20 σχόλια

Μετάβαση στη φόρμα σχολίων

  1. ΑΠΟΠΗΓΑΔΙ 22-11-2013

    Η “Αιολική Μουσούρων Α.Ε.” στο εδώλιο του κατηγορουμένου, για τις παρανομίες της στο Αποπηγάδι.

    Στο εδώλιο του κατηγορουμένου στέλνει (στις 26-2-2014) τους δυο εκπροσώπους της “Αιολικής Μουσούρων” , ο Εισαγγελέας Πλημμελειοδικών Χανίων.
    Σύμφωνα με το κατηγορητήριο της Α.Β.Μ. Β 11/2078 δικογραφίας, οι εκπρόσωποι της εταιρείας που κατασκεύασε τον αιολικό σταθμό στο Αποπηγάδι, κατηγορούνται για:
    1) Αυθαίρετη κατάληψη δημόσιας δασικής έκτασης κατά συναυτουργία και κατ΄εξακολούθηση (αρθρ. 45, 98 και 23 παρ. 1 Α.Ν. 1539/1938, όπως αντ. με την παρ. 2 του Α.Ν. 263/1968)
    2) Παράνομη εκχέρσωση δημόσιας δασικής έκτασης κατά συναυτουργία και κατ΄εξακολούθηση (αρθρ. 45, 98 και 71 παρ. 3-1 Ν. 998/1979, όπως αντικ. με αρθρ. 46 παρ. 2 του Ν. 2145/1993.)

    Τα αδικήματα, σύμφωνα με το κατηγορητήριο έχουν διαπραχθεί το χρονικό διάστημα από την 27-5-2008 και μέχρι τις 2-2-2011, στην θέση «Στρογγυλή Κορυφή ή Αποπηγάδι» των δήμων Σελίνου – Καντάνου και Δήμου Πλατανιά.

    Η ογκώδης δικογραφία σχηματίστηκε έπειτα από τις επανειλημμένες καταγγελίες και μηνύσεις μας (κάτοικοι-μέλη της «Πρωτοβουλίας κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα – Αποπηγάδι»), που έγιναν για την υπεράσπιση του φυσικού περιβάλλοντος του Αποπηγαδιού και των περιουσιών μας. Αξίζει να σημειωθούν οι “παρεμβάσεις” του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου, ο ποίος ζήτησε με έγγραφα του, να διερευνηθούν οι καταγγελίες μας και να αποδοθούν τυχόν ποινικές ευθύνες.

    Πέραν αυτής της δικογραφίας, από όσο γνωρίζουμε, μηνύσεις και αντίστοιχες δικογραφίες για παράνομες εκχερσώσεις στο Αποπηγάδι από την “Αιολική Μουσούρων”, έχουν υποβληθεί κι από τη Δ/νση Δασών Χανίων.

    Επίσης, έπειτα από καταγγελίες μας, και με εντολή, πάλι, του Εισαγγελέα Αρείου Πάγου και της Ειδικής Υπηρεσίας Επιθεωρητών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΚΑ, διενεργήθηκε περιβαλλοντικός έλεγχος – αυτοψία, στο χώρο κατασκευής του αιολικού σταθμού στο Αποπηγάδι, από το Κλιμάκιο Ελέγχου Περιβάλλοντος της Περιφερειακής ενότητας Χανίων (ΚΕΠΠΕ), κατά τον οποίον:

    Διαπιστώθηκαν σημαντικές υπερβάσεις των Εγκεκριμένων Περιβαλλοντικών Όρων (ΕΠΟ) και των αντίστοιχων εγκρίσεων επέμβασης, στη θέση μιας ανεμογεννήτριας, στο πλάτος του δρόμου πρόσβασης, στο μέγεθος των πλατειών για τις ανεμογεννήτριες και στις ράμπες ελιγμών. (“Πρακτικό Βεβαίωσης Παράβασης περιβαλλοντικής νομοθεσίας και Εισήγηση Επιβολής Κυρώσεων”, του ΚΕΠΠΕ, Αρ. Πρωτ.: οικ. 33248/12-11-2012)

    Για αυτές τις υπερβάσεις, επιβλήθηκε το πρόστιμο των 10.000 ευρώ προς την εταιρεία με την Αρ. Πρωτ.: 33195 απόφαση του Αντιπεριφερειάρχη Χανίων, Α. Βουλγαράκη.

    Επιβεβαιώθηκαν έτσι εν μέρει και εκ των υστέρων, αφού ολοκληρώθηκε το έργο, οι παρανομίες της εταιρείας, που από την αρχή του αγώνα μας επανειλημμένως έχουμε καταγγείλει.

    Όμως μέχρι τώρα τα ΜΑΤ, κατ απαίτησιν της εταιρείας, εμάς συνελάμβαναν, τους κατοίκους που ζούμε εδώ και οι πρόγονοί μας επί γενεές γενεών έδωσαν το αίμα τους υπερασπιζόμενοι το ιστορικό Αποπηγάδι.

    Η θυγατρική εταιρεία της γαλλικής EDF με τα δεκάδες πυρηνικά (και όχι μόνο) εργοστάσια, ενέσκηψε στον τόπο μας πίσω από την μάσκα της «πράσινης ανάπτυξης». Περιφρόνησε το περιβάλλον και την ιστορία τόπων όπως το «απάτητο» από την αρχαιότητα Αποπηγάδι.

    Λειτούργησε με την ασυδοσία «κατακτητή», θεωρώντας ότι δεν ισχύουν γι αυτήν οι νόμοι των «ιθαγενών», που πρέπει να φυλακίζονται όταν μπαίνουν εμπόδιο στα σχέδια της εταιρείας.

    Αν και είναι ολοφάνερο, μένει πλέον να αποδειχτεί και δικαστικώς ποιοι είναι οι “παράνομοι” στο Αποπηγάδι.

