Πριν ακριβώς ένα χρόνο, τα ΜΑΤ και τα μηχανήματα της ΡΟΜΒΟΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ (Λιανδράκης-Λυδάκης) με επικεφαλής τη γενική γραμματέα του δήμου Ηρακλείου Ευγενία Στυλιανού, εισέβαλαν στο πάρκο Γεωργιάδη για να ξεκινήσει η περιβόητη ανάπλαση του, σε μια πανελλαδικά πρωτότυπη πρεμιέρα έργου ανάπλασης.
Η δημοτική αρχή αφού επιστράτευσε ο,τι μέσο είχε και δεν είχε στη διάθεση της, από ΜΜΕ, δικηγόρους και αστυνομία μέχρι αγανακτισμένους πολίτες με υπέρμετρο ενδιαφέρον για το μέλλον του πάρκου, τελικά κατάφερε να κάμψει τις όποιες αντιστάσεις.Εμείς από την πλευρά των «ηττημένων» είμαστε περήφανοι και περήφανες που το πάρκο Γεωργιάδη εξακολουθεί να είναι γεμάτο με ψηλά δέντρα και δεν θυμίζει την πλατεία Κορνάρου ή τα υπόλοιπα «πάρκα» της πόλης.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι αν δεν είχαμε αναδείξει το θέμα ώστε η τοπική κοινωνία να αναγκαστεί να συζητάει σε υψηλούς μάλιστα τόνους και για τόσο μεγάλο διάστημα το θέμα του πρασίνου στην τσιμεντούπολη του Ηρακλείου, η εικόνα του πάρκου τώρα θα ήταν εντελώς διαφορετική…
Ας μη γελιόμαστε: όσο δεν υπάρχει πίεση από τα κάτω, οι από πάνω θα κάνουν αυτό που τους βολεύει και η περίπτωση του πάρκου Γεωργιάδη το αποδεικνύει για πολλοστή φορά.
Τη δημοτική αρχή τη βολεύει να ξεχαστεί το θέμα του πάρκου και ροκανίζει το χρόνο όσο μπορεί ώστε να αναγκαστούν όσοι και όσες χρησιμοποιούσαν το πάρκο να καλύψουν τις ανάγκες τους αλλιώς: οι γονείς να βρουν άλλες παιδικές χαρές για τα παιδιά τους, οι θαμώνες να βρουν άλλα σκιερά παγκάκια για να αράξουν, οι ιδιοκτήτες σκύλων να βρουν αλάνες για να τρέξουν τα ζώα τους κλπ.
Αυτόν τον τρόπο δοκιμάζει πλέον ο δήμος για να «αποχρωματίσει» το πάρκο Γεωργιάδη και να του δώσει τον χαρακτήρα που διακαώς επιθυμεί: άλλη μια πηγή εσόδων σε μια ολοένα και πιο αποστειρωμένη τουριστούπολη και ταυτόχρονα ένας χώρος λιγότερος για να εκφραστεί η όποια εναλλακτικότητα/διαφορετικότητα μπορεί να επιβιώσει στο Ηράκλειο.
Αφού δεν τα κατάφεραν υπογείως γιατί η υπόθεση της «περιβαλλοντικής αναβάθμισης» του πάρκου Γεωργιάδη ευτυχώς δεν πέρασε στα ψιλά όπως θα ήθελαν, προσπαθούν αλλιώς.
Από την ημέρα που εγκαταστάθηκε ο εργολάβος έγιναν σε χρόνο ρεκόρ οι απολύτως απαραίτητες εργασίες ώστε να καταστεί στο πάρκο μη επισκέψιμο (περίφραξη, ξήλωμα ασφάλτου και τσιμέντου σε διαδρόμους και πλατείες) και να διασφαλιστεί ότι δεν θα γίνει ανακατάληψη του από όσους/ες συνέχιζαν να αντιστέκονται.
