Ηράκλειο : Συγκέντρωση για τη γυναικοκτονία της Κ.Γρίβα στους Αγ. Αναργύρους | 5/4-ώρα:19:00,πλ.Λιονταριών

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΚΑΜΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ

Παρασκευή 5 Απρίλη στις 19:00, Πλατεία Λιονταριών

Μετράμε άλλη μια αδερφή μας δολοφονημένη στα χέρια του γυναικοκτόνου και των συνενοχων του. Ποιοί είναι όμως αυτοί οι συνένοχοι;

Η οικογένεια, το κοινωνικό περιβάλλον, το σχολείο, που διαμόρφωσαν τις προοπτικές μιας υποταγμένης ζωής στα πρότυπα της πατριαρχίας.

Οι φίλοι/ες που δεν αντέδρασαν στη μαρτυρία ή την εξιστόρηση μιας βίαιης κίνησης γιατί τα εν οίκω μη εν δήμω. “Αφού τον ξέρω τον … Είναι καλό παιδί”.

Οσοι αναρωτιούνται ποιά ακριβώς ήταν η Κυριακή, ώστε να της προσάψουν -με βάση το ποια ήταν ή ακόμα τι έκανε και πως έφερε την εαυτή της- κάτι σχετικό με τα αίτια. Το βλέμμα οφείλει να στρέφεται στο ποιός ήταν ο γυναικοκτόνος και ποιοί είναι οι συνεργοί από πίσω, που τον υποστηρίζουν κάθε μέρα.

Το χέρι του γυναικοκτόνου το οπλίζει όποιος στέκεται αδιάφορος μπροστά στην πατριαρχία ή τη συμμερίζεται στο βαθμό που εξυπηρετεί το πρόνόμιο από το οποίο περιμένει να εισπράξει.

Η εισαγγελέας που τόλμησε να αρθρώσει πως ενα 12χρονό παιδί συναίνεσε σε βιασμό, όποιος αναρωτιέται τι φόραγε, τι έκανε, που ήταν και τι ήπιε μια επιζώσα βιασμού ή μία δολοφονημένη.

Το κράτος, που με ή χωρίς την αστυνομία, προελαύνει πάνω στα σώματα μας και τα δολοφονεί αργά ή αιφνίδια, φροντίζοντας να συγκαλύψει και να εξαφανίσει κάθε ίχνος που δεν προλαβαίνουν να αποσιωπήσουν ή να διαστρεβλώσουν αυτοί που το υπηρετούν, είτε γιατί απολαμβάνουν τα προνόμια της εξουσίας, είτε ακόμα γιατί περιμένουν να εξαργυρώσουν τα ψίχουλα προνομίων που τους πιστώνονται στο όνομα του φύλου, της τάξης, της φυλής ή της αρτιμέλειας τους. Όμως το λίγο που τους μοιράζεται φαντάζει πολύ όταν ασκούν την εξουσία που τους “αναλογεί”. Έτσι, αφού δεν συμβαίνει σε αυτούς, θα κρατήσουν το στόμα τους κλειστό, θα κοιτάξουν να δουν που φταίει ο κατασκευασμένος ως αδύναμος σε ένα πατριαρχικό, καπιταλιστικό, μισαναπηρικό, νευροτυπικό σύστημα λευκής κυριαρχίας. Διότι εάν δεν το κάνουν θα ταχθούν ενάντια στην εξουσία του προνομίου, ενώ επιμένουν να ανήκουν και αυτοί όπου μπορούν να απολαμβάνουν υπεροχή, σε βάρος άλλων.

Οι γυναικοκτονίες σωρεύονται και πλέον το αφήγημα του “τρελού” ή του ζηλιάρη συζύγου, πατέρα, αδερφού, γιου εξασθενεί μαζί με αυτό ενός βιαστή τέρατος που κυκλοφορεί στους δρόμους ψάχνοντας “θύματα”. Ξύνοντας τον πάτο του βαρελιού βρίσκεται η συγκάλυψη με φράσεις όπως “έγκλημα πάθους- κακιά στιγμή- εν βρασμώ ψυχής”. Η πατριαρχία και η κουλτούρα του βιασμού αποκαλύπτονται καθημερινά μέσα και έξω από τα σπίτια μας, στους χώρους που κοινωνικοποιούμαστε και εκεί που προσπαθούμε να καταλάβουμε ή να διεκδικήσουμε χώρο, στη γλοιώδη εξάσκηση του προνομίου του φύλου στους πολιτικούς χώρους που κινούμαστε, στην προκατάληψη που μας εγκλωβίζει όταν αρθρώνουμε κίνηση, λόγο και δράση, διαποτίζουν και δηλητηριάζουν κάθε πτυχή της αντιδρώσας υπαρξής μας και είναι απροκάλυπτες και αναίσχυντες.