    Πρωτοβουλία κατοίκων Σπίνας, Φλωρίων, Παλαιών Ρουμάτων και Σέμπρωνα – ΑΠΟΠΗΓΑΔΙ

  2. Σε λίγες ημέρες φτάνει στο ακροατήριο η υπόθεση του εμπρησμού της Marfin. Το ThePressProject φέρνει σήμερα στο φως στοιχεία της αστυνομικής έρευνας που δημιουργούν πολλά ερωτηματικά. Μήπως οι οικογένειες των θυμάτων γίνονται για μια ακόμη φορά θύματα, αυτή τη φορά της αστυνομικής προχειρότητας;

    Του Κώστα Εφήμερου

    Στις 9 Δεκεμβρίου ξεκινάει η δίκη του Θεόδωρου Σίψα, ο οποίος κατηγορείται για τον εμπρησμό της Marfin στις 5 Μαΐου του 2010. Ήταν τότε που τρείς άνθρωποι (η μία έγκυος) έχασαν τη ζωή τους μετά τη δολοφονική επίθεση με μολότοφ στο υποκατάστημα της τράπεζα το οποίο βρισκόταν επί της οδό Σταδίου. Η τραγωδία αυτή άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια της και αποτέλεσε μοχλό πόλωσης στην ελληνική κοινωνία, αφού προσέφερε τα πρώτα θύματα «αριστερής» βίας μετά από πολλά χρόνια. Αυτοί όμως που βίωσαν εντονότερα τις συνέπειες είναι φυσικά οι οικογένειες των θυμάτων.

    Ο Γάλλος φιλόσοφος Ρολάν Μπάρτ έλεγε ότι «ο καθένας μας έχει τον δικό του ρυθμό στο πένθος» και οι οικογένειες των θυμάτων σίγουρα χρειάζονται την τιμωρία των ενόχων προκειμένου να μπορέσουν -αν γίνεται στην πραγματικότητα αυτό- να προχωρήσουν παρακάτω. Όχι όμως την τιμωρία οποιουδήποτε «ενόχου» αλλά του πραγματικού. Και εδώ τα στοιχεία που έχουμε στη διάθεσή μας περιπλέκουν πολύ την κατάσταση

    Το ιστορικό της σύλληψης

    Λίγες μέρες πριν από την πρώτη μαύρη επέτειο της Marfin, φτάνει στην αστυνομία μια ανώνυμη επιστολή που κατονομάζει τρεις ανθρώπους ως υποκινητές των όσων συμβαίνουν στην Κερατατέα (η ορθογραφία από το πρωτότυπο) οι οποίοι, σύμφωνα πάντα με την επιστολή, εμπλέκονται και στην υπόθεση της Marfin. Το τυπωμένο σημείωμα περιλαμβάνει επίσης στοιχεία για τους υποτιθέμενους υπόπτους, όπως τα κινητά τους τηλέφωνα, τις διευθύνσεις κατοικίας τους και τις πινακίδες κυκλοφορίας των οχημάτων τους. Η αστυνομία δεν φαίνεται να κάνει καμία προσπάθεια να ανακαλύψει ποιος είναι αυτός που κάνει την καταγγελία, αναζητώντας π.χ. δακτυλικά αποτυπώματα, αλλά όπως είναι φυσιολογικό προχωράει την έρευνα για τους υπόπτους. Η εσωτερική αυτή διαδικασία θα κρατήσει ελάχιστα, και λίγες μέρες πρίν την επέτειο γίνονται οι συλλήψεις. Ο κρατικός μηχανισμός γιορτάζει την 5η Μαΐου επιδεικνύοντας την επιτυχία του και τα ιδιωτικά κανάλια σέρνουν τον χορό.

    Όταν όμως η υπόθεση φτάνει στην προανάκριση εμφανίζονται τα πρώτα σημεία προχειρότητας της αστυνομικής έρευνας. Ο ένας από τους τρεις απαλλάσσεται αμέσως από τις κατηγορίες, αφού οι αυτόπτες μάρτυρες τον αναγνωρίζουν 100% ως έναν απ’ αυτούς που προσπαθούσαν να αποτρέψουν τους δράστες από το σπάσιμο των βιτρινών και τη ρήψη μολότοφ. Αλλά για τον Σίψα προκύπτει διαφωνία μεταξύ ανακριτή και εισαγγελέα και η απόφαση προφυλάκισης παραπέμπεται στο συμβούλιο, το οποίο αφού εξετάζει την υπόθεση τους αφήνει ανήμερα της μαύρης επετείου ελεύθερους με περιοριστικούς όρους.

    Κάτι δεν πάει καλά με τον φάκελο της αστυνομίας

    Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια ήταν η διαφωνία μεταξύ εισαγγελέα και ανακριτή, αλλά από τα στοιχεία που έχουμε μπορούμε να σημειώσουμε μερικά ενδιαφέροντα σημεία που προκύπτουν από τις φωτογραφίες της ίδιας της αστυνομίας. Ο ταυτοποιημένος ως δράστης, όχι απλώς φοράει άλλα παπούτσια (αθλητικά Adidas αντί για Puma) όπως είχε συμβεί σε παλιότερο περιστατικό αστυνομικής αυθαιρεσίας, αλλά είναι εντελώς διαφορετικά ενδεδυμένος. Φοράει διαφορετικό παντελόνι τζιν, έχει περασμένο στην πλάτη σακίδιο (ο Σίψας δεν είχε σακίδιο και κρατούσε στο χέρι κράνος), φοράει γάντια, άλλο χρώμα τζόκεϊ καπέλο, και κοντομάνικο αντί για το πουκάμισο που φορούσε ο κατηγορούμενος. Επιπλέον ο Σίψας δεν φοράει σε καμία φωτογραφία γυαλιά (φορούσε φακούς επαφής), ενώ ο δράστης στις φωτογραφίες της αστυνομίας φαίνεται να φοράει γυαλιά μυωπίας και μπαντάνα που δυσχεραίνει την ταυτοποίησή του.

