Αυτή τη στιγμη γίνεται άνοιγμα αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού στο Πολυτεχνείο Κρήτης (Χανιά). Καλείται κόσμος να στηρίξει όλη μέρα. Συγκέντρωση αλληλεγγύης στο κυλικείο του ΜΠΔ.
Σήμερα θα ακολουθήσει γλέντι ανοίγματος στεκιού.
ακολουθεί η ανακοίνωση του στεκιού:
Για την αντίσταση που χειραφετεί,για την αλληλεγγύη που εξανθρωπίζει,για την αξιοπρέπεια που τις νοηματοδοτεί…
Αυτό που ζούμε έχει διπλά βέλη
Από τη μία, η διαρκής και ανελέητη ληστεία της γνώσης που στερεί να ζούμε πλήρως τη ζωή, η κατασκοπεία και η ιδιοποίηση από τους άρχοντες εξουσιαστές. Εδώ το βέλος είναι λαμπερό γιατί δείχνει «προς τα πάνω». Δείχνει τους «θεούς» που μπορεί να είναι οποιασδήποτε κατηγορίας αυτοί του πλούτου, «ειδικοί» διανοούμενοι, όργανα των κυρίαρχων, κυρίαρχοι οι ίδιοι, δάσκαλοι της υποτέλειας, δημοσιοπλάνοι και παραμένουν όπως στο προμηθεϊκό μύθο τα αγέρωχα πετρωμένα είδωλα της δουλικότητας των «από κάτω».
Από την άλλη, η συνεχώς αντιφατική άλλοτε υπόγεια και άλλοτε πανηγυρική, πάντα καινοτόμα και αυθάδης διάρρηξη. Η επαναοικειοποίηση της ζωής μας. Εδώ το βέλος είναι σκοτεινό και δείχνει «προς τα κάτω», τους χορούς των μικρών διαβόλων της πράξης και της θεωρίας, της έμπρακτης κριτικής και αντίστασης και της αισθαντικότητας των σκέψεων. Τους χορούς που παραμένουν υπό απαγόρευση, υπό καταδίωξη και βέβαια με πολύ πιο σύγχρονους τρόπους της λάμψης του «προς τα πάνω» βέλους.
Εκείνο που μας λείπει είναι η ζωή, και πού πήγε;
Ποιος την έκλεψε; Πώς θα την πάρουμε πίσω; Το θέμα δεν είναι αν ζούμε περισσότερο ή λιγότερο καλά, αλλά ότι ζούμε με έναν τρόπο που μας διαφεύγει.«Για δες πώς δημιουργείται η ομίχλη» μας διαλαλεί το πουλί της σοφίας η κουκουβάγια που πετάει πάντα νύχτα. «Σας λείπουν οι πράξεις, σας λείπουν τα λόγια, σας λείπει επικοινωνία στον δρόμο μέσα σας παντού». Πως λέγεται αυτό; Αλλοτρίωση; Και βέβαια σπάνια λέμε τι λείπει, από αλαζονεία και έπαρση…Γιατί δεν μιλάμε τη γλώσσα του σώματος, της αυθεντικής επιθυμίας του ονείρου και δεν εξαπλώνουμε τη φωτιά που μας σιγοκαίει τη ψυχή στα σκοτάδια του ανασφαλή και του αγχωτικού φόβου με τα οποία μας ελέγχουν γνωρίζοντας ότι η ασφάλεια είναι η γενικευμένη δυστυχία του μοναχικού ανθρώπου. Γιατί μόνο αν επιτέλους μιλήσουμε όπως εμείς ξέρουμε ή μπορούμε να μάθουμε, θα αρχίσουν να ακούγονται σαν ψίθυροι οι επαγγελματίες της φλυαρίας και του ψεύδους, οι ειδικοί της εξαπάτησης, οι οργανωτές της αθλιότητας και της φίμωσης, και θα μείνουν οι οθόνες τους να ψεύδονται στο κενό.
Δύο μύθοι για τη γνώση και τη συνείδηση
Ο προμηθεϊκός και ο ιουδαϊκός
Πέρα από τις πολλές διαφορές, ένα κοινό έδαφος αναγγέλλει την γενέθλια στιγμή του ανθρώπινου είδους, ή καλύτερα τη συνείδηση. Η κλοπή της γνώσης από τους εξουσιαστές άρχοντες θεούς και η λυσσασμένη τιμωρία που ακολουθεί.
Στον προμηθεϊκό μύθο, ο κλέφτης της γνώσης της φωτιάς, όπως διηγείται ο ίδιος ο προμηθέας στην Ιώ, έχει κλέψει και όλες τις υπόλοιπες δεξιότητες που βγάζουν τους ανθρώπους από την υπνωτισμένη αποχαυνωμένη κατάσταση των ζόμπι που κοιτούν και δεν βλέπουν. Όπως της άρνησης και της έμπρακτης αντίστασης των κατεστημένων αξιών, αλλά και των αξιών των καταπιεσμένων όπως της ελευθερίας, της αλληλεγγύης, της ισότητας για ένα κόσμο χωρίς αφέντες και δούλους.
Στον ιουδαϊκό μύθο ο κλέφτης της γνώσης είναι η Εύα. Σε αυτό το παραμύθι, η γνώση σέρνεται φιδίσια στη γη, συστρέφεται γύρω από τη σεξουαλικότητα, είναι η γνώση του σώματος.
Ερμηνείες μόνο ταιριάζουν σαν απάντηση στο γιατί η ουσία της κλεμμένης γνώσης αφορά τόσο πολύ τον εξουσιαστικό πολιτισμό. Η ποινή πάντως είναι κατηγορηματικά αντίστροφη. Για τον Προμηθέα είναι φρικτά σωματικά βασανιστήρια. Για την Εύα και τον Αδάμ, η ποινή είναι η γένεση της ηθικολογίας. Όμως ο κοινός τόπος της ανταρσίας και της τιμωρίας είναι σημαντικός. Η γνώση και η ανθρώπινη συνείδηση αναγνωρίζονται σαν πράξη πολέμου και ανταγωνισμού ανάμεσα στους υποτελείς και εξουσιαστές. Η εκρηκτική αυθάδεια των κλεφτών, πολύ πιο καθαρά στην περήφανη αντιλογία του Προμηθέα και λιγότερα με αρκετή συστολή στην απολογία της Εύας και του Αδάμ, δεν θα επισκιαστεί από τη θεϊκή τιμωρία. Η ανταγωνιστική έκρηξη απλά ολοκληρώνεται με αυτή. Η γνώση και η συνείδηση αναγνωρίζονται από την εξουσία πανηγυρικά σαν παραβάσεις οι χειρότερες.
ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΩΚΕΑΝΟ ΤΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ
ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΣΤΕΚΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΣΩΣ ΚΑΤΙ ΜΙΚΡΟ
ΜΙΑ ΣΑΝΙΔΑ, ΕΝΑ ΜΗΝΥΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΙ
ΜΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΝΑΥΑΓΗΣΕΙ
ΣΤΙΣ ΦΛΕΒΕΣ ΜΑΣ ΚΥΛΑΕΙ ΛΑΒΑ
ΤΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΟ
ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΣΤΟ Α.Σ.Π.Κ
Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου Κρήτης
https://athens.indymedia.org/post/1629172/
