«Οι θεωρητικοί που δεν ζουν μια εξεργετική ζωή δεν λένε τίποτα που να αξίζει να λεχθεί και οι ακτιβιστές που αρνούνται να σκεφτούν κριτικά δεν πράττουν τίποτα που να αξίζει να γίνει. Ριζοσπαστική θεωρία είναι η σκέψη που ολοκληρώνετε μέσα σε μια εξεργετική ζωή και μαθαίνει να εκφράζετε με ακρίβεια και ρευστότητα»
Αναγνωρίζοντας την τρέχουσα συνθήκη ως μια έκφανση της κυριαρχίας του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας , αισθανόμαστε την ανάγκη , (τώρα και πάντα) να αντιταχθούμε σε αυτό το σύστημα κοινωνικοπολιτικών σχέσεων . Ορμώμενοι από τη συνειδητοποίηση πως η παθητική στάση μας προς αυτό το σύστημα οδηγεί τις ζωές μας σε εξαθλίωση.
Μέσα λοιπόν σε αυτήν την ολοκληρωτική και ολοένα πιο βίαιη , από μέρους του κράτους και του κεφαλαίου ιστορικότητας είμαστε πεπεισμένοι πως η δυνατότητα επαναστατικού μετασχηματισμού των κοινωνικοπολιτικών σχέσεων καθίσταται αναγκαιότητα όχι μόνο μιας συγκεκριμένης ομάδας ανθρώπων αλλά αντιθέτως ολόκληρου του κοινωνικού ιστού. Χωρίς να ξεχνάμε την προηγούμενη δράση μας αλλά αντλώντας χρήσιμα συμπεράσματα από το σύνολό της , μετατοπίζουμε το ενδιαφέρον μας στο Ρέθυμνο και καλούμαστε να συμπληρώσουμε ένα χωρικό κενό που υπάρχει. Εφορμούμε στη δόμηση μιας συλλογικότητας , προτιθέμενης να καλύψει την απουσία ουσιαστικής αντιεξουσιαστικής δράσης της οποίας η απουσία υπερκορέστηκε από βραχύβιες ομάδες αοριστολογικά ελευθεριακού χαρακτήρα.
Αξιώνουμε πως η δημιουργία επαναστατικών προγραμμάτων οδηγεί σε δογματισμό. Ο δογματισμός έχει αποδειχθεί πως αποπροσανατολίζει την κοινωνία από την επαναστατική διεργασία με αποτέλεσμα να παίζουμε με τον φόβο και την δυσπιστία και να ενισχύουμε έτσι την ανάγκη του να «μας λένε τι να κάνουμε» . Καμία απόπειρα στην κατεύθυνση της επαναστατικής επιθυμίας δεν μπορεί να είναι επιτυχής όταν βασίζετε σε προγράμματα διότι αυτά τείνουν να μετατρέπονται σε δόγματα. Εντοπίζουμε όμως όλοι ένα κοινό στόχο ικανό να μας οδηγήσει να αντιταχθούμε επί της τωρινής συνθήκης στην κατεύθυνση της όξυνσης του κοινωνικού πολέμου.
Αναγνωρίζουμε ως βασικό συστατικό της ιδιοσυγκρασίας ενός επαναστάτη την προάσπιση πρωταρχικά της αξιοπρέπειας του από τον ίδιο. Αυτό σημαίνει ότι η εναντίωση σε κάθε είδους σκλαβιάς είναι πηγαίο αντανακλαστικό του. Από αυτό προκύπτει ότι δρώντας μέσα από συλλογικότητες δεν κατηχεί τον λόγο και την επαναστατική δραστηριότητα του τουναντίον συντελεί στην μορφοποίηση της συλλογικότητας του.
Ως αναρχικοί, αντιεξουσιαστές και εν γένει επαναστάτες, δεν δεχόμαστε οι σχέσεις μας να διέπονται από ιεραρχικά πρότυπα και σύνολα, ούτε και εξουσιαστικούς δεσμούς. Η δόμηση των πολιτικών μας σχηματισμών και συλλογικοτήτων, καταπολεμά έμπρακτα την πολιτική πατρωνία και τα προσωποπαγή σχήματα, προσκολλημένα στις βουλήσεις ενός ή περισσοτέρων ατόμων. Απόρροια αυτών είναι η απέχθεια μας σε κάθε συλλογικότητα ρευστής θεώρησης και πρακτικής.
Υπογραμμίζουμε τον κοινωνικό και όχι τον ταξικό πρόσημο αυτής της επανάστασης διότι εντοπίζουμε τον κίνδυνο ανόδου ενός διαφορετικού εξουσιαστικού μοντέλου που θα επιφέρει μια επανάσταση με αυστηρά ταξικό χαρακτήρα.
