→ Ιανουάριος 2013 :: Δημοσιεύσεις Αναγνωστών

Παρέμβαση – κατάληψη στους ραδιοφωνικους σταθμούς ερα Ηρακλειου και σπορ fm εγινε σημερα το μεσημέρι απο αναρχικους αντιεξουσιαστες σε ενδειξη αλληλεγγυης στις καταλήψεις και ενάντια στην καταστολή

«Κανένα εμπόδιο δεν μας σταματά, γιατί δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη χωρίς κοινωνική συνοχή και δικαιοσύνη» διατυμπάνιζε ο πρωθυπουργός Α. Σαμαράς στο πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του, απευθυνόμενος «στη ραχοκοκαλιά της ελληνικής κοινωνίας…τους νοικοκυραίους». Με την επισήμανση, προφανώς, ότι «δεν θα σταματήσουμε αν δεν τελειώσουμε αυτά που αρχίσαμε». Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι δεν συστρατεύονται στην «εθνική προσπάθεια», δε βάζουν πλάτη για να «βγει η Ελλάδα από την κρίση», δεν πείθονται από τα κούφια λόγια του «οι Έλληνες ενωμένοι μπορούν». Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι προσπαθούν να «ανακόψουν την πορεία της χώρας προς την ανάκαμψη» όπως δήλωσε ο υπουργός δημόσιας τάξης Δένδιας μετά την εκκένωση της Villa Amalias. Ένα μήνυμα σαφές με παραλήπτες όλους όσοι διασαλεύουν την κοινωνική συνοχή που τεχνουργεί, υπό το δόγμα «Πατρίς, Θρησκεία, Οικογένεια», η ιερή φάλαγγα του Νόμου και της Τάξης.
Αυτό που έχει τροχιοδρομηθεί από τα ιερατεία του νεοφιλελευθερισμού και τα οποία φωνασκούν ότι τίποτα δεν τους σταματά, δεν είναι άλλο από την «κάθαρση», προκειμένου να ξεκινήσει απρόσκοπτα ο καινούριος κύκλος της καπιταλιστικής συσσώρευσης. Μια «κάθαρση» που έρχεται ως επιμύθιο, ως ο επίλογος στο μύθο που έχει παρουσιαστεί από την κυριαρχία αναφορικά με τα αίτια της πολυεπίπεδης κρίσης που διατρέχει τον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό. Ο στόχος της «κάθαρσης» διττός. Αφενός με υλικούς όρους, μέσα από το ξεσκαρτάρισμα του πλεονάζοντος εργατικού πληθυσμού στον ελλαδικό χώρο, κατά το σχέδιο «εκκαθάρισης» μεταναστών Ξένιος Ζεύς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Εν συνεχεία, σε επίπεδο συμπεριφορών, νοοτροπιών και λογικών που είτε αποκλίνουν είτε παρεκκλίνουν από αυτό που επιτάσσει «η κρίσιμη συγκυρία στην οποία βρίσκεται η χώρα».
Σε αυτό το σημείο είναι που έρχεται και εφάπτεται, σε έναν πρώτο χρόνο, η χρησιμοποίηση της λέξης «ανομία». Στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία βρισκόμαστε, όποιος παρεκκλίνει από το μονόδρομο που έχει χαραχτεί εις βάρος των ζωών μας εδώ και τρία χρόνια, όποιος αμφισβητεί, όποιος αντιστέκεται στη Μια και Μοναδική Αλήθεια του κράτους και του κεφαλαίου, θα αντιμετωπίζεται ως εκτός νόμου, ως ά-νομος, δεχόμενος την άγρια καταστολή από τους -ένστολους και μη- φρουρούς του νόμου και της τάξης.
Από τις δηλώσεις του, τότε υπουργού υποδομών, Ρέππα για «χώρα με ταυτότητα ανομίας» σχετικά με την άρνηση πληρωμών διοδίων και εισιτηρίων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Από το σπάσιμο της απεργίας στη Χαλυβουργία μέχρι την αντίσταση των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία χρυσού και τις δηλώσεις του υπουργού δημόσιας τάξης Δένδια ότι «όπως και στη Χαλυβουργία, έτσι και σε κάθε άλλη υπόθεση η νομιμότητα θα επιβληθεί» καθώς «η χώρα έχει αρχίσει να διολισθαίνει σε καθεστώς πλήρους ανομίας». Από το σπάσιμο της κατάληψης των εργολαβικών υπαλλήλων στο ΑΠΘ και τις «σκηνές ανομίας και χουλιγκανισμού» που είχαν παρατηρηθεί. Από την εκκένωση της κατάληψης Villa Amalias, την κατάλυση του ασύλου του Οικονομικού Πανεπιστημίου και την επιδρομή των μπάτσων σε στέκια αριστερών παρατάξεων, στο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι της ΑΣΟΕΕ και τον ραδιοφωνικό σταθμό 98FM, την εκκένωση της κατάληψης Πατησίων 61 και Σκαραμαγκά μέχρι την εισβολή στην κατάληψη Λέλας Καραγιάννη. Τα γνωστά σε όλους μας πλέον ως «εργαστήρια ανομίας». Γιατί πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευθεί το γεγονός ότι στην υπόθεση του κυκλώματος για την οργάνωση και διακίνηση ναρκωτικών στο Βόλο, ο Δένδιας μιλούσε για παρανομία και όχι ανομία;