    Η αστυνομία δεν έχει πρόβλημα με όλ’ αυτά τα αντικρουόμενα στοιχεία αφού, όπως διαβάζουμε σε ένορκη κατάθεση αστυνομικού, «οι αναρχικοί συνηθίζουν να αλλάζουν ρούχα για να μην ταυτοποιούνται». Κι αν όμως υποθέσουμε ότι αυτό είναι πάγια πρακτική των αναρχικών, θα πρέπει ο δράστης να κουβαλούσε μαζί του ολόκληρη γκαρνταρόμπα, και μάλιστα να πέταξε και τα γυαλιά οράσεως που έφερε μαζί του. Αυτό όμως που δεν εξηγεί η κατάθεση του αστυνομικού είναι γιατί είναι ανάποδες οι ώρες στις φωτογραφίες της αστυνομίας. Παρατηρώντας το υλικό και τις ώρες που αναγράφονται πάνω στις φωτογραφίες με βάση τις οποίες αναγνωρίζεται ο Σίψας, φαίνεται ότι ο κατηγορούμενος φορούσε τα διαφορετικά ρούχα πριν το χτύπημα. Δηλαδή αυτό που ισχυρίζεται ο αστυνομικός είναι ότι ο Σίψας πήγε στην πορεία με άλλα ρούχα, πριν φτάσει μπροστά από τη Σταδίου σταμάτησε, άλλαξε όλα του τα ρούχα, ξεφορτώθηκε το κράνος του, χτύπησε την τράπεζα και μετά έφυγε φορώντας τα ρούχα με τα οποία είχε πετάξει τις μολότοφ στη Marfin! Σας φαίνεται κάπως παράλογο; Περιμένετε λίγο ακόμα, οι αστυνομικές καταθέσεις γίνονται ακόμα πιο ενδιαφέρουσες.

    Σε άλλο σημείο, όταν ο αστυνομικός καλείται να εξηγήσει τη διαφορά στα παπούτσια διαβάζουμε ότι «ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να αρνηθεί την προτίμησή του στα ακριβά παπούτσια», ενώ ακόμα παρακάτω, όταν φτάνουμε στο θέμα των γυαλιών οράσεως ο σουρεαλισμός χτυπάει κόκκινο, αφού «ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να αρνηθεί ότι έχει μυωπία». Ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να αρνηθεί επίσης ότι έχει δύο πόδια, αλλά αυτό σπάνια είναι αρκετό για να παραπέμψεις κάποιον για δολοφονία.

    Ακόμα πιο περίεργη είναι η στάση της ειδικής υπηρεσίας σήμανσης της ΓΑΔΑ (του ελληνικού CSI): Όταν ο ανακριτής στέλνει εκ νέου τις φωτογραφίες του υπόπτου για ταυτοποίηση με τις φωτογραφίες του δράστη, σε λίγες ώρες ο φάκελος επιστρέφεται με τη σημείωση ότι η κακή ποιότητα των φωτογραφιών δεν επιτρέπει να γίνει ταυτοποιητική ανάλυση. Και όμως, οι φωτογραφίες που έχουμε στη διάθεσή μας από το αρχείο της αστυνομίας δεν φαίνονται τόσο κακής ποιότητας. Αφού η υπόθεση δεν έχει φτάσει στο ακροατήριο αποφασίσαμε να μην τις δημοσιεύσουμε, ωστόσο απευθυνθήκαμε σε ιατροδικαστή ο οποίος μας ανέφερε ότι συγκεκριμένα σωματικά χαρακτηριστικά «βιομετρικά δείχνουν να έχουν απόκλιση μεταξύ των δύο ανδρών». Για τον λόγο που αναφέραμε παραπάνω δεν θα μπούμε αυτή τη στιγμή σε λεπτομέρειες.

    Ένα ακόμα περίεργο περιστατικό

    Την ημέρα που γίνεται η σύλληψη του Σίψα για τη δολοφονία των υπαλλήλων της Marfin, η αστυνομία καταγράφει ότι ο ύποπτος έφερε μαζί του κινητό τηλέφωνο της τάδε εταιρίας κινητής τηλεφωνίας που έφερε τον τάδε δεκαεξαψήφιο κωδικό SIM που αντιστοιχεί στο τάδε νούμερο κινητού τηλεφώνου. Βάσει αυτού του εγγράφου ζητείται από την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας άρση του τηλεφωνικού απορρήτου, αλλά η απάντηση της εταιρείας προκαλεί πολλά ερωτηματικά. Σύμφωνα μ’ αυτήν, το συγκεκριμένο νούμερο (καρτοκινητό) άνηκε όντως στον ύποπτο αλλά ήταν ανενεργό ήδη ένα χρόνο πριν από την υπόθεση της Marfin. Έφερε ο Σίψας μαζί του τηλέφωνο που ήταν απενεργοποιημένο; Γιατί; Δεν βρίσκουμε κάποια προφανή απάντηση.

    Πώς φτάνουμε στην δίκη

    Θα περάσει ένας ακόμα χρόνος μέχρι να προχωρήσει η δικαστική διαδικασία, και θα μεσολαβήσει η δολοφονία του Παύλου Φύσσα που θα πυροδοτήσει εκ νέου πόλωση στην ελληνική κοινωνία. Ο Σίμος Κεδίκογλου έρχεται σε δύσκολη θέση όταν η αστυνομία επιτίθεται στα «σταγονίδια» της Χρυσής Αυγής και χρειάζεται επειγόντως κάτι και από το άλλο άκρο. Σε τηλεοπτική του εμφάνιση αναφέρει ότι ή ελληνική αστυνομία κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις και ότι όπως στη Marfin όπου συνελήφθησαν οι τρεις ένοχοι, έτσι και στην υπόθεση της Χ.Α. η αστυνομία θα κάνει τη δουλειά της. Όταν η δημοσιογράφος εξανίσταται αναφέροντας ότι δεν έχουν συλληφθεί οι ένοχοι της Marfin, ο κ.Κεδίκογλου επιμένει στη δική του ενημέρωση. Το περίεργο δεν είναι ότι ο υπουργός δεν ξέρει ότι ο ένας εκ των τριών έχει απαλλαγεί οριστικά, ούτε οτι την επομένη ο Αντώνης Σαμαρας μιλώντας στην Κ.Ο. της Ν.Δ. μιλάει για τους ενόχους της Marfin που θα τιμωρηθούν αυστηρά. Το περίεργο είναι ότι λίγες ημέρες αργότερα, η εφημερίδα Real News δημοσιεύει με διαρροή το παραπεμπτικό βούλευμα της δικαιοσύνης με το οποίο παραπέμπονται οι Θεόδωρος Σίψας και Παύλος Αντρεεβ, για την υπόθεση της Marfin και του Ιανού αντιστοίχως.

