και ηλεκτρονική ψήφος, στην εκλογή των εσωτερικών μελών του Συμβουλίου, σε περίπτωση δύο διαδοχικών άγονων εκλογικών διαδικασιών, ώστε να διασφαλιστεί με κάθε τρόπο η συγκρότησή του και να κηρυχθεί αναποτελεσματική η μορφή της δυναμικής παρέμβασης των φοιτητών και μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας για την ακύρωση της εκλογικής διαδικασίας (η προηγούμενη εμπειρία υπήρξε πικρή για τους εμπνευστές και υποστηρικτές του νόμου). Αν πάλι τούτο δεν καταστεί δυνατόν, τα μέλη διορίζονται υποχρεωτικά και είναι οι αρχαιότεροι καθηγητές της πρώτης βαθμίδας του Ιδρύματος.

Η επιστολική και ηλεκτρονική ψήφος καθιερώνεται και για την εκλογή των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου και την εκλογή εκπροσώπου των φοιτητών. Η διαδικασία επαναλαμβάνεται και σε περίπτωση άγονης διαδικασίας εκλογής, το Συμβούλιο συγκροτείται και λειτουργεί νόμιμα χωρίς την εκλογή αυτών. Επίσης, παρόμοιες διαδικασίες προβλέπονται για την εκλογή του Πρύτανη και του Κοσμήτορα.

— Την ευθύνη της οργάνωσης της διαδικασίας ανάδειξης των εσωτερικών και των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου σε κάθε ίδρυμα έχει η Πρυτανεία του Πανεπιστήμιου και όχι τριμελής επιτροπή, όπως προβλεπόταν στο νόμο 4009 (τις περισσότερες επιτροπές διόρισε τελικά η Διαμαντοπούλου, επειδή ήταν αδύνατον να εξευρεθούν πρόθυμοι καθηγητές να τις στελεχώσουν). Αναθέτοντας την αρμοδιότητα αυτή στις πρυτανικές αρχές, η κυβέρνηση αποσκοπεί στο να τις καταστήσει συνυπεύθυνες στην εφαρμογή του νόμου (η συγκρότηση των Συμβουλίων είναι βασική παράμετρος για την πλήρη εφαρμογή του νόμου) και να κάμψει τυχόν αντιστάσεις τους. Το νομοσχέδιο καθιερώνει ασφυκτικό χρονικό όριο, την 25η Οκτωβρίου 2012, για την ολοκλήρωση της διαδικασίας συγκρότησης του Συμβουλίου, κατά την πρώτη εφαρμογή του νόμου, ενώ τα ήδη αναδεδειγμένα Συμβούλια (σε ελάχιστα ΤΕΙ) διατηρούνται έως τη λήξη της θητείας τους.

— Στον εκμαυλισμό των πρυτανικών αρχών και στην επιτυχία της συναίνεσής τους αποσκοπούν και οι εξής μεταβατικές διατάξεις του νομοσχέδιου: 1) Η χρηματοδότηση των Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. της χώρας για το έτος 2012 γίνεται βάσει των εγκεκριμένων ή εγκριθησόμενων προϋπολογισμών τους. 2) Η θητεία των μονομελών και συλλογικών οργάνων των Ιδρυμάτων, η οποία ολοκληρώνεται την 31η Αυγούστου 2012, σύμφωνα με το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε κατά τον χρόνο εκλογής τους, παρατείνεται έως την 31η Δεκεμβρίου 2012, ενώ κατά την πρώτη εκλογή του Πρύτανη η όλη διαδικασία ολοκληρώνεται υποχρεωτικά έως και την 30η Νοεμβρίου 2012. 3) Η θητεία των οργάνων, εκτός αυτών που αναφέρονται παραπάνω, συνεχίζεται κανονικά μέχρι την προβλεπόμενη λήξη της. Ετσι, λοιπόν, μία διοίκηση πρυτανική ή προέδρου ΤΕΙ που λήγει το 2014 θα πάει μέχρι το 2014.