«Θα τα καταφέρουμε με τη βοήθεια του Θεού!
Γιατί βρισκόμαστε όλοι σήμερα
σε πόλεμο επιβίωσης.
Κι όπως ξέρετε, στα χαρακώματα δεν
υπάρχουν άθεοι. Όλοι προσεύχονται!»
Α. Σαμαράς, ΔΕΘ 2011

Πέραν αυτού, η ταύτιση της «ανομίας» με το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα, σε έναν δεύτερο χρόνο, έρχεται να επιτελέσει και την άλλη λειτουργία της. Ανομία αυτή τη φορά όχι αναφορικά με την απουσία του νόμου, αλλά ανομία ως σύγκρουση αξιών και αρχών. Ο λόγος περί «δυνάμεων ανομίας και χάους» παρουσιάζει τις καταλήψεις ως Κυκλώπεια Γη χωρίς ίχνος κοινωνικής οργάνωσης και τους αναρχικούς/αντιεξουσιαστές ως άγριους, μωρούς, παιδιά, άμυαλους, μαλακισμένα, και ό,τι άλλο μπορεί να βάλει ο νους του καθενός. Η αλληλεγγύη, η ισότητα, η αυτοοργάνωση, η συλλογική διαχείριση αναγκών και επιθυμιών, ως βασικές αξίες που διαπερνούν το εν λόγω κίνημα παραγκωνίζονται σκοπίμως από τον κυρίαρχο λόγο.
Και πως να μην παραγκωνίζονται οι συγκεκριμένες αξίες, όταν η νεοφιλελεύθερη ορθολογικότητα, λειτουργώντας με όρους πολιτικής αλήθειας, εξυμνεί ως καταστατική αρχή κίνησης της κοινωνίας τον ανταγωνισμό. Όταν στο πλαίσιο της ικανοποίησης των ατομικών συμφερόντων, ο πόλεμος εναντίον όλων γίνεται καθεστώς. Όταν η κοινωνική ανισότητα παρουσιάζεται ως έμφυτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης και όχι ως απότοκο ενός συστήματος βασισμένου στην εκμετάλλευση. Όταν η «αλληλεγγύη» εντός του καπιταλισμού λογίζεται ως οίκτος ή ως φιλανθρωπικό έργο «σημαινόντων» κυρίων και «σημαινουσών» κυριών. Όταν ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής παρουσιάζεται ως το ιστορικό και αναπόδραστο παρόν μας.
Η ομογενοποίηση διαφορετικών χαρακτηριστικών και κοινωνικών ομάδων (οροθετικές/παρεμπόριο/μετανάστες/εργαζόμενοι/κάτοικοι/καταλήψεις/αναρχικοί-αντιεξουσιαστές) υπό τον ασαφή τίτλο ανομία, αποσκοπεί προφανώς στην απονοηματοδότηση των περιεχομένων των διαφόρων αγώνων και των αιχμών που ο καθένας από αυτούς θέτει. Συντελεί ωστόσο και σε μια άλλη ταυτόχρονη διαδικασία.
Στην ολοκλήρωση της «κάθαρσης» των παθημάτων μας, αυτών των φοβερών, μιαρών και ελεεινών συμπεριφορών, των μικροσυμφερόντων και των συντεχνιακών διεκδικήσεων –κόντρα προφανώς στο «γενικό/εθνικό» καλό- «που μας έφεραν ως εδώ». Σε μια συγκυρία που μυρίζει μπαρούτι, όπου τα πάντα μπορούν να κινηθούν από το αδύνατο στο αναπόφευκτο χωρίς καν να σταματούν στο απίθανο, το κράτος μας εγκαλεί σε ομολογία νομιμοφροσύνης απέναντί του. Εγκαλούμαστε να αναγνωρίσουμε τα ανεκτά -και διαρκώς μεταβαλλόμενα σε συνθήκες έκτακτης ανάγκης- δημοκρατικά όρια των μελλοντικών μας αντιδράσεων από τη μια, και το κράτος ως τον μοναδικό εγγυητή της νομιμότητας και της κοινωνικής ειρήνης από την άλλη.