    Το δημοσίευμα βρίθει ανακριβειών. Αναφέρει ότι οι δράστες έχουν αναγνωριστεί 100% από αυτόπτες μάρτυρες που βρίσκονταν εντός του βιβλιοπωλείου Ιανός, ωστόσο η μοναδική αναφορά από τις καταθέσεις σε ποσοστό 100% φαίνεται να είναι υπέρ του τρίτου συλληφθέντα ως αθώου για τα συμβάντα, ο οποίος και απαλλάχθηκε οριστικά. Η δημοσιογράφος του αστυνομικού ρεπορτάζ Ιωάννα Μάνδρου βγαίνει στο βραδινό δελτίο ειδήσεων του ΣΚΑΪ και λέει ότι «τώρα το μόνο που μένει να δούμε είναι οι ποινές». Φαίνεται έχει μεγάλη εμπιστοσύνη στις αστυνομικές διαδικασίες και στις δημοσιογραφικές πληροφορίες. Όμως θα ήταν καλύτερα να περιμένει λίγο, γιατί στο δημοσίευμα της Real News διαβάζουμε ακόμα ότι οι ύποπτοι είναι γνωστοί αναρχικοί και έχουν απασχολήσει αρκετές φορές στο παρελθόν την αστυνομία, ενώ ο δικηγόρος του Σίψα μας διαβεβαιώνει ότι ουδέποτε έχει προσαχθεί ο πελάτης του.

    Ο Δημήτρης Κατσαρής, ο οποίος εκπροσωπεί τον Θεόδωρο Σίψα, δεν θέλει να μας πει λεπτομέρειες και αρνείται να σχολιάσει τα στοιχεία του ρεπορτάζ μέχρι να φτάσει η υπόθεση στο ακροατήριο, αλλά καταγγέλλει ότι έχουν γίνει παρατυπίες και αφαιρέσεις σε όλη τη διαδικασία και αναφέρεται σε «άθλιο πολιτικό παιχνίδι που έχει παιχτεί πάνω στους τάφους τριών ανθρώπων».

    Με ποιο ρυθμό θα πενθήσουν οι οικογένειες;

    Η αστυνομία έχει σταματήσει τις έρευνες, έχοντας υποδείξει ως ένοχο τον Θεόδωρο Σίψα. Για λόγους που δεν έχουν γίνει ακριβώς κατανοητοί, η δικαιοσύνη έχει εμπλέξει τις δύο υποθέσεις (δολοφονία στη Marfin και επίθεση στον Ιανό), παρόλο που πρόκειται για δύο διαφορετικά περιστατικά, όπως φαίνεται και από την ίδια την αντιμετώπιση της αστυνομικής έρευνας.

    Σε κάθε περίπτωση, τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας είναι απλώς ένα κομμάτι του πάζλ. Δεν μπορούμε καν να γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι αυτό το κομμάτι, αφού δεν έχουμε μπροστά μας την μεγάλη εικόνα. Η υπόθεση θα φτάσει σύντομα στο ακροατήριο κι εκεί θα παρουσιαστούν όλα τα στοιχεία μπροστά στους ενόρκους, προκειμένου να πέσει φως στην στυγερή δολοφονία που διαπράχθηκε το απόγευμα της 5ης Μαΐου του 2010.

    Από την άλλη μεριά, αυτά που είδαμε μας δημιούργησαν έντονες αμφιβολίες για το κατά πόσον η αστυνομία έχει εκτελέσει το καθήκον της. Έχοντας μάλιστα στο μυαλό μας περιπτώσεις όπως αυτές του Ζέρβα και των «πράσινων παπουτσιών» θεωρήσαμε ότι ήταν σωστό να δημοσιεύσουμε τις παρατηρήσεις μας, αφού εδώ και περίπου ένα μήνα αναπαράγονται δημοσιεύματα που προδικάζουν την ενοχή του Θεόδωρου Σίψα, ενός ανθρώπου που αν είναι αθώος (και ως τέτοιος πρέπει να αντιμετωπίζεται μέχρι το πέρας της δίκης) θα έχει ήδη τιμωρηθεί για κάτι που δεν έχει κάνει (σύμφωνα με τον δικηγόρο του έχει ήδη χάσει τη δουλειά του).

    Ωστόσο, ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε το ρεπορτάζ δεν είναι μόνο το μέλλον του Σίψα, αλλά πρώτα και κύρια των οικογενειών των θυμάτων. Αυτοί έχουν κάθε δικαίωμα να ζητήσουν από την αστυνομία να διαθέσει το μέγιστο των δυνάμεών της προκειμένου να βρεθεί ο άνθρωπος που έφερε απότομο τέλος στις ζωές των δικών τους ανθρώπων. Θα πρέπει χωρίς αμφιβολίες να τιμωρηθεί ο πραγματικός ένοχος, και όχι κάποιος αποδιοπομπαίος τράγος χάριν πολιτικών σκοπιμοτήτων.