Με τις παραπάνω ρυθμίσεις, η κυβέρνηση προσβλέπει στο να δημιουργήσει την αίσθηση του σεβασμού τάχατες του αυτοδιοίκητου των ΑΕΙ, αλλά και να δώσει το χρονικό περιθώριο για την ολοκλήρωση των εκλογικών διαδικασιών που απαιτούνται για την ανάδειξη των οργάνων, ώστε ο νόμος να εφαρμοστεί πλήρως. Τούτο ομολογεί κυνικά στη Βουλή και ο εισηγητής της πλειοψηφίας Ταλιαδούρος.

— Στην ίδια κατεύθυνση είναι και η αλλαγή στα απαιτούμενα προσόντα των εξωτερικών μελών του Συμβουλίου διοίκησης. Επειδή η διάταξη του νόμου 4009, που προέβλεπε, εκτός της “ευρείας αναγνώρισης του υποψήφιου στην επιστήμη, στα γράμματα ή τις τέχνες” και τη “διάκρισή του στην κοινωνική, οικονομική, πολιτική ή πολιτιστική ζωή σε εθνικό ή σε διεθνές επίπεδο και τη γνώση και εμπειρία από θέση ευθύνης” ήταν ιδιαίτερα προκλητική και φωτογράφιζε ευθέως στελέχη επιχειρήσεων και των μηχανισμών (κρατικών και μη), τροποποιήθηκε με την απάλειψη του δεύτερου σκέλους και την προσθήκη ο υποψήφιος να “να διαθέτει αυξημένα τυπικά προσόντα και τουλάχιστον πτυχίο ΑΕΙ ημεδαπού πανεπιστημίου ή αναγνωρισμένου αλλοδαπού”. Ακολουθήθηκε η πεπατημένη που λέει ότι στην πολιτική γίνονται πράγματα που δε λέγονται και λέγονται άλλα που δεν γίνονται.

— Η εκλογή του Κοσμήτορα γίνεται όπως και του Πρύτανη. Ο Κοσμήτορας δεν εκλέγεται, όπως όριζε ο νόμος 4009 απευθείας από το Συμβούλιο, αλλά μέσω του Συμβουλίου, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι αναδεικνύεται απευθείας από τις ψήφους των καθηγητών και των υπηρετούντων λεκτόρων του Ιδρύματος. Συγκεκριμένα, το Συμβούλιο επιλέγει τρεις υποψήφιους, από αυτούς που υπέβαλαν υποψηφιότητα και μεταξύ αυτών των τριών επιλέγει τον Κοσμήτορα το σώμα των καθηγητών και λεκτόρων.

— Επιχειρείται μια αναιμική μεταφορά αρμοδιοτήτων από το Συμβούλιο στη Σύγκλητο και από τον Πρύτανη στη Σύγκλητο, όπως π.χ. : Η χάραξη στρατηγικής για την ανάπτυξη του Ιδρύματος σε τοπικό, εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και η διαμόρφωση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας του από το Συμβούλιο διοίκησης γίνεται τώρα μετά από εισήγηση της Συγκλήτου. Η άσκηση όσων αρμοδιοτήτων δεν ανατίθενται από το νόμο ειδικώς σε άλλα όργανα του Ιδρύματος φεύγει από τον Πρύτανη και πάει στη Σύγκλητο. Τα παραπάνω γίνονται για να δώσουν την αίσθηση ότι ενισχύονται δήθεν τα αμιγώς ακαδημαϊκά όργανα και αποδυναμώνεται το Συμβούλιο, το οποίο έχει και εξωτερικά μέλη.