ψάχνω για μια διέξοδο γυρεύοντας
μια αλλιώτικη ζωή…

Στο πεδίο του πολιτικού ανταγωνισμού, το κυνήγι του αναρχικού/αντιεξουσιαστικού χώρου συνιστά δίωξη πολιτικών θέσεων και πεποιθήσεων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι αυτή η δίωξη δεν περιορίζεται επ’ ουδενί μόνο στον συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, αλλά κλείνει το μάτι σε όλους όσοι παρεκκλίνουν από τη κυρίαρχη λογική.
Σε αυτή τη συνθήκη, της σαρωτικής και πολυδιάστατης επέλασης του κεφαλαίου, δεν έχουμε παρά να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στην εξατομίκευση, στην εκμετάλλευση, στην εξαθλίωση και στη μιζέρια που αυτός ο γαμημένος κόσμος παράγει και αναπαράγει. Μέσα από αυτή τη διαρκή πάλη δομούνται οι σχέσεις ισότητας, οι σχέσεις αλληλεγγύης, οι σχέσεις κοινοκτημοσύνης. Μέσα από αυτή τη διαρκή πάλη οι αξίες της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης, της ισότητας, της συλλογικοποίησης των αναγκών μας αποτελούν τους συντακτικούς κανόνες πάνω στους οποίους δομείται η πρότασή μας για ένα κόσμο ισότητας και ελευθερίας. Στο δρόμο για την κοινωνική και ταξική επανάσταση, φωνάζουμε δυνατά:

Τα πάντα μας ανήκουν.
Τα θέλουμε όλα και για όλους

Αλληλεγγύη στις καταλήψεις
Αλληλεγγύη στον κόσμο του αγώνα

Χορός της Καρμανιόλας

http://xorostiskarmaniolas.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html

Ένα μικρό τεστ, για να συνειδητοποιήσουμε, πόσο η γνώση μας είναι εξαρτημένη από τη γνώση όλης της ανθρωπότητας και ότι τελικά, κάθε προσπάθεια για μια εθνική “καθαρότητα” ισοδυναμεί με το σκοτάδι της ναζιστικής πολιτιστικής τέφρας.

ΜΗΠΩΣ ΕΙΣΑΙ «ΠΟΛΥ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ»

ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ;

Το γεγονός ότι ο κλασσικός Ελληνικός πολιτισμός είναι μία από τις βάσεις όλου του σύγχρονου κόσμου είναι μια αδιαμφισβήτητη αλήθεια. Η επιστήμη, η φιλοσοφία, το θέατρο, η δημοκρατία, έχουν σφραγίσει για πάντα την πορεία της παγκόσμιας ιστορίας. Από τη στιγμή, λοιπόν, που σήμερα, ακόμα και ο πιο απόμακρος από τα προηγμένα κέντρα πολιτισμός, είναι αναμεμειγμένος σε κάποιο βαθμό με τον ελληνικό, σημαίνει ότι η πλειονότητα της υφηλίου είναι πολυπολιτισμική. Το ζήτημα είναι, εμείς οι Έλληνες, τι είμαστε; Για παράδειγμα εσύ, που διαβάζεις αυτό το κειμενάκι, είσαι «πολυ-πολιτισμικός» ή όχι ;

Πριν απαντήσεις, σου υπενθυμίζουμε τα εξής:

Φοράς παπούτσια, μια παλαιολιθική εφεύρεση, που την αποκαλείς με ένα περσικό όνομα ( pāpuš, pa=πόδι + puş = κάλυμμα) και επίσης ένα παντελόνι που το εφηύραν οι Σκύθες κι εσύ το ονομάζεις με μια λέξη που προήρθε από το όνομα ενός χαρακτήρα της Ιταλικής Κομμέντια ντελ Άρτε, του Pantalone (δηλαδή Πανταλέων ). Φοράς βρακί, και αν είσαι από την Κρήτη, βράκες, που έχουν όνομα λατινικό (braccae) και είναι ένα ένδυμα, που οι Ρωμαίοι και οι Έλληνες το είδαν να το φοράνε οι Γαλάτες και οι Γερμανοί, ενώ δένεις στο λαιμό σου μια γραβάτα κροατική (χρβάτσκα). Οι τσολιάδες που θαυμάζεις φοράνε τη φουστανέλλα, που ήταν η φορεσιά των Βλάχων, Αλβανών κι Ελλήνων πολεμιστών και παράνομων, όπως την ξανασχεδίασε ο γερμανός ράφτης του Όθωνα (μίνι, πάνω από το γόνατο). Σήμερα, φοράς μπλου τζην, που υπήρξε επινόηση ενός Γερμανο-εβραίου ράφτη της Αμερικής, του Λεβί-Στράους, κατασκευάζεται από ένα ύφασμα που εφευρέθηκε στη Φλωρεντία και βάφεται με ένα χρώμα μπλε λουλακί (indigo, ελλ. ινδικόν),που τα αρχαία χρόνια το ανακάλυψαν οι Ινδοί.