Το καθεστώς δουλείας που καθιέρωσε το καπιταλιστικό σύστημα μας καθιστά αναλώσιμα εργατικά υποκείμενα τα οποία ζουν για να δουλεύουν με μόνη απολαβή την πιθανότητα πραγμάτωσης μια καταναλωτικής ουτοπίας. Με την τωρινή παγκόσμια κρίση ωστόσο οι υποσχέσεις που άλλοτε προέβαλε το σύστημα για αυτήν την καταναλωτική ευδαιμονία ναυάγησαν και μετατράπηκαν σε καλοακονισμενα τσεκούρια επιβολής.
Θεωρούμε πως κάθε δράση και πρακτική που ξεχνά ανθρώπους που πραγμάτωσαν την εξεγερσιακή διαδικασία και καταστάληκαν από το σύστημα είναι χυδαία και σπιλωτική , γι’ αυτό δεν ξεχνάμε ποτέ τους έγκλειστους συντρόφους μας σε οποίο μέρος της γης κι αν βρίσκονται. Θεωρούμε ότι η μάχη που δίνουν μέσα από το σύστημα εγκλεισμού είναι πολύ πιο σκληρή από αυτή που δίνουμε εμείς απ’ έξω.
ΓΙ’ ΑΥΤΙΟ ΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΥΛΕΓΓΥΟΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ
ΣΑΜΠΟΤΑΖ
πηγή : https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1373395
1 σχόλιο
“..απόρροια αυτών είναι η απέχθεια μας σε κάθε συλλογικότητα ρευστής θεώρησης και πρακτικής” και πιο πάνω λέει “ότι η αντιεξουσιαστική δράση” (αναφερόμενοι στο ρέθυμνο τουλάχιστον) “υπερκορέστηκε από βραχύβιες ομάδες αοριστολογικά ελευθεριακού χαρακτήρα”.
Εαν θεωρήσω πως ο αοριστολογικά ελευθεριακός χαρακτήρας αποτελεί μια ρευστή θεώρηση και πρακτική, κάτι που νομίζω ότι είναι τουλάχιστον λογικό, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι οι που υπογράφουν την παρούσα ανακοίνωση αισθάνονται απέχθεια -εκτός από για όλους τους άλλους- και για τις μέχρι τώρα αντιεξουσιαστικές ομάδες που έχουν δράσει στο ρέθυμνο.
Αυτή η υπερ-αυθεντικότητα της επαναστατικότητας, αν και σε κάποιο σημείο μπορώ να την καταλάβω, νομίζω ότι στηρίζεται περισσότερο σε ένα πηγαίο μίσος. Όταν καταλαβαίνεις τί γίνεται γύρο σου, είναι το λιγότερο φυσιολογικό να πλημμυρίσεις με μίσος για αυτόν τον κόσμο. Θα ήθελα να πω όμως την ταπεινή μου γνώμη, ότι αυτό το μίσος (για τους μπάτσους, τα αφεντικά, το σύστημα, την κοινωνία εν τέλει) δεν είναι από μόνο του επαναστατικό. Κατ’ αρχήν πρέπει κάπως να το διαχειριστείς, γιατί αλλιώς το μόνο που θα γίνεις είναι ένας άνθρωπος που μισεί τα πάντα και τελικά θα μπει και μέσα σου (δεν γίνεται αλλιώς) και θα μισείς και τον εαυτό σου (ίσως και να ξεκινά ανάποδα, από τον εαυτό). Εδωκάτω θέλουμε (θέλω για την ακρίβεια) ανθρώπους που να μπορούν να συνεργάζονται, είμαστε μια χούφτα μαλάκες που παλεύουμε σε αυτή την κωλοκοινωνία και θέλουμε να καταφέρουμε να συνεννοηθούμε. Τώρα, η δήλωση ότι εσείς είστε οι πιο μάγκες και αισθάνεστε απέχθεια προς όλους τους υπόλοιπους δείχνει τον ατομικιστικό, εσωστρεφές, αυτιστικό επαναστατικό μίσος σας και η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι είναι το τελευταίο που χρειαζόμαστε.
-Δεν έχω σχέση με τις ήδη υπάρχουσες συλλογικότητες, έχω όμως μια μικρότατη σχέση με αυτό που αποκαλούμε αντιεξουσία και αναρχία, μην τους μισήσετε περισσότερο για αυτό το σημείωμα. Ζω στο ρέθυμνο. Ευχαριστώ και χαιρετώ. αλ