— Με κοινή απόφαση των υπουργών Οικονομικών και Παιδείας “ρυθμίζονται τα θέματα που αφορούν στον τρόπο και τα κριτήρια της δωρεάν διανομής στους ενεργούς φοιτητές του πρώτου κύκλου σπουδών των διδακτικών συγγραμμάτων μέσω της ηλεκτρονικής υπηρεσίας «ΕΥΔΟΞΟΣ»”. Η ρύθμιση, όπως και η προηγούμενη του νόμου 4009, με τη διευκρίνηση ότι η δωρεάν διανομή αφορά “στον τρόπο και τα κριτήρια” και στους “ενεργούς” φοιτητές και με την προσθήκη της πρόνοιας να ανατίθεται η διανομή των συγγραμμάτων στην ηλεκτρονική υπηρεσία “ΕΥΔΟΞΟΣ”, οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάργηση της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων στους φοιτητές.

— Τέλος, καθιερώνονται διαδικασίες fast-track για τον πανεπιστημιακό “Καλλικράτη”. Οι σαρωτικές συγχωνεύσεις-καταργήσεις ακόμη και ολόκληρων ΑΕΙ, που προβλέπονταν και με τον νόμο 4009, θα γίνονται μέσα στην αποκλειστική προθεσμία των 2 μηνών. Στο διάστημα αυτό πρέπει να εκφράσει γνώμη η Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας (ΑΔΙΠ) και το Συμβούλιο διοίκησης, ύστερα από τη διατύπωση γνώμης της Συγκλήτου. Οι ανωτέρω γνώμες θεωρείται ότι εδόθησαν μετά την άπρακτη παρέλευση εξήντα (60) ημερών από τη στιγμή που ο υπουργός Παιδείας έθεσε το ερώτημα της συγχώνευσης-κατάργησης. Τα περί ακαδημαϊκών κριτηρίων στην επιλογή των Τμημάτων, Σχολών ή και ΑΕΙ που θα βάλουν λουκέτο, ακούγονται βερεσέ, όταν μοναδικό κριτήριο, που επιβάλλεται και από το Μνημόνιο, είναι το άγριο πετσόκομμα των δαπανών.

Από τα παραπάνω γίνει φανερό ότι οι αλλαγές αφορούν σε “στρογγυλέματα” του νόμου-έκτρωμα της Διαμαντοπούλου. Σε ισχύ παραμένουν:

— Η πλήρης κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου. Το Πανεπιστήμιο ΑΕ απαιτεί συνθήκες εργοστασιακής γαλέρας: τρόμος, υποταγή, οσφυοκαμψία, σιγή νεκροταφείου.

— Τα Συμβούλια διοίκησης ως παντοδύναμα όργανα. Δεν αρκούνται μόνο στον “εποπτικό” και “ελεγκτικό” ρόλο, που ζητά το πανεπιστημιακό κατεστημένο και ο αμετανόητος εραστής του ρεφορμισμού ΣΥΡΙΖΑ (άλλωστε, ποιος ο λόγος τότε να υπάρξουν ως χωριστό όργανο;). Χαράζουν τη στρατηγική, έχουν τη γενική εποπτεία και τον έλεγχο της λειτουργίας του Ιδρύματος, εγκρίνουν τον Οργανισμό και τον Εσωτερικό Κανονισμό, εγκρίνουν τον οικονομικό προϋπολογισμό, τον ετήσιο προγραμματισμό και τον απολογισμό για την αξιοποίηση της περιουσίας του Ιδρύματος, έχουν την εποπτεία του ΝΠΙΔ, που διαχειρίζεται τους πόρους του ΑΕΙ και την περιουσία του, έχουν στα χέρια τους τον ορισμό των διδάκτρων για τα μεταπτυχιακά, κ.λπ.