    http://www.thepressproject.gr/article/51930/astinomiki-erevna-marfin

  3. 22 Ιουνίου 1962. Ένα μικρό κότερο αναχωρεί από τη Γλυφάδα με προορισμό την περιοχή του Οτράντο, στη Νότια Ιταλία. Ενας γέρος ναυτικός και ο γιός του φυγαδεύουν παράνομα 4 άνδρες και 2 γυναίκες.
    Οι παράνομοι,επικηρυγμένοι, αντάρτες Νίκος Κοκοβλής, Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου), Αργυρώ Πολυχρονάκη, Σταμάτης Μαριόλης, Γιάννης Λιονάκης και Κωστής Λιονάκης (αδερφός του Γιάννη), αφού κρύβονταν για 15 περίπου χρόνια στο Νομό Χανίων, στη Δυτική Κρήτη, έφευγαν από την Ελλάδα με εντολή του Κομμουνιστικού Κόμματος. Η αναχώρησή τους, ήταν ο ελληνικός επίλογος μιας απίστευτης προσπάθειας επιβίωσης, σε μια πολύ μοναχική διαδρομή που ξεκινούσε με το τέλος του Εμφυλίου στην Κρήτη.
    Στην Κρήτη ο Εμφύλιος πόλεμος άρχισε τον Απρίλιο του ’47, ένα χρόνο σχεδόν αργότερα από τη υπόλοιπη Ελλάδα και τέλειωσε ένα χρόνο νωρίτερα από τη συντριβή των ανταρτών στο Γράμμο (’49).
    Στην Ανατολική Κρήτη, η εξολόθρευση των ανταρτών έγινε σε σύντομο χρονικό διάστημα. Στη Δυτική Κρήτη, την άνοιξη του 48, γύρω στους 300 αντάρτες, με 13 γυναίκες ανάμεσα τους, συγκεντρώθηκαν στην ελεύθερη περιοχή του Ομαλού. Το μέλλον τους κρίθηκε στη μάχη της Σαμαριάς, τον Ιούνιο του ’48.
    Από τη μάχη της Σαμαριάς γλύτωσαν περίπου 100 αντάρτες. Ένα χρόνο μετά, είχαν μείνει καμιά 40αριά, σε όλες τις επαρχίες του Ν. Χανίων. Διασκορπισμένοι και ακέφαλοι, κρύβονταν κυρίως στα Λευκά Ορη, τις Μαδάρες, όπως τα αποκαλούν οι ντόπιοι. Όταν καταφέρνουν να συγκεντρωθούν, τον Απρίλιο του ’49 στις Χώσες, τη θέση των σκοτωμένων αρχηγών, Τσιτήλου και Μακρυδάκη, παίρνουν η Βαγγελιώ Κλάδου και ο Νίκος Κοκοβλής.
    Τέλος Αυγούστου του ’49. Ήττα του Δημοκρατικού Στρατού. Όσοι αντάρτες επέζησαν και δεν αιχμαλωτίστηκαν υποχωρούν στις γειτονικές Λαϊκές Δημοκρατίες. Όμως από την Κρήτη δεν μπορούν να φύγουν. Εγκλωβισμένοι στα Λευκά Όρη, οι αντάρτες που έχουν απομείνει, κρύβονται σε απόκρημνες σπηλιές, σε καταφύγια, σε δύσβατα μέρη. Ο ένας μετά τον άλλο σκοτώνονται ή συλλαμβάνονται.

    Γύρω στο ’50 έχουν μείνει 14. Ανάμεσα τους και τα βασικά πρόσωπα της ταινίας μας, οι 6 αντάρτες που διέφυγαν το ’62 στην Ιταλία. Για να επιβιώσουν διασκορπίζονται. Ο Νίκος Κοκοβλής και η Αργυρώ Πολυχρονάκη, από τις σπηλιές του Αποκόρωνα όπου κρύβονταν αρχικά, θα περάσουν με βάρκα απέναντι, στη χερσόνησο του Ακρωτηρίου. Στόχος τους η ευκολότερη πρόσβαση στην πόλη των Χανίων και η ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων.
    Εδώ, θα βρουν ασφαλή κρυψώνα, στον Κυριάκο Στρατηγάκη, έναν ντόπιο χωρικό που ζει με τη γυναίκα του Γεωργία και τα 3 ανήλικα παιδιά τους στο χωριό Πλακούρες. Είναι πρόσωπο απολύτου εμπιστοσύνης και θα δεχτεί να τους φιλοξενήσει για λίγες ημέρες στο στάβλο του, τον Τρουλίτη. Σιγά, σιγά ο στάβλος και ο γειτονικός βόθρος, θα μετατραπούν από τον Κυριάκο και τη Γεωργία σε απρόσιτη κρυψώνα και οι λίγες ημέρες φιλοξενίας θα γίνουν τελικά 12 ολόκληρα χρόνια σε συνθήκες τρομακτικής δυσκολίας και κινδύνων. Με βάση αυτή την κρυψώνα ο Νίκος και η Αργυρώ θα ξεκινήσουν τις επαφές τους στην πόλη των Χανίων και την ανασυγκρότηση των παράνομων κομματικών οργανώσεων.