Το εθνικό σου φαγητό, ο μουσακάς, έχει αραβικό όνομα (mussaka, σημαίνει φρέσκο) και δημιουργήθηκε στο παλάτι του Οθωμανού Σουλτάνου από γνώστη της Γαλλικής κουζίνας, εξού κι η μπεσαμέλ. Το άλλο σου αγαπημένο και πασίγνωστο Ελληνικό έδεσμα, ο gyros, ή ντονέρ, προέρχεται από τους οθωμανούς (doner= γυρίζει), που κι αυτοί τον δανείστηκαν από τον Αραβικό στρατό.

Τρως ντομάτες, πατάτες, καλαμπόκι, σοκολάτα και φραγκόσυκα και καπνίζεις, συνήθειες που πήρες από τους ινδιάνους της Αμερικής. Πίνεις κρασί που πρωτοεμφανίστηκε τα προϊστορικά χρόνια κάπου στον Καύκασο και σου αρέσει η μπύρα που είναι εφεύρεση των νεολιθικών κατοίκων της Μεσοποταμίας. ενώ πίνεις αφέψημα από καβουρντισμένους σπόρους καφέ, μια επινόηση των μουσουλμάνων σούφι του Μεσαίωνα. Τρως ψωμί, που επίσης είναι μια νεολιθική εφεύρεση των Μεσοποτάμιων, οι οποίοι, χιλιάδες χρόνια πριν από τους Έλληνες, (τουλάχιστον πριν από αυτούς που μιλούσαν ελληνικά) έκαναν την Νεολιθική και τη Γεωργική επανάσταση και εκτός των άλλων, επινόησαν την καλλιέργεια των δημητριακών, το άροτρο, το δρεπάνι, την ιστιοπλοΐα κι ακόμα τη γραφή, τους γραπτούς νόμους, τη γραφειοκρατία, τον στρατό, τη στρατιωτική στολή και το ιερατείο.

Τραγουδάς πάνω σε μουσικές κλίμακες, που οι αρχαίοι Έλληνες πήραν από γειτονικούς λαούς (μιξολύδιος, φρύγιος κλπ), τις προσέθεσαν στις δικές τους, και έτσι γεννήθηκε η κοινή ανατολική παράδοση. Οι πρόγονοί σου ανάπτυξαν την μουσική αυτή, όχι μόνοι τους, αλλά μαζί με όλους τους λαούς μιας περιοχής που ξεκινάει από το Σεράγιεβο και φτάνει ως την Ινδία και τη Βόρειο Αφρική.

Δίπλα σου ζουν τα μέλη μιας φυλής που ξεκίνησε από την βόρεια Ινδία γύρω στο 500 μ.Χ. για να φτάσει στα Βαλκάνια, και να πολιτογραφηθούν Έλληνες. Είναι οι Τσιγγάνοι, που οι οργανοπαίχτες τους αποτέλεσαν για αιώνες τη ραχοκοκαλιά της εθνικής σου μουσικής. Μπορεί να σου αρέσει, ειδικά αν είσαι από την Ήπειρο, το δημοτικό πολυφωνικό πεντατονικό τραγούδι, που ίδιο έχουν και οι Αλβανοί, και που δεν ανήκει αποκλειστικά ούτε σε μας ούτε στους Αλβανούς, αλλά έλκει την καταγωγή από τα προϊστορικά χρόνια, δηλαδή, πριν από την εθνογένεση των λαών της περιοχής.

Το εθνικό σου παραδοσιακό όργανο, το κλαρίνο, είναι το κλαρινέτο της Δυτικής συμφωνικής ορχήστρας, μια εφεύρεση ενός Γερμανού κατασκευαστή βασισμένη πάνω στο Γαλλικό πνευστό σαλιμό. Παίζεις τουμπελέκι, που είναι όργανο αραβικό. Χορεύεις τσάμικο που το χορεύουν και οι Τσάμηδες της Αλβανίας, χασαποσέρβικο, που βασίζεται σε σέρβικο ρυθμό και ζειμπέκικο, που είναι ο χορός μιας αρχαίας φυλής της Μικρασίας και που σήμερα τον χορεύουν και οι Τούρκοι της Σμύρνης. Η γιαγιά σου ίσως άκουγε σμυρναίικα τραγούδια, που προέρχονται από την ανατολίτικη παράδοση των μακάμ, που έχει στηριχτεί στη Βυζαντινή και άλλες ανατολίτικες παραδόσεις, αλλά κυρίως αναπτύχθηκε από Τούρκους, Εβραίους, Αρμένηδες και Έλληνες μουσικούς στην Οθωμανική Κωνσταντινούπολη. Εσύ ή οι γονείς σου, τη δεκαετία του 60, άκουγες μουσικές επιτυχίες, που δεν ήταν παρά Ινδικά τραγούδια με Ελληνικό στίχο, όπως π.χ. το Αυτή η νύχτα μένει (ulfat ka saaz chhedo) Μου λέτε να μη κλαίω (Yamma,yamma), το Καρδιά μου καμένη (Από την ταινία Mother India) και πάρα πολλές άλλες.