Και μετά απραξία…
Ο εργολάβος έχοντας πίστωση χρόνου 2 ετών από τη σύμβαση του έργου δεν έκανε απολύτως τίποτα όλους τους υπόλοιπους χειμερινούς και ανοιξιάτικους μήνες, το επιτελείο του Λαμπρινού ήταν απασχολημένο με πολύ σοβαρότερα θέματα όπως π.χ. η επανεκλογή του και ιδού το αποτέλεσμα: παρά τις διαβεβαιώσεις του αντιδήμαρχου Αναστασάκη ότι το κομμάτι του πάρκου που είχε περιφραχτεί θα παραδιδόταν το Μάη, ο Νοέμβρης μπήκε και το εργοτάξιο της ντροπής απέχει ακόμα πάρα πολύ από το να χαρακτηριστεί πάρκο.
Τα δέντρα τη γλίτωσαν μεν χάρη στην ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε για το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν κόβεις δέντρα στο Ηράκλειο χωρίς να υπάρχει πάρα πολύ σοβαρός λόγος, αλλά δεδομένης της σιγής ιχθύος γύρω από το θέμα, το μέλλον του πάρκου είναι προδιαγεγραμμένο: ο εργολάβος θα εξαντλήσει τη διετία που έχει στη διάθεση του να ολοκληρώσει το έργο, θα ζητήσει και θα λάβει την παράταση που δικαιούται, ο δήμος δεν πρόκειται να ασκήσει απολύτως καμία πίεση για να επιταχυνθούν οι διαδικασίες, ελπίζοντας ότι έτσι θα ξεφορτωθεί όσους και όσες δεν χωράνε στην καλογυαλισμένη ανάπλαση και όλοι εμείς που απολαμβάναμε το πάρκο θα μείνουμε ακόμα 2 καλοκαίρια με την προσμονή…
Όλα αυτά δεν μας προκαλούν καμία εντύπωση, μας εξοργίζει όμως η θύμηση και μόνο όλου του συρφετού που ξεχείλιζε από ενδιαφέρον για το πάρκο, όλων αυτών των ευυπόληπτων ηρακλειωτών που υπερασπίστηκαν με πρωτοφανή ζήλο την ανάπλαση του πάρκου γιατί το είχαν μες την καρδιά τους, όλων αυτών των δημοσιογράφων που δε μπορούσαν να διανοηθούν την εναντίωση μας στην «ανάπτυξη» (ειδικά αυτών που πήγαιναν και τα παιδιά τους εκεί…).
Όλοι αυτοί προφανώς δεν έχουν κανένα πρόβλημα με το περιφραγμένο εδώ και ένα χρόνο πάρκο, δεν αγανακτούν και δεν ξεσπαθώνουν όπως πέρυσι τέτοιο καιρό, γιατί παρόλη την αγάπη τους για αυτό, μάλλον δεν τους έλειψε και πολύ στην καθημερινότητα τους…
Και είναι ακόμα πιο εξοργιστικό το γεγονός ότι ενώ για όλους αυτούς που διερρήγνυαν τα ιμάτια τους για την αναγκαιότητα του έργου στο πάρκο η όλη ιστορία αποτελεί μια μακρινή ανάμνηση, κάποιοι άλλοι θα σέρνονται τα επόμενα χρόνια στα δικαστήρια για την ίδια υπόθεση.
Μιλάμε για τις κλήσεις που έλαβαν προ καιρού 5 άτομα από την εισαγγελία για να απολογηθούν για όσα έγιναν την πρώτη φορά που επιχείρησε ο εργολάβος να εγκατασταθεί στο πάρκο, μια είδηση που δεν αναπαράχθηκε από κανένα μέσο.
Από την πλευρά μας θα κάνουμε ο,τι μπορούμε για να μην αφήσουμε κανέναν και καμία μόνο και μόνη απέναντι στην εκδικητικότητα της αστυνομίας και στις πολιτικές διώξεις όσων επιλέγουν να αντισταθούν στα κυρίαρχα σχέδια. Είμαστε ηθικά και πολιτικά στο πλευρό των διωκόμενων και δεν θα αφήσουμε να πληρώσουν μόνοι τους το λογαριασμό για μια υπόθεση που θα έπρεπε να αφορά όλη την πόλη.
Έπεται συνέχεια…
Φυλές του Πάρκου Γεωργιάδη