Η ματαίωση και η αδυναμία που όλα αισθανόμαστε μπροστά σε αλλεπάλληλα γεγονότα, υποθάλπει εν μέρει τη σαθρή πραγματικότητα πως όλοι αυτοί γνωρίζουν πολύ καλά τι είναι αυτό που προστατεύουν. Η ζωή με μια συνειδητή ανάγνωση της περιβάλλουσας πραγματικότητας, που συμπεριλαμβάνει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, είναι σκληρή και μας φέρνει αντιμέτωπα με τις ίδιες μας τις εαυτές. Πως μπορούμε να σηκώνουμε το βάρος αυτό χωρίς να αποκοπούμε από τη ζωή; Όταν όμως η πατριαρχία αποκόπτει από τη ζωή και δολοφονεί τις αδερφές μας η απάντησή μας είναι ξεκάθαρη: κανένα λιγότερο, καμία μόνη!

Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα ούτε με την εξουσία που συσσωρεύεται στα χέρια του θύτη, ούτε με τα χέρια που τον οπλίζουν. Τα χέρια του κράτους, της αστυνομίας, των αφεντικών, των νοικοκυραίων, των φίλων, των συντρόφων μας, των συναγωνιστών μας. Ωστόσο κάθε φορά νιώθουμε το σοκ και το τράνταγμα του χτυπήματος, κάθε φορά αντιδρούμε σε αυτή την επίθεση και κάθε φορά απαντάμε!

Η ιστορία ΤΗΣ γράφεται σε βάρος όλων αυτών!

Την έλεγαν Κυριακή, ήταν 28 χρονών και δολοφονήθηκε από τον πρώην συντροφό της έξω από το Α.Τ. Αγ. Αναργύρων, που προσήλθε ώστε να ζητήσει βοήθεια και να καταθέσει πως βρίσκεται σε κίνδυνο από τον γυναικοκτόνο. Ζήτησε συνοδεία που της αρνήθηκαν, καθώς αδιαφόρησαν για το αίτημα ζωής και θανάτου που εξέφρασε.

Οι γυναικοκτονίες γίνονται με τη συνέργεια της αστυνομίας και του κράτους και η γυναικοκτονία της Κυριακής αυτό το υπογράμμισε!

Αποκάλυψε για άλλη μια φορά την φριχτή ανατομία της πατριαρχίας, που γαλουχεί την τοξική αρρενωπότητα και των διαχρονικών εγκλημάτων του συστήματος και του κράτους, που έχουν κηρύξει πόλεμο ενάντια στις ζωές μας.

Ο σεξισμός είναι συστημικός, ο μισογυνισμός και η ομοτρανσφοβία καλλιεργούνται μέσα στα υπουργεία και διαδίδονται μέσα από τα κρατικοδίαιτα ΜΜΕ.

Μέσα σε λίγες μέρες πέρασε μπροστά από τις οθόνες μας και τις ζωές μας όλη η συστημική βία, οι πατριαρχικές αντιλήψεις για την υπεράσπιση του γυναικοκτόνου και την ενοχοποίηση του θύματος. Το αφήγημα που πασχίζουν να κατασκευάσουν με νύχια και με δόντια, σε πείσμα της πραγματικότητας, αποδομείται καθώς εμείς βλέπουμε τις δικές μας ιστορίες να ξετυλίγονται και να συνομιλούν. Κάθε μέρα μια ιστορία καταπίεσης, μια ιστορία σεξισμού – μισογυνισμού, μια ιστορία βίας, κάθε μέρα μια δολοφονία θηλυκότητας.

Τη Δευτέρα το βράδυ δολοφονήθηκε μια ακόμα αδερφή μας, αφού κατήγγειλε για πολλοστή φορά τον κακοποιητή της, έξω από το αστυνομικό τμήμα των Αγίων Αναργύρων, αφού οι μπάτσοι είναι εκεί μόνο για την προστασία των αφεντικών. Προτεραιότητα τους η καταστολή, οι εξώσεις, οι εκκενώσεις καταλήψεων, η προστασία της ιδιοκτησίας, του κράτους και του παρακράτους.

Δεν περιμένουμε από κανένα μπάτσο να μας σώσει, έχουμε η μια το άλλο και μαζί αγωνιζόμαστε για ένα κόσμο ελευθερίας,ισότητας και αλληλεγγύης