Ακούς, επίσης, μπλουζ και ραπ, ενώ εσύ ή οι μεγαλύτεροι συγγενείς σου χορεύουν τάνγκο, ρούμπα, σάμπα, τζαζ, ροκ, κλπ, δηλαδή ρυθμούς των αρχαίων κατοίκων της Αφρικής, όπως την διαμόρφωσαν οι σκλάβοι απόγονοί τους παρέα με τους ισπανόφωνους και τους Γερμανοεβραίους συνθέτες της Αμερικής και, μετά, μαζί με τους μουσικούς όλης της Γής. Το πιάνο που ακούς ή παίζεις είναι μια εξέλιξη του ευρωπαϊκού εκκλησιαστικού οργάνου, το οποίο ήταν ένα δώρο των Βυζαντινών στη Δύση, που προήρθε από την ύδραυλη, εφεύρεση του Κτησίβιου του Αλεξανδρέως, αλλά που οι συμπατριώτες μας δεν το χρησιμοποιούσαν. Η θεωρία των συγκερασμένων οργάνων που, αν είσαι μουσικός, χρησιμοποιείς, είναι δημιούργημα της Δυτικής Ευρώπης. Άραγε πόσο Ελληνικό τραγούδι ακούς και πόσο Αγγλικό ή Αμερικάνικο; Πόσα Ελληνικά συγκροτήματα και πόσα Αγγλικά; Και πόσο Ελληνικό σινεμά βλέπεις και πόσο Αμερικάνικο, Γαλλικό, Κινέζικο και Ιρανικό; Και πόσα ξένα σήριαλ στην τηλεόραση;

Υποθέτουμε, ότι σαν υπέρμαχος του Ελληνικού πολιτισμού που ίσως είσαι, γνωρίζεις πολύ καλά το Ελληνικό θέατρο, και ξέρεις απ’ έξω, τόσο τα έργα των αρχαίων ποιητών, (Αντιγόνη, Οιδίποδα, Ευμενίδες, Όρνιθες) όσο και των σύγχρονων, του Καμπανέλλη, του Κεχαΐδη και άλλων. Στη σκηνή, όμως, βλέπεις να παίζονται και έργα ξένων, του Σαίξπηρ, του Μολιέρου ή του Μπρέχτ. Άλλωστε πολλοί Έλληνες συνθέτες έχουν μελοποιήσει ποιήματα ξένων, του Λόρκα, του Μπρένταν Μπήαν, του Λόπε ντε Βέγκα, που σήμερα τραγουδιούνται σαν Ελληνικά τραγούδια.

Όταν ήσουν μικρός, σου διάβαζαν τα παραμύθια του Γκρίμ, του Άντερσεν και της Σέλμα Λάγκερλεφ, που τα είδες και στο σινεμά σαν κινούμενα σχέδια της Αμερικάνικης εταιρείας του Ντίσνεϋ ή στην τηλεόραση σαν γιαπωνέζικες παραγωγές, που σχεδιάζονται στην Κίνα. Και αργότερα, διάβασες σε μετάφραση ή σε κόμικς τους Άθλιους του Ουγκώ, τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες, ή το Μόγλη του Κίπλιγκ.

Είναι πια σαφές το μήνυμα, αλλά συνεχίζουμε:

Μαθαίνεις πολεμικές τέχνες που ήρθαν από την Ιαπωνία και την Κίνα (κουγκ-φου, ται-τσι, καράτε, τζούντο, αικίντο). Ίσως κάνεις γιόγκα που είναι μια πανάρχαια θρησκευτική Ινδική πρακτική. Παρακολουθείς ένα παιχνίδι που οι νόμοι του φτιαχτήκανε το 1850 στην Οξφόρδη και παίζεται με μπάλα, που την επινόησαν δύο υποδηματοποιοί στη πόλη Ράγκμπυ της Αγγλίας. Παίζεις σκάκι, ένα παιχνίδι που ήρθε από την Ιταλία, που εκεί έφτασε από τις χώρες του Ισλάμ, αλλά κατάγεται από ένα παρόμοιο ινδικό παιχνίδι, που το έλεγαν τσατουράνγκα, ενώ η τράπουλα και τα χαρτιά που παίζεις, πρωτοεμφανίζονται στην Κίνα των Τάνγκ, τον ένατο αιώνα. Το καλοκαίρι πας διακοπές στα ελληνικά νησιά, και θαυμάζεις τους ανεμόμυλους, μία εφεύρεση από το ισλαμικό Αφγανιστάν.