— Το φθηνό, ευέλικτο πανεπιστήμιο, που λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της αγοράς. Με τη διάρθρωση των σπουδών σε τρεις κύκλους (με τον πρώτο, τον προπτυχιακό τουλάχιστον τριετή), κατά τα πρότυπα της Μπολόνια. Με τη δυνατότητα οργάνωσης ταχύρυθμων προγραμμάτων σπουδών, διάρκειας δυο ετών, που απονέμουν πιστοποιητικό κατάρτισης, προκειμένου να εξυπηρετηθούν ιδιωτικά επιχειρηματικά συμφέροντα και να εξευρεθούν πρόσθετοι πόροι για τη λειτουργία των ΑΕΙ, αφού οι κρατικοί θα είναι με το σταγονόμετρο και υπό προϋποθέσεις. Με τη δυνατότητα δημιουργίας “μαγαζιών” διά βίου μάθησης. Με την αποτίμηση των σπουδών σε πιστωτικές μονάδες, που υποβαθμίζουν την ποιότητα των σπουδών, ευνουχίζουν τη συστηματική και βαθιά σπουδή στην επιστήμη και οδηγούν σε πτυχία πολλών ταχυτήτων.

— Η ίδρυση επώνυμων εδρών διδασκαλίας και έρευνας, προφανώς για την εξυπηρέτηση ίδιων συμφερόντων (π.χ. έδρα Λαμπράκη, κ.λπ.).

— Η αξιολόγηση των ΑΕΙ με επιχειρηματικά κριτήρια. Η “απόδοση” και “αποτελεσματικότητα” κρίνονται βάσει δεικτών, όπως η αριθμητική σχέση αποφοίτων-εισερχομένων φοιτητών, η αξιολόγηση του διδακτικού έργου από τους φοιτητές, ο αριθμός των εγγεγραμμένων στα προγράμματα διά βίου μάθησης, η πορεία απορρόφησης των αποφοίτων από την αγορά εργασίας, ο αριθμός των δημοσιεύσεων ανά καθηγητή, η “διεθνοποίηση”, όπως π.χ. ο αριθμός των αλλοδαπών φοιτητών, κ.α.

— Η δημόσια χρηματοδότηση των ΑΕΙ χωρίζεται σε δυο σκέλη. Το πρώτο εξασφαλίζει ίσα-ίσα την υποτυπώδη λειτουργία του Ιδρύματος και γίνεται βάσει των τετραετών προγραμματικών συμφωνιών με το κράτος και το δεύτερο προϋποθέτει την ανταπόκριση του Πανεπιστήμιου στα κριτήρια και τους δείκτες της αξιολόγησης.

— Ο εκβιασμός προς τα ΑΕΙ-ΤΕΙ που περιέχει η πρόβλεψη ότι αν παρέλθουν άπρακτες οι προθεσμίες για την εκλογή των οργάνων διοίκησης αναστέλλεται η επιπλέον της βασικής χρηματοδότησης του Ιδρύματος.

— Ολες οι διατάξεις που συγκροτούν τη φυσιογνωμία του επιχειρηματικού πανεπιστήμιου, όπως τα προγράμματα σπουδών συνεργασίας με ΑΕΙ της αλλοδαπής, τα προγράμματα διά βίου μάθησης, η διοργάνωση σπουδών σε ξένη γλώσσα, κ.λπ., καθώς και όλα τα άρθρα του νόμου 4009 που αφορούν στην ίδρυση ΝΠΙΔ με τη μορφή ανώνυμης εταιρίας, που διαχειρίζεται τους πόρους και την περιουσία του ΑΕΙ.

— Ολες οι διατάξεις που πλήττουν τη φοιτητική μέριμνα. Επιπλέον όλες οι διατάξεις που αφορούν στους λεγόμενους “αιώνιους φοιτητές”, καθώς και οι μεταβατικές διατάξεις του νόμου Διαμαντοπούλου, που προβλέπουν τη διαγραφή τους.