    Ο Γιάννης Λιονάκης, η μετέπειτα γυναίκα του Παγώνα Κοκοβλή (αδερφή του Νίκου) και ο αδερφός του Κωστής Λιονάκης, θα παραμείνουν στις σπηλιές του Αποκόρωνα, αλλά και σε άλλα καταφύγια της περιοχής, δημιουργώντας και αυτοί τον παράνομο μηχανισμό τους και κάνοντας πολιτική δουλειά με τον κόσμο της επαρχίας.
    Ο Σταμάτης Μαριόλης θα καταφύγει στην Κίσαμο όπου με αφετηρία τα Παλιά Ρούματα, έκανε πολιτική δουλειά σε όλη την επαρχία, ανασυγκροτώντας τις παράνομες κομματικές οργανώσεις.
    Το κυνήγι των παρανόμων συνεχίζεται αμείωτα όλη τη δεκαετία του 50. Το 1958 έχουν μείνει 8. Οι υπόλοιποι έχουν σκοτωθεί ή συλληφθεί. Η ΕΔΑ, γίνεται αξιωματική αντιπολί-τευση και οι παράνομοι παίρνουν εντολή από το Κόμμα, να φύγουν στο εξωτερικό. Οι 6 από αυτούς θα μεταβούν σταδιακά στην Αθήνα και από εκεί θα οργανώσουν τη διαφυγή τους αρχικά στην Ιταλία.
    Πίσω τους, στην Κρήτη, έμεναν 2 ακόμα αντάρτες από την ίδια κάποτε αρχική ομάδα : ο Γιώργης Τζομπανάκης και ο Σπύρος Μπλαζάκης. Δεν ακολούθησαν. Μένουν και κρύβονται. Θα εμφανιστούν το 75, μετά τη μεταπολίτευση, αφού αμνηστευθούν ….
    Οι 6 παράνομοι αναχωρούν το 1962, από τη Γλυφάδα. Από εδώ, με τη βοήθεια Ιταλών συντρόφων, διέφυγαν στη Βουδαπέστη και από εκεί, έφτασαν στην Τασκένδη της Σοβιετι-κής Ενωσης όπου έμειναν 14 χρόνια. Εδώ απέκτησαν τα παιδιά τους, σπούδασαν, εργά-στηκαν, διαφώνησαν με το επίσημο Κόμμα το 1968 και πλήρωσαν ακριβά τις συνέπειες των απόψεων τους. Επαναπατρίστηκαν όλοι τους το 1976, διαγραμμένοι από το Κόμμα.
    Η ταινία ντοκιμαντέρ ξεκίνησε, με αφορμή το βιβλίο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή, που ένα μέρος του περιγράφει τα παραπάνω γεγονότα, αλλά το ίδιο το βιβλίο εκτείνεται χρονολογικά σε πολύ μεγαλύτερη περίοδο.
    Εμείς εστιάζουμε το ενδιαφέρον μας και παρακολουθούμε τη διαδρομή των 6 παράνομων ανταρτών μόνο για τη χρονική περίοδο από τη μάχη της Σαμαριάς (1948) έως την αναχώρηση τους στην Ιταλιά ( 1962). Οι 3 απ΄αυτούς ζουν (Νίκος & Αργυρώ Κοκοβλή, και Γιάννης Λιονάκης) και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα του ντοκιμαντέρ.
    Η ταινία διερευνά το “θαύμα” της αντοχής των τσακισμένων υπολειμμάτων του Δημοκρατικού Στρατού, μετά τον Εμφύλιο, στη Δ. Κρήτη και την αυτοθυσία των απλών ανθρώπων που τους τροφοδοτούσαν και τους έκρυβαν τόσα χρόνια.
    Πώς και γιατί “οι πρωταγωνιστές” άντεξαν αυτά τα βάσανα, κυνηγημένοι από πολυά-ριθμους, πάνοπλους και φανατισμένους κυνηγούς, μέσα στις σπηλιές των βουνών και της θάλασσας, στους στάβλους, στους βόθρους, σε κρύπτες κάτω από τα θεμέλια των σπιτιών, νηστικοί και διψασμένοι, γυμνοί και ξυπόλυτοι, παγωμένοι και άρρωστοι ;
    Πώς και γιατί, ενώ όλα τα σκιάζει η φοβέρα, οι “αφανείς”, οι απλοί άνθρωποι, άνοιγαν μαζί με τη ψυχή τους και τα σπίτια τους για να δεχτούν τους κυνηγημένους, να τους κρύψουν, να τους ταΐσουν και να τους βοηθήσουν στον αγώνα ;
    Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που απασχολούν την ταινία.
    Οι “πρωταγωνιστές” και οι “αφανείς”, αυτής της ιστορίας, εξ ίσου λαμπροί, φωτεινοί και δυσεύρετοι, είναι η ενσάρκωση και τα σύμβολα ενός αγώνα που για να ξεπεράσει αυτές τις απίστευτες δυσκολίες, δεν φτάνει μονάχα η πίστη σε κάποια ιδεολογία, όσο ανώτερη κι αν είναι. Απαιτείται κάτι πολύ περισσότερο : μια βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο, και στην αξιοπρέπειά του. Και αυτό είναι το θέμα της ταινίας ….

    http://video-morfwsh.blogspot.gr/2013/11/there-was-no-other-way.html

    δείτε την ταινία εδώ : http://www.putlocker.com/file/5C812EA84E1C6C7B

    • Xανιά : Για ένα συνεταιριστικό παιδικό σταθμό από τους ίδιους τους γονείς 27/11 στο 26/11/2013 στις 17:31
    • #

    Την εποχή που οι δημόσιες δομές για την προσχολική αγωγή και τη φύλαξη των μικρών παιδιών παραμένουν ελλειμματικές ως και επίφοβες (ιδιαίτερα αν μιλήσουμε για το μέλλον των προγραμμάτων από το ΕΣΠΑ), ενώ η οικονομική δαπάνη για την κάλυψή της μέσω της ιδιωτικής οδού κοστίζει ποσά δυσβάστακτα για τον ήδη ελλειμματικό οικογενειακό μας προϋπολογισμό, πως μπορούμε να συνεισφέρουμε εμείς, οι ίδιοι οι γονείς, ώστε να οργανώσουμε μια λύση; Μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα συνεταιριστικό παιδικό σταθμό, όπου με την οργάνωση των ίδιων των γονέων και τη συλλογική προσπάθεια, εξασφαλίζοντας ευννοϊκούς οικονομικούς όρους , να προσφέρουμε στα παιδιά μας την προσχολική αγωγή και τη φροντίδα που χρειάζονται;

    Τα τελευταία χρόνια παρακολουθούμε με ενδιαφέρον την ανάπτυξη του κοινωνικού συνεταιρισμού γονέων στο Χαλάνδρι(http://sinetairismos.gr/). Εκεί κάποιοι γονείς, με την οργάνωσή τους, έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν μια συνεταιριστική δομή για την κάλυψη των αναγκών των παιδιών τους με τη δημιουργία ενός παιδικού σταθμού αλλά και τμημάτων δημιουργικής απασχόλησης. Το παράδειγμά τους μας πείθει: Μπορεί να γίνει!

    Ως Σύλλογος, εξετάζουμε τις προϋποθέσεις- τις νομικές και οικονομικές- για τον πρώτο Κοινωνικό Συνεταιρισμό Γονέων (με την εφαρμογή της Κοινωνικής Οικονομίας, http://www.keko.gr/el/Pages/SocialEconomy.aspx) για ένα παιδικό σταθμό στην πόλη μας. Ήρθαμε σε επαφή με το γραφείο Κοιν.Σ.Επ. στα Χανιά. Μας προσφέρεται ο χώρος και η άδεια ενός παιδικού σταθμού της πόλης ο οποίος παύει τη λειτουργία του. Συζητάμε με λογιστή και αρμόδιες υπηρεσίες. Ενημερωνόμαστε, μα στην ενημέρωση αυτή και πολύ περισσότερο στην οργάνωση του εγχειρήματος δεν ωφελεί ούτε πρέπει να περιοριστούμε στη διάθεση του ΔΣ του Συλλόγου μας. Από δω και πέρα η υπόθεση θα πρέπει να περάσει στα χέρια των ανθρώπων που, είτε είναι είτε δεν είναι μέλη του Συλλόγου μας, έχουν την ανάγκη και τη διάθεση να το προσπαθήσουν, στους ίδιους τους γονείς παιδιών σε προσχολική ηλικία που εντοπίζουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα μια λύση ή μια ελπίδα.