Τα πρώτα Συντάγματα του κράτους σου είναι αντιγραφή των Γαλλικών και το νομικό σύστημα του κράτους σου στηρίζεται στο Ρωμαικό δίκαιο όπως κωδικοποιήθηκε στην Γαλλία του Ναπολέοντα. Αναγνωρίζεις τα Δικαιώματα του Ατόμου και του Πολίτη, όπως βγήκαν μέσα από τη Γαλλική Επανάσταση, που τα ιδανικά της επηρέασαν όλο τον κόσμο αλλά και τους κοντινούς σου προγόνους, όταν ξεκινούσαν τη δική τους Επανάσταση του 1821. Και πολλοί συμπατριώτες σου, έχουν ενστερνιστεί φιλοσοφικές ιδέες, που, εκτός από τον Πλάτωνα τον Αριστοτέλη ή τον Καστοριάδη, είναι παρμένες κι από τον Κάντ, τον Χέγκελ ή τον Μάρξ.

Το Ευαγγέλιο της θρησκείας σου είναι Εβραϊκό και έχεις ένα Θεό που έχει Εβραϊκό όνομα, Ιησούς, όπως και πολλές χιλιάδες συμπατριώτες σου, οι οποίοι ονομάζονται Ηλίας, Ιάκωβος, Ιωάννης, Μαρία, αλλά και Άδωνις, που είναι επίσης σημιτική λέξη συγγενής με το Εβραϊκό adonai, που σημαίνει Θεός (και δεν προέρχεται από το αρχαιοελληνικό…άδω ,τραγουδάω, που γράφεται με υπογεγραμμένη, αγράμματε ναζιστή Γεωργιάδη).

Στους πολέμους και τις Επαναστάσεις οι πρόγονοί σου πολεμούσαν χρησιμοποιώντας την πυρίτιδα, στα ταξίδια σου προσανατολίζεσαι με την πυξίδα, ενώ γράφεις σε χαρτί, χρησιμοποιείς χαρτονομίσματα, πετάς την Καθαρή Δευτέρα χαρταητό, τρώς και πίνεις από σκεύη πορσελάνης, και το καλοκαίρι η γιαγιά σου δροσίζεται κουνώντας τη χάρτινη βεντάλια, όλα αντικείμενα που εφευρέθηκαν στην Κίνα.

Γράφεις δεκαδικούς αριθμούς που είναι ινδική εφεύρεση, που την έφεραν στη Δύση οι Άραβες στην Ευρώπη, μαζί με έναν καινούριο αριθμό, το Μηδέν. Διαβάζεις εφημερίδες και βιβλία αλλά κι αυτήν την προκήρυξη, με τη βοήθεια μιας ανακάλυψης κάποιου Γερμανού τεχνίτη, του Γουτεμβέργιου, αν και πολύ πριν απ’ αυτόν η τυπογραφία είχε ανακαλυφτεί κι αυτή στην Κίνα. Χρησιμοποιείς τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, μιλάς στο κινητό σου, βλέπεις φωτογραφίες από τη σελήνη, που αν και σε όλα αυτά έχουν συνεισφέρει και οι Έλληνες, δεν είναι επιτεύγματα καθαρά Ελληνικά, ούτε κανενός άλλου έθνους, αλλά του ανθρώπινου γένους συνολικά.

Τέλος, όπως όλοι οι λαοί έχουν ενσωματώσει στο λεξιλόγιό τους χιλιάδες ελληνικές λέξεις, έτσι και εσύ καθημερινά χρησιμοποιείς πολλές λέξεις με ξένη καταγωγή.

σλάβικες (πέστροφα, ρούχο, πιροσκί, βάλτος, βίτσα, γκλάβα, γούνα, ντόμπρος, σβάρνα, στάνη, τσέλιγγας, πογκρόμ, κλπ)

τούρκικες ( Αλάνι, γιλέκο, γιαούρτι, γλέντι, εργένης, ζόρι, καπάκι, κουβάς, καβγάς, νάζι, κέφι, μπαμπάς, καρπούζι, τσάντα, τζάμι, χάλι, φλιτζάνι , κ.ά.)

περσικές (Αχούρι, ντιβάνι, αγγαρεία, μπόλικος, τραχανάς, παράδεισος)

αραβικές ( ελιξίριο, ζενίθ, καλούπι, καμφορά, καραβάνι, κάφρος, λουλάκι, μαούνα, σαφάρι, φουκαράς, αζιμούθιο, άλγεβρα, φιτίλι, αλκαλικός, αλκοόλ, χαντάκι, χάντρα, ζάχαρη, λεμόνι, μαγαζί, σιρόπι, παζάρι, κα).