ΥΓ 1: Σημειώνουμε ότι η έκτακτη Σύνοδος των Πρυτάνεων απέρριψε με ομόφωνο ψήφισμά της το νομοσχέδιο του Αρβανιτόπουλου. Χαρακτηριστικά οι πρυτάνεις σημειώνουν: “Το κατατεθέν σχέδιο νόμου, ουσιαστικά δεν απαντά στις ελάχιστες αυτές αλλαγές που θεωρήθηκαν αναγκαίες από την Πανεπιστημιακή Κοινότητα. Αντίθετα, αφήνει ανοικτά ουσιώδη ζητήματα, όπως αυτά των αποφασιστικών, διοικητικών και ακαδημαϊκών αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου Ιδρύματος, του ασφυκτικού χρονοδιαγράμματος των εκλογικών διαδικασιών, της προεπιλογής από το Συμβούλιο των υποψηφίων για τα μονοπρόσωπα πανεπιστημιακά όργανα, καθώς και της θεσμικής διασφάλισης της δημόσιας χρηματοδότησης. Διατηρεί τέλος διατάξεις που εγείρουν ζητήματα συνταγματικότητας.

Το σχέδιο νόμου δεν αποτελεί λύση για τα Πανεπιστήμια, καθώς δεν συμβάλλει στην ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία και δεν απαντά στα τρέχοντα και επείγοντα οικονομικά και θεσμικά προβλήματα των ΑΕΙ”.

Ωστόσο, οι πρυτάνεις κρατούν μια στάση, που αφήνει περιθώρια στη συγκυβέρνηση για περαιτέρω “διάλογο” και δεν απευθύνουν στην πανεπιστημιακή κοινότητα εγερτήριο σάλπισμα για την ανατροπή και αυτού του νομοσχέδιου-καρικατούρα. Αρκούνται να επισημάνουν απλώς ότι εξακολουθούν “με υψηλό αίσθημα ευθύνης, να παρακολουθούν τις εξελίξεις και να εγγυώνται την ομαλή ακαδημαϊκή λειτουργία των ΑΕΙ”.

ΥΓ 2: Τα κονταροχτυπήματα ανάμεσα στις διάφορες κλίκες, κυρίως του ΠΑΣΟΚ, με σημαιοφόρους Διαμαντοπούλου, Λοβέρδο, Χρυσοχοϊδη, καθώς και η λυσσαλέα αντίθεση σε οποιαδήποτε αλλαγή στο νόμο Διαμαντοπούλου από τα αστικά ΜΜΕ, αφορούν στα άγρια εσωκομματικά παιχνίδια και τη νομή της εσωκομματικής εξουσίας αποκλειστικά από τον Βενιζέλο από τη μια μεριά και στο φόβο ότι μπορεί να περάσει στην εργαζόμενη κοινωνία, που βάλλεται πανταχόθεν, το μήνυμα ότι οι στυλοβάτες του συστήματος και του Μνημόνιου μπορεί να κάνουν πίσω σε περίπτωση που συναντήσουν σθεναρή αντίσταση, από την άλλη.

ΥΓ 3: Το νομοσχέδιο με το άρθρο 9 παίρνει πίσω όλες τις “ασφαλιστικές δικλείδες” που υποτίθεται ότι θέσπιζαν οι νόμοι για τα Κέντρα Μεταλυκειακής Εκπαίδευσης (κολέγια), τα οποία συνεργάζονται με πανεπιστήμια του εξωτερικού, ώστε να διασφαλίζεται δήθεν ένα υψηλό επίπεδο σπουδών. Τούτο έγινε για να προσαρμοστεί η ελληνική νομοθεσία στις αποφάσεις των αφεντικών των ευρωπαϊκών δικαστηρίων και στις επιταγές του Μνημόνιου 2. Χαρακτηριστικό είναι ότι αίρεται το “εμπόδιο” οι διδάσκοντες στα κολέγια να έχουν τα ίδια προσόντα με αυτά που απαιτούνται για τους εδώ καθηγητές των ΑΕΙ. Τα προσόντα των διδασκόντων θα είναι πλέον σύμφωνα μόνο με τα προσόντα των μητρικών πανεπιστημίων όπου γης.

Γιούλα Γκεσούλη

http://www.eksegersi.gr/article.php?article_id=17466&pos=4&cat_id=48