    Καλούμε τους γονείς σε ενημέρωση την Τετάρτη 27/11 7μ.μ. στον 3ο όροφο του Εμποροβιοτεχνικού Επιμελητηρίου (απέναντι από τη Δημοτική Αγορά). Εκεί θα ενημερωθούμε πληρέστερα από τον υπεύθυνο Κοιν.Σ.Επ. στα Χανιά κ. Δρακάκη Ηρακλή και το μέλος του Συλλόγου μας και λογιστή κ. Μπατάκη Διομήδη.

    Η παρουσία των ενδιαφερομένων και η έκφραση της γνώμης τους είναι επιβεβλημένη και αποφασιστική για το προχώρημα ή όχι της υπόθεσης αυτής.

    Ας γίνουμε λοιπόν συνυπεύθυνοι και μαζί ας βρούμε λύσεις.

    Σύλλογος γονέων παιδιών προσχολικής ηλικίας στα Χανιά.

    http://www.tokaravani.gr

    • Ορισμένοι λόγοι που αξίζει κάποιος να κάνει την μετάβαση σε Linux στο 26/11/2013 στις 03:06
    • #

    Ορισμένοι λόγοι που αξίζει κάποιος να κάνει την μετάβαση σε Linux

    Ανάμεσα στους ανθρώπους οι οποίοι από τον καναπέ τους και πίσω από τις οθόνες τους σχολιάζουν επί παντός επιστητού, είτε εκτοξεύοντας την χολή τους και υποβαθμίζοντας κάθε διάθεση για εθελοντική προσπάθεια, είτε αυτοί που παραθέτουν την άποψή τους ως την Μοναδική Σωστή και Αλάθητη, υπάρχουν και αυτοί, οι οποίοι συνεισφέρουν με έργα.

    Το παρακάτω άρθρο είναι από τον Χάρη, από το Forum του osarena:

    1. Ταχύτητα.

    Η ταχύτητα είναι ένας παράγοντας που επιζητούν οι χρήστες από την έναρξη της εξέλιξης του IBM PC με τον 8086 έως και σήμερα. Αυτό προσπαθούν να το πετύχουν με συνεχείς αναβαθμίσεις στο hardware και αλλαγές στο software. Οι μοντέρνοι επεξεργαστές με πολλούς πυρήνες προσφέρουν τεράστια υπολογιστική ισχύ, η μνήμη DDR 3 μεγάλη ταχύτητα διαμεταγωγής και ακολουθούν οι σκληροί δίσκοι SATA 3.

    Παρ’ όλα αυτά οι χρήστες Windows δεν είναι ικανοποιημένοι, βλέποντας πως ενώ αναβάθμισαν το hardware, δεν έχουν τα αποτελέσματα που προσδοκούν. Σκέφτονται πολύ σωστά, ότι οι καθυστερήσεις οφείλονται στα ίδια τα Windows.

    Στην μείωση της ταχύτητας φορτώματος και εκτελέσεως Windows εφαρμογών, συμβάλλει το antivirus, το οποίο πρέπει να προσφέρει on line προστασία και συνεπώς να ελέγχει ο,τιδήποτε φορτώνεται και εκτελείται.

    Αντίθετα στο Linux όλα αυτά δεν υφίστανται και οι ταχύτητες είναι σαφώς μεγαλύτερες στο desktop, πράγμα που οι χρήστες βλέπουν. Λιγότερη δέσμευση μνήμης ram, ειδικά σε ελαφρότερες διανομές και desktops όπως XFCE.
    2. Malware, viruses & Browser hijacking.

    Στα Windows εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά malware, ιοί και το φαινόμενο της αεροπειρατείας του browser είναι πλέον καθεστώς, καθώς τα web sites προσπαθούν με σκριπτάκια να αλλάξουν την αρχική διεύθυνση και να προσθέσουν διαφημίσεις, οι οποίες απεγκαθίστανται δύσκολα και επιβαρύνουν το σύστημα. Ειδικά ο απλός χρήστης είναι δύσκολο να τις απεγκαταστήσει μόνος του ή να απαλλαγεί από τα malware χωρίς βοήθεια.
    3. Δωρεάν εφαρμογές στο Linux, και εύκολη εγκατάστασή τους

    Η εποχή που μπορούσε κάποιος να κατεβάσει shareware προγράμματα στα Windows εύκολα και να τα εγκαταστήσει, έχει περάσει. Σήμερα τα διάφορα sites που τα προσφέρουν, απαιτούν να εγκαταστήσουν δικό τους installer και στη συνέχεια απαιτούν από τον χρήστη να αποδεχθεί licences, φορτώνοντάς του άχρηστες διαφημίσεις, αλλάζοντας την αρχική διεύθυνση του browser και εγκαθιστώντας διαφημιστικές toolbars, ενώ τα ίδια τα shareware έχουν ημερομηνία λήξης στη δοκιμαστική έκδοση. Άλλα μάλιστα, δεν είναι λειτουργικά αν δεν ενεργοποιηθούν με κωδικό.

    Αντίθετα σε Linux, όλες οι εφαρμογές είναι δωρεάν και απόλυτα λειτουργικές, εγκαθίστανται δε πολύ εύκολα μέσω του software manager. Το ίδιο εύκολα απεγκαθίστανται με το πάτημα ενός κουμπιού, χωρίς να αφήνουν αρχεία που επιβαρύνουν το σύστημα (εγγραφές σε registry και ορφανά dll).