αλβανικές (Καλαμπόκι, λουλούδι, κοκορέτσι, μπουκιά, σβέρκος, φλογέρα, φλοκάτη, κλπ),

λατινικές ( κάγκελο, κελί, λαρδί, λουκάνικο, φάβα, μανουάλι, κάστρο, πρίγκιπας, κούπα, κανάτα, σκάλα, πόρτα, μαρούλι, μούστος, κώδικας, πένα, μεμβράνη),

ιταλικές (φούστα, κάβος, μπαρκάρω, κουμαντάρω, σινιάλο, κουνιάδος, κουμπάρος, μαραγκός, πιλότος, μουστάρδα, καραμέλα, κομπόστα, κρέμα, πάστα, σαλάτα, κουφέτο, σαλάμι),

γαλλικές (Μπλε, καφέ, ροζ, ζακέτα, καμπαρντίνα, μαγιό, ταγέρ, καρό, γκαρνταρόμπα, δαντέλα, μακιγιάζ, σαλόνι, κρέπα, αφίσα, μπαλάντα, ρεσιτάλ, ντοκιμαντέρ, σουξέ, πιόνι, φαβορί, τουρνουά, καλοριφέρ, κοντέρ, ρουλεμάν ),

αγγλικές (κάμερα, ραντάρ, τούνελ, πουλόβερ, σερίφης, θρίλερ, κλόουν, σίριαλ, χόμπι, χιούμορ)

τσιγγάνικες (πουρός, τζάσε, χάφτω)

ινδικές (βεράντα, ζούγκλα, μπάνγκαλοου, πυτζάμα) ,

λέξεις φυλών από τα πέρατα του κόσμου (τατουάζ, ταμπού, τοτέμ, κανό, καγιάκ, μπούμερανγκ) και πολλές άλλες.

Μετά λοιπόν από αυτά, μπορείς να απαντήσεις μόνος σου στο ερώτημα αν είσαι και εσύ πολυ-πολιτισμικός ή όχι.

Στην περίπτωση που θα παραδεχτείς, ότι, ναι, είσαι και συ πολυπολιτισμικός, ουσιαστικά, παραδέχεσαι ότι είσαι άνθρωπος. Γιατί εμείς , τα μέλη του είδους homo sapiens sapiens, που ανήκουμε στους Μεγάλους Πίθηκους, είμαστε το κατεξοχήν έλλογο πρωτεύον, που παράγει πολιτισμό και μάλιστα, ένα πολιτισμό, που δεν μένει ποτέ στα όρια των ομάδων, που κατά καιρούς συγκροτούμε, αλλά διαχέεται σε όλον τον πλανήτη. Γιατί τελικά, η συλλογική μάθηση, δηλαδή η ικανότητα μέσω της γλώσσας να μαθαίνουμε πράγματα από άλλους λαούς και άλλες εποχές, είναι το μόνο πράγμα που μας ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα ζώα.

Μπορεί, πάλι, να νοιώθεις, ότι αυτά τα δάνεια σε μειώνουν προσωπικά, επειδή η ύπαρξή τους αμφισβητεί την ανωτερότητα του Ελληνικού Πολιτισμού, άρα και τη δική σου ανωτερότητα. Σ’ αυτή την περίπτωση, σημαίνει ότι έχεις πέσει θύμα της ακροδεξιάς προπαγάνδας, που είναι στη βάση της μια ιδεολογία κόμπλεξ, μίσους και έλλειψης κάθε πραγματικής καλλιέργειας. Μιας ιδεολογίας που προέρχεται από άξεστους ανθρώπους, αγράμματους, ανιστόρητους, ανελλήνιστους και ανέραστους, που μπερδεύουν τη μοναδικότητα του αρχαίου Ελληνικού πολιτισμού (και κάθε πολιτισμού) με το νεοναζιστικό μηδενισμό. Ψεύτες, που, σαν το ίνδαλμά τους, τον Χίτλερ, εξυψώνουν δήθεν τη κλασσική Ελλάδα, αλλά περιφρονούν το μεγαλύτερο επίτευγμά της, την Άμεση Δημοκρατία. Ανθρωπάκια, που κάτω από την περιφρόνηση που δείχνουν απέναντι σε όλους τους ξένους, κρύβουν την παντελή άγνοια της δικής μας κουλτούρας, της κλασικής και κυρίως της Νεοελληνικής, λόγιας και λαϊκής, που είναι μια κουλτούρα φιλοσοφημένη, ανθρώπινη, ερωτική, αντιστασιακή και εξεγερσιακή, για την οποία εμείς είμαστε περήφανοι. Όσοι σήμερα καταγγέλλουν τον «πολυπολιτισμό» και ψάχνουν μια Ελληνική «καθαρότητα», είναι φασίστες, που αν είχαν εκείνοι την απόλυτη εξουσία, τους δημιουργούς του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού θα τους είχαν κλείσει στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως η χούντα του Παπαδόπουλου και η ψευτο-εθνικοφροσύνη τα χρόνια της Μακρονήσου. Και τότε, η Ελλάδα που θα είχαμε, θα μπορούσε να περιγραφεί μόνο με το σύνθημα: Ελλάς ίσον τέφρα.

Όσο για τον πολιτισμό της Κλασσικής Ελλάδας, δεν ανήκει στους αστοιχείωτους νεοναζί «εθνικιστές», αλλά ούτε και αποκλειστικά σε μας, στους υπόλοιπους Έλληνες. Ανήκει στην ανθρωπότητα, της οποίας είναι βασικό θεμέλιο, αλλά όχι το μοναδικό, και κυρίως, ανήκει σε όλους τους ανθρώπους, Έλληνες και ξένους, σε όσους τον γνώρισαν, τον αγάπησαν και τον εξέλιξαν.

