Το ίδιο πράξαμε και εμείς.Μετά από πολλές αποστολές υλικού στα νησιά του Αιγαίου αλλά και στον Πειραιάκαι την Ειδομένη, η συλλογικότητά μας αποφάσισε να ασχοληθεί πιο συστηματικά μετο θέμα του προσφυγικού, με χώρο δράσης την πόλη του Ηρακλείου, συνεργαζόμενημε άλλες αντίστοιχες ομάδες από το νησί μας.
Πιο συγκεκριμένα, ξεκινήσαμε τοΑντιρατσιστικό Φεστιβάλ Ηρακλείου το 2017 με την πολύτιμη βοήθειασυντρόφων/σων, και του Δικτύου Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ηρακλείου (ΚοινωνικόΙατρείο/Φαρμακείο), γνωρίσαμε μετανάστες της πόλης μας, πραγματοποιήσαμεεκδηλώσεις και ομιλίες, συλλογικές κουζίνες και προβολές ταινιών.
Το φθινόπωρο του 2017 έφτασαν στο Ηράκλειο δυο καραβιές προσφύγων και εκείήταν που ήρθαμε σε επαφή με την κυνική υποκρισία των φορέων του νησιού πουαφενός πρόβαλαν την περίφημη κρητική φιλοξενία κατά την τουριστική σεζόν,αφετέρου στοίβαζαν ανθρώπους στην αυλή του κτιρίου των λιμενεργατών και πίεζαντο υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής να τους πάρει.
Η πραγματικότητα ήτανπως έτρεχε ήδη το πρόγραμμα στέγασης της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ σεσυνεργασία με την Αναπτυξιακή Ηρακλείου και υπήρχε εξαρχής η διάθεση ναστεγαστούν αυτές οι οικογένειες εδώ, κάνοντας τα χαρτιά τους στο ολοκαίνουριοΠεριφερειακό Γραφείο Ασύλου Κρήτης.
Να αναφέρουμε εδώ πως παλέψαμε πολύκαι εμείς και οι συλλογικότητες του νησιού να ανοίξει επιτέλους το ΠεριφερειακόΓραφείο Ασύλου Κρήτης, η λειτουργία του οποίου κωλυσιεργούσε με απίστευτεςδικαιολογίες για μήνες, με αποτέλεσμα οι οικογένειες μεταναστών που ήθελαν ναδιευθετήσουν τα χαρτιά τους να πρέπει να ταξιδεύουν στην Αθήνα ή σε κάποιο νησίτου Αιγαίου πληρώνοντας φυσικά τα ανάλογα εισιτήρια και με τον κίνδυνο νασυλληφθούν λόγω ληγμένων εγγράφων (αφού πήγαιναν να τα ανανεώσουν).
Εν τέλειοι πρόσφυγες από τις δύο καραβιές κατέληξαν στο hotspot της Κω και κάποιοι στοΑστυνομικό Μέγαρο Ηρακλείου, όπου δε μας επιτρεπόταν η πρόσβασηαναγκάζοντάς μας να αποκτήσουμε νομική μορφή και να γίνουμε σωματείο.. Έτσισυνειδητοποιήσαμε ακόμη περισσότερο την ανάγκη εύρεσης χώρου για ναστεγαστούν οι δράσεις μας.
Το Στέκι Μετανστ(ρι)ών Ηρακλείου ξεκίνησε τηλειτουργία του το φθινόπωρο του 2017 με μαθήματα ελληνικών σε πρόσφυγες καιμετανάστες από αλληλέγγυους, δημιουργική απασχόληση των παιδιών και πολλέςεκδηλώσεις, όπως ομιλίες, καλλιτεχνικά εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους,μουσικές, κουζίνες και κινηματογραφικές προβολές. Υπήρξε θετική ανταπόκριση απόπρόσφυγες και μετανάστες της πόλης μας οι οποίοι αγκάλιασαν το Στέκι.
Οι χώροι αυτοί πιστεύουμε ακράδαντα πως μπορούν να υπάρξουν και ναλειτουργήσουν μόνο με ισότητα, αλληλεγγύη και αυτοδιαχείριση, μακριά απόκρατικές και άλλες θεσμικές χρηματοδοτήσεις, ευρωπαϊκά προγράμματα και Μ.Κ.Ο.(που απέδειξαν στο ζήτημα του μεταναστευτικού πως είτε ανεπαρκείς είτεαντιδραστικές είτε διαπλεκόμενες), χωρίς αναθέσεις και ιεραρχίες, με εβδομαδιαίεςσυνελεύσεις.
Όμως τόσο οι οικονομικές απαιτήσεις ενός χώρου, όσο και η θέλησή μας να είναιανοιχτός κάθε μέρα, συγκρούστηκαν με τον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο και τοπεριορισμένο budget των μελών του Στεκιού, οδηγώντας μας στην συλλογικήαπόφαση να το κλείσουμε.
Οι ανάγκες ωστόσο στο μεταναστευτικό αυξάνονται συνεχώς και οι εξελίξεις είναιραγδαίες, ειδικά με την ακροδεξιά Ν.Δ. που ονειρεύεται ανθρώπους στοιβαγμένουςαπ’άκρη σε άκρη της χώρας σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, καταργώντας τοπετυχημένο (τουλάχιστον στην Κρήτη) πρόγραμμα στέγασης, παίρνοντας τηνσκυτάλη από την προηγούμενη κυβέρνηση που δεν αποσυμφόρησε ποτέ τα νησιά τουΑιγαίου.
Συνεχίζουμε λοιπόν τη δραστηριότητά μας μέχρι τη στιγμή που κανένας άνθρωποςδεν θα είναι λαθραίος!
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ/ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ
Στέκι Μεταναστ(ρι)ών Ηρακλείου