    Είναι αλήθεια ότι σε παλιότερες εκδόσεις του Linux, οι εγκαταστάσεις / απεγκαταστάσεις προγραμμάτων και εφαρμογών ήταν δύσκολες. Σήμερα όμως αυτό είναι παρελθόν.

    Screenshot
    4. Δεν χρειάζεται η επίπονη συνεχής συντήρηση του συστήματος

    Σε Windows χρειάζεται διαρκώς ο χρήστης να κάνει συντήρηση του συστήματος με καθαριστή registry, με καθαριστή συστήματος και να κάνει τακτικά αποκερματισμό δίσκου λόγω NTFS. Εάν δεν κάνει τα παραπάνω, το σύστημα θα βαραίνει συνεχώς, φτάνοντας σε σημεία όπου ο υπολογιστής αργεί πολύ. Αργεί επίσης στην έναρξη και τη λήξη, καθώς μπορεί να παρουσιάζει και crashes. Όλα τα παραπάνω δεν υφίστανται σε Linux.
    5. Updates

    Στα Windows υπάρχει πρόβλημα με τα updates, τα οποία επιβραδύνουν το σύστημα με την κάθε τους εγκατάσταση. Είναι ένα σημείο για το οποίο παραπονούνται πολύ οι χρήστες. Το πρόβλημα είναι τόσο μεγάλο που φτάνει σε σημείο πολλοί χρήστες να απαγορεύουν τις ενημερώσεις. Αντίθετα σε Linux δεν υπάρχει επιβράδυνση του συστήματος ύστερα από την εγκατάσταση ενημερώσεων.
    6. Οδηγοί υλικού

    Στα Windows πολλές φορές, και ύστερα από εγκατάσταση, ο χρήστης διαπιστώνει έλλειψη σε οδηγούς 32bit και 64bit ή οι τελευταίοι να είναι πεπαλαιωμένοι (ανάλογα με την έκδοση του λειτουργικού). Η προσπάθεια του χρήστη να βρει νέους drivers σκοντάφτει πολλές φορές στην ανάγκη αγοράς τους, καθώς ορισμένα sites ζητούν αντίτιμο ή δεν τους διαθέτουν πλέον. Ακόμα, εταιρίες υλικού εγκαταλείπουν πολλές συσκευές τους μη εκδίδοντας πλέον οδηγούς υλικού.

    Όλα τα παραπάνω δεν συμβαίνουν σε Linux, αφού με την εγκατάσταση μιας σύγχρονης διανομής, συμπεριλαμβάνονται όλοι οι οδηγοί για 32 ή 64 bit και η περίπτωση να μην υπάρχει οδηγός για υλικό είναι σπάνια. Νεότεροι οδηγοί μπορούν ακόμα να εγκατασταθούν από την άμεση λήψη ενημερώσεων, ύστερα από την εγκατάσταση. Ο χρήστης είναι σίγουρος πως έχει ότι πιο τελευταίο σ’ αυτόν τον τομέα, αφού οι διανομές επανεκδίδονται ανά τακτικά χρονικά διαστήματα σε σχέση με τα Windows (XP, Vista, 7).
    7. Εφαρμογές και μικρο-εφαρμογές

    Οι εφαρμογές για Windows είναι πλέον πολύ ακριβές (office, photoshop) ενώ οι αντίστοιχες Linux είναι εντελώς δωρεάν (Libre Office, GIMP). Ακόμα και τα ίδια τα Windows πρέπει να αγοράζονται, σε αντίθεση με Linux.

    8. Διεπαφή χρήστη

    Το νέο interface των Windows 8 δεν έγινε αποδεκτό από την πλειοψηφία των χρηστών, οι οποίοι το θεωρούν αντιεργονομικό με πιέσεις και καθοδηγήσεις (shopping), πράγμα που τους ενοχλεί. Σε Linux αυτό δεν συμβαίνει, πουθενά δεν υπάρχει η πίεση ή προτροπή, ενώ δεν δίνονται πρότυπα καταναλωτισμού. Η πληθώρα των διανομών και των desktops (GNOME, Unity, KDE, XFCE, LXDE) επιτρέπει στον χρήστη να επιλέξει το desktop που τον βολεύει και να το παραμετροποιήσει ανάλογα με τις απαιτήσεις του. Στα Windows θα πρέπει να αποδεχτεί τη νέα πραγματικότητα του metro και ενός δύσχρηστου desktop.
    9. Άδειες χρήσης

    Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν περισσότεροι του ενός χρήστες (μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις), ο παράγοντας κόστος είναι σημαντικός όσον αφορά τις άδειες χρήσης. Ειδικά οι άδειες χρήσης για servers είναι πιο ακριβές και υπάρχει εταιρική δέσμευση για συντήρηση. Όλα τα παραπάνω δεν υφίστανται σε Linux, όπου δεν υπάρχει κόστος για άδειες χρήσης και εγκαταστάσεις servers. Αυτό ανακουφίζει μια επιχείρηση από επιπλέον κόστη και προγράμματα για σταθμούς εργασίας και εξυπηρετητές.

    9
    10. Προκλήσεις για εκπαίδευση και καριέρα

    Σε Linux υπάρχουν οι προκλήσεις για ξεκίνημα μιας καριέρας. Ορισμένες διανομές όπως η Red Hat, έχουν θεσπίσει τις πιστοποιήσεις RHCE (Red Hat Certified Engineer) και RHCSA (Red Hat Certified System Administrator) οι οποίες προσφέρουν εξελιγμένες γνώσεις και ευκαιρία καριέρας για νέους ή μεγαλύτερους.
    11. Κοινωνικότητα και ομάδες

    Ο νέος χρήστης έχει την ευχάριστη εμπειρία να ενταχθεί σε ομάδες όπως πχ. HELLUG, Ελληνική ομάδα χρηστών Ubuntu, ελληνική ομάδα χρηστών Linux Mint, με συναντήσεις, ανταλλαγές απόψεων, ανταλλαγή βοήθειας και άλλες δραστηριότητες.

    LINK : http://osarena.net/opinions/orismeni-logi-pou-axizi-kapios-na-kani-tin-metavasi-se-linux.html

Τα σχόλια έχουν απενεργοποιηθεί.