ΑΥΤΟΝΟΜΗ ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την έναρξη της ηρωικής και νικηφόρας απεργιακής μάχης που έδωσαν οι εργαζόμενοι στην Αριάδνη ΑΕΒΕ επι 70 μέρες (13-1-2012 έως 23-3-2012) που ακύρωσε στην πράξη την προσπάθεια της εργοδοσίας να εφαρμόσει την εκ περιτροπής εργασίας και εξασφάλισε όλα τα δικαιώματα των συναδέλφων.

Οι πολύμηνες απεργίες σε Αριάδνη και Ανακύκλωση – και ειδικά η τιτάνια μάχη που έδωσαν οι εργαζόμενοι στην Ελληνική Χαλυβουργία- δείχνουν το δρόμο και αποτελούν ζωντανό παράδειγμα για το πώς πρέπει οι εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουν την κρίση.

Με κύρια όπλα την αστείρευτη δύναμη της εργατικής τάξης, την ταξική αλληλεγγύη, αλλά κυρίως την οργάνωση μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς όπου οι ίδιοι οι εργαζόμενοι αποφασίζουν και υλοποιούν τις αποφάσεις τους ξεκαθαρίζοντας ποιοι είναι οι φίλοι και ποιοι οι εχθροί τους, η εργατική τάξη πρέπει να ανασυνταχθεί και να αντεπιτεθεί.

Σήμερα ένα χρόνο μετά, ο αγώνας των εργαζομένων στην Αριάδνη ΑΕΒΕ είναι περισσότερο επίκαιρος παρά ποτέ: η κατάσταση μέσα στους χώρους δουλειάς με την εργοδοσία να αξιοποιεί όλο το αντεργατικό οπλοστάσιο- τα μνημόνια- που ψήφισαν οι κυβερνήσεις προς όφελος του κεφαλαίου, η φορομπηχτική πολιτική, η ανεργία που καλπάζει διαμορφώνουν ένα ζοφερό σκηνικό για τους εργαζόμενους του Ηρακλείου αλλά και όλης της χώρας.

Τώρα χρειάζεται να δώσουμε δυνατή- ισχυρή απάντηση ότι δεν πρόκειται να γίνουμε δούλοι στον 21ο αιώνα! Να απαντήσουμε οργανωμένα και συλλογικά, μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, με οργάνωση των ανέργων συναδέλφων στο σωματείο ότι εμείς παράγουμε τον πλούτο που υπάρχει και είναι αμύθητος και διεκδικούμε την ικανοποίηση όλων των αναγκών μας.

Τέρμα οι θυσίες για να βγουν οι μεγαλέμποροι από την κρίση! Καμία θυσία για να έρθει η δήθεν «ανάπτυξη» που θα φέρει μισθούς Κίνας και τεράστια ανεργία!

Οι θυσίες του αγώνα είναι ασύγκριτα μικρότερες από τις θυσίες για να πλουτίζουν μια χούφτα παράσιτα.

Οι κρατούμενοι στις φυλακές Νεαπόλης αρνήθηκαν να επιστρέψουν στα κελιά τους διαμαρτυρόμενοι για τις συνθήκες κράτησης και τον υπεράριθμο αριθμό κρατουμένων .Η χωρητικότητα των φυλακών είναι για 75 άτομα και κρατούνται 165.Η διαμαρτυρία έληξε τις απογευματινες ωρες του Σαββάτου.

Η ΕΛΜΕ Λασιθίου καταδικάζει την επίθεση σε βάρος του μετανάστη από το Πακιστάν που έγινε στον Άγιο Νικόλαο έξω από το σχολικό συγκρότημα .Τέτοιες επιθέσεις δεν έχουν γίνει πρώτη φορά στην περιοχή και προκαλούν έντονη ανησυχία. Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Λασιθίου καταδικάζει ομόφωνα και απερίφραστα τέτοιες ενέργειες βίας και μισαλλοδοξίας. Το μόνο που καταφέρνουν είναι, αντί να δείξουν ποιος είναι το πραγματικό αίτιο της κρίσης που βιώνουμε, αντιθέτως αποπροσανατολίζουν και καλύπτουν τους υπευθύνους της κρίσης…

Οι εκπαιδευτικοί του ανατολικότερου νομού της Κρήτης καλούν όλους τους σχετικούς με την εκπαίδευση φορείς να συνεργαστούν για τη διοργάνωση εκδηλώσεων και παρεμβάσεων στην εκπαιδευτική διαδικασία με αντιρατσιστικό και αντιφασιστικό περιεχόμενο καθώς και εκπαιδευτικών παρεμβάσεων για την αντιμετώπιση της διείσδυσης της φασιστικής λογικής και ιδεολογίας στη νεολαία.